Lin Feng was looked at Duan Xin Ye.

Lin Feng was looked at Duan Xin Ye. She was beautiful, graceful and elegant. Once in awhile, she would raise her head and smile. That smile was enchanting. Regardless of social status, her beauty and elegance sufficed to make any normal man go crazy.



No wonder every single noble young man hoped to marry the princess. Such a beautiful woman, who on top of that had the status of princess and possessed a powerful blood spirit, she could tempt most men.



Duan Xin Ye started playing a melody which made Lin Feng imagine a calm stream running through a bamboo forest.



Zither connoisseurs could easily tell what kind of personality and temperament a person had when they listened to them playing the zither. She was as cool as a mountain stream, like an orchid in the middle of a peaceful mountain.



Lin Feng slowly closed his eyes and calmly listened to the wonderful music. He was feeling happy. Being with Duan Xin Ye, he didn’t feel like he needed to be cautious, he could relax. He felt joyful in his heart.



Duan Xin Ye, once in awhile, was raising her head to look at Lin Feng. When she saw that Lin Feng was closing his eyes and seemed to be completely relaxed, the smile on her face was becoming sweeter and sweeter.



Inside the tent, the atmosphere was calm and peaceful. Only the sound of the zither filled the air.



But at that moment, Lin Feng, who was firmly closing his eyes while listening to the music, suddenly had a strange sensation.



He suddenly opened his eyes. His eyes were completely black and expressionless. The world around him had become slow and he was now within his world of darkness. Without the slightest hesitation, he grabbed a dagger and slashed through the air.



“Kacha!”



His dagger ended up cutting an arrow down mid air, which passed near Lin Feng’s cheek.



A strong wind was blowing against the tent and raised its heavy curtains. Immediately after, a silhouette flickered through the air like an illusion. Lin Feng could feel the danger incoming.



Lin Feng raised his dagger again as he could feel a sword moving towards him. Lin Feng moved his dagger towards the illusionary figure, but it had no effect.



“Pssshh.. pshhh..” Lin Feng’s dagger arrived at the enemy’s chest, but what shocked him was the opponent used his right hand to block Lin Feng’s and used his left hand to throw an extremely sharp arrow towards the princess behind Lin Feng.



The entire situation happened at the speed of lightning. Even though the opponent didn’t care about his own life, they were determined to kill the princess before they died.



“An assassin.”



Lin Feng’s heart was pounding. The opponent’s arrow which he had thrown was much too quick. It had almost reached its destination and Lin Feng was unable to stop it.



