The invoked magic wraps my body.Eve

The invoked magic wraps my body.

Even though it's a sensation that I'm familiar with, right now it's irritating.

To confirm the effect I take a step forward.

Okay, it is working properly.

Together with the wind.


I am running.


◇


I met that person yesterday. Even though it has not been even a full day yet since then, I feel like it has been longer than that.
I thought that I could defend the demon's attack with my magic, but my body became battered instead. My feet and arms were throbbing in pain, I was like a doll, unable to move.
I slightly turn my neck.


Fortunately, before I slammed into the ground, I was caught in roadside tree's branches somewhere.

...Fortunately? Is it really so?
My life force is going to disappear first before that overly strong demon could be defeated and for someone from the army to find me.

Even now, my blood is dripping out little by little.

My consciousness is fading but I come back to myself when I hear someone's footsteps. I muster all of the little energy I have left, and turn my sight.
That someone is wearing a robe so gaudy it's hurting your eyes.
I, who was on the brink of death, still think how out of place it looks in daily life.

I want to go back to (that) daily life too!

Even though I feel exhausted looking at that gaudy robe, I call out for him before he's gone. He has a voice that feels like he's going to be carefree wherever he is.


◇


Running.

Avoiding people, avoiding wagon, I am running.

Ahead, even a step.

Faster, even a moment.

I am running.


◇


I wonder if I blacked out, after calling him out, he immediately stands beside me.

It's a very calm-looking boy which you wouldn't think would wear that gaudy robe.
I wouldn't call him handsome, but he's someone who's giving you a favorable impression.

After ascertaining my wounds and dealing with my fractures, he gently, yes, very gently lifts me up to his arms.

His robe, which looks really new, is dirtied by my blood and dust.
But he doesn't seem to mind those kind of things at all.

Despite his delicate appearance, he has enough power to carry me without looking strained.

I wonder how will he bring me down from the tree?
With magic?

Contrary to my expectation, he flies from the branches without even using magic.


◇


I run through the alley.

Without killing my momentum, I kick the wall to turn at the corner.

I avoid people who are surprised like I'm dancing.

I don't even mind my skirt fluttering around.

I run using every ounce of my strength.


◇


I close my eyes in order to endure the soon-to-come impact.
I hear someone screams annoyingly close to my ears, but it was my own voice.

However the shock never came no matter how long I wait.
When I timidly open my eyes, with worried visage, he tenderly greets me.

He doesn't seem to directly go down below but jumps over a series of branches and go up the roof.
What a nimble person!

Let's call him Nimble-san from now on.

While carrying me, he's ferrying across several roofs, looking for a place to go down.
He was jumping up and down several times, but he was doing it like a weightless feather. As if he has wings.

I wonder if this is what it feels like to be flying in the sky?


◇


I am losing breath.

But I can't stop now.

I was entrusted to call for reinforcement, for the sake of not letting him die.

I am ignoring the scream of my body.

I will let it rest however much later.

Right now I must be faster, even one step.


◇


When we're going through a cramped house, he's being very careful as to not make my fractured limbs touch the furnitures.

I feel like a princess after receiving this much of careful attentions.
A luxurious thing, considering I had readied myself to die just before.

Whenever he avoids the furnitures, our bodies are getting in close contacts.
I've done training with male coworkers before, but he has no beast-like body odors unlike those men. On the contrary, I can faintly smell elegant-like fragrance.
His hair is smooth too. I want to touch that for a bit...

The fight has ended in the plaza. Apparently they won.
I am led by him to receive the medical treatment.

He hands me over to the relief station after the treatment is finished, and goes to rescue other people.
During our parting, he turns around and waves at me once.
I don't know if that was for me, but I feel a bit happy.


◇


It's almost the central main street.

A child suddenly jumps out from the sideway.

I cannot avoid him as it is. I jump over the child, performing a somersault in the air.

I know it's shameless since I'm wearing a skirt, but now it's not the time to be concerned about it.

I leave the child's safety to the adults nearby.

Imposing my feet with unreasonableness for the last time.


◇


On the evening of that day, Lilio and my friends made fun of me when they saw me talking with Nimble-san "Spring finally comes to Zena huh~", they said.
I don't understand love even if you tell me.
Whenever I'm thinking about him, I somehow feel like running in a lap.
If this is really love then I can understand why Lilio, who's a love-maniac, is fast to react.

The next day, I somehow go out with a skirt. There is no particular reason.
Before I go to the temple for treatment, I wonder if I can meet him I go to the bookstore he helped yesterday? I consider that for a bit... This small thought is a secret.

When I really meet him on the bookstore, I feel that this is a fate for a moment.
Am I exaggerating?
Lilio will surely make fun of it, "Children really do like fates eh~", no doubt about it.

He tells me that my unfashionable clothes is "Lovely".
Let's not forget to write the diary when I go home today!


◇


I jump into the central street while rolling.

Running on the street, I'm passing through carriages while grazing them.

I will apologize to the coachman who let out abusive languages later.

Waiting for my breath to catch up is vexing so I recite the wind magic, Whisper Wind.
There should gatekeeper inside the inner wall.

"This is magic soldier Zena speaking! On the east district, purple has appeared on the 13th square near the outer wall."
"Are you using magic? I'm Mondo of the gatekeeper guard unit. Are you certain that it's purple?"

