The sun was high in the sky. Reynol

The sun was high in the sky. Reynolds was currently hiking through a particularly large mountain.

“I should have entered the Anarchic Lands by now.” Reynolds himself wasn’t too clear how far he had walked, after having hurried for ten days. Reynolds generally headed in whatever direction looked the most desolate. Even if he saw cities from afar, he wouldn’t enter them.

The mountain that Reynolds was now hiking on was extremely large and took up an enormous amount of land.

After hiking for a long time, Reynolds arrived at one of the mountain peaks and gazed around him. Suddenly, he discovered that this giant mountain actually had a tiny little mountain village in the center. Reynolds licked his dry, chapped lips. Grabbing a fistful of long rattan vines, he began to climb down into the little mountain village in the center of the mountain.

This little mountain village had people inside it. When they saw Reynolds walk in, they glanced at him with curious stares.

Clearly…they rarely saw visitors.

There were quite a few people in this little mountain village. Guessing based on what his eyes had seen, Reynolds estimated that there were several thousand people here. There was even an open-air inn that was rather simply made. Reynolds walked over and immediately sat down and said, “Two cups of water, and then some dishes and a bottle of wine.”

But as soon as he sat down, Reynolds noticed something…

“This place…” Reynolds’ heart shook.

He suddenly had discovered that every single person here emanated the aura of an expert. From what Reynolds could tell, there were many warriors of the sixth and seventh ranks, and even warriors of the eighth rank…as well as some mighty magi. Not warriors. Magi. And extremely powerful ones.

“Friend, how did you end up here?” A bald man came over with a bottle of wine and two bowls. “Come, let’s drink.”

Reynolds now sensed that this mountain village was no ordinary place. He immediately replied, “I came from across the border with the Rohault Empire. I was planning to enter the Anarchic Lands. I didn’t take any of the main roads, and hiked my way through the mountains to the north. Whenever I encountered a river, I swam my way through. Whenever I encountered a mountain, I hiked through. I didn’t expect that while hiking through this mountain, I would’ve run into this little mountain village.”

The bald man nodded and laughed. “So that’s the case.”

“No wonder. There’s no roads near our village, and this mountain is extremely desolate. Generally speaking, we’ll usually go eight or ten years without seeing a single outsider.” Another man walked over, laughing.

Reynolds was growing anxious.

The two people in front of him were both exceedingly powerful, perhaps at the seventh or the eighth rank.

“What in the world is this place? Why are there so many experts here?” Reynolds secretly wondered.

Drinking and chatting with these two people, Reynolds discovered…that the people of this mysterious mountain village weren’t totally cut off from the outside world. In fact, they knew a great deal about the outside world.

“Princess Monica [Meng’ni’ka] is coming.” The bald man suddenly said. Many people turned to look in one direction, and Reynolds did as well…

He saw a beautiful young woman with long jade hair walk over with a serving maid behind her, while greeting the other villagers along the way warmly. Seeing this beautiful woman, Reynolds instantly was stunned. That beautiful face…that friendly smile…

Despite often having dalliances amidst the flowers, Reynolds felt utterly bewitched and smitten.

“I think…I have found the place I was meant to be.”

The playboy Reynolds had dallied with quite a few young noble ladies. But there hadn’t been a single person who had successfully moved his heart…which was why he was still single up till now. But this girl in this mysterious mountain village had a very unique aura, one which made Reynolds’ heart shake.

The girl named Monica glanced at Reynolds. Reynolds instantly discovered that Monica’s clear eyes contained a hint of jade light. She looked like one of the legendary spirits, utterly bewitching. Monica laughed and spoke to him. “Hello there, outsider.”

Reynolds immediately rose to his feet and said with great courtesy, “Beautiful Princess Monica, my name is Reynolds.”

Monica suddenly glanced at Reynolds’ left hand. She opened her mouth in surprise, then looked at Reynolds. “What happened to your hand?”

“It was injured by someone.” Reynolds said casually.

Monica immediately walked towards him. “Stretch your hand out.” Reynolds didn’t ask any questions, immediately stretching his left hand out. The wound which had been left by those steel pincers was heart-shakingly frightful to behold. Monica’s lips began to move slightly, and a short while later…

Countless specks of light entered Reynolds left hand like a mirage-like nebula. Reynolds could clearly sense that the wound on his left hand was rapidly healing, and two new fingers were growing out from it. In the blink of an eye, Reynolds’ left hand returned to a perfect state, as though it had never been injured.

“This…this…” Reynolds was shocked, and he stared at the young lady named Monica in surprise.

He hadn’t expected that this young lady named Monica was a light-style magus, and an extremely powerful one. Her power wasn’t one whit inferior to Reynolds’.

When Reynolds saw the look of concentration on Monica’s face, his heart immediately began to thump wildly.

……..

Nightfall. The sun was setting in the west, and the skies had a large amount of red, flame-like clouds.

On the grass by the mountain village, Reynolds and Monica were walking side by side. Reynolds looked at Monica’s beautiful face, and in his heart, he felt a hint of contentment. He had already stayed here in this mysterious mountain village for more than a month now.

No one in the mountain village had suggested that he leave.

During his month in the mountain village, Reynolds had learned that the vast majority of the villagers here had never left the mountain village. Only a very small percentage would occasionally make trips to the outside world. When they returned, they would inform the other villagers of the events of the outside world.

Monica was only twenty years old, but she was already a light-style magus of the seventh rank. In terms of talent, she was actually superior to Reynolds. She was even more talented than Reynolds.

“I can’t continue like this. I have to inform my parents and Third Bro that I am alive.” Reynolds wanted to meet his friends and family, but Monica’s allure for him was simply too strong. And to Monica, this outsider, Reynolds, knew many things. Whenever she chatted with him, Monica found that she could learn many things about the outside world.

Reynolds was particularly good at making conversation. This made Monica very happy whenever she was with him.

“If I were to always be with Monica, how wonderful would that be?” Reynolds’ heart was filled with hope.

“Miss Monica.” A voice suddenly came from behind them, and a silver-haired middle-aged man walked towards them. Reynolds was startled. He hadn’t noticed this man approach them. Clearly, the man was extremely powerful.

