The problem of income distribution

The problem of income distribution can be viewed
in both absolute and relative terms. In relative terms,
income inequality is primarily concerned with the
income position of individuals or households in
relation to each other. Changes in income inequality
indicate how the benefits of economic growth are
distributed among individuals and households.
Changes in inequality are socially subjective, however,
and are tolerable as long as the process of
change involves Pareto improvement - absolute
gains for all - and does not preclude future and more
desirable distributional changes (Adelman and
Robinson, 1989). Poverty incidence is primarily
concerned with the minimum level of income needed
to maintain a given standard of living. Results of
recent research indicate that poverty and malnutrition
are positively correlated (Biswas and PinstrupAnderson,
1985). Increases in poverty incidence
incur hardship. When income becomes so low that
people cannot survive or maintain normal activity,
their poverty indirectly creates problems for those
who are not poor, and becomes a cost to the whole
community in terms of crime, medical problems, etc.
There has been increasing concern with the problem
of income distribution in Thailand. In the seventh
development plan (1 992- 1996), the Thai government
has given priority to the problem, by focusing on
the reduction of poverty and an increase in income of
the targetted groups, particularly poor farmers and
farm workers.
This paper examines the size distribution of
income in Thailand, which explains how income is
divided among households or individuals. Based on a
minimum level of income (poverty line), the size
distribution of income can also explain the proportion
of poor in the total population, and the extent of
poverty in Thailand. The focus on income distribution
arises from the increasing concern that rapid
economic growth and structural change in the Thai
economy did not sufficiently reduce poverty and
income inequality. Large proportions of the Thai
population were not benefiting from the growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถดูปัญหาของการกระจายรายได้ในแง่ทั้งแบบสัมบูรณ์ และแบบสัมพัทธ์ ในแง่ที่สัมพันธ์กันความไม่เท่าเทียมกันของรายได้หลักเกี่ยวข้องกับการรายได้ตำแหน่งของบุคคลหรือครัวเรือนในความสัมพันธ์กัน การเปลี่ยนแปลงความเหลื่อมล้ำของรายได้ระบุประโยชน์ของการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นอย่างไรกระจายระหว่างบุคคลและครัวเรือนการเปลี่ยนแปลงความไม่เสมอภาคอยู่สังคม อย่างไรก็ตามและเป็นที่ยอมรับตราบเท่าที่กระบวนการเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงปรับปรุง Pareto - แน่นอนกำไรทั้งหมด - และไม่ได้ห้ามในอนาคตและอื่น ๆต้องการเปลี่ยนแปลงมาก (Adelman และโรบินสัน 1989) อุบัติการณ์ของความยากจนเป็นหลักเกี่ยวข้องกับระดับรายได้ที่จำเป็นต่ำสุดเพื่อรักษามาตรฐานการครองชีพให้ ผลลัพธ์ของงานวิจัยล่าสุดบ่งชี้ว่า ความยากจน และขาดสารอาหารมีความสัมพันธ์เชิงบวก (หุ้นและ PinstrupAnderson1985) . อุบัติการณ์ความยากจนเพิ่มขึ้นเกิดความยากลำบาก เมื่อรายได้ จึงต่ำที่ท่านไม่สามารถอยู่รอด หรือรักษากิจกรรมปกติความยากจนของพวกเขาสร้างปัญหาทางอ้อมที่ที่ไม่ยากจน และกลายเป็น ต้นทุนกับทั้งหมดชุมชนในด้านอาชญากรรม ปัญหาสุขภาพ ฯลฯมีการเพิ่มความกังวลกับปัญหาของการกระจายรายได้ในประเทศไทย ในเจ็ดแผนพัฒนา (1 992-1996), รัฐบาลไทยได้ให้ความสำคัญกับปัญหา โดยมุ่งเน้นการลดความยากจนและการเพิ่มขึ้นของรายได้การทารุณกรรมรวม ยากจนโดยเฉพาะเกษตรกร และฟาร์มคนงานกระดาษนี้ตรวจสอบการกระจายขนาดของรายได้ในประเทศไทย ซึ่งอธิบายว่า รายได้แบ่งครัวเรือนหรือบุคคล คะแนนจากการระดับต่ำสุดของรายได้ (เส้นความยากจน), ขนาดการกระจายรายได้สามารถอธิบายสัดส่วนความยากจนจำนวนประชากร และขอบเขตของความยากจนในประเทศไทย เน้นการกระจายรายได้เกิดจากความกังวลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วว่าเจริญเติบโตและเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในไทยเศรษฐกิจไม่พอเพียงลดความยากจน และรายได้ความไม่เท่าเทียมกัน สัดส่วนขนาดใหญ่ของไทยประชากรไม่ได้รับประโยชน์จากการเจริญเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาของการกระจายรายได้ที่สามารถดูได้
