Chapter one A Visitor My name's Sam

Chapter one

A Visitor

My name's Samuel. Lenny Samuel. You can call me Len.

I'm a private eye. A private eye is a private detective - a detective who will work for anyone who will pay him. I'm not a policeman. I work on my own as a private eye.

My office is on the west side of Los Angeles, on the fourth floor of a high building. There are only two rooms in my office - the outer room and the inner room. The outer room is the waiting-room. There are four chairs in the waiting-room, although there are never four people waiting to see me. In fact, there is usually no one at all waiting to see me.

In the inner room, there's a cheap wooden desk. There's a big wooden chair for me to sit on and, on the opposite side of the desk, there's a low metal chair for my visitors. The rest of the furniture in my office consists of a large, empty metal cupboard, and a low bed in one corner. When there is a lot of work, I sometimes sleep in the office.

The notice outside my door says: "L. Samuel. Private Detective." That's me. I'm quite tall, nearly two metres, and I weigh eighty kilos. A lot of men say that I'm ugly, but women seem to find me attractive. I've got brown eyes, brown hair and very nice teeth. I had a good nose, too, until someone broke it in a fight last year.

Recently, I haven't been very busy. In fact, I've had very little to do. However, I did have some work last month. It all started late one afternoon, when I was sitting in my office. I had just finished cutting my nails and I was about to clean them.

Suddenly, I heard someone walk into the outer room. I always leave the door of the outer room open, in case anyone wants to come in and see me. When I heard the footsteps in the outer room, I wasn't very surprised.

I thought that someone had made a mistake and come into the wrong office. It was probably someone looking for the doctor next door.

But a moment later, there was a very quiet knock on the door of the inner room.

'Come in,' I shouted and put away the scissors I had been cutting my nails with.

The door opened and in walked one of the most beautiful women I had ever seen. She was about eighteen years old, with blue eyes and long blonde hair. She was wearing a smart green coat and had a big brown handbag over her shoulder.

'Excuse me,' said the girl. 'I'm looking for Mr Samuel.'

'I'm Samuel,' I said, with a quick smile. 'Come in and sit down.'

The girl didn't smile back at me.

'No, I won't sit down,' she said.

'Well, if you won't sit down, at least come in and close the door,' I replied.

The girl came in, walked over and put her handbag on my desk.

'Now,' I said, 'what can I do for you?'

'I need help,' said the girl slowly. 'But I don't know if you will be able to help me. Are you a real private detective?'

'Of course I am,' I replied angrily. 'Didn't you see the notice on the office door? It says "L. Samuel. Private Detective." I'm Samuel. I'm a private eye.'

'All right, Mr Samuel,' the girl said coldly. 'There's no need to get angry. I have a little job for you.'

'Right,' I said quickly. 'What do you want me to do?'

'It's very simple really,' the girl replied. 'I want you to find my sister. She has disappeared.'



Chapter two

Please Find My Sister

'I see,' I said. 'Your sister has disappeared. Have you reported her disappearance to the police?'

The blonde girl shook her head. She looked very nervous and was starting to cry.

'No, I haven't told the police,' she said. 'I don't want any trouble with the police. I just want you to help find my sister.' She took a small, pink handkerchief out of her handbag and dried her eyes.

'All right,' I said. 'Tell me all about your sister.'

'Her name is Elaine Garfield,' said the girl.

'And what's your name?' I interrupted.

'Helen. Helen Garfield,' she replied. 'My sister disappeared a week ago. We had arranged to have dinner together last Monday night, but she didn't come.'

'Perhaps your sister didn't come because she doesn't like the food you cook,' I suggested.

'Don't try to be funny. I flew all the way from New York to see her last Monday,' she said angrily.

'Oh, so you don't live in Los Angeles, then,' I said.

'No,' she replied quickly, 'I live in New York. I flew right across America to see my sister, but, when I got here, I discovered that she had disappeared.'

'How do you know she has disappeared?' I asked. 'Perhaps your sister just forgot about the dinner.'

The blonde girl took a deep breath.

'Look,' she said, 'Let me finish my story. If you don't stop asking questions, I'll find myself another detective.'

'Right,' I said, 'I'm listening.'

