Later on, many more Dvaravati sites

Later on, many more Dvaravati sites were discovered throughout the Chao Phraya valley. The two most important sites were Nakorn Pathom and U Thong (in modern U Thong District, Suphan Buri Province). The inscriptions of Dvaravati were in Sanskrit and Mon using the script derived from the Pallava alphabet of the South Indian Pallava dynasty.

The religion of Dvaravati is thought to be Theravada Buddhism through contacts with Sri Lanka, with the ruling class also participating in Hindu rites. The Dvaravati art, including the Buddha sculptures and stupas, showed strong similarities to those of the Gupta Empire of India. The most prominent production of Dvaravati art are dharmachakras, stone wheels signifying Buddhist principles. The eastern parts of the Chao Phraya valley were subjected to a more Khmer and Hindu influence as the inscriptions are found in Khmer and Sanskrit.[10]

Dvaravati was not a kingdom but a network of city-states paying tributes to more powerful ones according to the mandala political model. Dvaravati culture expanded into Isan as well as southwards as far as the Kra Isthmus. Dvaravati was a part of ancient international trade as Roman artifacts were also found and Dvaravati tributes to the Tang Chinese court are recorded. The culture lost power around the 10th century when were submitted by a more unified Lavo-Khmer polity.

Si Kottaboon Edit
In what is modern Isan, another Indianized kingdom, of Si Kottaboon, rose with the capital of Nakhon Phanom. The territory of Si Khottaboon covered mostly northern Isan and central Laos.

Southern Thailand Edit
Below the Kra Isthmus was the place of Malay civilizations. Primordial Malay kingdoms are described as tributaries to Funan by second-century Chinese sources – though most of them proved to be tribal organizations instead of full-fledged kingdoms.[11] From the sixth century onwards, two major mandalas ruled southern Thailand – the Kanduli and the Langkasuka. Kanduli centered on what is now Surat Thani Province and Langasuka in Pattani Province.