“Uncle Miller [Mi’le].” When Monica turned her head and saw this middle-aged man with short silver hair, she immediately called out in laughter.

Miller had a simple, honest face. Glancing at Reynolds, he then laughed towards Monica in a friendly manner. “Miss Monica, it is getting late. Your mother is waiting for you to go home and eat dinner.” Monica nodded, then smiled towards Reynolds. “Big brother Reynolds, I’m going home for now. See you later.”

Reynolds smiled and nodded as well.

After Monica left, Miller stared at Reynolds. “Outsider kid, you’ve been in our mountain village for some time now. You now need to make a choice…”

“Choice?” Reynolds felt surprised.

Miller nodded calmly. “Since you’ve been able to find us, that means that destiny has led you here. You now have two choices. The first is to forever stay in our mountain village, and become one of our villagers, never to leave. The second is to immediately leave, and never enter again. You only have two choices. If you disobey, you will definitely die.”

These cold, calm words made Reynolds’ heart quiver.

Leave forever? Or never leave the mountain village again?

Reynolds didn’t want to make either choice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดวงอาทิตย์อยู่สูงในท้องฟ้า เรย์โนลด์สได้ขณะเดินป่าผ่านภูเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งใหญ่"ฉันควรเข้าดินแดน Anarchic โดยขณะนี้" เรย์โนลด์สเองไม่ใสเกินไปเท่าใดเขาก็เดิน หลังมีรีบสิบวัน เรย์โนลด์สมุ่งหน้าไปในทิศทางใดดู อ้างว้างที่สุดโดยทั่วไป แม้ว่าเขาเห็นเมืองจากระยะไกล เขาจะไม่ใส่พวกเขาภูเขาที่เรย์โนลด์สได้ไต่เขาในตอนนี้มีขนาดใหญ่มาก และเอาค่าจำนวนมหาศาลของแผ่นดินหลังจากเดินป่าเป็นเวลานาน เรย์โนลด์สถึงภูเขาแห่งหนึ่ง และจ้องรอบเขา ทันใดนั้น เขาค้นพบว่า เขายักษ์นี้จริงมีหมู่ภูเขาเล็กน้อยกลาง เรย์โนลด์สได้เลียริมฝีปากแห้ง มีรอยแตกของเขา โลภก้าวนำหวายยาว เขาเริ่มไต่ลงไปหมู่บ้านเขาน้อยของเขาคนไว้ภายในหมู่บ้านเขาน้อยนี้ได้ เมื่อเห็นเดินในเรย์โนลด์ส พวกเขา glanced ที่เขากับ stares อยากรู้อยากเห็นชัดเจน...ไม่ค่อยเห็นนักท่องเที่ยวยังมีค่อนข้างไม่กี่คนในหมู่บ้านเขาน้อยนี้ คาดเดาตามที่ตาเห็น เรย์โนลด์สประมาณว่า มีคนหลายพันนี่ แม้มีอินน์เปิดโล่งที่เพียงแต่ทำ เรย์โนลด์สเดินผ่านทันทีนั่งลง และกล่าว ว่า "สองถ้วย น้ำ แล้วอาหารบางอย่าง" และขวดไวน์แต่ทันทีที่เขานั่งลง เรย์โนลด์สสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง..."สถานที่แห่งนี้..." เรย์โนลด์สจับหัวใจเขาก็พบว่า ทุกคนเดียวนี่ emanated ของผู้เชี่ยวชาญ จากเรย์โนลด์สสามารถบอกอะไร มีรบหลายอันดับหก และเจ็ด และแม้แต่นักรบอันดับแปด...เป็นโหราจารย์บางอันยิ่งใหญ่ ไม่นักรบ โหราจารย์ และคนที่มีประสิทธิภาพมาก"เพื่อน วิธีทำคุณเอยที่นี่" คนหัวล้านผ่านมาพร้อมกับขวดไวน์และชามที่สอง "มา ลองดื่ม"เรย์โนลด์สขณะนี้เหตุการณ์ที่หมู่บ้านนี้เขามีสถานที่ที่ไม่ธรรมดา ทันทีอย่างเบิกบาน "ผมมาจากตามแนวพรมแดนกับจักรวรรดิ Rohault ฉันได้วางแผนที่จะใส่ดินแดน Anarchic ผมไม่ได้ใช้ถนนสายหลัก และเตะของฉันทางผ่านภูเขาทางทิศเหนือ เมื่อฉันพบแม่น้ำ ฉันพยายามผ่านทางของฉัน เมื่อฉันพบเขา ฉันเตะผ่าน ผมไม่ได้คาดหวังว่า ขณะเดินป่าผ่านภูเขานี้ ฉันจะได้ทำงานเป็นหมู่บ้านเขาน้อยนี้"คนหัวล้านพยักหน้า แล้วหัวเราะ "เพื่อให้เป็นเช่นนั้น""ไม่พบ มีถนนใกล้หมู่บ้านของเรา และภูเขานี้เป็นแสนอ้างว้าง โดยทั่วไป เราจะมักไปแปดสิบปีโดยไม่ดูบุคคลภายนอกที่เดียว" คนอื่นที่เดินผ่าน หัวเราะเรย์โนลด์สโตกระตือรือร้นคนสองหน้าของเขามีทั้งไปมีประสิทธิภาพ ที่เจ็ดหรือแปดลำดับทีในโลกคืออะไรดี เหตุใดจึงมีผู้เชี่ยวชาญมากมายที่นี่" เรย์โนลด์สที่แอบสงสัยว่าดื่ม และสนทนากับคนเหล่านี้สอง เรย์โนลด์สพบ...ว่า คนหมู่บ้านนี้เขาลึกลับไม่ทั้งหมดตัดขาดจากโลกภายนอก ในความเป็นจริง พวกเขารู้ดีที่สุดเกี่ยวกับโลกภายนอก"เจ้าหญิงโมนิกา [Meng'ni'ka] มา" คนหัวล้านก็กล่าวว่า หลายคนหันไปมองในทิศทางหนึ่ง และเรย์โนลด์สได้เช่น...เขาเห็นสวยสาวที่ มีผมยาวหยกเดินผ่านกับแม่บ้านให้บริการเธอ ขณะทักทายชาวบ้านอื่นเขาอย่างอบอุ่น เห็นผู้หญิงสวย เรย์โนลด์สได้ทันทีไม่ตกตะลึงไป ที่หน้าสวย...ที่ยิ้มเดินทางสะดวก...แม้จะมักจะมี dalliances ท่ามกลางดอกไม้ เรย์โนลด์สรู้สึกโคตรหลัง และตกหลุมรัก"ผมคิดว่า... ฉันได้พบที่ฉันมีความหมาย"เพลย์บอยเรย์โนลด์สได้ dallied กับเที่ยวสาว ๆ โนเบิล แต่ไม่ได้มีคนเดียวที่สำเร็จได้ย้ายหัวใจ...