Purple is military term for demon.
We can't exactly shout demon appears in broad daylight.

"There is no mistake, I've confirmed it visually. Please send reinforcements ASAP. I will go back there to help evacuate the civilians."
"W, wait, alone"

Without listening to Mondo-san's last words, I'm going back to the square where Satou-san is.
In the middle of the way, roars and building breaking come from the direction of the square.

My heart tightens, imagining the worst.

It's okay! I persuade my mind.
Nebiren-sama from Garleon temple is there, he is the best holy magic practitioner in this Seryu city. If it's him, even if he can't defeat the higher-demon, he should be able to buy time.

I recast Wind Walk which had its effect expired.

I reaffirm my trembling legs.

To run again.

Going back to that person's side.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียกใช้มายากลตัดร่างกายของฉันแม้ มันเป็นความรู้สึกที่ฉันคุ้นเคยกับ ตอนนี้มีเคืองเพื่อยืนยันผลฉันก้าวไปข้างหน้า เอาล่ะ มันทำงานอย่างถูกต้อง กับลมฉันทำงาน◇เมื่อวานนี้ฉันพบคนที่ แม้ไม่ได้ แม้แต่หนึ่งวันเต็มได้ตั้งแต่นั้นมา ฉันรู้สึกเหมือนได้นานกว่าที่ฉันคิดว่า ฉันสามารถปกป้องการโจมตีของปีศาจกับมายากลของฉัน แต่ร่างกายของฉันจากวิกฤตกลายเป็นแทน เท้าและแขนของฉันได้กระเพื่อมในความเจ็บปวด ผมชอบตุ๊กตา ไม่สามารถย้ายเล็กน้อยเปิดคอโชคดี ก่อนที่ผมถาโถมเข้าไปในพื้นดิน ฉันถูกจับในสาขาของต้นไม้ริมถนนแห่งหนึ่ง... โชคดี มันมีจริง ๆ หรือไม่แรงชีวิตของฉันจะหายไปก่อน ก่อนที่ปีศาจที่แข็งแกร่งเกินไปอาจจะแพ้ และคนจากกองทัพหาฉันถึงตอนนี้ ฉันเลือดออกซิบ ๆ น้อยเฟดสติของฉัน แต่ฉันกลับมาเองเมื่อฟังเท้าของบางคน ผมรวบทั้งหมดของพลังงานน้อยฉันซ้าย และเปิดตาของฉันใครคนนั้นจะสวมเสื้อคลุมที่ gaudy ดังนั้นมันจะทำร้ายดวงตาของคุณที่อยู่บนขอบของความตาย ยังคิดวิธีออกที่ ดูในชีวิตประจำวัน อยากกลับไปสู่ชีวิตประจำวัน (นั้น) เกินไปแม้ว่าฉันรู้สึกเหนื่อยที่เสื้อคลุมนั้น gaudy ฉันเรียกเขาก่อนเขาหาย เขามีเสียงที่รู้สึกเหมือนจะไปได้ทุกทุกท่าน◇ทำงานอยู่หลีกเลี่ยงคน หลีกเลี่ยง wagon ฉันทำงานแม้แต่ขั้นตอนล่วงหน้าเร็ว แม้ครู่ฉันทำงาน◇สงสัยถ้าฉัน blacked ออก หลังจากเรียกเขา เขาทันทียืนข้างฉันเด็กมากสงบมองที่คุณไม่คิดจะสวมเสื้อคลุมที่ gaudy ได้ฉันจะไม่โทรเขาหล่อ แต่เขาเป็นคนที่จะทำให้คุณประทับใจที่ดีหลังจาก ascertaining บาดแผลของฉัน และการจัดการกับรอยแตกของฉัน เขาเบา ๆ ใช่ มากเบา ๆ ยกฉันขึ้นแขนของเขาเสื้อคลุมของเขา ซึ่งดูจริง ๆ ใหม่ เป็น dirtied โดยเลือดของฉันและฝุ่นแต่เขาดูเหมือนจะไม่ทราบชนิดของสิ่งเหล่านั้นเลยแม้ มีลักษณะละเอียดอ่อน เขามีอำนาจเพียงพอดำเนินการฉันโดยไม่ต้องเครียดไม่ทราบว่า จะเขานำฉันลงจากต้นไม้ด้วยเมจิกขัดกับความคาดหวังของฉัน เขาบินจากกิ่งโดยไม่ต้องใช้เวทมนตร์◇ฉันเรียกใช้ผ่านซอยโดยไม่ต้องฆ่าโมเมนตัมของฉัน ฉันเตะกำแพงการเลี้ยวมุมฉันหลีกเลี่ยงคนที่ประหลาดใจเหมือนฉันกำลังเต้นรำแม้กินไม่กระโปรงของฉัน fluttering สถานเรียกใช้ทุกออนซ์ของความแข็งแรงของฉัน◇ปิดตาเพื่อทนแรงกระแทกเร็วไปมาฉันได้ยินบางคนตะโกนบอก annoyingly ปิดถึงหูของฉัน แต่มันเป็นเสียงของตัวเองอย่างไรก็ตาม การช็อกไม่มาไม่ว่านานเท่าไรฉันรอเมื่อ timidly เปิดตาของฉัน กับ visage กังวล เขาละม่อมทักทายฉันด้วยเขาไม่ดูเหมือนจะลงไปด้านล่างแต่กระโดดผ่านชุดของสาขาโดยตรง และขึ้นหลังคาอะไรว่องไวคนลองโทรเขา Nimble ซังจากนี้ในขณะที่กำลังฉัน เขาจะลำเลียงกำลังข้ามหลังคาหลาย หาที่ลงไปเขาได้กระโดดขึ้นลงหลายครั้ง แต่เขาไม่ทำเช่นนก weightless ว่าเขามีปีกฉันสงสัยว่า ถ้า นี้เป็นสิ่งมีความรู้สึกเหมือนการได้บินบนท้องฟ้า◇ฉันกำลังสูญเสียลมหายใจแต่ฉันไม่สามารถหยุดได้ทันทีฉันได้รับมอบหมายจะเรียกเสริม เพื่อไม่ให้เขาตายฉันกำลังละเว้นเสียงกรีดร้องของร่างกายของฉันฉันจะให้มันเหลืออย่างไรก็ตามในภายหลังมากตอนนี้ฉันต้องได้เร็วขึ้น แม้แต่ขั้นตอนเดียว◇เมื่อเรากำลังผ่านบ้านแคบ เขากำลังอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้แขนขาของฉัน fractured สัมผัสดำ ๆฉันรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงหลังจากได้รับนี้มาก attentions ระวังหรูหราสิ่ง พิจารณามี readied เองเพียงก่อนตายเมื่อใดก็ ตามที่เขาหลีกเลี่ยงดำ ๆ ร่างกายของเราได้รับในชิดที่ติดต่อได้ฉันได้ทำกับเพื่อนร่วมงานชายก่อน แต่เขาได้กลิ่นเนื้อสัตว์เหมือนไม่ต่างจากผู้ชายเหล่านั้น ดอก ฉันสามารถรวย ๆ กลิ่นหอมหรูหราเหมือนกันผมของเขาจะราบรื่นเกินไป อยากสัมผัสที่จะ...การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงพลาซ่า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาชนะฉันกำลังนำ โดยเขาจะได้รับการรักษาทางการแพทย์ฉันยกมือไหว้ผ่านสถานีบรรเทาทุกข์หลังจากรักษาเสร็จ และไปช่วยเหลือผู้อื่นระหว่างเราอวย เขาเปิดรอบ และคลื่นทีครั้งไม่ทราบที่ถูกสำหรับฉัน แต่ฉันรู้สึกมีความสุขมาก◇เกือบกลางถนนหลักได้เด็กก็กระโดดออกจาก sidewayฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงเขาก็ ฉันกระโดดข้ามเด็ก การตีลังกาในอากาศรู้เป็น shameless ตั้งแต่ฉันสวมกระโปรง แต่ตอนนี้ ก็ไม่เวลาจะกังวลเกี่ยวกับมันฝากความปลอดภัยของเด็กกับผู้ใหญ่ใกล้เคียงสง่างามเท้าของฉันกับ unreasonableness สุดท้าย◇ช่วงเย็นของวันที่ Lilio และเพื่อนของฉันทำของฉันเมื่อพวกเขาเห็นฉันพูดคุยกับ Nimble ซัง "ฤดูใบไม้ผลิจนถึง Zena ฮะ ~ ", กล่าวฉันไม่เข้าใจความรักแม้ว่าคุณบอกเมื่อฉันคิดเกี่ยวกับเขา ฉันอย่างใดรู้สึกอยากทำงานในการตักถ้าเป็นจริงๆ รัก แล้วจะเข้าใจทำไม Lilio ที่รักบ้ามอเตอร์ไซค์ ได้อย่างรวดเร็วการ ตอบสนองในวันถัดไป ฉันอย่างใดไปออกกับกระโปรง มีเหตุผลเฉพาะก่อนที่จะไปวัดการรักษา ฉันสงสัยว่า ถ้า ได้เจอเขาไปร้านหนังสือที่เขาช่วยเมื่อวานนี้ พิจารณาที่จะ... ความคิดเล็ก ๆ นี้เป็นความลับเมื่อฉันจริง ๆ พบเขาในร้านหนังสือ ฉันรู้สึกว่า นี่คือชะตากรรมเป็นครู่ฉันกำลัง exaggeratingLilio จะทำให้ความสนุกของมัน, "เด็กชอบ fates เอ๊ะ ~ ", มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมันเขาบอกว่า เสื้อผ้าของฉันก็ "สวย"เราไม่ลืมที่จะเขียนไดอารี่เมื่อฉันกลับบ้านวันนี้◇ฉันกระโดดลงไปกลางถนนขณะกลิ้งทำงานบนถนน ฉันกำลังผ่านนับขณะ grazing เหล่านั้นผมจะโทษงามที่ให้ออกภาษาคำผรุสวาทในภายหลังรอลมหายใจของฉันให้ทันเป็น vexing ดังนั้นฉันขับลมมหัศจรรย์ กระซิบลมมีควร gatekeeper ภายในผนังภายใน"นี่คือมายากลทหารคน Zena พูด ในภาคตะวันออก เขต สีม่วงได้ปรากฏใน 13 ใกล้ผนังภายนอก""คุณใช้เมจิก ผมมอนโดของหน่วยรักษา gatekeeper คุณแน่ใจว่า เป็นสีม่วงหรือไม่"สีม่วงระยะทางทหารสำหรับปีศาจได้เราว่าไม่ตะโกนปีศาจปรากฏในกว้างตามฤดูกาล"มีไม่ผิด ฉันได้ยืนยันเห็น กรุณาส่งเพิ่มกำลังโดยเร็ว ฉันจะไปกลับมีเพื่อช่วยอพยพพลเรือน"" W รอ คนเดียว"โดยไม่ฟังคำสุดท้ายมอนโดซาน ฉันจะกลับไปของ Satou ซังกลางทาง roars และแบ่งอาคารมาจากทิศทางของช่องสี่เหลี่ยมหัวใจของฉันกระชับหน้าของ imagining ร้ายก็ไม่เป็นไร ฉันจูงจิตใจของฉันNebiren-sama จากวัด Garleon เป็น เขาเป็นผู้ประกอบการวิเศษศักดิ์สิทธิ์สุดในเมือง Seryu ถ้าเขา แม้ว่าเขาไม่สามารถเอาชนะสูงปีศาจ เขาควรซื้อเวลาฉัน recast ลมเดินซึ่งก็มีผลต่ออายุการฉัน reaffirm ฉันขา tremblingการเรียกใช้อีกครั้งกลับไปยังด้านข้างของบุคคลนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความมหัศจรรย์เรียก wraps ร่างกายของฉัน. แม้ว่ามันจะเป็นความรู้สึกที่ฉันคุ้นเคยกับตอนนี้มันรำคาญ. เพื่อยืนยันผลที่ฉันใช้เวลาก้าวไปข้างหน้า. เอาล่ะมันทำงานอย่างถูกต้อง. ร่วมกับลม. ฉันทำงาน◇ผมได้พบกับคนที่เมื่อวานนี้ แม้ว่ามันจะไม่ได้รับแม้จะเป็นวันที่เต็มไปเลยตั้งแต่นั้นมาผมรู้สึกเหมือนว่ามันจะได้รับการนานกว่านั้น. ฉันคิดว่าฉันสามารถป้องกันการโจมตีของปีศาจกับความมหัศจรรย์ของฉัน แต่ร่างกายของฉันกลายเป็นที่ซึ้งแทน เท้าและแขนของฉันถูกสั่นในความเจ็บปวดฉันก็ชอบตุ๊กตาไม่สามารถที่จะย้าย. ฉันเล็กน้อยเปิดคอของฉัน





















