Honey Bee DanceThere are two major

Honey Bee Dance
There are two major theories on how honey bee foragers communicate
with other workers about a new food source: the honey bee dance and the
odor plume. Although there is evidence to support each claim, the honey
bee dance is more widely accepted. The dance language combines dancing
and odor as a bee’s means of communication, while the odor plume theory
claims that honey bee recruitment relies solely on floral odor. The honey
bee dance plays an important role in the survival of the species: it has been
a part of colonies for years and has remained one of the most important
methods used in foraging for food.
The honey bee dance is a way for bees to communicate with one another.
A honey bee that discovers a new food source will tell other honey bees
about its location through the honey bee dance. When a worker bee returns
from an abundant food source, she will dance inside their nest in a circle.
There are two main types of honey bee dances: round dance and waggle
dance. Round dance, as the name indicates, is a movement in a circle. This
is used to indicate the food source is less than 50 meters from the nest.
Waggle dance is a figure eight pattern while the bee waggles its abdomen
and is used for food located at a distance of more than 150 meters. Exact
distance can be communicated by duration of the dance. A longer dance
indicates a great distance.
The dancing worker bee also can indicate direction with the waggle dance
and will move in reference to the sun’s vertical position. The degrees to the
right or left of the vertical indicate the direction of the food. For example,
if the bee’s dance is rotated 30 degrees to the vertical then the food will be
found at a 30 degree angle from the nest related to the sun’s vertical.
This language is also understandable by humans, and researchers
determine effectiveness by measuring the amount and quality of new
pollen and nectar brought into the nest. However, certain features of this
dance language, including the fact that honey bees understand dance
patterns even in the dark, are still not understood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เต้นรำผึ้งน้ำผึ้งมีสองทฤษฎีที่สำคัญในวิธีการสื่อสารของผึ้งผึ้ง foragersกับคนอื่น ๆ เกี่ยวกับแหล่งอาหารใหม่: เต้นรำผึ้งน้ำผึ้งและกลิ่นเบิ้ลพลูม มีหลักฐานสนับสนุนแต่ละสิทธิ์ น้ำผึ้งเต้นรำผึ้งกันอย่างแพร่หลายมากขึ้นมีการยอมรับ รวมภาษาเต้นเต้นรำและกลิ่นเป็นของผึ้งการสื่อสาร ในขณะที่ทฤษฎีเบิ้ลพลูมกลิ่นอ้างว่า สรรหาบุคลากรผึ้งน้ำผึ้งอาศัยเพียงกลิ่นดอกไม้ น้ำผึ้งเต้นบีมีบทบาทสำคัญในการอยู่รอดของสายพันธุ์: จะได้รับเป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมปี