Rat-tailed Radish Looking for a ne

Rat-tailed Radish




Looking for a new and interesting vegetable to grow in the kitchen garden or ornamental border next spring? One that is beautiful, delicious and easy to grow? An heirloom that is not well known today but once was favored by English royalty? One that stops adults in their tracks and commands the attention of kids? Who wouldn't love a radish that grows in the air? A radish you can pick like green beans all summer even in high heat, a radish that is pungent or not depending upon how you choose to prepare it, one that is beautiful in bloom and in fruit, rich in history, and intriguing in form, taste and name. While common garden radishes, Raphanus sativus, are grown for their roots, with aerial radishes, it is the seed pod that is edible. All radish seed pods are edible, but varieties of the Caudatus Group have been bred especially for the pods, which are larger, have more flavor than ordinary pods, and produce pods more quickly. Green or purple, long or short, they are highly ornamental as well. Attractive flower clusters precede podding and are white or pinky-purple with pink pollination lines. Some have a darker purple edge. Pods are prolific and can grow straight up like candelabra, or twist and curl. Pods of long purple varieties can have reddish highlights and a lovely sheen.

Little known but not new

Edible-podded radishes are less known than their root cousins, but they are not new to American gardens. Introduced into England in 1815 from Java, by the 1860s they were popular as a kitchen garden vegetable in Europe and North America and as far away as Australia. By the turn of the century, however, they were being grown in American gardens only as curiosities. The plant may have become a victim of the hype, begun by Mr. Bull, who exhibited the curious radish at the great International Horticultural Exhibition in London in 1866. The new unnamed radish caused a sensation and was accompanied by claims of spectacular performance. It was claimed that its pods grow three inches overnight and attain a length of three to four feet. It was “destined to supersede root radishes of all kinds, and render us no longer dependent upon crops that were uncertain, and good only at certain times.” It was predicted that breeding with the garden radish would produce hybrids with both edible pods and roots. Soon there were others reporting growing it, and the descriptions, names used and place of origin were so different that it caused much confusion in the botanical and horticultural world. The disputes over name and classification were more easily settled than the claims of its marvelous qualities. Two camps quickly arose, equally passionate in their convictions. Walter Sculthorpe wrote that it “succeeded with me beyond my expectation, and is delicious.” J.B. of Dorset, however, could not endorse “the published statements that it is one of the most useful vegetables that has been lately introduced, or that it is of value as a salad, and still less that when