The moon is always beautiful and br

The moon is always beautiful and bright, never sad. Even when covered by clouds or in the dark. The poet compares the moon with the human race. Because the moon is always bright, beautiful and happy but the humans are always gloomy and sad he criticize the way of living of humans, because we are not thankful for what we have and we are selfish. The poet asks to the bright ship of heaven to forgive him for follow the wake and let his spirit droop. He is against the fashion, against the society. He doesn’t want to be like the rest of the people but if he in fall in the wake he wish that the moon will help him to go back again to his individualist track and be forgiven about his failure.
The similarity between the moon and the man is that both of them are progressing towards their destinations. But the difference between them is the fact that while the moon seems to be happy and cheerful, humans appears to be sad and depressed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดวงจันทร์จะสวยงาม และสดใส ไม่เคยเศร้า แม้ว่าจะครอบคลุม โดยเมฆ หรือ ในมืด กวีเปรียบเทียบดวงจันทร์กับมนุษย์ เนื่องจากดวงจันทร์จะสว่าง สวยงาม และมีความสุข แต่มนุษย์มักเศร้า และเศร้าเขาวิพากษ์วิจารณ์วิถีชีวิตของมนุษย์ เพราะเราจะไม่ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เรามี และเราจะเห็นแก่ตัว กวีถามเรือสว่างสวรรค์ยกโทษให้เขาเพื่อตามการปลุก และให้จิตวิญญาณของเขาเสียกำลังใจ เขาเป็นกับแฟชั่น กับสังคม เขาไม่อยากเป็นเหมือนกับท่านแต่หากเขาตกในในการปลุกเขาต้องว่า ดวงจันทร์จะช่วยให้เขากลับไปอีกครั้งติดตาม individualist ของเขา และได้รับการอภัยเกี่ยวกับความล้มเหลวของเขาความคล้ายกันระหว่างดวงจันทร์และคนเป็นทั้งสองอย่างมีความก้าวหน้าไปสู่จุดหมาย แต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขาเป็นความจริงที่ว่า ในขณะที่ดวงจันทร์น่าจะ มีความสุข และร่าเริง มนุษย์ดูเหมือนจะเศร้า และหดหู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงจันทร์อยู่เสมอที่สวยงามและสดใสไม่เศร้า แม้ในขณะที่ปกคลุมด้วยเมฆหรือในที่มืด กวีเปรียบเทียบดวงจันทร์ที่มีการแข่งขันของมนุษย์ เพราะดวงจันทร์อยู่เสมอสดใสสวยงามและมีความสุข แต่มนุษย์มักจะมืดมนและเศร้าที่เขาวิพากษ์วิจารณ์วิธีการดำรงชีวิตของมนุษย์เพราะเราไม่ได้ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เรามีและเรามีความเห็นแก่ตัว กวีขอให้เรือที่สดใสของสวรรค์จะให้อภัยเขาสำหรับการติดตามการปลุกและปล่อยให้เสียกำลังใจจิตวิญญาณของเขา เขาเป็นกับแฟชั่นกับสังคม เขาไม่ต้องการที่จะเป็นเหมือนคนอื่น ๆ แต่ถ้าเขาในฤดูใบไม้ร่วงในการปลุกที่เขาหวังว่าดวงจันทร์จะช่วยให้เขากลับไปอีกครั้งเพื่อติดตามปัจเจกของเขาและได้รับการอภัยเกี่ยวกับความล้มเหลวของเขา.
ความคล้ายคลึงกันระหว่างดวงจันทร์และ ชายคนนั้นก็คือว่าทั้งสองคนมีความคืบหน้าไปสู่จุดหมายของพวกเขา แต่ความแตกต่างระหว่างพวกเขาคือความจริงที่ว่าในขณะที่ดวงจันทร์ดูเหมือนจะมีความสุขและร่าเริงมนุษย์ดูเหมือนจะเป็นที่น่าเศร้าและหดหู่