From 1953 to 1975, Iran underwent a

From 1953 to 1975, Iran underwent a dramatic transformation. Muhammad Reza Shah pursued an aggressive Western-oriented socioeconomic modernization program, known as the White Revolution (1963-1977), and an aggressive expansion of the state.15 During this time, the shah carried out much of the work that his father— Reza Shah Pahlavi—had abandoned when he was forced to leave power in 1941, including an intense push to expand three crucial sectors of the state: the military, the bureaucracy, and the court patronage system. In many ways, Muhammad Reza Shah set up an even more centralized state than his father had by taking major steps to advance the country’s military, infrastructure, industry, and external trade, while advocating for land reforms and state-sponsored scholarships to Iranian students.
The shah alienated many people with these reforms. Landlords lost substantial power and influence due to land reforms, while peasants did not necessarily benefit from the increasing oil revenues and institutional reforms. Likewise, the Bazaaris (merchants of the central market in Tehran) were put off by national-level industrialization, which often developed at their expense. Moreover, the shah demonized the clergy and instituted liberal dress codes and social norms, resulting in a widespread gulf between his secularized supporters and the more conservative elements of society
Although the shah had initially enjoyed the support of the ulama (the educated class of Muslim legal scholars), friction grew as he extended state influence over policy areas previously dominated by the ulama, including education, law, religious endowments, and land administration In response to the shah’s overreach, Ayatollah Ruhollah Khomeini began to argue against the shah, absolutism, and foreign interference in Iranian affairs. In 1963, Khomeini’s uncompromising position fueled a series of ulama-led popular demonstrations and dis- turbances in Qum and other major cities, which were brutally suppressed by the shah.
Following the uprising in Qum, Khomeini was exiled from Iran in 1964 for his criticism of the shah. While in exile, Khomeini traveled from Turkey to Iraq, and ultimately to Paris where he persisted in preaching his religious message aimed at weakening the shah’s hold on power. Khomeini’s exile afforded him the opportunity to refine his attacks against the shah, and he was able to gain stature within Iran despite living abroad. Thus, by the 1970s, he had emerged as Mohammad Reza Shah’s most potent enemy
Khomeini and a rising, vocal minority of ulama openly opposed the shah’s modernization policies, most notably land reform and women’s suffrage. In addition, Khomeini despised Iran’s close relationship with the United States, Israel, and multinational companies, which he viewed as a threat to national independence, Muslim life, and Islam. From his pulpit, first in Qum and later from abroad, Khomeini incited and galvanized people against foreign influence. He condemned the United States as “an enemy of Islam in all its policies, this hostility being particularly apparent in its support for Israel and the nature of its influence in Iran.”19 Yet despite these clear and longstanding commitments to the transformation of the political and social order, the Iranian revolution unfolded in stages