…and if he didn’t block it, Princess Duan Xin Ye would definitely die.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลินเฟิงถูกมองที่ด้วนซิเย่ เธอสวยงาม สง่างาม และหรูหรา ครั้งเดียวในชั่วขณะหนึ่ง เธอจะยกหัวของเธอ และยิ้ม รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ โดยไม่คำนึงถึงสถานะทางสังคม ความงามและความสง่างามของเธอกลางคืนจะทำให้คนหนึ่งคนใดปกติไปบ้า เสน่ห์ชายหนุ่มโนเบิลทุกเดียวหวังจะแต่งงานกับเจ้าหญิง เช่นหญิงสวยงาม ที่ด้านบนของที่สถานะของเจ้าหญิง และครอบครองจิตใจพลังเลือด เธออาจล่อใจผู้ชายส่วนใหญ่ ด้วนซิเย่เริ่มเล่นเมโลดี้ซึ่งทำให้หลินเฟิงจินตนาการสงบไหลผ่านป่าไผ่ ชื่นชอบ zither สามารถสามารถบอกชนิดของบุคลิกภาพและอารมณ์ที่บุคคลมีเมื่อพวกเขาฟังพวกเขาเล่น zither เธอเป็นเย็นที่เป็นลำธาร เช่นมีกล้วยไม้อยู่กลางภูเขาที่เงียบสงบ หลินเฟิงปิดตาของเขาอย่างช้า ๆ และใจเย็นฟังเพลงดี เขาก็รู้สึกมีความสุข อยู่กับด้วนซิเย่ เขาไม่ได้รู้สึกว่าต้องระวัง เขาจะได้พักผ่อน เขารู้สึกว่าความสุขในหัวใจของเขา ด้วนซิเย่ ครั้งเดียวในชั่วขณะหนึ่ง กำลังเลี้ยงดูหัวของเธอดูหลินเฟิง เมื่อเธอเห็นว่า หลินเฟิงถูกปิดตาของเขา และดูเหมือนจะผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอกลายเป็นหวาน และหวาน ภายในเต็นท์ บรรยากาศเงียบ สงบ เพียงเสียงของ zither การเติมอากาศ แต่ในขณะ หลินเฟิง ที่มั่นถูกปิดตาขณะฟังเพลง ก็มีความรู้สึกแปลก ๆ เขาก็เปิดตาของเขา ตาของเขามีสีดำ และ expressionless โลกรอบตัวเขาได้กลายเป็นช้า และเขาก็อยู่ในโลกแห่งความมืดของเขา โดยไม่ลังเลน้อย เขาคว้ากริช และเฉือนผ่านอากาศ "คชา" กริชของเขาจบลงด้วยการตัดลูกศรลงกลางอากาศ ซึ่งผ่านใกล้แก้มหลินเฟิง แรงลมถูกเป่ากับเต็นท์ และผ้าม่านของหนักยก ทันที มีเงา flickered ผ่านอากาศเหมือนภาพลวงตา หลินเฟิงอาจรู้สึกขาเข้าอันตราย หลินเฟิงยกกริชของเขาอีกครั้งเขารู้สึกว่าดาบย้ายไปยังเขา หลินเฟิงย้ายกริชเขาต่อรูปลวงตา แต่มันก็ไม่มีผล "Pssshh ... pshhh ..." หลินเฟิงกริชมาถึงหน้าอกของศัตรู แต่อะไรตกใจเขาถูกฝ่ายตรงข้ามใช้มือขวาของเขาบล็อกหลินเฟิง และใช้มือซ้ายของเขาโยนลูกศรคมมากเจ้าหญิงหลังหลินเฟิง สถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่ความเร็วระดับฟ้าผ่า แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ใส่ใจชีวิตของเขาเอง พวกเขาถูกฆ่าเจ้าหญิงก่อนที่พวกเขาเสียชีวิต "ฆาตกร" หัวใจหลินเฟิงถูกห้ำหั่น ลูกศรของคู่แข่งซึ่งเขาได้โยนว่ามากเกินไปรวดเร็ว มันได้เกือบถึงปลายทาง และหลินเฟิงไม่สามารถหยุดมัน ... และหากเขาไม่ได้บล็อก เจ้าหญิงด้วนซิเย่จะแน่นอนตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลินฮถูกมองที่ด้วนซิเย่ เธอเป็นคนที่สวยสง่างามและสง่างาม