A single series of exercises, as Cl

A single series of exercises, as Clarke and Mikanagi et al. used in their study, is insufficient for an accurate assessment of muscle fatigue, and our method of using 3 sets of exercise may be more effective for further studies on the characteristics of muscle fatigue and recovery. Our reproducibility test showed that the mean coefficient of variations of individual PT/BW ratio values was 9.6% for the extensor muscles and 17.1% for the flexors, with more scattering in the Flexor muscle values. The mean coefficient of the fatigue rate was 5.1% for the extensor muscles and 9.2% for the flexors, and these coefficients were about 3% lower than the mena coefficient of the SDI, which suggested that our method showed better reproducibility and should be used for examining muscular fatigue. Our result also suggested that the physical condition of the subject on the day of study affected the scattering of muscle strength data, but that the fatigue rate did not change much and was less dependent on minor variations in physical condition

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุดเดียวของการออกกำลังกาย เป็นคลาร์กและ Mikanagi et al.ที่ใช้ในการศึกษา ไม่เพียงพอสำหรับการประเมินความถูกต้องของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อ และวิธีของเราใช้ 3 ชุดออกกำลังกายอาจมีประสิทธิภาพมากกว่าสำหรับการศึกษาต่อไปในลักษณะของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและการกู้คืน ทดสอบของเราแสดงแสดงให้เห็นว่า ค่าสัมประสิทธิ์เฉลี่ยของการเปลี่ยนแปลงของค่าอัตราส่วนของ PT/BW ละ 9.6% สำหรับกล้ามเนื้อเอกซ์เทนเซอร์และ 17.1% สำหรับ flexors กับโปรยเพิ่มเติมในค่าของกล้ามเนื้อเฟลกเซอร์ ค่าเฉลี่ยสัมประสิทธิ์ของอัตราความเหนื่อยล้า 5.1% สำหรับกล้ามเนื้อเอกซ์เทนเซอร์และ 9.2% สำหรับ flexors การ และค่าสัมประสิทธิ์เหล่านี้ ประมาณ 3% ต่ำกว่าค่าสัมประสิทธิ์ mena ของ SDI ซึ่งแนะนำว่า วิธีของเราแสดงให้เห็นว่าแสดงดีขึ้น และควรใช้สำหรับการตรวจสอบความล้าที่กล้ามเนื้อ ผลการค้นหาของเรายังแนะนำว่า สภาพทางกายภาพของวัตถุในวันการศึกษาผลกระทบการกระจายของข้อมูลความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ แต่ว่า อัตราความเหนื่อยล้าเปลี่ยนไม่มาก และน้อยขึ้นอยู่กับรูปแบบเล็กน้อยในสภาพร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชุดเดียวของการออกกำลังกายเป็นคลาร์กและ Mikanagi et al, ใช้ในการศึกษาของพวกเขาไม่เพียงพอสำหรับการประเมินที่ถูกต้องของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและวิธีการใช้ 3 ชุดของการออกกำลังกายอาจจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการศึกษาต่อในลักษณะของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและการกู้คืนของเรา การทดสอบการทำสำเนาของเราแสดงให้เห็นว่าค่าสัมประสิทธิ์เฉลี่ยของรูปแบบของแต่ละ PT / BW ค่าเท่ากับ 9.6% สำหรับกล้ามเนื้อยืดและ 17.1% สำหรับ flexors กับกระเจิงมากขึ้นในค่ากล้ามเนื้อกล้ามเนื้อ ค่าสัมประสิทธิ์เฉลี่ยของอัตราความเมื่อยล้าเป็น 5.1% สำหรับกล้ามเนื้อยืดและ 9.2% สำหรับ flexors และค่าสัมประสิทธิ์เหล่านี้มีประมาณ 3% ต่ำกว่าค่าสัมประสิทธิ์ Mena ของ SDI ซึ่งชี้ให้เห็นว่าวิธีการของเราแสดงให้เห็นว่าการทำสำเนาที่ดีและควรจะใช้สำหรับ การตรวจสอบความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อ ผลของเรายังชี้ให้เห็นว่าสภาพร่างกายของเรื่องในวันของการศึกษาผลกระทบการกระจายของข้อมูลที่แข็งแรงของกล้ามเนื้อ แต่ที่อัตราความเมื่อยล้าไม่เปลี่ยนแปลงมากนักและเป็นน้อยขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในสภาพร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดเดียวของการออกกำลังกาย , คลาร์กและ mikanagi et al . ที่ใช้ในการศึกษาของพวกเขาไม่เพียงพอในการประเมินความถูกต้องของความเมื่อยล้ากล้ามเนื้อ และวิธีการของการใช้ 3 ชุดของการออกกำลังกายอาจจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับการศึกษาต่อไปในลักษณะของความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อและการกู้คืน ตรวจสอบการทดสอบของเราพบว่าค่าสัมประสิทธิ์ของการเปลี่ยนแปลงหมายถึงอัตราส่วน Pt / BW แต่ละค่าเป็น 9.6% สำหรับกล้ามเนื้อ และ 17.1 % สำหรับ flexors ที่มีมากขึ้นในการถอดรหัสค่า ค่าเฉลี่ย ค่าสัมประสิทธิ์ของอัตรา 5.1% สำหรับความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อ และ 9.2% สำหรับ flexors และสัมประสิทธิ์เหล่านี้มีประมาณ 3% กว่า หรือเท่ากับของ SDI ซึ่งชี้ให้เห็นว่าวิธีการตรวจสอบของเราแสดงให้เห็นว่าดีกว่า และควรจะใช้สำหรับการตรวจสอบความเมื่อยล้า . ผลของเราพบว่าสภาพร่างกายของเรื่องในวันของการศึกษาผลกระทบต่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ การกระจายของข้อมูล แต่ความเหนื่อยล้าอัตราไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก และน้อยขึ้นอยู่กับรูปแบบรายย่อยในสภาพร่างกาย