Connectivity between clusters was e

Connectivity between clusters was evaluated using circuit the-
ory (McRae et al., 2008) and the program Circuitscape (McRae and

Shah, 2009). Home ranges were used as the source and end nodes

of the circuit. Home ranges were combined into a single node if

they were within 20 km of each other, unless they were separated

by a fence. We used the one-to-many criterion, whereby one

source was connected to all end nodes in an iterative fashion.

The habitat use index created from the RSF model was used as

the resistance surface. Areas with a high probability of use were as-
sumed to allow a greater current flow (or less resistance) than

those with a low probability of use. Owing to the processing limi-
tations of the Circuitscape program, the study area was segmented

into five sections and the habitat use index was generalised to

500 m2 pixels. We began by using only the habitat use index as

the resistance surface, but then further limited movement by add-
ing absolute barriers. Based on known elephant habitat use, we

hypothesised that distance to water, slope, and human population

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมต่อระหว่างคลัสเตอร์ได้ถูกประเมินโดยใช้วงจรการ -ory (McRae et al., 2008) และโปรแกรม Circuitscape (McRae และชาห์ 2009) ช่วงบ้านถูกใช้เป็นโหนแหล่งที่มาและสิ้นสุดของวงจร ช่วงบ้านถูกรวมเข้าเป็นหนึ่งโหนถ้าพวกเขาภายใน 20 km ของแต่ละอื่น ๆ เว้นแต่จะถูกแยกออกจากกันโดยรั้ว เราใช้เกณฑ์หนึ่งต่อหนึ่ง โดยหนึ่งแหล่งที่มาถูกเชื่อมต่อกับโหนสิ้นทั้งหมดในแฟชั่นการซ้ำใช้เป็นดัชนีใช้อยู่อาศัยที่สร้างขึ้นจากแบบจำลอง RSFผิวทน พื้นที่ที่ มีความน่าเป็นสูงใช้ได้เป็น-sumed ให้การกระแสปัจจุบันมากกว่า (หรือความต้านทานน้อย) กว่าผู้ที่ มีความน่าเป็นต่ำสุดที่ใช้ เพราะชานลิมิดำเนินการ-tations โปรแกรม Circuitscape พื้นที่ศึกษาได้ถูกแบ่งเป็นช่วงส่วนที่ห้าและอยู่อาศัย ใช้ดัชนีมี generalised เพื่อm2 500 พิกเซล เราเริ่ม โดยการใช้เพียงอยู่อาศัยใช้ดัชนีเป็นต้านทานผิว แต่ต่อจำกัดการเคลื่อนไหวโดยเพิ่ม-บริษัทแอบโซลูทอุปสรรค ตามที่ใช้อยู่อาศัยรู้จักช้าง เราhypothesised ที่พักน้ำ ทางลาด และประชากรมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเชื่อมต่อระหว่างกลุ่มได้รับการประเมินโดยใช้ the-
วงจรออร์รี่(McRae et al., 2008) และโปรแกรม Circuitscape (McRae และชาห์2009) ช่วงแรกถูกนำมาใช้เป็นแหล่งที่มาและโหนดท้ายของวงจร ช่วงแรกได้รับการรวมกันเป็นโหนดเดียวถ้าพวกเขาภายใน 20 กมของแต่ละอื่น ๆ จนกว่าพวกเขาจะถูกแยกออกจากรั้ว เราใช้เกณฑ์แบบหนึ่งต่อหลายคนโดยหนึ่งในแหล่งที่มีการเชื่อมต่อไปยังโหนดปลายทั้งหมดในแฟชั่นซ้ำ. ดัชนีการใช้งานที่อยู่อาศัยที่สร้างขึ้นจากรูปแบบการ RSF ที่ใช้เป็นพื้นผิวต้านทาน พื้นที่ที่มีโอกาสสูงในการใช้งานที่ถูกจำาทุโภชนาการเพื่อให้การไหลของกระแสมากขึ้น (หรือความต้านทานน้อยกว่า) กว่าผู้ที่มีความน่าจะเป็นที่ต่ำของการใช้งาน เนื่องจากการประมวลผล limi- tations ของโปรแกรม Circuitscape พื้นที่การศึกษาได้แบ่งออกเป็นห้าส่วนและดัชนีการใช้งานที่อยู่อาศัยที่ได้รับการทั่วไปที่จะ500 m2 พิกเซล เราเริ่มต้นด้วยการใช้เพียงดัชนีที่อยู่อาศัยใช้เป็นพื้นผิวต้านทาน แต่แล้วการเคลื่อนไหวต่อไปโดย จำกัด Add- ไอเอ็นจีอุปสรรคแน่นอน ขึ้นอยู่กับการใช้งานที่อยู่อาศัยของช้างที่รู้จักกันเราสมมุติฐานระยะทางที่น้ำลาดชันและประชากรมนุษย์