และยังคงมีหนึ่งสำคัญสุดวิธีที่ใช้ในการจับเหยื่อของอาหารเต้นรำผึ้งน้ำผึ้งเป็นวิธีสำหรับผึ้งเพื่อสื่อสารกับคนอื่นผึ้งที่พบแหล่งอาหารใหม่จะบอกผึ้งน้ำผึ้งอื่น ๆเกี่ยวกับความสะดวกผ่านเต้นผึ้งน้ำผึ้ง เมื่อผึ้งงานคืนจากแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์ เธอจะเต้นภายในรังของพวกเขาในวงการมีสองประเภทหลักของน้ำผึ้งผึ้งเต้น: เต้นรอบและ waggleเต้น เต้นรำปัด เป็นชื่อบ่งชี้ มีการเคลื่อนไหวในวงการ นี้ใช้เพื่อบ่งชี้แหล่งอาหารจะน้อยกว่า 50 เมตรจากรังเต้น waggle คือ รูปแบบเลขแปดในขณะที่ผึ้ง waggles ท้องและใช้สำหรับอาหารที่อยู่ไกลกว่า 150 เมตร แน่นอนห่างจากที่พักสามารถจะสื่อสารตามระยะเวลาของการเต้น เต้นรำอีกต่อไประบุระยะทางที่ดีผึ้งงานเต้นรำยังสามารถบ่งชี้ทิศทาง ด้วยเต้น waggleและจะย้ายการอ้างอิงถึงตำแหน่งในแนวตั้งของดวงอาทิตย์ องศาเพื่อการขวา หรือซ้ายของแนวตั้งบ่งชี้ทิศทางของอาหาร ตัวอย่างเต้นรำของผึ้งจะหมุนไปทางแนวตั้ง 30 องศาแล้วอาหารจะพบที่เป็นมุม 30 องศาจากรังที่เกี่ยวข้องกับแนวตั้งของดวงอาทิตย์ภาษานี้ยังเป็นที่เข้าใจกัน โดยมนุษย์ นักวิจัยตรวจสอบประสิทธิภาพ โดยการวัดจำนวนและคุณภาพของใหม่ละอองเกสรและน้ำหวานที่นำเข้ามาในรัง อย่างไรก็ตาม คุณลักษณะบางอย่างนี้ภาษานาฏศิลป์ รวมถึงข้อเท็จจริงที่ว่า น้ำผึ้งผึ้งเข้าใจเต้นรูปแบบแม้ในมืด ยังไม่เข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำผึ้งเต้นรำผึ้ง
มีสองทฤษฎีที่สำคัญเกี่ยวกับวิธีพรานผึ้งสื่อสารอยู่
กับคนงานอื่น ๆ เกี่ยวกับแหล่งอาหารใหม่: การเต้นรำผึ้งและ
ขนนกกลิ่น ถึงแม้จะมีหลักฐานที่จะสนับสนุนการเรียกร้องแต่ละน้ำผึ้ง
เต้นรำผึ้งได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมากขึ้น ภาษาเต้นผสมผสานการเต้น
และกลิ่นเป็นวิธีผึ้งของการสื่อสารในขณะที่ทฤษฎีขนนกกลิ่น
อ้างว่าการรับสมัครผึ้งอาศัย แต่เพียงผู้เดียวในกลิ่นดอกไม้ น้ำผึ้ง
เต้นรำผึ้งมีบทบาทสำคัญในการอยู่รอดของสายพันธุ์: จะได้รับ
ส่วนหนึ่งของอาณานิคมสำหรับปีและยังคงเป็นหนึ่งที่สำคัญที่สุด
วิธีการที่ใช้ในการหาอาหาร.
เต้นรำผึ้งเป็นวิธีการที่ผึ้งในการสื่อสาร กับอีกคนหนึ่ง.
ผึ้งที่ค้นพบแหล่งอาหารใหม่จะบอกผึ้งอื่น ๆ ที่
เกี่ยวกับตำแหน่งของตนผ่านการเต้นรำผึ้ง เมื่อผลตอบแทนที่ผึ้งงาน
. จากแหล่งอาหารที่อุดมสมบูรณ์เธอจะเต้นภายในรังของพวกเขาในวงกลม
มีสองประเภทหลักของน้ำผึ้งเต้นรำผึ้งคือการเต้นรำรอบและโยกตัว
เต้นรำ เต้นรำรอบเป็นชื่อที่บ่งชี้คือการเคลื่อนไหวในวงกลม นี้
จะใช้ในการระบุแหล่งที่มาของอาหารน้อยกว่า 50 เมตรจากรัง.
เต้นโยกตัวเป็นรูปแปดรูปแบบในขณะที่ผึ้ง waggles ท้องของมัน
และใช้สำหรับอาหารตั้งอยู่ที่ระยะทางกว่า 150 เมตร แน่นอน
ระยะทางสามารถสื่อสารตามระยะเวลาของการเต้นรำ เต้นรำอีกต่อไป
แสดงให้เห็นเป็นระยะทางที่ดี.
คนงานเต้นรำผึ้งยังสามารถบ่งบอกถึงทิศทางกับการเต้นรำโยกตัว
และจะย้ายในการอ้างอิงถึงตำแหน่งในแนวตั้งของดวงอาทิตย์ องศาไป
ทางขวาหรือซ้ายของแนวตั้งแสดงทิศทางของอาหาร ตัวอย่างเช่น
ถ้าเต้นรำผึ้งจะหมุน 30 องศากับแนวตั้งแล้วอาหารจะ
พบได้ที่มุม 30 องศาจากรังที่เกี่ยวข้องกับดวงอาทิตย์ในแนวตั้ง.