boiled it is most delicious, eating like marrow, and having a most delicate flavour. I can only say that I have tried it in various ways and in each have found it to be nauseous and disagreeable.” He went on to say that he would continue to grow it for its “extraordinary forms” while “I repudiate the extravagant assertions that have been made as to its value as an esculent.” Rat-tail radish lovers persisted, and were delighted to find it growing at Sandringham, the seat of the Prince of Wales, where it was “much used and relished at the royal table”. One of the problems was that there were several varieties with quite different characteristics. The “true rat-tail was really very palatable indeed” with “juicy and succulent” pods, and the liquor pressed out “particularly agreeable.” Unbeknownst in England, the French and Americans had reported on edible-podded radish 6 years earlier. It became an international controversy. The Americans believed they were first to introduce Rat-tails, as did the French who described a “new” “Madras Radish” from India with shorter pods they decided was a different species. Prof. Lawson, a Canadian, jumped in to correct “several errors into which the French and Ameican horticulturists had fallen”. He pointed out that “this delicious vegetable”, whose origin was Java, had been successfully grown in Scotland for a decade, and by him in Canada, from seed sent to Prof. Balfour of Edinburgh by Mrs. Colonel Spottiswoode of Benares in 1856, a full description of which he had published in “Downing’s Horticulturist” (New York) in 1860. Whereupon the Americans reported that the short-podded kind from Madras “have been kicking about for the last 20 years”, and its seeds not valued much. It was decided that botanically they were both the same species, Raphanus caudatus, “but in a practical point of view there is considerable difference between a pod 3 ft. 3 in. such as were shown by Mr. Bull…and one of 8 inches…Both seem to be su

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Rat-tailed หัวไชเท้า หาผักใหม่ และน่าสนใจการปลูกในสวนครัวหรือขอบประดับฤดูใบไม้ผลิถัดไป หนึ่งที่สวยงาม อร่อย และง่ายต่อการเจริญเติบโต มาที่ไม่รู้จักวันนี้แต่เมื่อเป็นที่ชื่นชอบ โดยราชวงศ์อังกฤษหรือไม่ หนึ่งที่ผู้ใหญ่ในเพลงของพวกเขาหยุด และสนใจของเด็ก ผู้ที่ไม่ชอบหัวไชเท้าที่เติบโตในอากาศ หัวไชเท้าคุณสามารถเลือกเช่นถั่วเขียวฤดูร้อนแม้ในที่ความร้อนสูง หัวไชเท้าที่ฉุน หรือไม่ขึ้นอยู่กับวิธีการที่คุณเลือกเพื่อเตรียมพร้อม ที่สวยงามสะพรั่ง และ ใน ผลไม้ ใน และน่าสนใจ รสชาติ และชื่อ ในขณะที่ทั่วไปสวน radishes, Raphanus sativus ปลูกสำหรับรากของตน ด้วยอากาศ radishes มันเป็นฝักเมล็ดที่กินได้ ฝักเมล็ดหัวไชเท้าทั้งหมดจะกิน แต่พันธุ์ของ กลุ่ม Caudatus ได้รับการอบรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับฝัก ซึ่งมีขนาดใหญ่ มีรสชาติมากขึ้นกว่าปกติฝัก และผลิตฝักได้รวดเร็วขึ้น สีเขียว หรือสีม่วง ยาว หรือสั้น พวกเขาเป็นที่ประดับสูงเช่นกัน กลุ่มดอกไม้น่าสนใจนำ podding และพิ้งกี้สีม่วงกับสายผสมเกสรสีชมพู หรือสีขาว บางมีขอบเป็นสีม่วงเข้ม ฝักจะอุดมสมบูรณ์ และสามารถเติบโตตรงขึ้น เช่น candelabra หรือบิดม้วนงอ ฝักของพันธุ์สีม่วงยาวได้ไฮไลท์สีแดงและเงาสวยรู้จัก แต่ไม่ใหม่Edible-podded radishes are less known than their root cousins, but they are not new to American gardens. Introduced into England in 1815 from Java, by the 1860s they were popular as a kitchen garden vegetable in Europe and North America and as far away as Australia. By the turn of the century, however, they were being grown in American gardens only as curiosities. The plant may have become a victim of the hype, begun by Mr. Bull, who exhibited the curious radish at the great International Horticultural Exhibition in London in 1866. The new unnamed radish caused a sensation and was accompanied by claims of spectacular performance. It was claimed that its pods grow three inches overnight and attain a length of three to four feet. It was “destined to supersede root radishes of all kinds, and render us no longer dependent upon crops that were uncertain, and good only at certain times.” It was predicted that breeding with the garden radish would produce hybrids with both edible pods and roots. Soon there were others reporting growing it, and the descriptions, names used and place of origin were so different that it caused much confusion in the botanical and horticultural world. The disputes over name and classification were more easily settled than the claims of its marvelous qualities. Two camps quickly arose, equally passionate in their convictions. Walter Sculthorpe wrote that it “succeeded with me beyond my expectation, and is delicious.” J.B. of Dorset, however, could not endorse “the published statements that it is one of the most useful vegetables that has been lately introduced, or that it is of value as a salad, and still less that when boiled it is most delicious, eating like marrow, and having a most delicate flavour. I can only say that I have tried it in various ways and in each have found it to be nauseous and disagreeable.” He went on to say that he would continue to grow it for its “extraordinary forms” while “I repudiate the extravagant assertions that have been made as to its value as an esculent.” Rat-tail radish lovers persisted, and were delighted to find it growing at Sandringham, the seat of the Prince of Wales, where it was “much used and relished at the royal table”. One of the problems was that there were several varieties with quite different characteristics. The “true rat-tail was really very palatable indeed” with “juicy and succulent” pods, and the liquor pressed out “particularly agreeable.” Unbeknownst in England, the French and Americans had reported on edible-podded radish 6 years earlier. It became an international controversy. The Americans believed they were first to introduce Rat-tails, as did the French who described a “new” “Madras Radish” from India with shorter pods they decided was a different species. Prof. Lawson, a Canadian, jumped in to correct “several errors into which the French and Ameican horticulturists had fallen”. He pointed out that “this delicious vegetable”, whose origin was Java, had