I went trick-or-treating with my be

I went trick-or-treating with my best friends _______, _______, and _______. Our pillowcases were full of candy, and it was getting late, so my friends wanted to go home.

I wanted a few more chocolate bars so I turned to my friends and said, “Let’s knock on a few more doors and then head for home.”

They were worried because they thought it was already too late. “Let’s go home now,” they said to me. I told them not to worry because we could take a shortcut through the old forest.

So after a few more houses, I took my friends to the path that went through the forest. We walked about 20 minutes, and then, suddenly, I felt very strange. I couldn’t remember the way! It was dark and foggy. We were lost. And to make matters worse, it started to rain. And then, it started to pour. Lightning lit up the sky and thunder rang in our ears. We wandered around in the rain for over two hours. We were very wet and very cold. And then, at about midnight, I saw an old abandoned house on a hill.

“I think we’ll have to spend the night in that old house and wait till morning,” I said.


My friends didn’t think it was a good idea, but they were cold and wet, so they agreed. We walked up the old wooden steps to the front door. The door creaked open and we went inside, sat down, and started to eat a chocolate bar, when . . .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผม trick-or-treating กับ___เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน, ___, และ___ ปลอกหมอนของเราได้เต็มรูปแบบของขนม และมันเริ่มดึก ดังนั้นฉันอยากกลับบ้าน อยากกี่บาร์ช็อกโกแลตมากขึ้นจึงเปิดให้เพื่อนของฉัน และกล่าว ว่า "ลองเคาะกี่ประตูเพิ่มเติม และหัวสำหรับบ้าน" พวกเขาก็เป็นห่วง เพราะคิดแล้วมันก็สายเกินไป "ลองไปบ้านเดี๋ยวนี้ พวกเขากล่าวว่า ฉัน ผมบอกพวกเขาไม่ได้กังวล เพราะเราสามารถใช้ทางลัดผ่านป่าเก่า ดังนั้น หลังจากเพิ่มกี่ ผมเอาเพื่อนของฉันไปยังเส้นทางที่ผ่านป่า เราเดินประมาณ 20 นาที แล้ว ก็ ผมรู้สึกแปลก ๆ ฉันไม่สามารถจำทาง มืด และหมอกได้ สูญหายได้ และเพื่อให้เรื่องเลว ฝน แล้ว มันเริ่มเท ไฟฟ้าและฟ้าร้องฟ้าผ่ารังในหูของเรา เราเดินรอบฝนกว่าสองชั่วโมง เราก็เปียกมาก และหนาวมาก แล้ว ที่เกี่ยวกับเที่ยงคืน เห็นบ้านหลังเก่าทิ้งบนเนินเขา "ผมคิดว่า เราจะต้องจ่ายคืนบ้านเก่า และรอจนถึงเช้า กล่าว เพื่อนของฉันไม่ได้คิดว่า มันเป็นความคิดดี แต่พวกเขาก็เย็น และ เปียก เพื่อให้พวกเขายอมรับ เราเดินขึ้นขั้นตอนไม้เก่าไปยังประตูหน้า ประตู creaked เปิด และเราไป เสาร์ลง และเริ่มกินช็อกโกแลตหนึ่งแท่ง เมื่อ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไปทริกออร์ทรีตกับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน _______ _______ และ _______ ปลอกหมอนของเราได้เต็มรูปแบบของขนมและมันก็รับสายเพื่อให้เพื่อน ๆ ของฉันอยากจะกลับบ้าน.

ผมอยากไม่กี่แท่งช็อคโกแลตมากขึ้นดังนั้นผมหันไปเพื่อนของฉันและกล่าวว่า "ขอเคาะประตูอีกไม่กี่และแล้วหัวสำหรับบ้าน . "

พวกเขากังวลเพราะพวกเขาคิดว่ามันเป็นสายเกินไปแล้ว "เราไปที่บ้านตอนนี้" พวกเขาบอกกับผมว่า ผมบอกพวกเขาว่าไม่ต้องกังวลเพราะเราอาจจะใช้ทางลัดผ่านป่าดึกดำบรรพ์.

