by a cruel caste of Whites who are

by a cruel caste of Whites who are grotesquely unfair towards minorities. These "victimized" minorities are presented as tolerant, open, understanding, calm, gentle and virtuous. In contrast, Whites are portrayed as brutally insensitive, oppressive, intolerant, hateful, violent, greedy, narrow-minded and destructive.
These films show how the mean spiritedness of White Gentiles deeply hurts angelic minorities, who are at a loss to understand such raw hatred. Frequently, they feature a benevolent minority with tremendous patience and moral conviction who seeks to exorcise the poisonous racism demonstrated by the White characters (the very preachy Guess Who's Coming to Dinner starring Sydney Poitier is a shining example). The hypocrisy of reinforcing such crude racial stereotypes, when the prime message of these preachy films is that stereotypes should be eliminated, is seemingly lost on those who make them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยวรรณะโหดร้ายของขาวที่ไม่เป็นธรรมต่อคมิ grotesquely คมิเหล่านี้ "victimized" จะนำเสนอเป็นการป้องกันความผิดพลาด เปิด ความเข้าใจ ความสงบ อ่อนโยน และดีงาม ในทางตรงกันข้าม ขาวมีเซ็กส์จราซ้อน กดขี่ intolerant สร้างความ รุนแรง ตะกละ narrow-minded และทำลาย
ภาพยนตร์เหล่านี้แสดงว่า spiritedness หมายถึงของคนต่างชาติขาวลึกเจ็บคมิดา ผู้ขาดทุนเข้าใจความเกลียดชังเช่นวัตถุดิบ บ่อย พวกเขาคุณลักษณะชนกลุ่มน้อยเปี่ยมด้วยเมตตา ด้วยความอดทนอย่างมากและความเชื่อมั่นทางศีลธรรมที่พยายามปัดเป่าเหยียดพิษโดยตัวสีขาว (preachy มากคิดว่าที่ของมาถึงเย็น Poitier ซิดนีย์นำแสดงเป็นตัวอย่างแสง) ลวงของภาคเอกชนมักเชื้อชาติเช่นน้ำมัน เมื่อข้อนายกของภาพยนตร์เหล่านี้ preachy ว่า ควรมีตัดมัก จะดูเหมือนหายไปในบรรดาผู้ที่ทำให้พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยวรรณะที่โหดร้ายของคนผิวขาวที่มีพิลึกกึกกือธรรมต่อชนกลุ่มน้อย เหล่านี้ "เหยื่อ" ชนกลุ่มน้อยได้แสดงเป็นใจกว้างเปิดเข้าใจสงบอ่อนโยนและคุณงามความดี ในทางตรงกันข้ามคนผิวขาวเป็นภาพที่ไร้ความปราณีตายกดขี่ทนเกลียดชังรุนแรงโลภใจแคบและทำลาย
ภาพยนตร์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าหมายถึงชีวิตชีวาของบรรดาประชาชาติขาวเจ็บลึกชนกลุ่มน้อยดีงามที่มีความสูญเสียที่จะเข้าใจเช่นดิบ ความเกลียดชัง บ่อยครั้งที่พวกเขาเป็นชนกลุ่มน้อยมีเมตตาด้วยความอดทนอย่างมากและความเชื่อมั่นทางศีลธรรมที่พยายามที่จะขับไล่ชนชาติพิษแสดงให้เห็นถึงตัวอักษรสีขาว (เดาเทศนามากใครจะมางานเลี้ยงอาหารค่ำที่นำแสดงโดยซิดนีย์ Poitier เป็นตัวอย่างที่ส่องแสง) ความเจ้าเล่ห์ของเสริมเชื้อชาติแบบแผนเช่นน้ำมันดิบเมื่อข้อความที่สำคัญของภาพยนตร์เทศนาเหล่านี้คือแบบแผนควรจะตัดออกจะหายไปดูเหมือนว่าในบรรดาผู้ที่ทำให้พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยวรรณะที่โหดร้ายของไข่ขาวที่กลีบเลี้ยงของดอกที่ไม่เป็นธรรมต่อชนกลุ่มน้อย เหล่านี้ " เหยื่อ " ชนกลุ่มน้อยจะแสดงเป็นใจกว้าง , เปิด , ความเข้าใจ , ความสงบ , อ่อนโยนและบริสุทธิ์ ในทางตรงกันข้าม , ไข่ขาว portrayed เป็นหฤโหด insensitive oppressive intolerant ชัง โหดร้าย เห็นแก่ตัว ใจแคบ และทำลาย
ภาพยนตร์แสดงให้เห็นหมายถึงความสดใสมีชีวิตชีวาของคนต่างชาติสีขาวดูดเจ็บชนกลุ่มน้อยดีงาม ผู้ที่สูญเสียที่จะเข้าใจเช่นดิบความเกลียดชัง บ่อยพวกเขามีเป็นส่วนน้อย ใจดีกับความอดทนอย่างมากและจริยธรรมความเชื่อมั่นที่ต้องการขับไล่พิษซึ่งแสดงโดยตัวอักษรสีขาว ( เป็นพระนะครับว่าใครมาทานข้าวเย็นนำแสดงโดย ซิดนีย์ ปอยเตียร์ คือตัวอย่างที่ส่องแสง ) การหลอกลวงของเสริมเช่น stereotypes เชื้อชาติดิบเมื่อข้อความเฉพาะของภาพยนตร์ที่พวกเขา preachy เหล่านี้ควรจะตัด เหมือนจะหลงทาง ผู้ที่ให้พวกเขา