During the mid-1970s, the shah’s regime believed that the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จาก 1953-1975 อิหร่านรับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก มูฮัมหมัดเรซาชาห์ติดตามก้าวร้าวตะวันตกที่มุ่งเน้นโปรแกรมปรับปรุงใหม่ทางเศรษฐกิจและสังคมที่เรียกว่าการปฏิวัติขาว (1963-1977) และการขยายตัวก้าวร้าวของ state.15 ในช่วงเวลานี้, อิหร่านดำเนินการมากของงานที่พระบิดาของเขาเรซา ชาห์ปาห์ลาวี-ทิ้งเมื่อเขาถูกบังคับให้ออกจากอำนาจในปี 1941 รวมทั้งการผลักดันที่รุนแรงที่จะขยายสามภาคที่สำคัญของรัฐ: ทหารข้าราชการและระบบอุปถัมภ์ศาล ในหลาย ๆ วิธีมูฮัมหมัดชาห์เรตั้งค่าอำนาจรัฐมากยิ่งขึ้นกว่าพ่อของเขาโดยทำตามขั้นตอนที่สำคัญที่จะก้าวไปทางทหารของประเทศโครงสร้างพื้นฐานอุตสาหกรรมและการค้าภายนอกในขณะที่เรียกร้องให้มีการปฏิรูปที่ดินและทุนการศึกษารัฐสนับสนุนให้กับนักเรียนอิหร่าน
อิหร่านแปลกหลายคนที่มีการปฏิรูปเหล่านี้ เจ้าของบ้านสูญเสียอำนาจและอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการปฏิรูปที่ดินในขณะที่ชาวบ้านไม่จำเป็นต้องได้รับประโยชน์จากรายได้จากน้ำมันที่เพิ่มขึ้นและการปฏิรูปสถาบัน ในทำนองเดียวกัน Bazaaris (พ่อค้าในตลาดกลางในกรุงเตหะราน) ถูกนำออกโดยอุตสาหกรรมระดับชาติซึ่งมักจะได้รับการพัฒนาของพวกเขาที่ค่าใช้จ่าย นอกจากนี้อิหร่านประณามพระสงฆ์และทำการรหัสชุดเสรีนิยมและบรรทัดฐานทางสังคมที่เกิดในอ่าวไทยอย่างกว้างขวางระหว่างผู้สนับสนุนทางโลกของเขาและองค์ประกอบที่อนุรักษ์นิยมมากขึ้นของสังคมแม้ว่าอิหร่านได้มีความสุขในตอนแรกการสนับสนุนของ Ulama (ที่ชั้นการศึกษามุสลิมทางกฎหมาย นักวิชาการ) แรงเสียดทานเพิ่มขึ้นในขณะที่เขาขยายอิทธิพลของรัฐมากกว่าพื้นที่นโยบายที่โดดเด่นก่อนหน้านี้โดย Ulama รวมทั้งศึกษากฎหมายพลังทางศาสนาและการบริหารจัดการที่ดินในการตอบสนองไปถึงกษัตริย์ของ Ayatollah Ruhollah Khomeini เริ่มที่จะเถียงกับอิหร่านที่สมบูรณาญาสิทธิราชย์และ การแทรกแซงจากต่างประเทศในกิจการอิหร่าน
ในปี 1963 ตำแหน่งแน่วแน่ของ Khomeini เชื้อเพลิงชุดของ Ulama นำการประท้วงที่นิยมและ turbances ปรากฏใน Qum และเมืองใหญ่อื่น ๆ ที่มีการปราบปรามอย่างไร้ความปราณีจากอิหร่าน.
หลังจากการจลาจลใน Qum ที่ Khomeini ถูกเนรเทศออกจากอิหร่านในปี 1964 สำหรับการวิจารณ์ของเขา ของอิหร่าน ในขณะที่ถูกเนรเทศ Khomeini เดินทางมาจากตุรกีไปยังอิรักและในที่สุดไปปารีสซึ่งเขายังคงอยู่ในพระธรรมเทศนาข้อความทางศาสนาของเขามุ่งเป้าไปที่การลดลงของอิหร่านถืออำนาจ ถูกเนรเทศของ Khomeini เจ้าตัวเขามีโอกาสที่จะปรับแต่งการโจมตีของเขากับอิหร่านและเขาก็สามารถที่จะได้รับสูงภายในอิหร่านแม้จะอยู่ต่างประเทศ ดังนั้นโดยปี 1970 เขาได้กลายเป็นโมฮัมหมัดเรซาชาห์ของศัตรูที่มีศักยภาพมากที่สุด
Khomeini และเพิ่มขึ้นเสียงข้างน้อยของ Ulama อย่างเปิดเผยตรงข้ามกับอิหร่านนโยบายทันสมัยสะดุดตาที่สุดการปฏิรูปที่ดินและสตรีอธิษฐาน นอกจากนี้ Khomeini เกลียดความสัมพันธ์ใกล้ชิดของอิหร่านกับสหรัฐอเมริกาอิสราเอลและ บริษัท ข้ามชาติซึ่งเขามองว่าเป็นภัยคุกคามต่อความเป็นอิสระของชาติชีวิตมุสลิมและศาสนาอิสลาม จากมุขของเขาเป็นครั้งแรกใน Qum และต่อมาจากต่างประเทศ Khomeini เข้าฝันคนและสังกะสีกับอิทธิพลจากต่างประเทศ เขาประณามสหรัฐอเมริกาเป็น "ศัตรูของศาสนาอิสลามในนโยบายทั้งหมดของการเป็นปรปักษ์นี้เป็นที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสนับสนุนอิสราเอลและลักษณะของอิทธิพลของตนในอิหร่าน." 19 แต่แม้จะมีเหล่าภาระผูกพันที่ชัดเจนและยาวนานไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่