been successfully grown in Scotland for a decade, and by him in Canada, from seed sent to Prof. Balfour of Edinburgh by Mrs. Colonel Spottiswoode of Benares in 1856, a full description of which he had published in “Downing’s Horticulturist” (New York) in 1860. Whereupon the Americans reported that the short-podded kind from Madras “have been kicking about for the last 20 years”, and its seeds not valued much. It was decided that botanically they were both the same species, Raphanus caudatus, “but in a practical point of view there is considerable difference between a pod 3 ft. 3 in. such as were shown by Mr. Bull…and one of 8 inches…Both seem to be su

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนูนกหัวไชเท้ากำลังมองหาผักใหม่และน่าสนใจที่จะเติบโตในสวนครัวหรือชายแดนประดับฤดูใบไม้ผลิต่อไปหรือไม่ หนึ่งที่มีความสวยงามอร่อยและง่ายต่อการเจริญเติบโต? มรดกตกทอดที่ไม่เป็นที่รู้จักกันดีในวันนี้ แต่เมื่อได้รับการสนับสนุนจากเจ้านายภาษาอังกฤษ? หนึ่งที่จะหยุดผู้ใหญ่ในเพลงของพวกเขาและคำสั่งความสนใจของเด็กหรือไม่ ใครจะไม่รักหัวไชเท้าที่เติบโตในอากาศหรือไม่? หัวไชเท้าคุณสามารถเลือกเช่นถั่วเขียวในช่วงฤดูร้อนแม้ในความร้อนสูง, หัวไชเท้าที่เป็นฉุนหรือไม่ขึ้นอยู่กับว่าคุณเลือกที่จะเตรียมความพร้อมอย่างใดอย่างหนึ่งที่มีความสวยงามในบานและผลไม้ที่อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์และน่าสนใจในรูปแบบ รสชาติและชื่อ ในขณะที่หัวไชเท้าสวนส่วนกลาง, Raphanus sativus, มีการปลูกรากของพวกเขาด้วยหัวไชเท้าอากาศมันเป็นฝักเมล็ดที่กินได้ ทั้งหมดฝักเมล็ดหัวไชเท้าจะกินได้ แต่สายพันธุ์ของกลุ่ม caudatus ได้รับการอบรมมาโดยเฉพาะสำหรับฝักซึ่งมีขนาดใหญ่มีรสชาติมากขึ้นกว่าฝักสามัญและผลิตฝักได้รวดเร็วยิ่งขึ้น สีเขียวหรือสีม่วงยาวหรือสั้นที่พวกเขาจะประดับสูงเช่นกัน กลุ่มดอกไม้ที่น่าสนใจนำหน้าการระบุลำดับและมีสีขาวหรือพิ้งกี้สีม่วงกับสายการผสมเกสรดอกไม้สีชมพู บางคนมีขอบสีม่วงเข้ม ฝักมีความอุดมสมบูรณ์และสามารถเจริญเติบโตได้ตรงขึ้นเช่นเชิงเทียนหรือบิดและขด ฝักของพันธุ์ยาวสีม่วงจะมีไฮไลท์สีแดงและเงาที่น่ารัก. ที่รู้จักกันเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ไม่ใหม่หัวไชเท้ากิน-Podded เป็นที่รู้จักน้อยกว่าญาติรากของพวกเขา แต่พวกเขาจะไม่ได้ใหม่ในสวนอเมริกัน นำเข้ามาในประเทศอังกฤษใน 1815 จาก Java โดยยุค 1860 ที่พวกเขาได้รับความนิยมเป็นผักสวนครัวในยุโรปและอเมริกาเหนือและไกลที่สุดเท่าที่ประเทศออสเตรเลีย โดยหันของศตวรรษ แต่พวกเขาถูกปลูกในสวนอเมริกันเพียง แต่เป็นวิทยากร พืชที่อาจจะกลายเป็นเหยื่อของ hype ที่เริ่มโดยนายกระทิงที่จัดแสดงหัวไชเท้าอยากรู้อยากเห็นที่ยอดเยี่ยมนิทรรศการพืชสวนนานาชาติในกรุงลอนดอนในปี 1866 ไม่มีชื่อหัวไชเท้าใหม่ทำให้เกิดความรู้สึกและมาพร้อมกับการเรียกร้องของการปฏิบัติงานที่งดงาม มันก็อ้างว่าฝักเติบโตสามนิ้วในชั่วข้ามคืนและบรรลุความยาวของ 3-4 ฟุต มันเป็น "ลิขิตให้มาแทนที่หัวไชเท้ารากของทุกชนิดและทำให้เราไม่ขึ้นอยู่กับพืชที่มีความไม่แน่นอนและดีเท่านั้นในบางช่วงเวลา. อีกต่อไป" มันเป็นที่คาดการณ์ว่าการปรับปรุงพันธุ์ด้วยหัวไชเท้าสวนจะผลิตลูกผสมที่มีทั้งฝักและกินราก . เร็ว ๆ นี้มีคนอื่น ๆ รายงานการเจริญเติบโตของมันและรายละเอียดชื่อที่ใช้และสถานที่กำเนิดที่แตกต่างกันเพื่อที่จะทำให้เกิดความสับสนมากในพฤกษศาสตร์และพืชสวนโลกเฉลิมพระเกียรติ ข้อพิพาทเหนือชื่อและการจำแนกกำลังนั่งได้ง่ายกว่าการเรียกร้องของคุณภาพที่ยิ่งใหญ่ของตน