ภาษานี้ยังเป็นที่เข้าใจโดยมนุษย์และนักวิจัย
ตรวจสอบประสิทธิภาพโดยการวัดปริมาณ และคุณภาพของใหม่
เกสรและน้ำหวานนำเข้ามาในรัง อย่างไรก็ตามคุณสมบัติบางอย่างนี้
ภาษาเต้นรวมทั้งความจริงที่ว่าผึ้งเข้าใจการเต้น
รูปแบบแม้ในที่มืดยังคงไม่เข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผึ้งเต้นรำ
มีอยู่ 2 ทฤษฎีหลักว่าผึ้งชนิดสื่อสาร
กับคนงานอื่น ๆเกี่ยวกับแหล่งอาหารใหม่ : ผึ้งเต้นและ
กลิ่นขนนก . แม้ว่าจะมีหลักฐานเพื่อสนับสนุนในการเรียกร้อง , ผึ้ง
เต้นเป็นที่ยอมรับมากขึ้น เต้น เต้น ภาษา รวม
และกลิ่นเป็นผึ้งการสื่อสาร ในขณะที่ทฤษฎี
กลิ่นขนนกการเรียกร้องที่อาศัย แต่เพียงผู้เดียวในการสรรหา ผึ้ง ดอกไม้กลิ่น เต้นรำผึ้ง
มีบทบาทสำคัญในการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ : มี
เป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมสำหรับปีและยังคงเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญ
ส่วนใหญ่ใช้วิธีการหาอาหาร .
ผึ้งเต้นเป็นวิธีสำหรับผึ้ง
เพื่อสื่อสารกับคนอื่นผึ้งที่พบแหล่งอาหารใหม่จะบอกคนอื่นผึ้ง
เกี่ยวกับสถานที่ผ่านผึ้งเต้น เมื่อผึ้งงานกลับ
จากแหล่งอาหารมากมาย เธอจะเต้นอยู่ในรังของพวกเขาในวงกลม .
มีสองประเภทหลักของผึ้งเต้นรำ : เต้นรำรอบและแกว่งไปมา
เต้น เต้นรอบเป็นชื่อที่บ่งบอกคือ การเคลื่อนไหวเป็นวงกลม นี้
ถูกใช้เพื่อระบุแหล่งที่มาของอาหารน้อยกว่า 50 เมตรจากรัง .
การแกว่งไปมาเต้นเป็นรูปแปดรูปแบบในขณะที่ผึ้ง waggles ช่องท้องของมัน
และใช้เป็นอาหารอยู่ที่ระยะทางมากกว่า 150 เมตร แน่นอน
ระยะทางที่สามารถสื่อสาร โดยระยะเวลาของการเต้น มีเต้นอีก บ่งบอกระยะทางที่ดี
.
เต้นผึ้งงานยังสามารถบ่งบอกถึงทิศทางกับการแกว่งไปมาเต้น
และจะย้ายในการอ้างอิงตำแหน่งของดวงอาทิตย์ในแนวตั้ง องศากับ
ซ้ายหรือขวาของแนวตั้งแสดงทิศทางของอาหาร ตัวอย่างเช่น
ถ้าเต้นของผึ้งจะหมุน 30 องศา กับแนวตั้งแล้วจะได้อาหาร
พบที่มุม 30 องศาจากรังที่เกี่ยวข้องกับดวงอาทิตย์แนวตั้ง ภาษานี้ยังเข้าใจ

โดยมนุษย์ และนักวิจัยตรวจสอบประสิทธิภาพโดยการวัดปริมาณและคุณภาพของเกสรและน้ำหวานมาใหม่
เข้ารัง อย่างไรก็ตาม คุณสมบัติบางอย่างของ
เต้น ภาษา รวมทั้งความจริงที่ว่าผึ้งเข้าใจรูปแบบการเต้น
แม้ในที่มืด ยังไม่เข้าใจ