Mrs. Lae of Ban Sawai in Sang Thong

Mrs. Lae of Ban Sawai in Sang Thong district is 50-
years-old and has six children. Her husband died in 1988
after they arrived from the war-shattered province of
Xieng Khouang. Two of her children are married and
have left the household. The family own no land––beyond
the house plot––and she works, though only
periodically, as a wage labourer. The household could
easily have sunk into poverty but instead is relatively
buoyant with, in late 2001, a new and impressive house
under construction. This is because four of Mrs. Lae’s
six children work in Thailand, three as housekeepers in
Bangkok and the fourth as a labourer. 14 They each
send back 1–2000 baht (US$25–50) a month and their
absence means, in addition, that Mrs. Lae does not have
to feed them. Mrs. Lae is happy that her daughters and
son have gone to Thailand and, as she explained, ‘when
you are poor, you have to go’. But while labour
migration to Thailand may have been driven by poverty,
the outcome has been that the returns from this work have been sufficiently high to lever the household out of
poverty. This example highlights the degree to which
new opportunities that arise due to events and developments
in the wider political (rapprochement between
Laos and Thailand) and economic (market integration
and liberalisation) contexts can upset established patterns
of making a living and require a rethinking of how
poverty is produced and reproduced in a given location.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางแลของไสวบ้านในอำเภอสังทองเป็น 50-ปีเก่า และมีเด็ก 6 สามีของเธอเสียชีวิตในปี 1988หลังจากที่พวกเขามาจากจังหวัดซวนสงครามของเชียงขวาง สองลูกจะแต่งงาน และได้ทิ้งบ้าน ครอบครัวเป็นเจ้าของที่ดินไม่มี – -เลยแผนบ้านนี้ – - และเธอทำงาน แต่เฉพาะเป็นระยะ ๆ เป็นกรรมกรค่าจ้าง ครัวเรือนสามารถง่าย ๆ ได้จมหายไปในความยากจน แต่แทน อยู่buoyant ด้วย ในปลายปีค.ศ. 2001 บ้านใหม่ และน่าประทับใจภายใต้การก่อสร้าง เนื่องจาก 4 นางแลลูกหกคนที่ทำงานในประเทศไทย สามเป็นนันทนาการในกรุงเทพมหานครและสี่เป็นกรรมกรเป็น 14 พวกเขาแต่ละส่งกลับราคา 1-2000 บาท (สหรัฐอเมริกา $25 – 50) เดือน และของพวกเขาการขาดงาน แห่ง ที่ นางแลไม่มีหมายจะเลี้ยงพวกเขา นางแลมีความสุขที่ลูกสาวของเธอ และลูกชายไปไทย และ เขา อธิบาย, ' เมื่อคุณดี คุณต้องไป ' แต่ใน ขณะที่แรงงานย้ายไปไทยอาจถูกขับเคลื่อน โดยความยากจนผลได้ว่า ผลตอบแทนจากการทำงานนี้ได้สูงพอกับ lever ครัวเรือนของความยากจน ตัวอย่างนี้เน้นระดับที่โอกาสใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์และการพัฒนาในกว้างขวางขึ้นทางการเมือง (rapprochement ระหว่างลาวและไทย) และเศรษฐกิจ (ตลาดรวมและเปิดเสรี) บริบทสามารถอารมณ์เสียรูปขึ้นของทำมาหากิน และต้องคิดวิธีความยากจนเป็นผลิต และทำซ้ำในตำแหน่งที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางแลบ้านสวายในซางอำเภอทองเป็น 50