สองค่ายเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วหลงใหลอย่างเท่าเทียมกันในความเชื่อมั่นของพวกเขา วอลเตอร์ Sculthorpe เขียนว่า "ประสบความสำเร็จกับฉันเกินความคาดหมายของฉันและอร่อย." JB ของดอร์เซต แต่ไม่สามารถรับรอง "งบตีพิมพ์ว่ามันเป็นหนึ่งในผักที่มีประโยชน์มากที่สุดที่ได้รับการแนะนำเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือว่ามันเป็น ของมูลค่าเป็นสลัดและยังคงน้อยว่าเมื่อต้มมันอร่อยที่สุดการรับประทานอาหารเช่นไขกระดูกและมีรสชาติที่ละเอียดอ่อนมากที่สุด ฉันสามารถพูดได้ว่าผมได้ลองมันในรูปแบบต่างๆและในแต่ละคนมีพบว่ามันจะคลื่นไส้และไม่พอใจ. "เขากล่าวต่อไปว่าว่าเขาจะยังคงเติบโตมันของ" รูปแบบพิเศษ "ในขณะที่" ผมปฏิเสธยืนยันฟุ่มเฟือย ที่ได้รับการทำเพื่อความคุ้มค่าเป็น esculent. "หนูหางคนรักหัวไชเท้ายังคงอยู่และมีความยินดีที่จะพบว่ามันมีการเติบโตที่ Sandringham ที่นั่งของเจ้าชายแห่งเวลส์มันอยู่ที่ไหน" การใช้มากและชอบที่โต๊ะพระราช " หนึ่งในปัญหาก็คือว่ามีอยู่หลายสายพันธุ์ที่มีลักษณะแตกต่างกันมาก ว่า "หนูหางจริงเป็นจริงอร่อยมากอย่างแน่นอน" กับ "ฉ่ำและฉ่ำ" ฝักและสุรากดออก "ที่น่าพอใจโดยเฉพาะอย่างยิ่ง." ถิ่นในอังกฤษอเมริกันฝรั่งเศสและได้รายงานเกี่ยวกับการกิน-Podded หัวไชเท้า 6 ปีก่อนหน้านี้ มันก็กลายเป็นความขัดแย้งระหว่างประเทศ ชาวอเมริกันเชื่อว่าพวกเขาเป็นคนแรกที่จะแนะนำหนูหางเช่นเดียวกับฝรั่งเศสที่อธิบาย "ใหม่" "ฝ้ายไชโป้ว" จากอินเดียที่มีฝักสั้นพวกเขาตัดสินใจที่เป็นสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ศ. ลอว์สัน, แคนาดา, เพิ่มขึ้นในการแก้ไขข้อผิดพลาด "หลายเป็นที่ horticulturists ฝรั่งเศสและ Ameican ได้ลดลง" เขาชี้ให้เห็นว่า "นี่ผักอร่อย" มีต้นกำเนิดเป็น Java ได้รับการปลูกที่ประสบความสำเร็จในสกอตแลนด์สำหรับทศวรรษที่ผ่านมาโดยเขาและในแคนาดาจากเมล็ดส่งไปยังศ. ฟอร์แห่งเอดินบะระโดยนางพันเอก Spottiswoode เบนาในปี 1856 คำอธิบายแบบเต็มซึ่งเขาได้รับการตีพิมพ์ใน "ดาวนิงเสียบ" (นิวยอร์ก) ในปี 1860 หลังจากนั้นชาวอเมริกันรายงานว่าชนิดสั้น Podded จากฝ้าย "ได้รับการเตะเกี่ยวกับในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา" และเมล็ดของมันไม่ได้มีมูลค่ามาก . ก็ตัดสินใจว่าพฤกษศาสตร์พวกเขาทั้งสองสายพันธุ์เดียวกัน Raphanus caudatus " แต่ในจุดปฏิบัติของมุมมองมีความแตกต่างอย่างมากระหว่างฝัก 3 ฟุต. 3. เช่นมีการแสดงโดยนายกระทิง ... และเป็นหนึ่งใน 8 นิ้ว ... ทั้งสองดูเหมือนจะเป็นซู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนูหางหัวผักกาดมองหาผักใหม่และน่าสนใจที่จะปลูกในสวนครัว หรือชายแดนประดับหน้าฤดูใบไม้ผลิ ที่สวยงาม ง่ายและอร่อยขึ้น มรดกที่ไม่รู้จักกันดีในวันนี้ แต่เมื่อเป็นที่โปรดปรานของเจ้านาย ภาษาอังกฤษ หยุดหนึ่งที่ผู้ใหญ่ในเพลงของพวกเขา และสั่งการให้ ความสนใจของเด็ก จะไม่รักใครหัวไชเท้าที่เติบโตขึ้นในอากาศ หัวไชเท้าที่คุณสามารถเลือก เช่น ถั่ว เขียวฤดูร้อนทั้งหมดแม้ในความร้อนสูง หัวไชเท้าที่ฉุนหรือไม่ขึ้นอยู่กับว่าคุณเลือกที่จะเตรียม ที่สวยงามเบ่งบาน และในผลไม้ ที่อุดมไปด้วยประวัติศาสตร์และน่าสนใจในแบบฟอร์ม ชื่อ ชิม และ ในขณะที่หัวไชเท้า , สวนทั่วไปผักกาดหัวที่ปลูกให้รากของพวกเขากับภาพถ่ายทางอากาศ หัวไชเท้า เป็นฝักที่มีเมล็ดกินได้ ทั้งฝักเมล็ดหัวไชเท้าจะกินได้ แต่พันธุ์ของกลุ่ม caudatus ได้ถูก bred โดยเฉพาะพื้นที่ซึ่งมีขนาดใหญ่ มีมากกว่าฝัก รสธรรมดา และผลิตฝักอย่างรวดเร็ว สีเขียวหรือสีม่วง ยาวหรือสั้น พวกเขาเป็นอย่างสูงที่ได้เป็นอย่างดี กลุ่มดอกไม้มีเสน่ห์นำหน้า podding และมีสีขาวหรือสีชมพูม่วง สายผสมสีชมพู มีสีม่วงเข้มขอบ ฝักจะอุดมสมบูรณ์และสามารถเติบโตขึ้น เช่น เชิงเทียน หรือ บิด และม้วน ฝักพันธุ์สีม่วงยาวสามารถมีไฮไลท์สีแดงและเงาสวยที่รู้จักกันน้อย แต่ไม่ใหม่กิน podded หัวไชเท้าที่มีญาติที่รู้จักกันน้อยกว่ารากของพวกเขา แต่พวกเขาจะไม่ใหม่สวนอเมริกัน แนะนำในอังกฤษในค.