'I waited for my sister last Monday evening, in my hotel,' said the girl. 'But she didn't come. I telephoned her, but there was no answer. So the next morning, I went to the office where she worked. At her office, they said that she had been to work the day before, on the Monday. They also told me that she'd left suddenly, in the middle of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่หนึ่ง ผู้เยี่ยมชม ฉันชื่อ Samuel Lenny Samuel คุณสามารถเรียกฉันเลน ผมเป็นคนวิเศษ ตาส่วนตัวเป็นนักสืบเอกชน - นักสืบที่จะทำสำหรับคนที่จะจ่ายให้เขา ฉันไม่ตำรวจ ผมทำงานของตัวเองเป็นวิเศษ สำนักงานอยู่ในด้านตะวันตกของลอสแอนเจลิส บนชั้น 4 ของอาคารสูง มีเพียงสองห้องในสำนักงาน - ห้องภายนอกและภายในห้อง ห้องด้านนอกมีห้องพัก มี 4 ตัวในรอห้อง แม้ว่าจะไม่มีสี่คนรอดูฉัน ในความเป็นจริง มักจะไม่มีใครที่รอดูฉัน ในห้องด้านใน มีโต๊ะไม้ราคาถูก มีเก้าอี้ให้นั่งบนไม้ใหญ่ และ ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะทำงาน มีเก้าอี้โลหะต่ำสำหรับผู้เข้าชมของฉัน ส่วนเหลือของเฟอร์นิเจอร์ในสำนักงานประกอบด้วยตู้โลหะการขนาดใหญ่ ว่างเปล่า และเตียงต่ำในมุมหนึ่ง เมื่อมีการทำงานมาก ฉันบางครั้งนอนในสำนักงาน แจ้งนอกประตูของฉันกล่าวว่า: "Samuel L. นักสืบเอกชน" ฉันได้ ผมค่อนข้างสูง เกือบสองเมตร และมีน้ำหนัก 80 กิโลกรัม จำนวนมากของผู้ชายพูดว่า:ฉันน่าเกลียด แต่ผู้หญิงดูเหมือนจะ พบฉันน่าสนใจ ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาล และฟันที่ดีได้ ฉันมีจมูกดี เกินไป จนกว่าคนแตกในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายปี เมื่อเร็ว ๆ นี้ ผมยังไม่ได้ว่างมาก ในความเป็นจริง ฉันมีน้อยมากที่จะทำ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้มีงานเดือน มันทั้งหมดเริ่มต้นหนึ่งบ่าย เมื่อฉันก็นั่งอยู่ในสำนักงาน มีเพียงเสร็จแล้วตัดเล็บของฉัน และฉันถูกเกี่ยวกับการทำความสะอาด ทันใดนั้น ผมได้ยินคนเดินเข้าไปในห้องด้านนอก ฉันมักจะออกประตูห้องด้านนอกเปิด ในกรณีที่ใครต้อง การมาเห็นฉัน เมื่อผมได้ยินรอยเท้าในห้องด้านนอก ผมไม่ประหลาดใจมาก ฉันคิดว่า คนทำผิด และมางานไม่ถูกต้อง มันอาจจะเป็นคนหาหมอประตูถัดไป แต่ครู่ต่อมา มีเคาะเงียบประตูห้องด้านใน 'มาใน ฉันตะโกน และเก็บกรรไกรผมได้ตัดเล็บของฉันด้วย ประตูเปิด และในการเดินของผู้หญิงสวยที่สุดที่ผมเคยเห็น เธอประมาณสิบแปดปี ดวงตาสีฟ้าและผมบลอนด์ยาว เธอใส่เสื้อสีเขียวสมาร์ท และมีกระเป๋าสีน้ำตาลตัวใหญ่บนไหล่ของเธอ 'ขอโทษ สาวกล่าว 'หานาย Samuel ' 'ผม Samuel ฉันกล่าวว่า ด้วยรอยยิ้มรวดเร็ว 