โชคดีที่ก่อนที่จะกระแทกลงไปในดินที่ผมติดอยู่ในกิ่งไม้ริมถนนของที่ใดที่หนึ่ง. ... โชคดี? มันจริงๆเหรอ? พลังชีวิตของฉันจะหายไปก่อนที่ปีศาจที่แข็งแกร่งมากเกินไปอาจจะพ่ายแพ้และสำหรับใครบางคนจากกองทัพเพื่อหาฉัน. แม้ตอนนี้เลือดของฉันคือหยดออกมาทีละนิด. จิตสำนึกของฉันคือการซีดจาง แต่ผมมา กลับไปที่ตัวเองเมื่อฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคน ผมรวบรวมทั้งหมดของพลังงานน้อยฉันได้ทิ้งและหันสายตาของเรา. ที่มีคนสวมเสื้อคลุมเพื่อให้ฉูดฉาดมันทำร้ายดวงตาของคุณ. ผมที่อยู่บนขอบของการเสียชีวิตที่ยังคงคิดว่าวิธีการออกจากสถานที่มันดูในชีวิตประจำวัน . ผมต้องการที่จะกลับไป (ที่) ในชีวิตประจำวันมากเกินไป! แม้ว่าฉันจะรู้สึกเหนื่อยมองหาที่ที่เสื้อคลุมฉูดฉาดผมเรียกออกมาให้เขาก่อนที่เขาหายไป เขามีความเสียงที่ให้ความรู้สึกเหมือนเขาจะเป็นห่วงทุกครั้งที่เขาเป็นก. ◇วิ่ง. หลีกเลี่ยงคนหลีกเลี่ยงเกวียนฉันทำงาน. ข้างหน้าแม้ขั้นตอน. ได้เร็วขึ้นแม้สักครู่. ฉันทำงาน. ◇ฉันสงสัยว่าฉันบนบานหลังจากเรียกเขาออกไปทันทีที่เขายืนอยู่ข้างฉัน. มันเป็นเด็กมากสงบมองที่คุณจะไม่คิดว่าจะสวมเสื้อคลุมฉูดฉาดนั้น. ฉันจะไม่เรียกเขาหล่อ แต่เขาคนที่ให้คุณประทับใจอย่างดี . หลังจากที่สืบหาบาดแผลของฉันและการจัดการกับกระดูกหักของฉันเขาเบา ๆ ใช่เบา ๆ ยกฉันขึ้นไปที่แขนของเขา. เสื้อคลุมของเขาซึ่งมีลักษณะใหม่จริงๆถูกจองจำด้วยเลือดและฝุ่นละอองของฉัน. แต่เขาไม่ได้ดูเหมือนจะคิดเหล่านั้น ชนิดของสิ่งที่ทุกคน. แม้จะมีลักษณะที่ละเอียดอ่อนของเขาเขามีอำนาจมากพอที่จะดำเนินการให้ฉันโดยไม่ได้มองที่ทำให้เครียด. ฉันสงสัยว่าเขาจะให้เราลงมาจากต้นไม้หรือไม่ด้วยเวทมนตร์? ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของฉันเขาบินจากกิ่งไม้โดยไม่ได้ใช้ มายากล. ◇ฉันวิ่งผ่านซอย. โดยไม่ต้องฆ่าโมเมนตัมของฉันฉันเตะผนังที่จะเปิดที่มุม. ฉันหลีกเลี่ยงคนที่จะประหลาดใจเหมือนฉันเต้น. ฉันไม่ได้คิดกระพือกระโปรงของฉันรอบ. ผมทำงานโดยใช้ ทุกออนซ์ความแข็งแรงของฉัน. ◇ฉันหลับตาเพื่อที่จะทนเร็ว ๆ นี้เพื่อมาส่งผลกระทบต่อ. ผมได้ยินคนร้อง annoyingly ใกล้กับหูของฉัน แต่มันก็เป็นเสียงของตัวเอง. แต่ช็อตไม่เคยมาไม่ว่าระยะเวลาที่ฉัน รอ. เมื่อฉันเหนียมเปิดตาของฉันที่มีใบหน้าเป็นห่วงเขาละม่อมทักทายฉัน. เขาดูเหมือนจะไม่โดยตรงลงไปด้านล่าง แต่กระโดดกว่าชุดของสาขาและขึ้นไปบนหลังคา. สิ่งที่คนว่องไว! ขอเรียกเขาว่องไว -san จากนี้ไป. ในขณะที่การดำเนินการผมเขาขนถ่ายข้ามหลังคาหลายที่กำลังมองหาสถานที่ที่จะไปลง. เขาได้รับการกระโดดขึ้นและลงหลายครั้ง แต่เขาก็ทำมันเหมือนขนนกน้ำหนัก ราวกับว่าเขามีปีก. ฉันสงสัยว่านี่คือสิ่งที่มันให้ความรู้สึกชอบที่จะบินอยู่ในท้องฟ้า? ◇ฉันกำลังสูญเสียลมหายใจ. แต่ฉันไม่สามารถหยุดตอนนี้. ผมได้รับมอบหมายให้เรียกร้องให้การสนับสนุนเพื่อประโยชน์ของไม่ปล่อยให้ เขาตาย. ฉันกำลังไม่สนใจเสียงกรีดร้องของร่างกายของฉัน. ฉันจะให้มันพักผ่อน แต่ในภายหลัง. ตอนนี้ฉันจะต้องได้เร็วขึ้นแม้ขั้นตอนเดียว. ◇เมื่อเรากำลังจะผ่านบ้านแคบเขามีการระมัดระวังมากที่จะไม่ทำให้แขนขาหักของฉันสัมผัสเฟอร์นิเจอร์ได้. ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงหลังจากที่ได้รับนี้มากสนใจระมัดระวัง. สิ่งที่หรูหราพิจารณาผมได้ตระเตรียมตัวเองจะตายก่อน. เมื่อใดก็ตามที่เขาหลีกเลี่ยงเฟอร์นิเจอร์ที่ร่างกายของเราจะได้รับในการติดต่อใกล้ชิด. ฉัน 'การฝึกอบรมได้ทำกับเพื่อนร่วมงานชายมาก่อน แต่เขาไม่มีกลิ่นกายสัตว์เหมือนที่แตกต่างจากคนเหล่านั้น ในทางตรงกันข้ามผมแผ่วเบาได้กลิ่นน้ำหอมที่สง่างามเหมือน. ผมของเขาเป็นไปอย่างราบรื่นมากเกินไป ฉันต้องการที่จะสัมผัสว่าสำหรับบิต ... การต่อสู้สิ้นสุดลงในพลาซ่า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับรางวัล. ฉันกำลังนำโดยเขาจะได้รับการรักษาทางการแพทย์. เขามือฉันไปยังสถานีบรรเทาหลังการรักษาเสร็จแล้วและไปช่วยคนอื่น ๆ . ในระหว่างการพรากจากกันของเราเขาหันไปรอบ ๆ และคลื่นที่ผมอีกครั้ง. ฉัน ไม่ทราบว่าเป็นฉัน แต่ฉันรู้สึกมีความสุข. ◇มันเกือบกลางถนนสายหลัก. เด็กจู่ ๆ ก็กระโดดออกมาจากด้านข้างได้. ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงเขาตามที่มันเป็น ผมกระโดดข้ามเด็กที่ดำเนินการตีลังกาในอากาศ. ฉันรู้ว่ามันไร้ยางอายตั้งแต่ฉันใส่กระโปรง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้. ฉันออกจากความปลอดภัยของเด็กกับผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้เคียง. การจัดเก็บภาษีเท้าของฉัน ด้วยไม่มีเหตุผลเป็นครั้งสุดท้าย. ◇ในตอนเย็นของวันนั้น Lilio และเพื่อน ๆ ของฉันทำให้ความสนุกของฉันเมื่อพวกเขาเห็นฉันพูดคุยกับว่องไวซัง "ฤดูใบไม้ผลิในที่สุดก็มาถึงเซนาฮะ ~" พวกเขากล่าวว่า. ฉันไม่เข้าใจ รักแม้ว่าคุณจะบอกฉัน. เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดเกี่ยวกับเขาฉันอย่างใดรู้สึกเหมือนทำงานอยู่ในตัก. ถ้าเป็นจริงๆรักแล้วฉันจะเข้าใจว่าทำไม Lilio ที่เป็นความรักบ้าเป็นที่รวดเร็วในการตอบสนอง. ในวันถัดไป ฉันอย่างใดออกไปพร้อมกับกระโปรง ไม่มีเหตุผลใดที่เป็น. ก่อนที่ผมจะไปที่วัดเพื่อรับการรักษาที่ฉันสงสัยว่าฉันสามารถตอบสนองเขาว่าผมไปที่ร้านหนังสือที่เขาช่วยเมื่อวานนี้? ผมคิดว่าสำหรับบิต ... นี้ความคิดเล็ก ๆ เป็นความลับ. เมื่อผมได้พบกับเขาในร้านหนังสือผมรู้สึกว่านี่คือชะตากรรมสำหรับช่วงเวลาที่. ฉันพูดเกินความจริง? Lilio ก็จะทำให้ความสนุกของมัน "เด็ก จริงๆทำเช่นเดียวกับชะตากรรมใช่มั้ย ~ "ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับมัน. เขาบอกผมว่าเสื้อผ้าเชยของฉันคือ" น่ารัก ". ให้ไม่ลืมที่จะเขียนไดอารี่เมื่อฉันกลับบ้านในวันนี้! ◇ฉันกระโดดลงไปกลางถนนในขณะที่กลิ้ง. ทำงานบน สถานที่ที่ฉันผ่านรถในขณะที่พวกเขากินหญ้า. ผมจะขอโทษคนขับรถม้าที่ให้ออกภาษาที่ไม่เหมาะสมในภายหลัง. รอให้ลมหายใจของฉันที่จะจับขึ้นที่รบกวนดังนั้นฉันท่องมายากลลมลมกระซิบ. ควรมียามภายใน ผนังด้านใน. "นี่คือความมหัศจรรย์ทหาร Zena พูด! ในอำเภอทางทิศตะวันออก, สีม่วงได้ปรากฏในตารางที่ 13 ใกล้กับกำแพงด้านนอก." "คุณใช้เวทมนตร์? ฉัน Mondo ของหน่วยยามยาม. คุณแน่ใจว่ามันเป็น สีม่วง? "สีม่วงเป็นระยะทหารปีศาจ. เราไม่สามารถตะโกนว่าปีศาจปรากฏในตอนกลางวันแสก ๆ ." มีความผิดพลาดไม่ได้ผมได้ยืนยันว่าทางสายตา กรุณาส่งเสริมให้เร็วที่สุด ผมจะกลับไปที่นั่นเพื่อช่วยอพยพพลเรือน. "" W รออยู่คนเดียว "โดยไม่ต้องฟังคำพูดสุดท้ายของMondo ซังฉันจะกลับไปที่ตารางที่ Satou ซังเป็น. ในช่วงกลางของวิธีการที่คำราม และการสร้างการทำลายมาจากทิศทางของตาราง. หัวใจของฉันกระชับจินตนาการที่เลวร้ายที่สุด. มันโอเคฉันชักชวนให้ใจของฉัน. Nebiren-sama จากวัด Garleon จะมีเขาเป็นผู้ประกอบการเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในเมืองนี้ Seryu. ถ้ามันเป็น เขาแม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะปีศาจสูงเขาควรจะสามารถซื้อเวลา. ฉันแต่งลมเดินซึ่งมีผลกระทบหมดอายุ. ผมยืนยันอีกครั้งขาสั่นของฉัน. เมื่อต้องการเรียกใช้อีกครั้ง. จะกลับไปที่ด้านข้างของบุคคลนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเรียกใช้ Magic wraps ร่างกายของฉัน