ศ. 1815 จากชวา โดย 1860 พวกเขาเป็นที่นิยมเป็นผักสวนครัวในยุโรปและอเมริกาเหนือ และ ไกลถึงออสเตรเลีย โดยหันของศตวรรษที่ , อย่างไรก็ตาม , พวกเขาถูกปลูกในสวนของชาวอเมริกันเท่านั้น เป็นวิทยากร . พืชที่อาจจะกลายเป็นเหยื่อของ hype , เริ่มโดยนายกระทิงซึ่งมีหัวไชเท้าขี้สงสัยที่ยอดเยี่ยมนานาชาติ นิทรรศการพืชสวนในลอนดอนในปี 1866 . หัวไชเท้าไม่มีชื่อใหม่ เกิดจากความรู้สึกและได้มาโดยการเรียกร้องของการแสดงที่งดงาม มันถูกอ้างว่าฝักโต 3 นิ้วค้างคืนและบรรลุความยาวสามสี่ฟุต มันคือ " พรหมลิขิตให้แทนที่รากหัวไชเท้าทุกชนิด และทําให้เราไม่ขึ้นอยู่กับพืชที่ไม่แน่นอน และดีเป็นบางครั้ง มันถูกคาดการณ์ว่าผสมพันธุ์กับสวนหัวไชเท้าจะผลิตลูกผสมที่มีทั้งฝักพืชและราก แล้วมีคนอื่นรายงานการเติบโตและคำอธิบาย , ชื่อที่ใช้และสถานที่ต้นกำเนิดมันแตกต่างกันที่ทำให้เกิดความสับสนมากในสวนพฤกษศาสตร์และพืชสวนโลก ข้อพิพาทชื่อหมวดหมู่มากขึ้นและง่ายขึ้นกว่าการเรียกร้องคุณภาพเยี่ยมของ ค่ายสองรีบลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้นในความเชื่อมั่นของพวกเขา วอลเตอร์ ัลธอร์ปเขียนว่า " ประสบความสำเร็จกับผมเกินคาด และอร่อย " เจบี ของเดวอน แต่ไม่สามารถรับรอง " ตีพิมพ์ข้อความที่เป็นหนึ่งในประโยชน์มากที่สุดผักที่ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ แนะนำ หรือเป็นค่าเป็นสลัด และยัง น้อย เมื่อต้มมันอร่อยที่สุด กิน เช่น ไขกระดูก และมีกลิ่นที่ละเอียดอ่อนที่สุด ผมพูดได้แต่เพียงว่า ฉันได้พยายามมันในรูปแบบต่างๆ และในแต่ละได้พบมันเป็นคลื่นไส้และไม่เห็นด้วย " เขากล่าวว่า เขาจะยังคงเติบโตเป็น " พิเศษ " ขณะที่ " ผมบอกปัดแบบฟุ่มเฟือยที่ยืนยันได้ว่าค่าของมันเป็นซึ่งกินได้ " หนู หางหัวผักกาดคนรักยืนกราน และยินดีที่จะค้นหามันเติบโตใน Essendon , ที่นั่งของเจ้าชายแห่งเวลส์ ซึ่งมันถูกใช้มากและรับประทานที่โต๊ะ " หลวง หนึ่งในปัญหาคือว่ามีหลายพันธุ์ มีลักษณะที่แตกต่างกันมาก " ความจริงหนูหางมาก อร่อยจริงๆ ด้วย " และ " ฉ่ำฉ่ำ " ฝัก และเหล้ากดออก " โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คบหา " ก็คือ อังกฤษ ฝรั่งเศส และอเมริกัน มีรายงาน podded กินหัวไชเท้า 6 ปีก่อนหน้านี้ มันกลายเป็นความขัดแย้งระหว่างประเทศ ชาวอเมริกันเชื่อว่าพวกเขาเป็นครั้งแรกที่จะแนะนำหนูก้อย เช่นเดียวกับฝรั่งเศสที่บอกว่า " ใหม่ " ฝ้าย " หัวไชเท้า " จากอินเดีย พวกเขาตัดสินใจเป็นฝักสั้น สายพันธุ์ต่างๆ ศ. ดร. ลอว์สัน , แคนาดา , เพิ่มขึ้นในการแก้ไข " หลายข้อผิดพลาดในที่ horticulturists ฝรั่งเศสและ ameican ได้ลดลง " เขาชี้ให้เห็นว่า " ผัก " แสนอร่อยนี้ ที่มีกำเนิดเป็น Java ได้เติบโตประสบความสําเร็จในสกอตแลนด์สำหรับทศวรรษ โดยเขาในแคนาดา จากเมล็ดส่งศ. บัลโฟร์เอดินบะระโดยคุณนายผู้พัน ์ติสวูดของพาราณสีใน 1856 , รายละเอียดของซึ่งเขาได้ตีพิมพ์ใน " ดาวนิ่งก็ horticulturist " ( ใหม่ นิวยอร์ก ) ใน 1860 แล้วคนอเมริกัน รายงานว่า ในระยะสั้น podded ชนิดจากฝ้าย " ได้รับเตะประมาณ 20 ปี " และเมล็ดพันธุ์ไม่ได้มีมูลค่ามาก ก็ตัดสินใจว่า botanically ทั้งสองชนิดเดียวกัน raphanus , caudatus " แต่ในจุดปฏิบัติของมุมมองมีความแตกต่างมากระหว่างฝัก 3 ฟุต 3 . เช่น