ที่ทำไม เขายังเดียวจนถึงขณะนี้ แต่ผู้หญิงคนนี้ในหมู่ภูเขาลึกลับนี้มี aura มากเฉพาะตัว หนึ่งที่เขย่าหัวใจของเรย์โนลด์สหญิงสาวที่ชื่อ Monica glanced ที่เรย์โนลด์ส เรย์โนลด์สทันทีพบว่า ตาใสของโมนิกาประกอบด้วยคำแนะนำของแสงหยก เธอดูเหมือนวิญญาณตำนาน bewitching โคตรอย่างใดอย่างหนึ่ง โมนิกาหัวเราะ และได้พูดกับเขา "สวัสดี บุคคลภายนอก"เรย์โนลด์สกุหลาบเพื่อเท้าของเขา และกล่าวว่า มีดีอนุเคราะห์ "สวยเจ้าหญิงโมนิกา ชื่อของฉันคือ เรย์โนลด์ส" ทันทีโมนิกา glanced ทันทีที่มือซ้ายของเรย์โนลด์ส เธอเปิดปากของเธอประหลาดใจ นั้นมองเรย์โนลด์ส "เกิดอะไรขึ้นกับมือของคุณ""มันได้รับบาดเจ็บ โดยคน" เรย์โนลด์สกล่าวว่า ตั้งใจโมนิกาเดินเข้าไปหาเขาทันที "เหยียดมือของคุณ" เรย์โนลด์สไม่ถามคำถามใด ๆ ยืดมือซ้ายออกทันที บาดแผลที่ได้จากไป โดยที่ pincers เหล็กถูกใจ shakingly frightful มลัก ริมฝีปากของ Monica เริ่มเขยื้อน และชั่วขณะภายหลัง...เรียร์นับไม่ถ้วนของแสงใส่เรย์โนลด์สซ้ายมือเช่นเนบิวลาเช่นมิราจ เรย์โนลด์สสามารถรู้สึกอย่างชัดเจนว่า เป็นการรักษาบาดแผลบนมือซ้ายของเขาอย่างรวดเร็ว และมือสองใหม่ได้เจริญเติบโตออกจาก ในชั่วพริบตา มือซ้ายของเรย์โนลด์สกลับรัฐโก ว่ามันได้ไม่ บาดเจ็บ"นี่...นี่..." เรย์โนลด์สตกใจ และเขาจ้องไปที่หญิงสาวที่ชื่อโมนิกาในความประหลาดใจเขาไม่ได้คาดหวังนี้หญิงสาวที่ชื่อโมนิกาถูก magus แสงแบบ และเป็นหนึ่งมีประสิทธิภาพมาก พลังของเธอไม่น้อยไปของเรย์โนลด์สออกหนึ่งเมื่อเรย์โนลด์สเห็นลักษณะของความเข้มข้นของ Monica หน้า หัวใจทันทีเริ่มอาละวาดขมุบ……..รัตติกาล ดวงอาทิตย์ตั้งทิศตะวันตก และท้องฟ้ามีเมฆสีแดง เหมือนเปลวไฟขนาดใหญ่บนหญ้าหมู่ภูเขา เรย์โนลด์สและโมนิกาได้เดินเคียงข้างกัน เรย์โนลด์สมองหน้าสวยของ Monica และในหัวใจของเขา เขารู้สึกทั้งสุข เขามีอยู่ทั่ว ๆ ไปในหมู่ภูเขาลึกลับนี้เดือนกว่าตอนนี้ไม่มีใครในบ้านเขาได้แนะนำเขาปล่อยในระหว่างเดือนของเขาในหมู่บ้านของภูเขา เรย์โนลด์สได้เรียนรู้ว่า ชาวบ้านที่นี่ส่วนใหญ่ไม่ได้ทิ้งหมู่บ้านภูเขา เพียงเปอร์เซ็นต์ขนาดเล็กมากจะทำให้บางครั้งเดินทางไปกับโลกภายนอก เมื่อพวกเขากลับ พวกเขาจะแจ้งชาวบ้านอื่น ๆ ของเหตุการณ์ของโลกภายนอกโมนิกาเท่านั้นยี่สิบปี แต่เธอแล้ว magus แสงลักษณะของอันดับเจ็ด ในแง่ของความสามารถพิเศษ เธอเป็นจริงเหนือกว่าเรย์โนลด์ส เธอมีความสามารถยิ่งกว่าเรย์โนลด์ส"ฉันไม่สามารถทำเช่นนี้ ผมได้แจ้งผู้ปกครองและ Bro สามของฉันว่า ฉันมีชีวิตอยู่" เรย์โนลด์สอยากพบเพื่อนและครอบครัวของเขา แต่ถูกอัลลูเรโมนิกาของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น และกับโมนิกา นี้บุคคลภายนอก เรย์โนลด์ส รู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย เมื่อเธอ chatted กับเขา โมนิกาพบว่า เธอได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมายเกี่ยวกับโลกภายนอกเรย์โนลด์สได้ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทำให้การสนทนา นี้ได้โมนิกามีความสุขมากทุกครั้งที่เธอกับเขา"ถ้าจะเสมอกับโมนิกา วิธีที่ยอดเยี่ยมที่จะ" หัวใจของเรย์โนลด์สก็เต็มไป ด้วยความหวัง"นางงามแอฟริกาใต้" เสียงมาก็พอได้ และซิลเวอร์ haired วัยกลางคนเดินเข้าไปหาพวกเขา เรย์โนลด์สได้ startled เขาไม่ได้สังเกตเห็นชายคนนี้เข้าให้ เห็นได้ชัด คนมีประสิทธิภาพมาก"ลุงมิลเลอร์ [Mi'le]" เมื่อแอฟริกาใต้เปิดศีรษะของเธอ และเห็นชายคนนี้วัยกลางคนผมสั้นเงิน เธอทันทีเรียกในหัวเราะมิลเลอร์มีหน้าเรียบง่าย ซื่อสัตย์ ทิวทัศน์ที่เรย์โนลด์ส เขาแล้วหัวเราะต่อโมนิกาในลักษณะที่เป็นมิตร "มิสโมนิกา ได้รับสาย แม่ของคุณกำลังรอการกลับบ้าน และรับประทานอาหารเย็น" โมนิกาพยักหน้า นั้นยิ้มต่อเรย์โนลด์ส "เรย์โนลด์สบิ๊กบราเธอร์ ฉันไปบ้านในขณะนี้ เจอกัน"เรย์โนลด์สยิ้ม แล้วพยักหน้าเป็นอย่างดีหลังจากที่โมนิกาซ้าย มิลเลอร์จ้องไปที่เรย์โนลด์ส "เด็กบุคคลภายนอก คุณได้แล้วในหมู่บ้านของเขาครั้งนี้ ตอนนี้ต้องให้ทางเลือก...""