ทั้งในแง่แน่นอนและญาติ ในแง่ญาติ
รายได้ไม่เท่าเทียมกันเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับ
ตำแหน่งที่รายได้ของบุคคลหรือผู้ประกอบการใน
ความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกันของรายได้
ระบุว่าประโยชน์ของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่มี
. กระจายในหมู่ประชาชนและผู้ประกอบ
การเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกันมีวิสัยสังคมอย่างไร
และมีความพอประมาณตราบเท่าที่กระบวนการของ
การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุง Pareto - แน่นอน
กำไรสำหรับทุก - และไม่ได้ดักคอ อนาคตและอื่น ๆ
ที่น่าพอใจการเปลี่ยนแปลงการกระจาย (Adelman และ
โรบินสัน, 1989) ยากจนเป็นหลัก
ที่เกี่ยวข้องกับระดับต่ำสุดของรายได้ที่จำเป็น
ในการรักษามาตรฐานได้รับของที่อยู่อาศัย ผลการ
วิจัยล่าสุดระบุว่าความยากจนและการขาดสารอาหาร
มีความสัมพันธ์ในเชิงบวก (Biswas และ PinstrupAnderson,
1985) การเพิ่มขึ้นของความยากจนอุบัติการณ์
เกิดขึ้นยากลำบาก เมื่อรายได้กลายเป็นต่ำที่
คนไม่สามารถอยู่รอดได้หรือรักษากิจกรรมปกติ,
ความยากจนของพวกเขาทางอ้อมสร้างปัญหาให้กับผู้
ที่ไม่ได้เป็นที่น่าสงสารและกลายเป็นค่าใช้จ่ายให้กับทั้ง
ชุมชนในแง่ของอาชญากรรมปัญหาทางการแพทย์ ฯลฯ
มีได้รับการเพิ่มความกังวลกับ ปัญหา
การกระจายรายได้ในประเทศไทย ในเจ็ด
แผนพัฒนา (1 992- 1996) รัฐบาลไทย
ได้ให้ความสำคัญกับปัญหาที่เกิดขึ้นโดยมุ่งเน้นไปที่
การลดลงของความยากจนและการเพิ่มขึ้นของรายได้ของ
กลุ่มที่ระบุไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกษตรกรที่ยากจนและ
คนงานในไร่.
กระดาษนี้จะตรวจสอบ การกระจายขนาดของ
รายได้ในประเทศไทยซึ่งจะอธิบายวิธีรายได้
แบ่งออกเป็นผู้ประกอบการหรือบุคคล ขึ้นอยู่กับ
ระดับต่ำสุดของรายได้ (เส้นความยากจน) ขนาด
การกระจายรายได้นอกจากนี้ยังสามารถอธิบายได้ว่าสัดส่วน
ของคนยากจนในประชากรทั้งหมดและขอบเขตของ
ความยากจนในประเทศไทย มุ่งเน้นไปที่การกระจายรายได้
ที่เกิดขึ้นจากความกังวลที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วว่า
การเติบโตทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในไทย
เศรษฐกิจพอเพียงไม่ได้ลดความยากจนและ
ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ สัดส่วนขนาดใหญ่ของไทย
มีประชากรที่ไม่ได้รับประโยชน์จากการเจริญเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาการกระจายรายได้ สามารถ ดูทั้งในแบบสัมบูรณ์ และสัมพัทธ์ เงื่อนไข ในแง่สัมพัทธ์ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งและรายได้ของบุคคลหรือครัวเรือนในความสัมพันธ์กับแต่ละอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกันของรายได้แสดงให้เห็นว่าประโยชน์ของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจแจกจ่ายระหว่างบุคคลและครัวเรือนการเปลี่ยนแปลงในความเป็นสังคมปรนัย อย่างไรก็ตามและอยู่ได้ตราบใดที่กระบวนการการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุง - โตแน่นอนกำไรทั้งหมด และไม่ขัดขวางอนาคตมากขึ้นสุ่มการเปลี่ยนแปลงที่พึงประสงค์ ( เอ และโรบินสัน , 1989 ) ความยากจนเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับระดับของรายได้ที่จำเป็นน้อยที่สุดเพื่อรักษาให้มาตรฐานของชีวิต ผลของการวิจัยล่าสุดชี้ให้เห็นว่า ความยากจนและการขาดสารอาหารมีความสัมพันธ์กับ pinstrupanderson ( บิสวาส ,1985 ) เพิ่มขึ้นในภาวะความยากจนต้องลำบาก เมื่อรายได้จะต่ำมากคนไม่สามารถอยู่รอดหรือรักษากิจกรรมปกติความยากจนของพวกเขาทางอ้อมสร้างปัญหาเหล่านั้นที่ไม่ดีและเป็นค่าใช้จ่ายทั้งหมดปัญหาสุขภาพของชุมชน ใน แง่ ของ อาชญากรรม ฯลฯมีการเพิ่มความกังวลกับปัญหาการกระจายรายได้ในประเทศไทย ในเจ็ดแผนพัฒนา ( 1 992 - 1996 ) รัฐบาลได้ให้ความสำคัญกับปัญหา โดยเน้นการลดปัญหาความยากจน และการเพิ่มรายได้ของคงกลุ่ม เกษตรกรยากจน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนงานในฟาร์มบทความนี้เป็นการวิเคราะห์การกระจายขนาดของรายได้ในไทย ซึ่งอธิบายว่า รายได้แบ่งในครัวเรือนหรือบุคคล ขึ้นอยู่กับระดับต่ำสุดของรายได้ ( เส้นความยากจน ) ขนาดการกระจายรายได้ยังสามารถอธิบายเรื่องสัดส่วนของคนจนในประชากรทั้งหมด และขอบเขตของความยากจนในไทย เน้นการกระจายรายได้ที่เกิดขึ้นจากความกังวลที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วการเติบโตทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในไทยเศรษฐกิจไม่เพียงพอและลดความยากจนความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ . สัดส่วนขนาดใหญ่ของไทยประชากร คือ ไม่ได้ประโยชน์จากการเจริญเติบโต