ครั้งในชั่วขณะเธอจะยกหัวของเธอและรอยยิ้ม รอยยิ้มที่เป็นเสน่ห์ โดยไม่คำนึงถึงสถานะทางสังคม, ความงามและความสง่างามของเธอพอเพียงที่จะทำให้คนปกติใด ๆ ไปบ้า. ไม่น่าแปลกใจทุกคนหนุ่มเดี่ยวโนเบิลหวังว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าหญิง ดังกล่าวเป็นหญิงสาวสวยที่ด้านบนของที่มีสถานะของเจ้าหญิงและครอบงำจิตวิญญาณในเลือดที่มีประสิทธิภาพที่เธอจะล่อใจคนส่วนใหญ่. ลำดวนซินเยเริ่มเล่นทำนองที่ทำให้หลินฮจินตนาการกระแสสงบวิ่งผ่านป่าไผ่ได้. พิณ ผู้ที่ชื่นชอบได้อย่างง่ายดายสามารถบอกชนิดของบุคลิกภาพและอารมณ์มีคนเมื่อพวกเขาฟังพวกเขาเล่นพิณ เธอเป็น Cool เท่าภูเขาลำธารเช่นกล้วยไม้ในช่วงกลางของภูเขาที่เงียบสงบ. หลินฮช้าปิดตาของเขาและใจเย็นฟังเพลงที่ยอดเยี่ยม เขาเป็นคนที่รู้สึกมีความสุข การได้อยู่กับเจ้าด้วนซินเขาไม่ได้รู้สึกเหมือนเขาต้องการที่จะต้องระมัดระวังเขาอาจจะผ่อนคลาย เขารู้สึกมีความสุขในหัวใจของเขา. ลำดวนซินเยครั้งในชั่วขณะได้รับการยกหัวของเธอจะมองไปที่ฮหลิน เมื่อเธอเห็นว่าหลินฮถูกปิดตาของเขาและดูเหมือนจะได้รับการผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอได้กลายเป็นความหวานและความหวาน. ภายในเต็นท์บรรยากาศสงบและเงียบสงบ เพียงเสียงของจะเข้ที่เต็มไปด้วยอากาศ. แต่ในขณะที่หลินฮมั่นที่ถูกปิดตาของเขาในขณะฟังเพลงก็มีความรู้สึกแปลก. ทันใดนั้นเขาก็เปิดตาของเขา ดวงตาของเขาได้อย่างสมบูรณ์สีดำและอารมณ์ โลกรอบ ๆ ตัวเขาได้กลายเป็นช้าและตอนนี้เขาอยู่ในโลกแห่งความมืดของเขา โดยไม่ต้องลังเลน้อยเขาคว้ากริชและเฉือนผ่านอากาศ. "คชา" กริชของเขาจบลงด้วยการตัดลูกศรลงกลางอากาศที่ผ่านใกล้แก้มหลินฮ. ลมแรงพัดกับเต็นท์และยกม่านหนัก . ทันทีหลังจากที่มีภาพเงา flickered ผ่านอากาศเหมือนภาพลวงตา หลินฮรู้สึกที่เข้ามาอันตราย. หลินฮยกกริชของเขาอีกครั้งในขณะที่เขารู้สึกว่าดาบย้ายไปหาเขา หลินฮย้ายกริชเขาที่มีต่อร่างหลอกลวง แต่มันไม่มีผล. "Pssshh .. pshhh .. " กริชหลินฮมาที่หน้าอกของศัตรู แต่สิ่งที่เขาตกใจเป็นฝ่ายตรงข้ามที่ใช้มือขวาของเขาเพื่อป้องกันหลินฮและใช้ มือซ้ายของเขาจะโยนลูกธนูที่คมมากต่อเจ้าหญิงที่อยู่เบื้องหลังหลินฮ. ทั้งสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่ความเร็วฟ้าผ่า ถึงแม้ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับชีวิตของตัวเองที่พวกเขากำลังมุ่งมั่นที่จะฆ่าเจ้าหญิงก่อนที่พวกเขาเสียชีวิต. "นักฆ่า." หัวใจหลินฮถูกห้ำหั่น ลูกศรของฝ่ายตรงข้ามที่เขาโยนมากเกินไปรวดเร็ว มันเกือบจะถึงปลายทางและหลินฮก็ไม่สามารถที่จะหยุดมัน. ... และถ้าเขาไม่ได้ปิดกั้นมันเจ้าหญิงซินด้วนเจ้าจะตายแน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลินฟงมองด้วนซิน " เธองดงาม , สง่างามและสง่างาม ครั้งหนึ่ง เธอจะยกศีรษะของเธอและยิ้มให้ รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ไม่ว่าสถานะทางสังคมของเธอ , ความงามและความสง่างามก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้ชายทั่วๆไปบ้าไม่สงสัยเลยว่าทำไมทุกๆ ขุนนางหนุ่มหวังจะแต่งงานกับเจ้าหญิง ผู้หญิงที่สวยงาม ที่บนนั้นมีสถานะของเจ้าหญิงและครอบครองวิญญาณเลือดที่มีประสิทธิภาพ เธอจะยั่วผู้ชายมากที่สุดด่วน ซินเยก็เริ่มเล่นเพลงที่ทำให้หลินฟงคิดสงบ กระแสวิ่งผ่านป่าไผ่นักฟังพิณได้อย่างง่ายดายสามารถบอกชนิดของบุคลิกภาพและอารมณ์คนได้เมื่อพวกเขาฟังพวกเขาเล่นพิณ . เธอเย็นเป็นลำธาร ภูเขา เช่น กล้วยไม้ ในช่วงกลางของภูเขาที่เงียบสงบหลินฟงค่อยๆหลับตาแล้วตั้งใจฟังเพลงที่ยอดเยี่ยม เขารู้สึกมีความสุข ถูกกับต้วน ซิน นี่เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนที่เขาต้องการที่จะระมัดระวัง เขาจะได้ผ่อนคลาย เขารู้สึกเบิกบานในหัวใจด่วน ซินเย , ครั้งเดียวในชั่วขณะหนึ่ง มันเงยหน้าขึ้นมองหลินฟง เมื่อเห็นหลินฟงหลับตาและดูเหมือนจะสมบูรณ์ผ่อนคลาย รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็กลายเป็นหวานและหวานมากภายในเต็นท์ บรรยากาศสงบและเงียบสงบ เพียงเสียงของพิณเติมอากาศแต่ ณตอนนั้น หลินฟง ที่กำลังหลับตาแน่นขณะฟังดนตรี ก็เลยเกิดความรู้สึกแปลกๆจู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา ตาของเขามืดไปหมดไม่แสดงออก . โลกรอบๆตัวเขาได้กลายเป็นช้าและเขาอยู่ในโลกของความมืด โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาคว้ากริชและฟันผ่านอากาศ" กะจะ ! "กริชของเขาสิ้นสุดการตัดลูกศรลงกลางอากาศซึ่งผ่านใกล้ของหลินฟง แก้มลมแรงก็พัดกับเต็นท์และยกของหนัก ผ้าม่าน ทันทีหลังจากนั้น ก็มีเงา flickered ผ่านอากาศเหมือนภาพลวงตา หลินฟงก็รู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามาหลินฟงยกกริชของเขาอีกครั้ง เขารู้สึกได้ถึงดาบ มุ่งหน้าไปทางเขา หลินฟงย้ายกริชของเขาที่มีต่อรูปที่ illusionary แต่มันไม่มีผลเลย" pssshh . . . . . . . ตูม . . . . . . . " หลินฟงกริชมาถึงหน้าอกของศัตรู แต่สิ่งที่น่าตกใจเขาถูกฝ่ายตรงข้ามใช้มือข้างขวาของเขาเพื่อป้องกันของหลินฟง และใช้มือซ้ายของเขาที่จะโยนลูกศรที่คมมาก ต่อเจ้าหญิงเบื้องหลังหลินฟงเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่ความเร็วฟ้าผ่า ทั้งๆที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ห่วงชีวิตของตัวเอง พวกเขาตั้งใจจะฆ่าเจ้าหญิง ก่อนที่พวกเขาจะตาย" นักฆ่า "หัวใจของหลินฟงมาก ของฝ่ายตรงข้ามลูกศรซึ่งเขาได้ถูกมากด่วนด้วย มันเกือบจะถึงปลายทาง และหลินฟงก็ไม่สามารถหยุดมันได้. . . . . . . และถ้าเขาไม่ได้ป้องกัน , เจ้าหญิงด้วน ซิน เจ้าจะตายแน่นอน