Maria, a maid at a Protestant chari

Maria, a maid at a Protestant charity that houses troubled women, proudly reviews her preparation for Halloween festivities at her workplace. Running through the evening’s schedule, she also looks forward to her celebrations for later in the night with the family of a friend, Joe Donnelly. Maria nursed Joe and his brother, Alphy, when they were young, and both of them helped Maria get her present job. Though Maria was at first uncomfortable with the Protestant association of the charity, she has grown to accept it and is warmly loved by the staff and residents. The time for festivities arrives, and Maria distributes the seasonal spiced bread, called barmbrack, and tea. One of the women raises a toast to Maria.


Afterwards, Maria prepares for her journey to Joe’s home, admiring her appearance in the mirror before leaving her room. On her way to Joe’s, Maria does some shopping. Moving through the crowded streets, she visits two shops to buy cakes for the children and a special plum cake for Joe and his wife. She boards a crowded tram and sits next to a “colonel-looking gentleman” who kindly makes room for her. They chat casually during the ride, and at Maria’s stop they cordially say goodbye to each other.

At Joe’s home, the Donnellys happily greet Maria. She distributes the sweets to the children, but when she goes to present to plum cake to Joe and his wife, she cannot find the package. Maria desperately looks everywhere, with no success. The Donnellys suggest that she probably left it on the tram, which makes Maria think about the man, and she scolds herself for getting distracted by his presence and for ruining her own surprise gift. Joe consoles Maria by telling her stories about his office and offering nuts and wine.

The conversation turns to the past, and Maria tries to say good things about Alphy. The brothers have had a falling out, though Joe has named his eldest son after Alphy. Joe grows defensive, and his wife attempts to divert the matter by starting a round of traditional Halloween games. Two girls from the house next door help the children to arrange a table of saucers filled with different objects and lead a blindfolded Maria over to them. Maria touches the saucer with a mound of wet clay on it, which in games of this sort represents early death. Joe’s wife reproves the visiting girls, as though clay should not be an option given its bad omen. Maria reaches again and touches a prayer book, forecasting a pious life in a convent.

The festivities continue happily until Joe asks Maria to sing for the family. With Mrs. Donnelly at the piano, Maria timidly sings “I Dreamt that I Dwelt,” a popular opera aria written by an Irish nineteenth-century composer. Maria sings the first stanza twice, but no one points out her mistake. Joe is visibly moved to tears and, to cover up his reaction, asks his wife where the corkscrew is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาเรีย ทำความสะอาดที่กุศลฝ่ายโปรเตสแตนต์ที่บ้านปัญหาผู้หญิง รีวิวของเธอเตรียมพร้อมสำหรับเทศกาลฮาโลวีนที่ทำงานเธอภูมิใจ งานผ่านของกำหนดการ เธอยังมีเธอฉลองวันในยามค่ำคืนกับครอบครัวของเพื่อน โจ Donnelly มาเรีย nursed โจและพี่ชายของเขา Alphy เมื่อพวกเขาหนุ่มสาว ทั้งสองอย่างช่วยมาเรียที่รับงานแสดงของเธอ แม้ว่ามาเรียถูกที่อึดอัดกับสมาคมการกุศลฝ่ายโปรเตสแตนต์ เธอจนยอมรับ และเป็นที่รักอย่างอบอุ่นจากพนักงานและผู้อยู่อาศัย ถึงเวลาสำหรับเทศกาล และมาเรียกระจายตามฤดูกาลผัดเผ็ดขนมปัง barmbrack และชา หนึ่งผู้หญิงยกขนมปังกับมาเรียภายหลัง มาเรียเตรียมสำหรับการเดินทางของเธอที่บ้านของโจ ชื่นชมรูปลักษณ์ของเธอในกระจกก่อนออกจากห้องของเธอ เธอไปโจ มาเรียไม่ช้อปปิ้ง เธอย้ายผ่านถนนแออัด เยี่ยมชมร้านสองซื้อเค้กสำหรับเด็ก ๆ และเค้กพลัมพิเศษโจและภรรยาของเขา เธอบอร์ดแทรมแออัด และตั้งอยู่ติดกับ "พันมองสุภาพบุรุษ" ที่ละเมียดละไมทำให้ห้องของเธอ ตั้งใจจะคุยระหว่างนั่ง และที่ Maria หยุด พวกเขาอย่างจริงใจบอกลากันAt Joe’s home, the Donnellys happily greet Maria. She distributes the sweets to the children, but when she goes to present to plum cake to Joe and his wife, she cannot find the package. Maria desperately looks everywhere, with no success. The Donnellys suggest that she probably left it on the tram, which makes Maria think about the man, and she scolds herself for getting distracted by his presence and for ruining her own surprise gift. Joe consoles Maria by telling her stories about his office and offering nuts and wine.The conversation turns to the past, and Maria tries to say good things about Alphy. The brothers have had a falling out, though Joe has named his eldest son after Alphy. Joe grows defensive, and his wife attempts to divert the matter by starting a round of traditional Halloween games. Two girls from the house next door help the children to arrange a table of saucers filled with different objects and lead a blindfolded Maria over to them. Maria touches the saucer with a mound of wet clay on it, which in games of this sort represents early death. Joe’s wife reproves the visiting girls, as though clay should not be an option given its bad omen. Maria reaches again and touches a prayer book, forecasting a pious life in a convent.เทศกาลต่อไปอย่างมีความสุขจนกว่าโจถามมาเรียร้องสำหรับครอบครัว มีนาง Donnelly ที่เปียโน มาเรีย timidly ร้องเพลง "ฉัน Dreamt ที่ฉันอาศัยอยู่ใน อาโอเปร่าที่ยอดนิยมที่เขียน โดยประพันธ์เป็นปั้นจั่นศตวรรษไอริช มาเรียร้องบทร้อยกรองแรกสองครั้ง แต่ไม่มีใครชี้ให้เห็นความผิดพลาดของเธอ ย้ายโจมองเห็นน้ำตา และ ครอบคลุมค่าปฏิกิริยาของเขา ถามภรรยาที่เหล็กไขจุกขวดที่เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเรีย แม่บ้านที่เป็นโปรเตสแตนต์การกุศลที่บ้านผู้หญิงมีปัญหา อย่างรีวิวการเตรียมสำหรับเทศกาลฮาโลวีน ในที่ทำงานของเธอ วิ่งผ่านตารางเวลาของเย็น เธอยังมองไปข้างหน้าเพื่อเฉลิมฉลองของเธอต่อไปในคืนกับครอบครัวเพื่อนโจ ดอนเนลลี่ มาเรีย ลูกโจ และพี่ชายของเขา alphy เมื่อพวกเขายังเด็กและทั้งสองของพวกเขาช่วยให้มาเรียไปงานปัจจุบันของเธอ แต่มาเรียก็ตอนแรกอึดอัดกับโปรเตสแตนต์สมาคมของการกุศล เธอเติบโตที่จะยอมรับมัน และ อบอุ่น รัก โดย เจ้าหน้าที่ และประชาชน เวลาสำหรับเทศกาลมาถึง มาเรียและกระจายตามฤดูกาลเครื่องเทศขนมปัง เรียกว่า barmbrack และชา หนึ่งในผู้หญิงยกขนมปังกับมาเรีย