และการจัดระเบียบสังคมการปฏิวัติอิหร่านกางออกในขั้นตอนในช่วงกลางปี​​1970 ระบอบกษัตริย์ที่เชื่อกันว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาก 2496 ถึง 2514 , อิหร่าน ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก . Muhammad Reza Shah มุ่งเน้นทางด้านตะวันตกตาม ก้าวร้าว นวัตกรรมโปรแกรมที่เรียกว่าการปฏิวัติขาว ( 1963-1977 ) , และการขยายตัวเชิงรุกของ state.15 ในช่วงเวลานี้ อิหร่านดำเนินการมากของงานที่พ่อ - Reza Shah ปาห์ลาวีทิ้งเมื่อเขาถูกบังคับให้ลงจากอำนาจในปี 1941รวมทั้งผลักดันรุนแรงที่จะขยายภาคสามที่สำคัญของรัฐ ทหาร ข้าราชการ และศาล ในระบบ ในหลายวิธี มุฮัมมัด เรซา ชาตั้งมากขึ้นโดยรัฐมากกว่าพ่อของเขา โดยการใช้ขั้นตอนที่สำคัญล่วงหน้า ทหารของประเทศโครงสร้างพื้นฐาน อุตสาหกรรม และการค้าภายนอกในขณะที่การสนับสนุนสำหรับการปฏิรูปที่ดิน และรัฐสนับสนุนทุนการศึกษากับนักเรียนชาวอิหร่าน
อิหร่านแปลกแยกหลายคนกับการปฏิรูปเหล่านี้ เจ้าของบ้านสูญเสียพลังงานอย่างมากและอิทธิพลจากการปฏิรูปที่ดิน ในขณะที่ชาวนาไม่จําเป็นต้องได้รับประโยชน์จากการเพิ่มรายได้จากน้ำมันและการปฏิรูปสถาบัน อนึ่งการ bazaaris ( ร้านค้าของตลาดกลางในเตหะราน ) ถูกใส่ปิด โดยอุตสาหกรรมระดับประเทศ ซึ่งมักจะพัฒนาที่ค่าใช้จ่ายของพวกเขา นอกจากนี้ อิหร่าน demonized คณะสงฆ์แทนรหัสเครื่องแต่งกายและเสรีนิยมและบรรทัดฐานทางสังคมที่เกิดขึ้นในอ่าวอย่างกว้างขวางระหว่างเขา secularized ผู้สนับสนุนและองค์ประกอบของสังคม
อนุรักษ์มากขึ้นถึงแม้ว่าอิหร่านได้เริ่มเพลิดเพลินกับการสนับสนุนของลามา ( ระดับการศึกษาของนักวิชาการมุสลิมกฎหมาย ) , แรงเสียดทานเติบโตเป็นเขาขยายอิทธิพลเหนือนโยบายรัฐพื้นที่ก่อนหน้านี้ dominated โดย ลามะ รวมถึงการศึกษา กฎหมาย ผู้นำศาสนา และการบริหารแผ่นดินในการตอบสนองของอิหร่าน Ayatollah Overreach อายะตุลลอฮ์ โคมัยนี , เริ่มเถียงกับ Shah , สมบูรณาญาสิทธิราชย์ต่างประเทศและการแทรกแซงในกิจการของอิหร่าน ในปี 1963 , ตำแหน่งแน่วแน่ Khomeini n ชุด ลามะนำการสาธิตที่นิยมและ dis - turbances ในกุม และเมืองใหญ่อื่น ๆที่ฉันถูกปราบโดย Shah .
ต่อไปนี้การจลาจลในกุม Khomeini , ถูกเนรเทศออกจากอิหร่านใน 1964 สำหรับการวิจารณ์ของเขาของอิหร่าน . ในขณะที่ในต่างประเทศ Khomeini เดินทางจากตุรกีกับอิรักและในที่สุดปารีสที่เขายืนกรานในการเทศน์ของเขาศาสนาข้อความมุ่งลงของ Shah จับพลัง Khomeini ของการเนรเทศช่วยให้เขามีโอกาสที่จะทำให้การโจมตีของเขากับกษัตริย์ และเขาก็สามารถที่จะเพิ่มความสูงภายในอิหร่าน แม้จะอยู่ต่างประเทศ ดังนั้นโดยปี 1970 เขาได้กลายเป็นของพระเจ้าชาห์ โมฮัมหมัด เรซา ชาห์ ทรงอำนาจที่สุดศัตรู
Khomeini และเพิ่มขึ้นเสียงส่วนน้อยของ ลามะเปิดเผยคัดค้านนโยบายความทันสมัยของชาห์ ส่วนใหญ่ยวด การปฏิรูปที่ดินและสตรีอธิษฐาน . นอกจากนี้ อิหร่าน Khomeini ดูหมิ่นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับ สหรัฐอเมริกา อิสราเอล และ บริษัท ข้ามชาติ ซึ่งเขามองว่าเป็นภัยคุกคามต่อชาติเอกราช , ชีวิต , มุสลิมและศาสนาอิสลาม จากธรรมาสน์ของเขาครั้งแรกในกุม และภายหลังจากต่างประเทศKhomeini ยุยงและคนชุบสังกะสีกับอิทธิพลของต่างประเทศ เขาประณามสหรัฐอเมริกาเป็น " ศัตรูของศาสนาอิสลามในนโยบายทั้งหมด ความเป็นปรปักษ์นี้ถูกแจ้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสนับสนุนของอิสราเอล และธรรมชาติของอิทธิพลของอิหร่าน " 19 แต่แม้จะมีภาระผูกพันที่ชัดเจนและแนวทางเหล่านี้เพื่อแปลงคำสั่งทางการเมืองและสังคมการปฏิวัติอิหร่านกางออกในขั้นตอน
ระหว่างกลาง ของอิหร่านระบอบการปกครองเชื่อว่า