ทางเลือก" เรย์โนลด์สรู้สึกประหลาดใจมิลเลอร์พยักหน้าเบา ๆ "เนื่องจากคุณได้รับสามารถค้นหาเรา ว่า จุดหมายปลายทางที่ได้นำคุณที่นี่ ขณะนี้คุณมีสองตัวเลือก แรก ได้ตลอดอยู่ในหมู่บ้านของเขา เป็นหนึ่งในชาวบ้านของเรา ไม่เคยไป ที่สอง ได้ทันทีเว้น ไม่เคยใส่อีก เพียงคุณมีสองตัวเลือก หากฝ่าฝืนปรับ คุณจะแน่นอนตาย"คำเย็น สงบทำ quiver หัวใจของเรย์โนลด์สปล่อยตลอด หรือไม่เคยปล่อยให้หมู่บ้านของภูเขาอีกเรย์โนลด์สไม่ต้องการให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงอาทิตย์อยู่ในระดับสูงในท้องฟ้า นาดส์ขณะเดินป่าผ่านภูเขาที่มีขนาดใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง. "ฉันควรจะได้เข้ามาในดินแดนอนาธิปไตยโดยขณะนี้." นาดส์เองก็ไม่มากเกินไปที่ชัดเจนว่าไกลเขาได้เดินหลังจากที่ได้รีบสิบวัน นาดส์มุ่งหน้าไปโดยทั่วไปในสิ่งที่มองทิศทางที่รกร้างที่สุด แม้ว่าเขาเห็นเมืองจากระยะไกลเขาจะไม่ใส่พวกเขา. ภูเขาที่นาดส์ตอนนี้เดินป่าบนมีขนาดใหญ่มากและเอาขึ้นจำนวนมหาศาลของแผ่นดิน. หลังจากการเดินป่าเป็นเวลานานนาดส์มาถึงที่หนึ่งของยอดภูเขา และจ้องมองรอบ ๆ ตัวเขา ทันใดนั้นเขาพบว่าภูเขายักษ์นี้จริงมีหมู่บ้านบนภูเขาเล็ก ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ในศูนย์ นาดส์เลียแห้งของเขาริมฝีปากแตก โลภกำมือขององุ่นหวายนานเขาเริ่มที่จะปีนลงไปในหมู่บ้านบนภูเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ ในใจกลางของภูเขา. นี้หมู่บ้านบนภูเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ มีคนอยู่ข้างใน เมื่อพวกเขาเห็นนาดส์เดินในพวกเขาเหลือบมองไปที่เขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นจ้อง. เห็นได้ชัดว่า ... พวกเขาไม่ค่อยเห็นผู้เข้าชม. มีค่อนข้างไม่กี่คนในหมู่บ้านนี้มีภูเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ คาดเดาจากสิ่งที่ตาของเขาได้เห็นนาดส์ที่คาดว่ามีหลายพันคนที่นี่ มีแม้กระทั่งโรงแรมที่เปิดโล่งที่ค่อนข้างทำก็คือ นาดส์เดินไปและทันทีนั่งลงและพูดว่า "สองถ้วยน้ำแล้วอาหารบางอย่างและขวดไวน์." แต่ทันทีที่เขานั่งลงนาดส์สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง ... "สถานที่แห่งนี้ ... " หัวใจนาดส์ส่าย. เขา ทันใดนั้นได้ค้นพบว่าทุกคนเพียงคนเดียวที่นี่เล็ดลอดออกมากลิ่นอายของผู้เชี่ยวชาญ จากสิ่งที่สามารถบอกนาดส์มีนักรบหลายอันดับที่หกและเจ็ดและแม้แต่นักรบของการจัดอันดับที่แปด ... เช่นเดียวกับบางจอมเวทอันยิ่งใหญ่ ไม่นักรบ Magi และคนที่มีประสิทธิภาพมาก. "เพื่อนไม่ว่าคุณจะจบลงที่นี่?" คนหัวล้านมากับขวดไวน์และสองชาม "มาขอดื่ม." นาดส์ตอนนี้รู้สึกว่าหมู่บ้านบนภูเขาที่นี่เป็นสถานที่ที่ไม่ธรรมดา ทันทีที่เขาตอบว่า "ผมมาจากการข้ามพรมแดนกับจักรวรรดิ Rohault ผมวางแผนที่จะเข้าสู่ดินแดนอนาธิปไตย ผมไม่ได้ใช้ใด ๆ ของถนนสายหลักและไต่ทางของฉันผ่านภูเขาไปทางทิศเหนือ เมื่อใดก็ตามที่ผมพบแม่น้ำฉันว่ายน้ำทางของฉันผ่าน เมื่อใดก็ตามที่ผมพบภูเขาผม hiked ผ่าน ฉันไม่ได้คาดหวังว่าในขณะที่การเดินป่าผ่านภูเขานี้ฉันจะได้วิ่งเข้าไปในหมู่บ้านนี้ภูเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ . "คนหัวล้านพยักหน้าและหัวเราะ "ดังนั้นกรณีที่." "ไม่น่าแปลกใจ มีถนนที่ไม่ได้ใกล้หมู่บ้านของเราและภูเขานี้เป็นที่รกร้างมาก โดยทั่วไปเรามักจะไปแปดหรือสิบปีโดยไม่ต้องเห็นคนนอกเดียว. "อีกคนเดินไปหัวเราะ. นาดส์มีการเติบโตกังวล. คนสองคนในด้านหน้าของเขาทั้งสองที่มีประสิทธิภาพเหลือเกินบางทีที่เจ็ดหรือแปด ยศ. "สิ่งที่ในโลกคือสถานที่แห่งนี้? ทำไมจึงมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนเพื่อให้ที่นี่? "นาดส์แอบสงสัย. การดื่มและการพูดคุยกับทั้งสองคน ... นาดส์พบว่าผู้คนในหมู่บ้านบนภูเขาลึกลับนี้ไม่ได้ถูกตัดทั้งหมดออกจากโลกภายนอก ในความเป็นจริงพวกเขารู้ว่าการจัดการที่ดีเกี่ยวกับโลกภายนอก. "ปริ๊นเซโมนิกา [Meng'ni'ka] จะมา." คนหัวล้านจู่ ๆ ก็กล่าวว่า หลายคนหันมามองในทิศทางเดียวและนาดส์ได้เช่นกัน ... เขาเห็นหญิงสาวสวยที่มีผมยาวหยกเดินไปกับแม่บ้านที่ให้บริการด้านหลังของเธอในขณะที่ชาวบ้านอวยพรอื่น ๆ ไปพร้อมกันอย่างอบอุ่น ที่เห็นนี้หญิงสาวสวยนาดส์ทันทีตะลึง ที่ใบหน้าที่สวยงาม ... รอยยิ้มที่เป็นมิตร ... แม้จะมีมักจะมี dalliances ท่ามกลางดอกไม้นาดส์รู้สึกว่าเสกอย่างเต็มที่และตีอย่างแรง. "ผมคิดว่า ... ฉันได้พบสถานที่ที่ผมหมายถึงการเป็น." นาดส์เพลย์บอยได้ dallied มีค่อนข้างน้อยหนุ่มสาวที่มีเกียรติ ผู้หญิง แต่ไม่เคยมีคนเพียงคนเดียวที่ได้ย้ายไปประสบความสำเร็จในหัวใจของเขา ... ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขายังคงเดียวจนถึงขณะนี้ แต่สาวในหมู่บ้านบนภูเขาลึกลับนี้มีกลิ่นอายที่ไม่ซ้ำกันมากหนึ่งซึ่งทำให้นาดส์ 'หัวใจสั่น. หญิงสาวที่ชื่อโมนิกาเหลือบมองไปที่นาดส์ นาดส์ทันทีพบว่าตาที่ชัดเจนของโมนิก้าที่มีคำใบ้ของแสงหยก เธอมองอย่างหนึ่งของวิญญาณตำนานเสน่ห์อย่างเต็มที่ โมนิกาหัวเราะและพูดกับเขา "สวัสดีครับมีคนนอก." นาดส์ทันทีลุกขึ้นไปที่เท้าของเขาและพูดด้วยความสุภาพที่ดี "โมนิก้าเจ้าหญิงสวยชื่อของฉันคือนาดส์." โมนิกาจู่ ๆ ก็เหลือบมองไปที่นาดส์มือซ้าย เธอเปิดปากของเธอประหลาดใจแล้วมองไปที่นาดส์ "เกิดอะไรขึ้นกับมือของคุณ?" "มันได้รับบาดเจ็บจากใครบางคน." นาดส์กล่าวว่าตั้งใจ. โมนิกาทันทีเดินไปหาเขา "ยืดมือของคุณออก." นาดส์ไม่ได้ถามคำถามใด ๆ ทันทียืดมือซ้ายของเขาออกมา แผลที่ถูกทิ้งไว้โดยก้ามปูเหล็กนั้นคือหัวใจ shakingly ที่น่าตกใจที่เห็น ริมฝีปากของโมนิก้าเริ่มที่จะย้ายเล็กน้อยและขณะที่ระยะสั้นในภายหลัง ... จุดนับไม่ถ้วนของแสงเข้ามานาดส์มือซ้ายเช่นเนบิวลาภาพลวงตาเหมือน นาดส์อย่างชัดเจนสามารถรู้สึกว่าแผลในมือซ้ายของเขาได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วและสองนิ้วใหม่งอกออกมาจากมัน ในพริบตานาดส์มือซ้ายกลับไปยังรัฐที่สมบูรณ์แบบราวกับว่ามันไม่เคยได้รับบาดเจ็บ. "นี่ ... นี่ ... " นาดส์ก็ตกใจและเขาจ้องมองมาที่หญิงสาวชื่อโมนิกาด้วยความประหลาดใจ. เขา hadn ' เสื้อที่คาดว่าหญิงสาวคนนี้ชื่อโมนิกาเป็นหมอผีแสงสไตล์และเป็นหนึ่งที่มีประสิทธิภาพมาก พลังของเธอไม่ได้เป็นหนึ่งเล็กน้อยด้อยกว่านาดส์. เมื่อนาดส์เห็นรูปลักษณ์ของความเข้มข้นบนใบหน้าของโมนิกาที่หัวใจของเขาทันทีที่เริ่มกระหน่ำอย่างรุนแรง. ...... .. ค่ำ ดวงอาทิตย์ได้รับการตั้งค่าในทางทิศตะวันตกและท้องฟ้าที่มีเป็นจำนวนมากของสีแดง, เมฆเหมือนเปลวไฟ. บนหญ้าหมู่บ้านภูเขานาดส์และโมนิกากำลังเดินเคียงข้าง นาดส์มองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของโมนิก้าและอยู่ในใจของเขาที่เขารู้สึกว่าคำใบ้ของความพึงพอใจ เขาอยู่ที่นี่แล้วในหมู่บ้านบนภูเขาลึกลับนี้มานานกว่าหนึ่งเดือนในขณะนี้. ไม่มีใครในหมู่บ้านบนภูเขาได้บอกว่าเขาออก. ในช่วงเดือนของเขาในหมู่บ้านบนภูเขานาดส์ได้เรียนรู้ว่าส่วนใหญ่ของชาวบ้านที่นี่ไม่เคย ออกจากหมู่บ้านภูเขา เพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์ที่น้อยมากบางครั้งจะทำให้การเดินทางไปยังโลกภายนอก เมื่อพวกเขากลับมาพวกเขาก็จะแจ้งให้ชาวบ้านอื่น ๆ ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโลกภายนอก. โมนิกาเป็นเพียงยี่สิบปี แต่เธอก็เป็นจอมเวทแสงรูปแบบของการจัดอันดับที่เจ็ด ในแง่ของความสามารถที่เหนือกว่าเธอเป็นจริงนาดส์ เธอเป็นคนที่มีความสามารถมากยิ่งขึ้นกว่านาดส์. "ฉันไม่สามารถดำเนินการต่อไปเช่นนี้ ฉันต้องแจ้งให้พ่อแม่ของฉันและน้องชายที่สามที่ผมยังมีชีวิตอยู่. "นาดส์ต้องการที่จะได้พบกับเพื่อนและครอบครัวของเขา แต่เสน่ห์ของโมนิก้าสำหรับเขาเป็นเพียงแรงเกินไป และเพื่อให้โมนิกาคนนอกนี้นาดส์รู้หลายสิ่งหลายอย่าง เมื่อใดก็ตามที่เธอพูดคุยกับเขาโมนิกาพบว่าเธอได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับโลกภายนอก. นาดส์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ดีที่ทำให้การสนทนา นี้ทำให้โมนิกามีความสุขมากเมื่อใดก็ตามที่เธออยู่กับเขา. "ถ้าฉันจะเสมอกับโมนิกาวิธีที่ยอดเยี่ยมที่จะเป็น?" นาดส์หัวใจที่เต็มไปด้วยความหวัง. "นางสาวโมนิกา." เสียงก็มาจากด้านหลังของพวกเขาและ เป็นชายวัยกลางคนที่มีผมสีเงินเดินต่อพวกเขา นาดส์ก็ต้องสะดุ้ง เขาไม่ได้สังเกตเห็นชายคนนี้เข้าใกล้พวกเขา เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นที่มีประสิทธิภาพมาก. "ลุงมิลเลอร์ [Mi'le]." โมนิกาเมื่อหันหัวของเธอและเห็นชายวัยกลางคนที่มีผมสีเงินระยะสั้นที่เธอเรียกว่าทันทีที่ออกในเสียงหัวเราะ. มิลเลอร์ได้ง่ายใบหน้าซื่อสัตย์ glancing ที่นาดส์แล้วเขาก็หัวเราะต่อโมนิกาในลักษณะที่เป็นมิตร "โมนิกามิสก็จะรับสาย คุณแม่กำลังรอให้คุณไปที่บ้านและกินอาหารเย็น. "โมนิกาพยักหน้าแล้วยิ้มไปทางนาดส์ "พี่ใหญ่นาดส์ฉันจะกลับบ้านตอนนี้ เห็นคุณในภายหลัง. "นาดส์ยิ้มและพยักหน้าเช่นกัน. หลังจากที่โมนิกาที่เหลือมิลเลอร์จ้องที่นาดส์ "เด็กคนนอกที่คุณได้รับในหมู่บ้านบนภูเขาของเราสำหรับบางเวลาขณะนี้ ตอนนี้คุณต้องให้ทางเลือก ... "" ทางเลือก "นาดส์รู้สึกประหลาดใจ. มิลเลอร์พยักหน้าอย่างใจเย็น "นับตั้งแต่ที่คุณได้รับสามารถที่จะพบกับเราได้ที่หมายความว่าโชคชะตาได้นำคุณมาที่นี่ ขณะนี้คุณมีสองทางเลือก ครั้งแรกคือการตลอดไปอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขาของเราและกลายเป็นหนึ่งในชาวบ้านที่เราไม่เคยที่จะออกจาก ที่สองคือการรีบออกมาและไม่เคยใส่อีกครั้ง คุณมีเพียงสองทางเลือก ถ้าคุณไม่เชื่อฟังคุณแน่นอนจะตาย. "เหล่านี้เย็นคำสงบทำให้หัวใจสั่นนาดส์. ทิ้งไว้ตลอดไป? หรือไม่เคยออกจากหมู่บ้านบนภูเขาอีกครั้งหรือไม่นาดส์ไม่ต้องการที่จะทำอย่างใดอย่างหนึ่งทางเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดวงอาทิตย์อยู่สูงในท้องฟ้า เรโนลด์เป็นปัจจุบันไต่เขาผ่านภูเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งใหญ่

