1. BACKGROUND Northeast region of

1. BACKGROUND
Northeast region of Thailand covers an area of about 170,000 sq.km. and contains approximately 21 millions population or 1/3 of the kingdom both area and population. Over 70% of the population is engaged in rainfed agriculture. The major constraints of agriculture include insufficient water, infertile soil and salinity. Soil salinization is a crucial problem and increasingly widespread especially in the Northeast where the extensive areas are underlain by rock salts (Department of Mineral Resource, 1982). The close examination of salt crusts confirmed that the rock salt of the Maha Sarakham Formation is the source of salt (Sinanuwong et al., 1974; Phianchareon, 1973; Thai-Australia Tung Kula Ronghai (TKR) project, 1983). The Maha Sarakham Formation underlying the Northeast area, covering approximately 34.18% of the total area on which a number of activities enhance the expansion of salinization. These include misuse of land, salt mining and deforestation. The deforestation during the past three decades is the main cause in bringing the soluble salts from the lower strata up to soil surface (TKR
project, 1983). The rapid expansion of salt-affected soil in the northeast has been an important issue in the national economic and social development plan in which the measures of preventing its expansion were described (NESDB, 1987). The estimation of the saline soil concluded from the soil map, for the entire northeast, is some of 1.6% of the regional area. The expectation of the salinity expansion may reach 17% of the total area (Arunin, 1992). The map of
salt crust was manually established during the past two decades by LDD(1989-1991) based on Landsat data and field survey. Due to dynamic phenomena of salinization the reliable and up-to-date information in terms of salinity distribution is needed. To date, there remains inadequate information of the potential area of the expansion for the whole region. With the advent of remote sensing and GIS technology, a number of papers were conducted using the
Integration of the thematic layers concerned to map the salt affected soil (Mongkolsawat et al., 1990; Sah et al., 1995; Evans et al. 1995,2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. ข้อมูลพื้นฐาน
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 170,000 ตารางกิโลเมตร และมีประมาณ 21 ล้านประชากรหรือ 1/3 ของอาณาจักรทั้งในพื้นที่และประชากร กว่า 70% ของประชากรที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรมน้ำฝน ข้อ จำกัด ที่สำคัญของภาคการเกษตรมีน้ำไม่เพียงพอดินอุดมสมบูรณ์และความเค็ม ความเค็มของดินเป็นปัญหาที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งและแพร่หลายมากขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ครอบคลุมพื้นที่ได้รับการรองรับโดยเกลือหิน (กรมทรัพยากรธรณี, 1982) การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดของเปลือกเกลือยืนยันว่าหินเกลือของการพัฒนาจังหวัดมหาสารคามเป็นแหล่งของเกลือ (Sinanuwong et al, 1974;. Phianchareon 1973; ไทยออสเตรเลียทุ่งกุลาร้องไห้ (TKR) โครงการ 1983) สร้างมหาสารคามพื้นฐานในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือครอบคลุมประมาณ 34.18% ของพื้นที่ทั้งหมดที่จำนวนของกิจกรรมที่สนับสนุนการขยายตัวของความเค็ม เหล่านี้รวมถึงการใช้ผิดประเภทของที่ดินทำเหมืองเกลือและตัดไม้ทำลายป่า ตัดไม้ทำลายป่าในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาเป็นสาเหตุหลักในการนำเกลือที่ละลายน้ำจากชั้นล่างขึ้นไปยังพื้นผิวดิน (TKR