ถึงแม้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่ผมคุ้นเคย ตอนนี้มันน่ารำคาญ

เพื่อยืนยันผลที่ฉันก้าวไปข้างหน้า

ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ที่ถูกต้อง

พร้อมกับลม


ผมใช้





◇ฉันเจอเขาเมื่อวาน แม้ว่าจะยังไม่ได้รับแม้แต่วันเต็ม แต่หลังจากนั้น ผมรู้สึกว่ามันนานกว่านั้น . .
ฉันคิดว่าฉันสามารถป้องกันการโจมตีของปีศาจด้วยเวทมนตร์ของฉัน แต่ร่างกายของฉันกลายเป็นซึ้งแทน เท้าของฉันและแขนที่ถูกทำให้เจ็บปวด ฉันก็เหมือนตุ๊กตา ขยับตัวไม่ได้ ผมค่อยๆหันคอ
.
< tln : ใช่ เราได้ป้อนให้เธอจํา >

โชคดี ก่อนจะกระแทกพื้น ผมจับกิ่งไม้ต้นไม้ข้างทางอยู่

. . . . . . . โชคดี ? มันจริงเหรอ ?
พลังแห่งชีวิตของฉันจะหายไปก่อน ปีศาจที่แข็งแกร่งเกินไปอาจจะแพ้ และคนในกองทัพจะพบฉัน

ตอนนี้ เลือดของฉันหยดออกมาทีละนิด

สติของฉันเริ่มเลือนหายไป แต่ฉันกลับเองได้ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคน . ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่ฉันเสียไป และทำให้สายตาฉัน .
คนที่ใส่เสื้อแล้วน่ะมันทำร้ายดวงตาของคุณ .
ฉัน คนที่กำลังจะตาย ก็ยังคิดว่า จากที่ดูในชีวิตประจําวัน

ผมอยากกลับไปที่ชีวิตประจําวันด้วย !

ถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกเหนื่อย มองที่ฉูดฉาดเสื้อคลุมฉันเรียกหาเขา ก่อนที่เขาจะจากไป เขามีเสียงที่เหมือนเขาจะเป็นอิสระได้ทุกที่ที่เขาอยู่ ◇







วิ่ง หลีกเลี่ยงคนหลีกเลี่ยงรถผมวิ่ง

เลยแม้แต่ก้าวเดียว

ได้เร็วขึ้นแม้สักครู่

ผมใช้


◇


ฉันว่าฉันหมดสติไป หลังจากที่เรียกเขาออกไป ทันทีที่เขายืนอยู่ข้างๆฉัน

มันสงบมาก มองเด็กชายซึ่ง คุณคงไม่คิดจะสวมเสื้อคลุมที่ฉูดฉาด .
ผมไม่เรียกว่าหล่อ แต่เขาเป็นคนที่ทำให้คุณประทับใจดี

หลังจากที่สืบหาและจัดการกับบาดแผล กระดูกหัก ผมเขาเบา ๆ ครับ เบาๆ ยกผมขึ้นที่แขนของเขา . . . . . .

เสื้อคลุมของเขาซึ่งดูใหม่จริงๆ คือทำเปื้อนด้วยเลือดและฝุ่นของฉัน .
แต่เขาไม่สนใจเรื่องพวกนั้นเลย

แม้จะมีลักษณะที่ละเอียดอ่อนของเขา เขามีอำนาจมากพอที่จะอุ้มฉันโดยไม่ดูเครียด

ฉันสงสัยว่าเขาจะพาฉันลงจากต้นไม้
กับเวทมนตร์

ขัดกับความคาดหวังของฉัน เค้าบินจากกิ่ง โดยไม่ต้องใช้เวทมนตร์ ◇





ผมวิ่งผ่านตรอก

โดยไม่ต้องฆ่าโมเมนตัมของฉัน ฉันเตะกำแพงเพื่อเปลี่ยนมุม

ผมหลีกเลี่ยงคนที่ตกใจเหมือนฉันเต้น

ผมไม่ได้ สนใจกระโปรงพลิ้วๆ

ผมใช้ ใช้แรงทั้งหมดที่มีของฉัน ◇





ผมหลับตาเพื่อที่จะทนแล้วมาต่อ
.ฉันได้ยินเสียงคนกรีดร้องน่ารำคาญใกล้หูฉัน แต่เป็นเสียงของฉันเอง

แต่ช็อตที่ไม่เคยมาไม่ว่าฉันจะรอนาน .
เมื่อฉันขลาดๆลืมตา ด้วยความกังวล สีหน้าเขาอ่อนหวานทักทายฉัน

เขาไม่ได้โดยตรงลงไปด้านล่าง แต่กระโดดมากกว่าชุด สาขา และขึ้นไปบนดาดฟ้า
คนอะไรว่องไว !

ขอเรียกเขาว่าซานว่องไวเลย

แล้วแบกฉันเขากำลังขนย้ายข้ามหลายหลังคามองหาสถานที่ที่จะลง
เขากระโดดขึ้นลงหลายครั้ง แต่เขาก็ทำเหมือนขนนกที่ไร้น้ำหนัก เช่นถ้าเขามีปีก

ฉันสงสัยว่าถ้านี้คือสิ่งที่มันรู้สึกเหมือนจะบินในท้องฟ้า





◇ฉันสูญเสียลมหายใจ

แต่ผมหยุดไม่ได้แล้ว

ผมได้รับมอบหมายให้เรียกเสริม เพื่อไม่ให้เค้าตาย . . . . .

ผมไม่สนใจเสียงร้องของร่างกายของฉัน . . . . . .

ผมจะให้มันเหลือเท่าไหร่นะ

ตอนนี้ฉันต้องเร็ว แม้แต่ก้าวเดียว ◇





เมื่อเรากำลังจะผ่านรกบ้าน เขาก็จะระวังมากที่จะไม่ทำให้แขนหักสัมผัสของฉันเฟอร์นิเจอร์

ผมรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงหลังได้รับความสนใจระมัดระวังเรื่องนี้มาก
สิ่งหรูหรา ผมมี readied ตัวเองตายก่อน

เมื่อใดก็ตามที่เขาเลี่ยงเฟอร์นิเจอร์ ร่างกายของเราจะได้รับในการสัมผัสใกล้ชิด .
ผมเคยฝึกกับผู้ชายเพื่อนร่วมงานก่อน แต่เขาไม่มีสัตว์ร้ายอย่างร่างกายกลิ่นไม่เหมือนผู้ชายพวกนั้น ในทางตรงกันข้าม ผมอย่างแผ่วเบา กลิ่นหรูหราเหมือนน้ำหอม .
ผมของเขาเรียบเกินไป ฉันต้องการสัมผัสหน่อย . . . . . . .