" ฉันควรจะเข้าดินแดนอนาธิปไตย โดยขณะนี้ " เรย์โนลด์สเองไม่ค่อยชัดเจนว่าเขาได้เดิน หลังจากรีบสิบวัน โดยทั่วไปมุ่งไปในทิศทางใด เรโนลด์ ดูอ้างว้างที่สุด ถ้าเขาเห็นเมืองจากที่ไกลๆ เค้าไม่ใส่พวกเขา .

ภูเขาที่เรย์โนลด์กำลังไต่เขาบนมีขนาดใหญ่มากและเอาขึ้นยอดเงินใหญ่หลวงของแผ่นดิน

หลังจากไต่เขาเป็นเวลานาน เรย์โนลด์ มาถึงหนึ่งของยอดภูเขาและมองรอบ ๆตัวเขา ทันใดนั้น เขาค้นพบว่า ภูเขายักษ์นี้มีหมู่บ้านภูเขาเล็ก ๆในศูนย์ เรย์โนลด์เลียของเขาแห้ง ริมฝีปากแห้งแตก . โลภกำมือของเถาวัลย์หวายยาวเขาเริ่มที่จะปีนลงหมู่บ้านภูเขาเล็ก ๆน้อย ๆในศูนย์ของภูเขา

หมู่บ้านเล็กๆ ภูเขานี้มีคนเข้าไปข้างในนั้น เมื่อเห็นเรย์เดินเข้ามา พวกเขามองเขาด้วยสายตาสงสัย

อย่างชัดเจน . . . . . . ไม่ค่อยเห็นผู้เข้าชม

มีค่อนข้างไม่กี่คนในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขานี้ เดาจากสิ่งที่ตาของเขาเห็นเรโนลด์ ประมาณว่า มีผู้คนหลายพันครับ มีการเปิดโรงแรมที่เป็นมากกว่าเพียงแค่ทำ เรย์เดินไปทันทีและนั่งลงและพูดว่า " น้ำสองถ้วย แล้วเอาอาหารและไวน์ "

แต่ทันทีที่เขานั่งลง เรย์โนลด์ สังเกตเห็นอะไร . . . . . . .