'มา และนั่งลง' หญิงสาวไม่ได้ยิ้มมาที่ผม 'ไม่มี ฉันจะไม่นั่งลง เธอกล่าวว่า 'ดี ถ้าคุณจะไม่นั่งลง น้อยมา และปิดประตู ผมตอบ หญิงสาวมา เดินผ่าน และใส่กระเป๋าถือของเธอบนโต๊ะทำงาน 'ตอนนี้ ว่า 'อะไรได้บ้างสำหรับคุณ' 'ต้องการให้ช่วยเหลือ กล่าวว่า หญิงสาวอย่างช้า ๆ ' แต่ไม่รู้ว่า คุณจะสามารถช่วย จะเป็นนักสืบเอกชนจริงหรือไม่ ' 'แน่นอนผม ฉันตอบด้วยความโกรธ ' คุณไม่เห็นประกาศประตูสำนักงาน ว่า "Samuel L. นักสืบเอกชน" ผม Samuel ฉันตาส่วนตัว ' 'ทั้งหมดเหมาะสม นาย Samuel สาวว่า จ้างงาน ' ไม่ต้องโกรธกัน มีงานเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้คุณ ' 'ขวา ผมพูดได้อย่างรวดเร็ว 'คุณต้องฉันจะทำอย่างไร' 'มันจะง่ายมากจริง ๆ สาวตอบ ' ผมต้องการค้นหาน้องสาวของฉัน เธอหายไป ' บทที่สอง กรุณาค้นหาน้องสาวของฉัน 'ผมเห็น กล่าว ' น้องสาวของคุณหายไป มีรายงานการสูญหายของตำรวจหรือไม่ ' สาวบลอนด์ส่ายหัวของเธอ เธอมองมากประสาท และเริ่มร้องไห้ 'ไม่ ผมไม่ได้บอกตำรวจ เธอกล่าวว่า ' ไม่อยากมีปัญหากับตำรวจ ผมเพียงต้องการช่วยค้นหาน้องสาวของฉัน.' เธอเอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพู ขนาดเล็กจากกระเป๋าของเธอ และดวงตาของเธอแห้ง 'ทั้งหมดขวา ผมพูด ' บอกฉันเกี่ยวกับน้องสาวของคุณ ' 'ชื่อของเธอคือ เอเลนการ์ฟิลด์ สาวกล่าว 'และชื่อของคุณคืออะไร' ผมขัดจังหวะ ' เฮเลน การ์ฟิลด์ Helen เธอกล่าว ' น้องสาวของฉันหายไปสัปดาห์ที่แล้ว เราได้จัดไปมีอาหารค่ำด้วยกันคืนจันทร์ แต่เธอไม่ได้มา.' ผมแนะนำ 'อาจเป็นน้องสาวของคุณไม่ได้มา เพราะเธอไม่ชอบอาหารที่คุณปรุงอาหาร ' อย่าให้ตลก ผมบินทางจากนิวยอร์กไปดูเธอวันจันทร์สุดท้าย เธอกล่าวด้วยความโกรธ 'โอ้ ดังนั้นคุณไม่ได้อาศัยอยู่ใน Los Angeles แล้ว ว่า 'ไม่ เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว, ' ฉันอาศัยอยู่ในนิวยอร์ก ผมบินอยู่ทั่วอเมริกาเพื่อดูน้องสาวของฉัน แต่ ตอน ที่นี่พบว่า เธอหายไป ' 'คุณรู้เธอหายไปอย่างไร' ถาม 'บางทีน้องสาวของคุณเพียงลืมเกี่ยวกับอาหาร' สาวบลอนด์เอาหายใจลึก ๆ 'ดู เธอกล่าวว่า, ' ผมขอจบเรื่องราวของฉัน ถ้าคุณไม่หยุดถาม ฉันจะพบตัวเองนักสืบอีกด้วย ' 'ขวา ว่า 'ฉันฟัง' 'ฉันรอน้องสาวของฉันตอนเย็นวันจันทร์ครั้งสุดท้าย ในโรงแรม สาวกล่าว ' แต่เธอไม่ได้มา ฉันก็ให้เธอ แต่มีไม่มีคำตอบ ดังนั้นเช้าวันถัดไป ฉันไปที่เธอทำงานที่สำนักงาน ที่สำนักงานของเธอ พวกเขากล่าวว่า เธอได้รับการทำงานวันก่อน วันจันทร์ พวกเขายังบอกว่า เธอได้ออกทันใดนั้น ตรงกลางของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่หนึ่งที่ผู้เข้าชมผมชื่อซามูเอล ซามูเอลเลนนี่ คุณสามารถโทรหาฉันบางเลน. ฉันนักสืบเอกชน นักสืบเอกชนเป็นนักสืบเอกชน - นักสืบที่จะทำงานสำหรับทุกคนที่จะจ่ายเงินให้เขา ฉันไม่ได้ตำรวจ ผมทำงานในของตัวเองเป็นนักสืบเอกชน. สำนักงานของฉันอยู่บนฝั่งตะวันตกของ Los Angeles, บนชั้นสี่ของอาคารสูง มีเพียงสองห้องในสำนักงานของฉันเป็น - ห้องด้านนอกและด้านในห้องพัก ห้องด้านนอกเป็นห้องพักรอ มีสี่เก้าอี้ในห้องรอแม้ว่าจะไม่เคยมีสี่คนรอคอยที่จะเห็นฉัน ในความเป็นจริงมักจะมีไม่มีใครที่ทุกคนรอคอยที่จะเห็นฉัน. ในห้องด้านในมีโต๊ะไม้ราคาถูก มีเก้าอี้ไม้ขนาดใหญ่สำหรับผมที่จะนั่งบนและบนฝั่งตรงข้ามของโต๊ะของมีเก้าอี้โลหะต่ำสำหรับผู้เข้าชมของฉัน ส่วนที่เหลือของเฟอร์นิเจอร์ในสำนักงานของฉันประกอบด้วยขนาดใหญ่ตู้โลหะที่ว่างเปล่าและเตียงต่ำในมุมหนึ่ง เมื่อมีการทำงานมากบางครั้งผมนอนหลับอยู่ในสำนักงาน. แจ้งให้ทราบล่วงหน้านอกประตูของฉันกล่าวว่า ".. ซามูเอลแอลนักสืบเอกชน" นั่นฉัน. ฉันค่อนข้างสูงเกือบสองเมตรและผมมีน้ำหนักแปดสิบกิโลกรัม ผู้ชายหลายคนบอกว่าผมน่าเกลียด แต่ผู้หญิงดูเหมือนจะหาฉันที่น่าสนใจ ฉันมีตาสีน้ำตาลผมสีน้ำตาลและฟันที่ดีมาก ฉันมีจมูกที่ดีเกินไปจนกว่าจะมีคนยากจนในการต่อสู้เมื่อปีที่แล้ว. เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมไม่ได้ยุ่งมาก ในความเป็นจริงที่ฉันได้มีน้อยมากที่จะทำ แต่ผมก็มีงานบางอย่างเมื่อเดือนที่แล้ว มันทั้งหมดเริ่มต้นปลายในบ่ายวันหนึ่งเมื่อผมนั่งอยู่ในสำนักงานของฉัน ฉันเพิ่งเสร็จสิ้นการตัดเล็บของฉันและฉันได้เกี่ยวกับการทำความสะอาดพวกเขา. ทันใดนั้นผมได้ยินใครบางคนเดินเข้าไปในห้องด้านนอก ฉันมักจะออกจากประตูห้องด้านนอกเปิดในกรณีที่ใครอยากจะเข้ามาและเห็นฉัน เมื่อผมได้ยินเสียงฝีเท้าในห้องด้านนอกผมไม่ได้ประหลาดใจมาก. ผมคิดว่ามีคนทำผิดและเข้ามาในสำนักงานที่ไม่ถูกต้อง มันอาจจะเป็นคนที่มองหาแพทย์ประตูถัดไป. แต่ครู่ต่อมามีการเคาะที่เงียบสงบมากบนประตูของห้องพักภายใน. 'มา' ฉันตะโกนและนำไปกรรไกรฉันได้รับการตัดเล็บของฉันด้วยประตูเปิดและเดินหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดที่ผมเคยเห็น เธออายุประมาณสิบแปดปีมีตาสีฟ้าและผมบลอนด์ยาว เธอสวมเสื้อสีเขียวสมาร์ทและมีกระเป๋าสีน้ำตาลขนาดใหญ่กว่าไหล่ของเธอ. 'ขอโทษ' สาวกล่าวว่า 'ฉันกำลังมองหานายซามูเอล.' 'ฉันซามูเอล' ฉันกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างรวดเร็ว 'มาและนั่งลง.' หญิงสาวที่ไม่ได้รอยยิ้มกลับมาที่ผม. 