The Elizabethan stage was typically

The Elizabethan stage was typically found in public theatres, i.e., plays were no longer performed outside. However, it was still an open-air theatre as the lack of artificial lighting made daylight necessary for performances. An exception was the Blackfriar's theatre which was indoors and lit by candlelight. Theatre groups were now professional and mainly sponsored by wealthy aristocrats. Groups which were not under anybody's patronage were considered disreputable vagabonds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นเอลิซาเบธมักจะพบในละครสาธารณะ เช่น ไม่ดำเนินบทละครนอก อย่างไรก็ตาม ได้ยังคงเป็นโรงละครแบบเปิดโล่งเป็นการขาดแสงสว่างประดิษฐ์ทำตามฤดูกาลจำเป็นสำหรับ ข้อยกเว้นโรงละครของ Blackfriar ที่มีในร่ม และสว่าง โดยแสงเทียน กลุ่มละครตอนนี้มืออาชีพ และผู้สนับสนุนส่วนใหญ่ โดย aristocrats มั่งคั่ง กลุ่มซึ่งไม่ภายใต้อุปถัมภ์ของใครได้ถือ disreputable vagabonds

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนที่ลิซาเบ ธ มักจะพบในโรงภาพยนตร์ของประชาชนคือบทละครเขาไม่ได้ดำเนินการออกไปข้างนอก อย่างไรก็ตามมันก็ยังคงเป็นโรงละครที่เปิดโล่งการขาดของแสงทำให้แสงเทียมที่จำเป็นสำหรับการแสดง ยกเว้นเป็นโรงละคร Blackfriar ซึ่งเป็นบ้านและใช้ไฟจากแสงเทียน กลุ่มละครตอนนี้เป็นมืออาชีพและได้รับการสนับสนุนส่วนใหญ่โดยขุนนางที่ร่ำรวย กลุ่มที่ไม่ได้ภายใต้การอุปถัมภ์ของใครได้รับการพิจารณาพเนจรไม่น่าไว้วางใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนทางเวที มักจะพบในโรงละครสาธารณะ เช่น ไม่มีการเล่นนอก อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นโรงละครกลางแจ้งเช่นการขาดของแสงเทียม ทำให้แสงที่จำเป็นสำหรับการแสดง ข้อยกเว้น คือ blackfriar โรงละครซึ่งข้างใน และสว่างด้วยแสงเทียน โรงละครตอนนี้มืออาชีพและส่วนใหญ่สนับสนุนโดยขุนนางผู้มั่งคั่งกลุ่ม ซึ่งไม่ใช่ในพระบรมราชูปถัมภ์ใครถือว่าไม่น่าไว้วางใจพเนจร .