โครงการ 1983) ขยายตัวอย่างรวดเร็วของดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับเรื่องที่สำคัญในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติในการที่มาตรการในการป้องกันการขยายตัวของกำลังอธิบาย (สศช, 1987) ประมาณดินเค็มสรุปจากแผนที่ดินสำหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั้งหมดคือบางส่วนของ 1.6% ของพื้นที่ในระดับภูมิภาค ความคาดหวังของการขยายตัวของความเค็มอาจจะสูงถึง 17% ของพื้นที่ทั้งหมด (อรุณินท์, 1992) แผนที่
คราบเกลือก่อตั้งขึ้นด้วยตนเองในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาโดย LDD (1989-1991) บนพื้นฐานของข้อมูล Landsat และสำรวจภาคสนาม เนื่องจากปรากฏการณ์แบบไดนามิกของความเค็มที่เชื่อถือได้และ up-to-date ข้อมูลในแง่ของการกระจายความเค็มเป็นสิ่งจำเป็น จนถึงวันนี้ยังคงมีข้อมูลไม่เพียงพอของพื้นที่ที่มีศักยภาพของการขยายตัวสำหรับทั้งภูมิภาค กับการถือกำเนิดของการสำรวจระยะไกลและเทคโนโลยีระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์, จำนวนเอกสารที่ถูกดำเนินการโดยใช้
บูรณาการของชั้นใจความกังวลไปยังแผนที่ดินเค็ม (Mongkolsawat et al, 1990;. เซ็กซี่, et al, 1995;. อีแวนส์ et al, 1995. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . พื้นหลัง
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 170 , 000 ตารางกิโลเมตร และมีประมาณ 21 ล้านคน หรือ 1 ใน 3 ของอาณาจักรทั้งพื้นที่และจำนวนประชากร กว่า 70% ของประชากรเป็นธุระในเกษตร ปัญหาสำคัญของการเกษตร ได้แก่ น้ำไม่เพียงพอ ดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ และความเค็มกลุ่มดาวยีราฟดินเป็นปัญหาที่สำคัญและมากขึ้นอย่างแพร่หลายโดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีพื้นที่กว้างขวางมีชั้นหินเกลือ ( กรมทรัพยากรแร่ , 1982 ) การตรวจสอบปิดขอบเกลือยืนยันว่า เกลือของหินมหาสารคามเป็นแหล่งเกลือ ( sinanuwong et al . , 1974 ; phianchareon 1973 ;ไทยออสเตรเลียทุ่งกุลาร้องไห้ ( tkr ) โครงการ , 1983 ) การสร้างต้นแบบในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มหาสารคาม ครอบคลุมประมาณ 34.18 % ของพื้นที่ทั้งหมด ซึ่งการจัดกิจกรรมส่งเสริมการขยายตัวของกลุ่มดาวยีราฟ . เหล่านี้รวมถึงการใช้ที่ดิน เหมืองเกลือ และการทำลายป่าในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมามีการตัดไม้ทำลายป่าเป็นสาเหตุหลักในนำเกลือที่ละลายน้ำได้จากชั้นล่างถึงผิวดิน ( tkr
โครงการ , 1983 ) การขยายตัวอย่างรวดเร็วของดินเค็มในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีปัญหาสำคัญในแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ ซึ่งมาตรการในการป้องกันการขยายตัวของมันถูกอธิบายและสังคม ( NESDB , 1987 )การประมาณค่าของดินเค็มได้จากแผนที่ดินในภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั้งหมด เป็นร้อยละ 1.6 ของพื้นที่ในภูมิภาค ความคาดหวังของความเค็ม การขยายตัวอาจถึง 17 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมด ( อรุณินท์ , 1992 ) แผนที่ของ
คราบเกลือเป็นตนเองจัดตั้งขึ้นในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา โดย ldd ( 2532-2534 ) บนพื้นฐานของข้อมูลและสำรวจข้อมูลภาคสนามเนื่องจากปรากฏการณ์แบบไดนามิกของกลุ่มดาวยีราฟที่เชื่อถือได้และทันสมัยข้อมูลในแง่ของการแพร่กระจายความเค็มที่ต้องการ วันที่ , ยังคงมีข้อมูลที่ไม่เพียงพอของพื้นที่ที่มีศักยภาพในการขยายตัวในภูมิภาคทั้งหมด กับการถือกำเนิดของการรับรู้จากระยะไกลและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ หมายเลขของเอกสารการใช้
บูรณาการของชั้นกังวลใจแผนที่ดินเค็ม ( รัตน์ มงคลสวัสดิ์ et al . , 1990 ; ซา et al . , 1995 ; อีแวนส์ et al .
19952006 )