Using the exposure-response functio

Using the exposure-response functions, expressed as
relative risk (RR) per 10 g/m3
, and the health frequency
per 1000 000 inhabitants, we calculated for each health
outcome the attributable number of cases (D10) for an
increase of 10 g/m3 PM10 (figure 1), as: D10=(RR-1)*P0
where P0 is the health frequency, given an exposure E0
and RR is the mean exposure-response function acrossthe studies used (table 1). The exposure-response
functions are usually log-linear. For small risks and
across limited ranges of exposure log-linear and linear
functions would provide very similar results. However, if
one may apply the method to populations with very large
exposure ranges, the impact may be seriously
overestimated on the log-linear scale. Thus, we derived
the attributable number of cases (D in figure 1) on an
additive scale. The calculation of D10 requires, however,
prior definition of P0. We defined P0 as the health
outcome frequency that one may expect, given the
reference level of exposure, E0 (7·5 g/m3 annual mean
PM10). We derived P0 from PE, applying the risk function
backwards from PE (the current population mean
exposure), to P0 (chosen to be 7·5 g/m3
). This
procedure is in line with the prudent “at least” approach.
With D10 and the number of people living in each
category of exposure, the total number of cases
attributable to air pollution can be calculated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ฟังก์ชันตอบสนองแสง แสดงเป็นความเสี่ยงสัมพัทธ์ (RR) ต่อ 10 g/m3และความถี่ของสุขภาพต่อ 1000 000 คน ที่เราคำนวณสำหรับสุขภาพแต่ละผลจำนวนกรณี (D10) การปันส่วนสำหรับการเพิ่ม 10 g/m3 PM10 (รูปที่ 1), เป็น: D10 =(RR-1) * P0ที่ P0 เป็นความถี่สุขภาพ รับสัมผัส E0และ RR เป็นการตอบสนองต่อแสงหมายถึงฟังก์ชันอันศึกษาใช้ (ตาราง 1) การตอบสนองต่อแสงฟังก์ชันเชิงเส้นบันทึกได้ปกติได้ สำหรับความเสี่ยงเล็กน้อย และในช่วงจำกัดของแสงบันทึกเชิงเส้น และเชิงเส้นฟังก์ชันจะให้ผลคล้ายกันมาก อย่างไรก็ตาม ถ้าหนึ่งอาจใช้วิธีการกับกลุ่มประชากรที่มีขนาดใหญ่มากช่วงแสง ผลกระทบอาจจะจริงจังoverestimated ระดับบันทึกเชิงเส้น ดังนั้น เราได้รับมาจำนวนกรณีและปัญหา (D ในรูปที่ 1) ในการแบ่งปันการสารเติมแต่งขนาดนี้ ที่ต้องใช้การคำนวณของ D10 อย่างไรก็ตามกำหนดล่วงหน้าของ P0 เรากำหนด P0 เป็นสุขภาพผลความถี่ที่หนึ่งอาจคาดหวัง การได้รับการอ้างอิงระดับแสง E0 (7·5 g/m3 ประจำปีหมายถึงPM10) เรามา P0 PE ใช้ฟังก์ชันความเสี่ยงจาก PE (ปัจจุบันประชากรเฉลี่ยย้อนหลังแสง), การ P0 (เลือกเป็น 7·5 g/m3). นี้ขั้นตอนเป็นไปตามรอบคอบ "น้อยมากๆ" วิธีD10 และจำนวนคนที่อาศัยอยู่ในแต่ละประเภทของค่าแสง จำนวนของกรณีและปัญหานของอากาศมลพิษสามารถคำนวณได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ฟังก์ชั่นการเปิดรับการตอบสนองที่แสดงเป็น
ความเสี่ยง (RR) ต่อ 10 กรัม / m3
และความถี่สุขภาพ
ต่อ 1000 000 ชาวเราคำนวณสำหรับแต่ละสุขภาพ
ผลจำนวนเนื่องมาจากกรณี (D10) สำหรับ
เพิ่มขึ้น 10 กรัม / M3 PM10 (รูปที่ 1) เช่น: D10 = (RR-1) * P0
ที่ P0 ความถี่สุขภาพที่ได้รับสัมผัส E0
และ RR คือหมายถึงการเปิดรับการตอบสนองฟังก์ชั่นที่ใช้ acrossthe ศึกษา (ตารางที่ 1) การเปิดรับการตอบสนอง
การทำงานมักจะมีการเข้าสู่ระบบเชิงเส้น สำหรับความเสี่ยงที่มีขนาดเล็กและ
มีระยะที่ จำกัด ของการเปิดรับการเข้าสู่ระบบเชิงเส้นเชิงเส้นและ
ฟังก์ชั่นจะให้ผลที่คล้ายกันมาก แต่ถ้า
ใครบางคนอาจใช้วิธีการที่จะมีประชากรที่มีขนาดใหญ่มาก
ช่วงการเปิดรับผลกระทบอาจจะจริงจัง
เกินไปโยเข้าสู่ระบบเชิงเส้น ดังนั้นเราจึงได้มา
จำนวนเนื่องมาจากกรณี (D ในรูปที่ 1) ใน
ระดับสารเติมแต่ง การคำนวณ D10 ต้อง แต่
คำนิยามก่อน P0 เรากำหนด P0 เป็นสุขภาพ
ความถี่ผลที่หนึ่งอาจคาดหวังให้
ระดับอ้างอิงจากการสัมผัส E0 (7 · 5 g / m3 เฉลี่ยรายปี
PM10) เรามา P0 จาก PE, การใช้ฟังก์ชั่นความเสี่ยง
ย้อนกลับจาก PE (ปัจจุบันประชากรหมายถึง
การสัมผัส) เพื่อ P0 (เลือกให้เป็น 7 · 5 g / m3
) นี้
ขั้นตอนอยู่ในสายกับคนที่มีปัญญา "อย่างน้อย" วิธี.
ด้วย D10 และจำนวนของผู้คนที่อาศัยอยู่ในแต่ละ
หมวดหมู่ของการสัมผัสที่จำนวนผู้ติดเชื้อ
ส่วนที่เป็นมลพิษทางอากาศสามารถคำนวณได้