" สถานที่นี้ . . . . . . . " เรโนลด์

' หัวใจสั่นจู่ๆ เขาก็พบว่าทุกคนที่นี่ ต่องออร่าของผู้เชี่ยวชาญ จากที่เรย์บอก ยังมีนักรบอันดับหกและเจ็ด และอันดับแปดแห่งนักรบ . . . . . . . รวมทั้งฤทธิ์มนตรา . ไม่ใช่นักรบ แม็กกี้ และที่ทรงพลังมาก เพื่อน

" ทำไมคุณถึงมาที่นี่ ? " ชายหัวล้านมาด้วยขวดไวน์และสองชาม " มามาดื่มกันเถอะ "

เรโนลด์ ตอนนี้รู้สึกว่าภูเขาหมู่บ้านสามัญไม่มีสถานที่ เขาตอบทันที " ฉันมาข้ามชายแดนอาณาจักร rohault . ฉันวางแผนที่จะเข้าสู่ดินแดนอนาธิปไตย . ผมไม่ได้ใช้ใด ๆของถนนสายหลักและ hiked ทางของฉันผ่านภูเขาไปทางทิศเหนือ เมื่อใดก็ตามที่ฉันเจอแม่น้ำ ฉันว่ายน้ำทางของฉันผ่าน . เมื่อใดก็ตามที่ฉันพบเขาผมปีนผ่าน ผมไม่ได้คาดหวังว่าในขณะที่ไต่เขาผ่านภูเขานี้ ผมต้องวิ่งเข้าหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขานี้ "

ล้านคนพยักหน้าและหัวเราะ " ถ้าเป็นแบบนั้น . . . "

" ไม่น่าแปลกใจ ไม่มีถนนใกล้ๆ หมู่บ้านของเรา และภูเขานี้เป็นแสนอ้างว้าง โดยทั่วไปแล้ว เรามักจะไปแปดหรือสิบปีที่ไม่ได้เจอคนนอกคนเดียว " ชายอีกคนเดินมาหัวเราะ

Reynolds เติบโตกังวล

สองคนตรงหน้าเขาทั้งสองที่มีประสิทธิภาพเหลือเกิน บางที ที่ เจ็ด หรือ อันดับที่ 8

" อะไรกันเนี่ย ? ทำไมมีคนมากมายที่นี่ " เรย์แอบสงสัย

ดื่มและสนทนากับคนทั้งสองเรย์โนลด์ค้นพบ . . . . . . . คนที่ลึกลับนี้หมู่บ้านภูเขาไม่ได้โดยสิ้นเชิง ตัดขาดจากโลกภายนอก ในความเป็นจริง , พวกเขารู้ว่าการจัดการที่ดีเกี่ยวกับโลกภายนอก

" เจ้าหญิงโมนิก้า [ meng'ni'ka ] มา . " ชายหัวล้านก็กล่าวว่า หลายคนหันไปมองในทิศทางเดียว และ เรโนลด์ก็เช่นกัน . . . . . . .

เขาเห็นผู้หญิงสาวสวยที่มีผมยาวเดินมาหยก กับการให้บริการแม่บ้านข้างหลังเธอ ขณะทักทายชาวบ้านตลอดทางอื่น ๆอย่างอบอุ่น เห็นผู้หญิงสวยนี้ เรย์โนลด์ได้ตะลึง ใบหน้าที่สวยงาม . . . ที่เป็นกันเอง ยิ้ม . . . . . . .

แม้มักจะมีความล่าช้าท่ามกลางดอกไม้ , Reynolds รู้สึกพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงหลัง

" ฉันว่า . . . . . . . ฉันได้พบสถานที่ที่ผมตั้งใจจะ "

เพลย์บอย เรย์โนลด์ได้ dallied ที่มีค่อนข้างน้อยเด็กสตรีสูงศักดิ์ . แต่มันไม่ได้เป็นคนเดียวที่ได้เรียบร้อยแล้วย้ายหัวใจของเขา . . . ซึ่งทำไมเขายังโสดอยู่จนถึงตอนนี้ แต่เธอคนนี้ลึกลับหมู่บ้านภูเขานี้มีราศีกันมาก ซึ่งทำให้ Reynolds '

หัวใจสั่นผู้หญิงที่ชื่อ โมนิก้า ชายตามอง เรย์โนลด์ เรย์โนลด์ได้ค้นพบว่าโมนิก้าก็ชัดเจน ดวงตาที่มีคำใบ้ของหยกแสง เธอดูเหมือนหนึ่งของจิตวิญญาณ ตำนานโคตรเสน่ห์ . โมนิก้า หัวเราะ และพูดกับเขา " สวัสดี คนนอก "

Reynolds ทันทีเพิ่มขึ้นถึงเท้าของเขาและพูดด้วยมารยาทที่ดี " เจ้าหญิงโมนิก้า ฉันชื่อเรโนลด์

"โมนิก้าก็มองที่ Reynolds ' ซ้ายมือ เธอเปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ แล้วมอง เรย์โนลด์ " เกิดอะไรขึ้นกับมือของคุณ "

" มันเจ็บโดยใครบางคน " เรย์พูดเรียบๆ

โมนิก้าทันที เดินไปที่เขา " ยื่นมือออกไป . . . " เรย์ไม่ได้ซักถามทันที ยืดมือซ้ายของเขาออกบาดแผลที่ถูกทิ้งไว้ โดยเหล็กปากคีบหัวใจเร่าน่ากลัวที่จะเห็น โมนิก้า ริมฝีปากเริ่มขยับเล็กน้อย และสักครู่ต่อมา . . . . . . .

นับไม่ถ้วน specks ของแสงเข้าไป เรย์โนลด์ มือซ้ายเหมือนภาพลวงตาเหมือนเนบิวลา เรย์โนลด์ได้ชัดเจน รู้สึกว่าแผลที่มือซ้ายของเขาอย่างรวดเร็ว การรักษา และสองนิ้วใหม่เติบโตออกมาจากมัน ในชั่วพริบตาReynolds ' มือซ้ายกลับมาสภาพสมบูรณ์ ราวกับว่ามันไม่เคยได้รับบาดเจ็บ .

" . . . . . . . . . . . . " เรโนลด์ตกใจ เขาจ้องหน้าหญิงสาวที่ชื่อ โมนิก้า ในแปลกใจ

เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยที่ชื่อ โมนิก้า ลักษณะแสงหมอผีและประสิทธิภาพมาก หนึ่ง พลังของเธอไม่ได้ด้อยกว่าเรย์หนึ่งเล็กน้อย

'ตอนที่เรย์โนลด์ส เห็นลักษณะของความเข้มข้นบนใบหน้าของโมนิก้า หัวใจของเขาเริ่มเต้นอย่างบ้าคลั่งทันที . . . . . .



ตอนมืด พระอาทิตย์กำลังจะตกดินทางทิศตะวันตก และท้องฟ้ามีจํานวนมากของสีแดงเปลวเพลิง เหมือนเมฆ

บนหญ้า โดยหมู่บ้านภูเขา เรย์โนลด์ และ โมนิกา เดินเคียงข้างกัน เรย์มองหน้าสวยของโมนิก้า และหัวใจของเขาเขารู้สึกว่า คำใบ้ของความพึงพอใจ เขาได้อยู่ในที่ลึกลับในหมู่บ้านภูเขานี้มานานกว่าเดือนแล้ว

ไม่มีใครในภูเขาหมู่บ้านได้ชี้ให้เห็นว่าเขาทิ้ง

ช่วงเดือนของเขาในบ้านบนภูเขา เรย์โนลด์ได้เรียนรู้ว่าส่วนใหญ่ของชาวบ้านที่นี่ไม่เคยทิ้งภูเขาหมู่บ้านเพียงร้อยละขนาดเล็กมากจะเป็นครั้งคราวให้การเดินทางไปยังโลกภายนอก เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาจะแจ้งให้ชาวบ้านคนอื่น ๆของเหตุการณ์ของโลกภายนอก

โมนิก้าเพียงยี่สิบปี แต่นางก็เป็นลักษณะของแสงจอมเวทอันดับที่เจ็ด ในแง่ของความสามารถ เธอจริง ๆ เหนือกว่า เรย์โนลด์ เธอเป็นคนที่มีความสามารถมากกว่า

Reynolds" ฉันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ฉันต้องแจ้งให้พ่อแม่และพี่ชาย 3 ที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ " เรย์อยากเจอเพื่อนๆ และครอบครัว แต่เสน่ห์ของโมนิก้าสำหรับเขาเป็นเพียงเกินไปที่แข็งแกร่ง และ Monica นี้คนนอก เรย์โนลด์ รู้หลายเรื่อง เมื่อใดก็ตามที่เธอพูดคุยกับเขา โมนิก้า พบว่าเธอได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเกี่ยวกับโลกภายนอก

เรย์โนลด์ได้ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสนทนา นี้ทำให้โมนิก้ามีความสุขมากเมื่อเธออยู่กับเขา

" ถ้าผมถูกกับโมนิก้าเสมอ จะวิเศษขนาดไหนนะ ? " หัวใจ Reynolds ' เต็มไปด้วยความหวัง

" คุณโมนิก้า " เสียงก็มาจากข้างหลังพวกเขา และชายวัยกลางคนผมสีเงินเดินมาหาพวกเขา เรโนลด์ตกใจ เขาไม่ได้สังเกตเห็นผู้ชายที่เข้าใกล้พวกเขาเห็นได้ชัดว่า เขามีอำนาจมาก

" ลุงมิลเลอร์ [ mi'le ] " เมื่อโมนิก้า หันกลับมา และเห็นชายวัยกลางคนที่มีผมสีเงินสั้น ๆนี้ เธอได้ทันทีเรียกเสียงหัวเราะออกมา

มิลเลอร์ได้ง่ายและเที่ยงตรงหน้า glancing ที่เรโนลด์ จากนั้นเขาก็หัวเราะต่อโมนิกา ในลักษณะที่เป็นมิตร " คุณ โมนิก้า มันดึกแล้ว แม่ของคุณกำลังรอให้คุณกลับบ้านและกินข้าวเย็น" โมนิก้าพยักหน้าแล้วยิ้มต่อ เรย์โนลด์ " พี่เรย์ ฉันกำลังจะกลับบ้านแล้ว แล้วเจอกัน "

เรโนลด์ยิ้มและพยักหน้าเช่นกัน

หลังจากโมนิก้าซ้าย มิลเลอร์จ้อง เรย์โนลด์ " คนนอกเด็ก , คุณเคยอยู่ที่หมู่บ้านภูเขาของเราบ้างเลย ตอนนี้คุณต้องตัดสินใจแล้ว . . . . . . . "

" ทางเลือก " เรย์รู้สึกตกใจ

มิลเลอร์พยักหน้าเงียบๆเมื่อคุณได้พบเรา นั่นหมายความว่า ที่โชคชะตานำเธอมาที่นี่ ตอนนี้คุณมี 2 ทางเลือก แรกคือตลอดไปอยู่ในหมู่บ้านภูเขาของเราและกลายเป็นหนึ่งของชาวบ้าน ไม่เคยไป สองคือการ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย และไม่เคยใส่อีกเลย คุณมีเพียงสองตัวเลือก ถ้าคุณไม่ คุณจะตาย "

เย็นเหล่านี้คำสงบทำให้ Reynolds ' หัวใจสั่น

ไปตลอดกาล ไม่เคยออกจากหมู่บ้านภูเขาอีกครั้ง

Reynolds ไม่ต้องการให้ให้เลือก