ปีเก่าและมีลูกหกคน สามีของเธอเสียชีวิตในปี 1988 หลังจากที่พวกเขาเดินทางมาจากจังหวัดสงครามแตกของเชียงขวาง สองลูก ๆ ของเธอแต่งงานแล้วและไม่เคยมีใครใช้ในครัวเรือน ครอบครัวที่เป็นเจ้าของที่ดินไม่ - เกินกว่าพล็อตบ้าน- และเธอทำงานแม้เพียงระยะๆ เป็นกรรมกรค่าจ้าง ครัวเรือนสามารถได้อย่างง่ายดายได้จมลงไปในความยากจนแต่ค่อนข้างลอยตัวกับในช่วงปลายปี2001 บ้านใหม่และน่าประทับใจภายใต้การก่อสร้าง เพราะนี่คือสี่นางแลของลูกหกคนทำงานในประเทศไทยสามเป็นแม่บ้านในกรุงเทพฯและที่สี่เป็นกรรมกร 14 พวกเขาแต่ละคนส่งกลับ1-2,000 บาท (US $ 25-50) ต่อเดือนและพวกเขาขาดหมายความว่านอกจากนี้ที่นางแลไม่ได้มีการให้อาหารพวกเขา นางแลมีความสุขที่ลูกสาวของเธอและลูกชายได้ไปประเทศไทยและขณะที่เธออธิบายว่า"เมื่อคุณเป็นไม่ดีคุณจะต้องไป' แต่ในขณะที่แรงงานย้ายถิ่นในประเทศไทยอาจได้รับแรงหนุนจากความยากจนผลที่ได้รับผลตอบแทนจากการทำงานนี้ได้รับสูงเพียงพอที่จะใช้ในครัวเรือนคันโยกออกจากความยากจน ตัวอย่างนี้ไฮไลท์ระดับที่โอกาสใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นอันเนื่องมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและการพัฒนาในทางการเมืองที่กว้างขึ้น(การสร้างสายสัมพันธ์ระหว่างลาวและไทย) และเศรษฐกิจ (รวมตลาดและการเปิดเสรี) บริบทที่สามารถคว่ำจัดตั้งรูปแบบของการทำที่อยู่อาศัยและต้องทบทวนว่าความยากจนคือการผลิตและทำซ้ำในสถานที่ที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นางแล บ้านสวาย ซางทองเขต เป็น 50 -
ปีและมีหกคน สามีของเธอเสียชีวิตในปี 1988
หลังจากที่พวกเขามาถึงจากสงครามแตกจังหวัด
เซียง khouang . สองเด็กของเธอจะแต่งงานและ
เหลือในครัวเรือน ครอบครัวเป็นเจ้าของที่ดินไม่เกิน––
บ้านแปลง––และเธอทำงานแม้เพียง
เป็นระยะ ๆ เช่นค่าจ้างแรงงาน . ครัวเรือนอาจ
ได้อย่างง่ายดายได้จมลงความยากจนแต่ค่อนข้าง
ชื่นใจด้วย ในปลายปี 2001 ใหม่และน่าประทับใจ
บ้านภายใต้การก่อสร้าง นี้เป็นเพราะสี่นางแล
6 ผลงานเด็กไทย สามเป็นแม่บ้าน
กรุงเทพและที่สี่เป็นกรรมกร . พวกเขาแต่ละคน
ส่งกลับ 1 – 2 , 000 บาท ( สหรัฐ $ 25 – 50 ) ต่อเดือนและ
ขาดแปลว่า , นอกจากนี้ , คุณนาย แลไม่มี
ให้อาหารพวกเขาคุณนายแลมีความสุขที่ลูกสาวของเธอและ
ลูกชายไปเมืองไทย และขณะที่เธออธิบายให้ฟังว่า เมื่อ
เธอจนเธอต้องไป " แต่ในขณะที่แรงงานไทย
การย้ายถิ่นอาจได้รับการขับเคลื่อนโดยความยากจน
ผลได้ว่า กลับจากงานนี้ได้สูงพอสมควร ที่จะงัดบ้านออกจาก
ความยากจน ตัวอย่างนี้ไฮไลท์ที่
.โอกาสใหม่ที่เกิดขึ้นเนื่องจากเหตุการณ์และการพัฒนา
ในกว้างทางการเมือง ( กระชับมิตรระหว่าง
ลาวและไทย ) และเศรษฐกิจ ( การเปิดเสรีตลาดและบริบทจะผิดหวัง

) ก่อตั้งขึ้นในรูปแบบของการใช้ชีวิต และต้องทบทวนวิธีการ
ความยากจนผลิตและการขยายพันธุ์ที่ระบุในที่ตั้ง