Southern Thailand was the center of Hinduism and Mahayana Buddhism. The Tang monk Yijing stopped at Langkasuka to study Pali grammar and Mahayana during his journey to India around 800. At that time, the kingdoms of Southern Thailand quickly fell under the influences of the Malay kingdom of Srivijaya from Sumatra. Rajendra Chola I of the Chola dynasty invaded the Tambralinga Kingdom in Southern Thailand in the 11th century.[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายหลังเมื่อ เว็บไซต์ทวารวดีอื่น ๆ หลายพบทั่วทั้งหุบเขาเจ้าพระยา สองเว็บไซต์สำคัญที่สุดนครปฐมและอู่ทอง (ในสมัยอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี) จารึกของทวารวดีในภาษาสันสกฤตและมอญที่ใช้สคริปต์มาจากอักษรสซาเดอร์ปัลลวะราชวงศ์สซาเดอร์ปัลลวะของอินเดียใต้ได้ศาสนาของทวารวดีอยู่คิดว่า จะเป็นพุทธศาสนา เถรวาททางติดต่อกับประเทศศรีลังกา กับชั้นปกครองยัง มีส่วนร่วมในพิธีกรรมฮินดู ศิลปะทวารวดี พระพุทธรูปและพระธาตุ แสดงให้เห็นความแข็งแกร่งเหมือนกับจักรวรรดิคุปตะของอินเดีย การผลิตที่โดดเด่นที่สุดของศิลปะทวารวดีคือ dharmachakras ล้อหินบ่งบอกพุทธธรรม ส่วนตะวันออกของหุบเขาเจ้าพระยาถูกต้องเป็นอย่างเขมรและฮินดูอิทธิพล ตามจารึกที่พบในเขมรและภาษาสันสกฤต [10]ทวารวดีไม่ใช่อาณาจักรแต่เครือข่าย city-states จ่าย tributes ให้คนมีประสิทธิภาพมากขึ้นตามรูปแบบทางการเมืองมันดาลา ขยายวัฒนธรรมทวารวดีในอีสานเป็น southwards เท่าคอคอดกระ ทวารวดีได้เป็นส่วนหนึ่งของการค้าระหว่างประเทศสมัยโบราณนอกจากนี้ยังพบสิ่งประดิษฐ์โรมัน และทวารวดี tributes ศาลจีนแทงถูกบันทึกไว้ วัฒนธรรมกระแสไฟฟ้ารอบศตวรรษ 10 เมื่อถูกส่ง มากขึ้นโดยรวม polity ละโว้เขมรแก้ไข Kottaboon ศรีในอีสานสมัยใหม่คืออะไร อื่น Indianized อาณาจักร ซี Kottaboon โรสกับเมืองหลวงของจังหวัดนครพนม ดินแดนศรี Khottaboon ครอบคลุมส่วนใหญ่ภาคเหนืออีสานและลาวกลางแก้ไขภาคด้านล่างคอคอดกระเป็นสถานอารยธรรมมลายู อาณาจักรมลายู primordial ไว้เป็นมูลให้ฟูนานโดยแหล่งจีนสองศตวรรษ – แม้ว่าส่วนใหญ่จะได้มีองค์กรชาวแทนอาณาจักรเต็มเปี่ยม [11] จากในศตวรรษที่ 6 เป็นต้นไป จักรวาลสองหลักปกครองประเทศไทย – Kanduli และลังกา Kanduli ศูนย์กลางในการเป็นจังหวัดสุราษฎร์ธานีและ Langasuka จังหวัดปัตตานีประเทศไทยเป็นศูนย์กลางของศาสนาฮินดูและพุทธนิกายมหายาน พระถังโรงแรมอี้จิงหยุดที่ลังกาเพื่อศึกษาบาลีไวยากรณ์และมหายานในระหว่างการเดินทางของเขาไปอินเดียประมาณ 800 ในขณะนั้น อาณาจักรของประเทศไทยอย่างรวดเร็วตกภายใต้อิทธิพลของอาณาจักรศรีวิชัยมาเลย์จากสุมาตรา Rajendra Chola ที่ฉันในราชวงศ์โจฬะรุกรานอาณาจักร Tambralinga ในประเทศไทยในศตวรรษ 11 [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อมาอีกหลาย ๆ เว็บไซต์ทวารวดีที่ถูกค้นพบทั่วหุบเขาเจ้าพระยา ทั้งสองสถานที่สำคัญมากที่สุดคือนครปฐมและอู่ทอง (ในปัจจุบันอำเภออู่ทองจังหวัดสุพรรณบุรี) จารึกของสมัยทวารวดีอยู่ในภาษาสันสกฤตและภาษามอญใช้สคริปต์ที่ได้มาจากตัวอักษรพัลลาของราชวงศ์ภาคใต้ของอินเดียพัลลา. ศาสนาทวาราวดีคิดว่าจะเป็นพุทธศาสนาเถรวาทผ่านการติดต่อกับศรีลังกากับชนชั้นปกครองยังมีส่วนร่วมในพิธีกรรมของชาวฮินดู ศิลปะสมัยทวารวดีรวมทั้งรูปปั้นพระพุทธรูปและเจดีย์แสดงให้เห็นลักษณะคล้ายคลึงกับของแคนด์เอ็มไพร์ของอินเดีย การผลิตที่โดดเด่นที่สุดของศิลปะสมัยทวารวดีจะ dharmachakras, ล้อหินหมายหลักการทางพุทธศาสนา ส่วนทางทิศตะวันออกของแม่น้ำเจ้าพระยาหุบเขาถูกยัดเยียดให้มากขึ้นเขมรและอิทธิพลของศาสนาฮินดูเป็นจารึกที่พบในเขมรและภาษาสันสกฤต. [10] สมัยทวารวดีไม่ได้เป็นราชอาณาจักร แต่เครือข่ายของเมืองรัฐจ่ายบรรณาการไปยังคนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นตาม จักรวาลรูปแบบทางการเมือง วัฒนธรรมทวารวดีขยายตัวในภาคอีสานเช่นเดียวกับทางทิศใต้เท่าที่คอคอดกระ สมัยทวารวดีเป็นส่วนหนึ่งของการค้าระหว่างประเทศเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณโรมันนอกจากนี้ยังพบถูกและบรรณาการสมัยทวารวดีไปยังศาลถังจีนมีการบันทึกไว้ วัฒนธรรมที่สูญเสียอำนาจรอบศตวรรษที่ 10 เมื่อถูกส่งมาโดยแบบครบวงจรมากขึ้นรัฐธรรมนูญละโว้เขมร. ศรี Kottaboon แก้ไขในสิ่งที่มีความทันสมัยอีสานอีกอาณาจักรIndianized ของศรี Kottaboon เพิ่มขึ้นด้วยทุนจดทะเบียนของนครพนม ดินแดนของศรี Khottaboon ส่วนใหญ่ปกคลุมภาคเหนือภาคอีสานและภาคกลางของลาว. ภาคใต้ของประเทศไทยแก้ไขด้านล่างคอคอดกระเป็นสถานที่ของอารยธรรมมลายู ราชอาณาจักรมลายูดั่งเดิมอธิบายว่าสาขาที่จะฟูนันโดยที่สองศตวรรษที่แหล่งที่มาของจีน - แม้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาพิสูจน์ให้เห็นว่าองค์กรของชนเผ่าแทนราชอาณาจักรที่เต็มเปี่ยม [11] จากศตวรรษที่หกเป็นต้นไปสอง mandalas สำคัญปกครองภาคใต้ของประเทศไทย. - Kanduli และลังกาสุกะ Kanduli ศูนย์กลางในตอนนี้ก็คือจังหวัดสุราษฎร์ธานีและ Langasuka ในจังหวัดปัตตานี. ภาคใต้ของประเทศไทยเป็นศูนย์กลางของศาสนาฮินดูและพุทธศาสนามหายาน พระถัง Yijing หยุดที่ลังกาสุกะในการศึกษาภาษาบาลีไวยากรณ์และมหายานของเขาในระหว่างการเดินทางไปยังประเทศอินเดียรอบ 800 ในเวลานั้นอาณาจักรของภาคใต้ของประเทศไทยได้อย่างรวดเร็วภายใต้อิทธิพลลดลงของอาณาจักรศรีวิชัยของมาเลย์จากเกาะสุมาตรา ราเชนทโชลาฉันของราชวงศ์โชลาบุกเข้ามาในอาณาจักรตามพรลิงค์ราชอาณาจักรในภาคใต้ของประเทศไทยในศตวรรษที่ 11. [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อมาในอีกหลายชุมชนเว็บไซต์พบตลอดเจ้าพระยาหุบเขา สองที่สำคัญที่สุดเว็บไซต์อยู่จ. นครปฐม ( สมัยอู่ทอง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี ) จารึกของทวารวดีในภาษาสันสกฤตและมอญใช้สคริปต์มาจาก Pallava ตัวอักษรของราชวงศ์ปัลลวะ