หลังจากนั้นมาเรีย เตรียมความพร้อมสำหรับการเดินทางของเธอ โจ บ้าน ชื่นชมการปรากฏตัวของเธอในกระจกก่อนออกจากห้องของเธอ ระหว่างทาง โจ มาเรีย ก็มีแหล่งช้อปปิ้ง เคลื่อนที่ผ่านถนนที่แออัด , เธอเข้าสองร้านเพื่อซื้อขนมสำหรับเด็กและเค้กลูกพลัม พิเศษ สำหรับ โจ และ ภรรยา เธอขึ้นรถรางที่แออัด และนั่งข้างๆ " ผู้พันมองสุภาพบุรุษ " ที่กรุณาให้ที่พักของเธอพวกเขาคุยกันไประหว่างนั่ง และมาเรียหยุดพวกเขาจึงบอกลากัน

ที่ โจ บ้าน donnellys อย่างมีความสุขทักทายมาเรีย เธอแจกขนมเด็กๆ แต่เมื่อเธอไปเสนอเค้กพลัมโจและภรรยาของเขา เธอไม่พบแพคเกจ มาเรียพยายามดูทุกที่ ไม่มีความสำเร็จการ donnellys แนะนําว่า เธออาจจะลืมไว้ในรถ ซึ่งทำให้มาเรียคิดเรื่องผู้ชาย เธอตำหนิตัวเองได้รับฟุ้งซ่านโดยการแสดงตนของเขาและทำลายของขวัญเซอร์ไพรส์ ของเธอเอง โจ คอนโซล มาเรีย โดยบอกเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับสำนักงานและเสนอขายถั่วและไวน์ของเขา

สนทนากลายเป็น อดีต และ มาเรีย พยายามพูดสิ่งที่ดีเกี่ยวกับ alphy .พี่น้องมีล้มออก แม้ว่าโจได้ตั้งชื่อลูกชายคนโตของเขาหลังจากที่ alphy . โจ จะตั้งรับ และภรรยาของเขาพยายามจะเปลี่ยนเรื่อง ด้วยการเริ่มต้นรอบของเกมวันฮาโลวีแบบดั้งเดิม สองสาวจากบ้านประตูถัดไปช่วยให้เด็กจัดโต๊ะของจานรองที่เต็มไปด้วยวัตถุต่าง ๆ และนำผ้าปิดตามาเรียกว่าพวกเขามาเรียกับจานรองกับเนินดินที่เปียกอยู่ ซึ่งในเกมของการจัดเรียงนี้แสดงถึงการตายก่อน ภรรยาของโจ ตักเตือนเยี่ยมหญิง เหมือนดิน ไม่ควรมีตัวเลือกให้หายนะของมัน มาเรียมาถึงอีกครั้งและสัมผัสหนังสือสวดมนต์ , การพยากรณ์ชีวิตเคร่งศาสนาในคอนแวนต์ .

งานต่อไปอย่างมีความสุขจนโจขอให้มาเรียร้องเพลงสำหรับครอบครัว กับคุณนายดอนเนลลี่ที่เปียโน มาเรียขลาดๆ ร้องเพลง " ฉันฝันว่าฉันอยู่ " เป็นที่นิยม Opera อาเรียเขียนโดยนักแต่งเพลงในศตวรรษที่สิบเก้า - ไอริช มาเรียร้องบาทแรกสองครั้ง แต่ไม่มีใครชี้ให้เห็นความผิดพลาดของเธอ โจมีเป็นตัวเป็นตนจะร้องไห้และครอบคลุมถึงปฏิกิริยาของเขา ถามภรรยาที่ที่เปิดอยู่