1. IntroductionPrevious studies fou

1. Introduction
Previous studies found that there is a small but signi fi cant re-lation between psychosis and aggressive behavior (see Bo et al.,
2011 ; Douglas et al., 20 09 ; Fazel et al., 20 09 for reviews). There are
several factors that can explain this relation including decreased
mentalizing abilities (i.e. mentalizing; Bo et al., 2015 ) Cognitive
dysfunctions (see Reinharth et al., 2014 for a meta-analysis), and
personality pathology (e.g. Bo et al., 2013b). In a recent review,
Lamsma and Harte (2015) described the complex interrelation
between these different factors, but also conclude that the exact
(casual) relation between these factors and aggression in schizo-phrenia is still not clearly understood. In this paper we focus on
particular psychopathological risk factors that are found to play an
important role. Firstly, psychotic symptoms of the schizophrenia
disorder can play a role. Taylor (1985) found that offenses were
motivated in 90% of offenses. Delusions, especially persecutory
delusions, seem to account for most of the (violent) offending of
persons with a psychotic disorder ( Cheung et al., 1997 ; Swanson
et al., 20 0 6 ; Taylor, 1998 ). Secondly,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า มีขนาดเล็ก แต่สำคัญลาดเท re เครื่องดูดระหว่างโรคจิตและพฤติกรรมก้าวร้าว (ดูบ่อ et al.,2011 ดักลาส et al. 20 09 Fazel et al. 20 09 สำหรับความคิดเห็น) มีปัจจัยต่าง ๆ ที่สามารถอธิบายความสัมพันธ์นี้รวมถึงลดลงความสามารถ (เช่น mentalizing; mentalizing บ่อ et al. 2015) องค์ความรู้ความผิดปกติของ (ดู Reinharth et al. 2014 สำหรับ meta-analysis), และพยาธิวิทยาบุคลิกภาพ (เช่นบ่อ et al. 2013b) ในรีวิวล่าLamsma และ Harte (2015) อธิบายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างปัจจัยเหล่านี้แตกต่างกัน แต่ยัง สรุปได้ว่าการที่แน่นอน(สบาย ๆ) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเหล่านี้และความก้าวร้าวใน phrenia จิตเภทยังคงไม่ชัดเจนเป็นที่เข้าใจกัน ในเอกสารนี้ เรามุ่งเน้นเฉพาะ psychopathological ปัจจัยเสี่ยงที่พบในการเล่นการบทบาทที่สำคัญ ประการแรก อาการโรคจิตโรคจิตเภทความผิดปกติสามารถมีบทบาท เทย์เลอร์ (1985) พบว่า มีความผิดทางแรงจูงใจใน 90% ของความผิดทาง หลงผิด persecutory โดยเฉพาะหลงผิด ดูเหมือน ส่วนใหญ่ของความโกรธ (ความรุนแรง) ของบุคคลที่ มีความผิดปกติของโรคจิต (Cheung et al. 1997 Swansonet al. 20 0 6 เทย์เลอร์ 1998) ประการที่สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ศึกษาก่อนหน้านี้พบว่ามีขนาดเล็ก แต่มีนัยสำคัญ Fi ลาดเทใหม่ lation ระหว่างจิตและพฤติกรรมก้าวร้าว (ดูบ่อ, et al.,
2011. ดักลาส et al, 20 09. Fazel et al, 20 09 ความคิดเห็น) . มี
ปัจจัยหลายอย่างที่สามารถอธิบายความสัมพันธ์นี้รวมถึงการลดลง
ความสามารถ mentalizing (เช่น mentalizing. บ่อ et al, 2015) ความรู้ความเข้าใจ
ความผิดปกติ (ดู Reinharth et al, 2014 สำหรับ meta-analysis.) และ
พยาธิวิทยาบุคลิกภาพ (เช่นบ่อ et al, , 2013b) ในการทบทวนที่ผ่านมา
Lamsma และฮาร์ท (2015) อธิบายความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน
ระหว่างปัจจัยที่แตกต่างกันเหล่านี้ แต่ยังสรุปได้ว่าที่แน่นอน
(สบาย ๆ ) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเหล่านี้และรุกรานในอาการจิตเภท-phrenia ยังไม่เข้าใจได้อย่างชัดเจน ในบทความนี้เรามุ่งเน้น
เฉพาะปัจจัยเสี่ยง psychopathological ที่พบในการเล่น
บทบาทสำคัญ ประการแรกอาการโรคจิตของโรคจิตเภท
ผิดปกติสามารถมีบทบาท เทย์เลอร์ (1985) พบว่าการกระทำผิดได้รับ
แรงบันดาลใจใน 90% ของการกระทำผิด หลงผิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งจองล้างจองผลาญ
หลงผิดดูเหมือนจะบัญชีสำหรับส่วนมากของ (ความรุนแรง) ที่กระทำผิดกฎหมายของ
บุคคลที่มีความผิดปกติทางจิต (Cheung, et al, 1997;. สเวนสัน
, et al, 20 0 6. เทย์เลอร์, 1998) ประการที่สอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่ามีขนาดเล็ก แต่ signi lation จะไม่สามารถถ่ายทอดระหว่างอาการทางจิตและพฤติกรรมก้าวร้าว ( เห็นโบ et al . ,2011 ; ดักลาส et al . , 20 09 ; fazel et al . , 20 09 สำหรับรีวิว ) มีปัจจัยหลายอย่างที่สามารถอธิบายนี้ความสัมพันธ์รวมลดลงmentalizing ความสามารถ ( เช่น mentalizing ; โบ et al . , 2015 ) ทางปัญญาความผิดปกติ ( ดู reinharth et al . , 2014 สำหรับการวิเคราะห์อภิมาน )โรคบุคลิกภาพ ( เช่นโบ et al . , 2013b ) ในรีวิวล่าสุดและ lamsma ฮาร์ต ( 2015 ) อธิบายถึงความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างปัจจัยต่าง ๆเหล่านี้ แต่ยังสรุปได้ว่า แน่นอน( ไม่เป็นทางการ ) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเหล่านี้กับความก้าวร้าว phrenia เป็นโรคจิตยังไม่ ชัดเจน เข้าใจ ในกระดาษนี้เรามุ่งเน้นโดยเฉพาะ psychopathological ปัจจัยเสี่ยงที่พบในการเล่นเป็นบทบาทที่สำคัญ ประการแรก อาการทางจิตของผู้ป่วยจิตเภทโรคที่สามารถเล่นบทบาท เทย์เลอร์ ( 1985 ) พบว่า ความผิดคือแรงจูงใจใน 90% ของความผิด โดยเฉพาะ persecutory หลงผิดอาการหลงผิดที่ดูเหมือนจะบัญชีสำหรับส่วนใหญ่ของ ( รุนแรง ) การรุกรานของผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต ( Cheung et al . , 1997 ; แสet al . , 20 0 6 ; เทย์เลอร์ , 1998 ) ประการที่สอง