ดังนั้นหลังจากที่บ้านอีกไม่กี่ผมเอาเพื่อนของฉันไปยังเส้นทางที่เดินผ่านป่า เราเดินประมาณ 20 นาทีแล้วก็ผมก็รู้สึกแปลกมาก ผมจำไม่ได้ว่าทาง! มันเป็นที่มืดและมีหมอกหนา เราถูกกลืนหายไป และเพื่อให้เรื่องเลวก็เริ่มที่จะมีฝนตก และจากนั้นก็เริ่มที่จะเท สายฟ้าสว่างขึ้นท้องฟ้าและฟ้าร้องดังในหูของเรา เราเดินไปรอบ ๆ ในสายฝนมานานกว่าสองชั่วโมง เรามีมากเปียกและหนาวเย็นมาก และจากนั้นเวลาประมาณเที่ยงคืนผมเห็นบ้านร้างเก่าบนเนินเขา.

"ผมคิดว่าเราจะต้องจ่ายคืนในบ้านหลังเก่าที่และรอจนถึงเช้า" ผมพูด.


เพื่อนของฉันไม่ได้คิดว่ามันเป็น ความคิดที่ดี แต่พวกเขาก็เย็นและเปียกดังนั้นพวกเขาจึงตกลงกัน เราเดินขึ้นไปตามขั้นตอนไม้เก่าไปที่ประตูหน้า ประตู creaked เปิดและเราเดินเข้าไปนั่งลงและเริ่มที่จะกินช็อคโกแลตบาร์เมื่อ . .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไปหลอกลวงหรือการรักษาด้วย _______ ของฉัน เพื่อนที่ดีที่สุด _______ และ _______ . ปลอกหมอนของเราเต็มไปด้วยขนมและมันก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นเพื่อนของฉันต้องการที่จะกลับบ้านฉันต้องการสองสามแท่ง ก็เลยกลายเป็นเพื่อนของฉันและพูดว่า " มาเคาะอีกไม่กี่ประตูแล้วมุ่งหน้ากลับบ้านพวกเขาเป็นกังวลเพราะพวกเขาคิดว่ามันสายเกินไปแล้ว " กลับบ้านกันเถอะ " เขาพูดกับผม ฉันบอกพวกเขาว่าไม่ต้องกังวล เพราะเราสามารถใช้ทางลัดผ่านป่าเก่าดังนั้นหลังจากที่ไม่กี่บ้าน ผมพาเพื่อนๆไปตามเส้นทางที่ผ่านป่า เราเดินประมาณ 20 นาที แล้ว จู่ๆ ผมก็รู้สึกแปลกๆ ผมจำไม่ได้เลย มันมืด และหมอก พวกเราหลงทาง และเพื่อให้เรื่องเลวร้ายมันเริ่มตก และแล้ว มันก็เริ่มเท . ฟ้าผ่าไฟขึ้นท้องฟ้าและฟ้าร้องดังขึ้นในหูของเรา เราเดินตากฝนมานานกว่าสองชั่วโมง เราเปียกมากและหนาวมาก และจากนั้น ในเวลาประมาณเที่ยงคืน ผมเห็นร้างบ้านบนเนินเขา" ฉันคิดว่า เราจะต้องค้างคืนในบ้านหลังเก่า แล้วรอจนกว่าจะเช้า "เพื่อนของฉันไม่ได้คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี แต่พวกเขากำลังเย็นและเปียก ก็เลยตกลง เราเดินขึ้นไม้เก่าก้าวถึงหน้าประตู ประตู creaked เปิดและเราเดินเข้าไป นั่งลงและเริ่มกินบาร์ช็อคโกแลตเมื่อ . . . . . . .