ทางตอนใต้ของอินเดียศาสนาของชุมชนว่าเป็นพระพุทธศาสนาเถรวาท ผ่านการติดต่อกับศรีลังกา กับชนชั้นปกครองยังเข้าร่วมในพิธีทางศาสนาฮินดู ศิลปะสมัยทวารวดี รวมถึงประติมากรรมพระพุทธรูปและเจดีย์ พบคล้ายคลึงกันมากกับของจักรวรรดิของอินเดีย การผลิตที่โดดเด่นที่สุดของศิลปะทวารวดีจะ dharmachakras หินล้อแสดงหลักการทางพุทธศาสนาส่วนตะวันออกของเจ้าพระยาหุบเขาถูกต้องมากกว่าเขมรและอิทธิพลฮินดู เช่น ศิลาจารึกที่พบในภาษาเขมรและภาษาสันสกฤต [ 10 ]

ทวารวดีเป็นราชอาณาจักร แต่เครือข่ายของเมืองรัฐจ่ายเครื่องบรรณาการให้กับคนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นตามตำแหน่งทางการเมืองแบบ วัฒนธรรมทวารวดีในภาคอีสาน รวมทั้งขยายแต่เท่าที่คอคอดกระ .ทวารวดี เป็นส่วนหนึ่งของการค้าระหว่างประเทศเป็นสิ่งประดิษฐ์โบราณโรมันพบทวาราวดีเครื่องบรรณาการไปจีนและตั้งศาลบันทึก วัฒนธรรมที่สูญเสียพลังรอบศตวรรษที่ 10 เมื่อถูกส่งโดยเพิ่มเติมรวมรัฐละโว้ เขมร


ชิ kottaboon แก้ไขในสิ่งที่ทันสมัยอีสาน อีก indianized ราชอาณาจักรของศรี kottaboon โรสกับเมืองหลวงของนครพนมอาณาเขตของจังหวัด khottaboon ปกคลุมภาคอีสานส่วนใหญ่เป็นภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคใต้ของลาว


แก้ไขด้านล่าง คอคอดกระ เป็นสถานที่ของมาเลย์ อารยธรรม กลุ่มภาษามลายูอาณาจักรฟูนัน โดยอธิบายเป็นแควไปสองศตวรรษจีนแหล่งที่มา – แม้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาพิสูจน์แล้วว่าเป็นชนเผ่าองค์กรแทนเต็มตัว อาณาจักร . [ 11 ] จากศตวรรษที่หกเป็นต้นไป2 เอาพวกเขาหลักปกครองภาคใต้ ) kanduli และลังกาสุกะ . kanduli เป็นศูนย์กลางบนอะไรตอนนี้ จ. สุราษฎร์ธานี และ langasuka จังหวัดปัตตานี

ภาคใต้ ศูนย์ของศาสนาฮินดู และพระพุทธศาสนามหายาน . ราชวงศ์ถังพระสงฆ์ yijing หยุดลังกาสุกะศึกษาไวยากรณ์ภาษาบาลีและมหายานในระหว่างการเดินทางของเขาไปยังประเทศอินเดียประมาณ 800 . ในตอนนั้นราชอาณาจักรของภาคใต้ได้อย่างรวดเร็ว ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของมาเลย์ อาณาจักรศรีวิชัยจากสุมาตรา ราโจฬะผมของราชวงศ์โจฬะบุกอาณาจักรตามพรลิงค์ในภาคใต้ของประเทศไทยในศตวรรษที่ 11 [ 12 ]