'ไม่ฉันจะไม่นั่งลง "เธอกล่าว. ' ดีถ้าคุณจะไม่นั่งลงอย่างน้อยมาและปิด ประตู 'ผมตอบ. หญิงสาวที่เดินเข้ามาในเดินไปและใส่กระเป๋าถือของเธอบนโต๊ะของฉัน. ' ตอนนี้ 'ผมพูดว่า' สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ? ' ' ผมต้องการความช่วยเหลือ 'กล่าวว่าหญิงสาวที่ช้า ' แต่ผมไม่ทราบว่าคุณจะสามารถที่จะช่วยให้ฉัน คุณเป็นนักสืบเอกชนจริง? ' ' แน่นอนผม 'ผมตอบด้วยความโกรธ 'คุณไม่เห็นการแจ้งบนประตูสำนักงานหรือไม่ มันบอกว่า "ซามูเอลแอล. นักสืบเอกชน." ฉันซามูเอล ฉันนักสืบเอกชน. ' ' สิทธิทั้งหมดนายซามูเอล 'สาวกล่าวอย่างเย็นชา 'ไม่จำเป็นต้องได้รับโกรธเป็น ฉันมีงานเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับคุณ. ' ' ถูกต้อง 'ผมบอกได้อย่างรวดเร็ว 'สิ่งใดที่คุณต้องการให้ฉันไปทำอะไร?' 'มันง่ายมากจริงๆ' หญิงสาวตอบว่า 'ฉันต้องการให้คุณได้พบกับน้องสาวของฉัน เธอได้หายไป. บทที่สองโปรดหาน้องสาวของฉัน'ฉันเห็นว่า' ฉันกล่าวว่า 'น้องสาวของคุณได้หายไป คุณมีรายงานการหายตัวไปของเธอกับตำรวจ? " หญิงสาวผมบลอนด์ของเธอส่ายหัว เธอมองประสาทมากและก็เริ่มที่จะร้องไห้. 'ไม่ฉันไม่ได้บอกตำรวจ "เธอกล่าวว่า 'ผมไม่ต้องการให้ปัญหาใด ๆ กับตำรวจ ฉันเพียงแค่ต้องการให้คุณช่วยหาน้องสาวของฉัน. เธอเข้ามามีขนาดเล็กสีชมพูผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าถือของเธอและแห้งตาของเธอ. 'สิทธิทั้งหมด' ผมบอกว่า 'บอกฉันทุกอย่างเกี่ยวกับน้องสาวของคุณ.' 'ชื่อของเธอคือเอเลนการ์ฟิลด์กล่าวว่าผู้หญิงคนนั้น. ' และคุณชื่ออะไร? ผมขัดจังหวะ. 'เฮเลน เฮเลนการ์ฟิลด์ 'เธอตอบ 'น้องสาวของฉันหายไปสัปดาห์ที่ผ่านมา เราได้จัดให้มีงานเลี้ยงอาหารค่ำด้วยกันเมื่อคืนวันจันทร์ แต่เธอไม่ได้มา. ' ' บางทีน้องสาวของคุณไม่ได้มาเพราะเธอไม่ชอบอาหารที่คุณปรุงอาหาร 'ผมแนะนำ. ' อย่าพยายามที่จะเป็นตลก . ผมบินทุกทางจากนิวยอร์กไปดูวันจันทร์สุดท้ายของเธอ "เธอพูดด้วยความโกรธ. 'Oh เพื่อให้คุณไม่ได้อาศัยอยู่ใน Los Angeles, แล้ว' ผมบอกว่า. 'ไม่' เธอตอบอย่างรวดเร็ว 'ฉันอาศัยอยู่ใน นิวยอร์ก. ผมบินตรงข้ามอเมริกาที่จะเห็นน้องสาวของฉัน แต่เมื่อฉันได้ที่นี่ผมพบว่าเธอได้หายไป. ' ' คุณจะรู้ว่าเธอได้หายไป? ฉันถาม. 'บางทีน้องสาวของคุณเพียงแค่ลืมเกี่ยวกับอาหารค่ำ.' สาวผมบลอนด์เอาลมหายใจลึก. 'ดู' เธอกล่าวว่า 'ผมขอจบเรื่องราวของฉัน ถ้าคุณไม่หยุดถามคำถามฉันจะพบว่าตัวเองนักสืบอีก. ' ' ถูกต้อง 'ผมพูดว่า' ฉันฟัง. ' ' ฉันรอให้น้องสาวของฉันเย็นวันจันทร์ที่ผ่านมาในโรงแรมของฉัน "หญิงสาวกล่าวว่า . ' แต่เธอก็ไม่ได้มา ผมโทรศัพท์ไปหาเธอ แต่ไม่มีคำตอบ ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นผมไปสำนักงานที่เธอทำงานอยู่ ที่สำนักงานของเธอพวกเขากล่าวว่าเธอได้รับในการทำงานวันก่อนในวันจันทร์ พวกเขายังบอกผมว่าเธอจะทิ้งไว้อย่างกระทันหันในช่วงกลางของ