การต่อสู้สิ้นสุดลงในพลาซ่า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะ .
ผมนำโดยเขาจะได้รับการรักษาทางการแพทย์

เขาจับมือฉันให้โล่งอกที่สถานี หลังจากการรักษาเสร็จสิ้นแล้ว และจะไปช่วยเหลือคนอื่น
ในระหว่างที่เราจากกัน เขาหันไปรอบ ๆและคลื่นที่ฉันสักครั้ง
ไม่รู้ว่านั่นสำหรับฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกมีความสุขบิต ◇





มันเกือบจะกลางถนน .

เด็กก็กระโดดออกมาจากข้างทาง

ผมไม่สามารถหลีกเลี่ยงเขา อย่างที่ควรจะเป็นฉันกระโดดข้ามเด็ก การตีลังกาในอากาศ

ฉันรู้ว่ามันน่าอายที่ฉันใส่กระโปรงนะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมากังวลเรื่องนี้

ฝากความปลอดภัยของเด็กกับผู้ใหญ่ที่เท้าของฉันกับความไม่มีเหตุผล

รบกวนครั้งสุดท้าย





◇ในตอนเย็นของวันนั้นlilio และเพื่อนของฉันทำให้ฉันสนุกเมื่อพวกเขาเห็นฉันพูดกับว่องไว ซาน " ฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงซีน่าห๊า ~ " เขากล่าว .
ฉันไม่เข้าใจความรักถ้าเธอบอกฉัน .
เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดถึงเขา ฉันก็รู้สึกเหมือนวิ่งในตัก .
ถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆ ความรัก ฉันสามารถเข้าใจว่าทำไม lilio ใครรักวิปริตเป็นอย่างรวดเร็วเพื่อตอบสนอง .

วันถัดไป ผมก็ออกไปกับกระโปรงมันไม่มีเหตุผลอะไร
ก่อนไปที่วัดเพื่อรับการรักษา ผมสงสัยว่าถ้าผมได้เจอเขา ฉันไปร้านหนังสือ เขาช่วยเราเมื่อวานนี้ ฉันพิจารณาว่านิดหน่อย . . . . . . . คิดว่าเล็กมันคือความลับ

เมื่อฉันเจอเขาที่ร้านหนังสือ ผมรู้สึกว่านี่คือโชคชะตาสักครู่ .
ผมพูดเกินจริง ?
lilio ย่อมจะทำให้มันสนุก " เด็กชอบโชคชะตาเอ๋ ~ " ไม่ต้องสงสัย

เขาบอกฉันว่าเสื้อผ้าเชยของฉันคือ " น่ารัก "
อย่าลืมเขียนไดอารี่ตอนกลับบ้านวันนี้ !





◇ฉันกระโดดลงไปกลางถนนในขณะที่กลิ้ง

วิ่งบนถนน ผมเดินผ่านรถม้าในขณะที่ทุ่งเลี้ยงสัตว์ .

ผมจะขอโทษคนขับที่ออกมาปากหมาภาษาทีหลัง

รอหายใจให้ทันก่อกวนฉันท่องลม เมจิก
ลมกระซิบก็ยามภายในผนังด้านใน

" นี่เป็นเวทมนตร์ทหารซีน่าพูด ! ในย่านตะวันออก สีม่วงปรากฏบน 13 ตารางวาใกล้ผนังด้านนอก "
" นี่เธอใช้เวทย์มนต์ ? ผม Mondo ของหน่วยยาม ยาม คุณแน่ใจนะว่ามันเป็นสีม่วง ? "

สีม่วงคือ ทหาร คำว่าปีศาจ
เราไม่ได้ตะโกนปีศาจปรากฏตอนกลางวัน

" ไม่มีข้อผิดพลาดผมยืนยันว่า มันมองเห็น กรุณาส่งกำลังเสริมมาด่วน ผมจะกลับไปช่วยอพยพพลเรือน "
" W "

รออย่างเดียว โดยไม่ฟัง มอนโด ซาน เป็นคำสุดท้ายที่ผมจะกลับไปที่ตารางที่ซาโต้ซัง .
ตรงกลางทาง เสียงคำราม และอาคารแบ่งมาจากทิศทางของตาราง .

หัวใจตีบตัน จินตนาการ ที่สุด

ไม่เป็นไร ฉันโน้มน้าวจิตใจ
nebiren ซามะ จากวัด garleon มี เขาดีที่สุดอันวิเศษนี้เซยู practitioner ( แพทย์ ) ในเมือง ถ้าเป็นเขา ถ้าเขาไม่สามารถเอาชนะสูงกว่าปีศาจ เขาควรจะสามารถที่จะซื้อเวลา

ผมแต่งใหม่เดินลม ซึ่งผลของมันหมดอายุแล้ว

ผมยืนยันขาสั่นของฉัน

วิ่งอีกครั้ง

กลับข้างของคนๆ นั้น