IN THE MIDST OF ONE OF THE BUSIEST

IN THE MIDST OF ONE OF THE BUSIEST SECTIONS of present-day Bangkok, there is a modern garage by the side of an ancient but busy canal. By that garage, all but hidden from view, is a strange Perhaps it is neglected because it is forgotten. It should forgotten, because its existence testifies to a revolution in Siamese thought. More likely, it is neglected because considered slightly embarrassing. It is a linga garden, that is, a place where there are hundreds of wooden and stone objects that are phallic in shape.
Why are they there? In a law promulgated on 21 August 1782, the new king, Rama I (born in 1736 to a Thai father and a mother who was "daughter of a Chinese richest family") ordered that all the phallic representations of the god Shiva should be gathered together and burned (ignoring the fact that many were of stone). He so decreed in order that the people of Siam should follow what he considered the "true" Way of Buddhism. This was necessary in order that a revived Siam might avoid the calamities that had beset the kingdom of Ayutthaya a generation earlier, when Siam had been attacked and utterly sacked by armies from Burma in April 1767. He is not o hoped to avoid the ridicule of foreign visitors. It difficult to imagine how he might have arrived at the former conclusion, as most of those present in the new Siam had lived through the calamities of the 1760s and 1770s, when hundreds of thousands died of starvation and violence." But what foreign visitors might have ridiculed Siamese religious practices? And why might the new king have feared their ridicule?
King Rama l and many of his contemporaries in effect were voicing their own discomfort, perhaps embarrassment. They had gone through great pain and distress when the Burma forces had attacked and sacked Ayutthaya, and those who remained to assume power were young. Many Thai who remained were divided into plundering bands who beset the countryside. Those who came to power were unusually young by the customary standards of Siam. One of the half-Chinese boys who grew up in privileged families in Ayutthaya in the 1730s was named Sin, remembered as King Taksin (b. 1734; r. 1767-1782). In the short run, he was an exceptionally able organizer and leader, sweeping his armies across much of central Indochina, but toward 1780 he became megaloma- niacal, and pretended to such divinity that he alienated many of his contemporaries. The formal explanation of what then happened is that a spontaneous rebellion erupted early in 1782 which swept the young king from the throne and then executed him. Another version of events has it that an able young Chiang Mai woman married to the younger brother of the future King Rama I helped organize the rebellion. Whatever the actual list of participants, the real point of the story is that basic religious issues motivated the change of reign. Both Taksin and the future Rama. I and his brother were active proponents of reformist Buddhism that blamed the kingdom's 1767 fall upon religious issues and sought to establish new Buddhist values that would correct the mistaken of the past and ensure that the kingdom would not fall again. Taksin solution was to make of himself a "stream-winner" on his way to personal buddhahood. Rama I, his brother (and siblings) and many others of their contemporaries wanted instead a return" to a more rigorous Buddhism. It was from such senti- ments that the "linga garden" was born. It is the rationality and "scientific" attitude that seems so characteristic of the generation that came to power by the 1780s. In the past I have noted how the author of the laws of the period demonstrated their reasons. We might also however, draw our attention to the audience that presumably read" or had read to them the laws that came to them in a flurry in the First Reign of the new dynasty. After all, if you think of it, laws issued in the name of an absolute monarch did have reasons: they might just be issued with not have to absolute authority. If new actions had to be justified, then something was going on in the minds of at least some ficant portion of the public. Surely it says something significant that all the laws of Siam were revised and reissued in 1805 This leads us again back to the mind-set of the generation of King Rama I-and note again that we need to think about a substantial element of the population, and not just the ruler or his close associates. Let us begin by visualizing them. They appear in crowds on the murals painted on the walls of the new temples that adorned Bangkok. The first thing we note about them is their variety. Their complexions ar dark and light and everything in between. Their hair styles make it clear that some are of Chinese descent and others Indians or Thai, as does their dress. They lived in all kinds of dwellings, tiny or palatial, those of the rich and of the poor. Contrast these depictions with the people seen on the walls of other parts of the neighboring world, where everyone looks the same . If we begin with such visual impressions, let us move on to consider the entertainments they might have experienced. Here the world is as varied as the urban world developing by the 1740s. Now move on to the literature they listened to an chanted and wrote. Their poetry was becoming, according to Nidhi Eoseewong, linguistically much more like their spoken And language than the literature of a few generations earlier the literary works now found in Bangkok (founded in 1782) were much more international than they used to be: there were now translations from Chinese, Mon, Burmese, Persian Malay, and Javanese, among others. We have to assume that those who sponsored and paid for these works did so because they wanted what had been particularistic tastes to become universalistic tastes Most of the literature associated with the late Ayutthaya period of Siam had destroyed and lost in devastation of the 1760s, and it had to be re-created from scratch from the 1780s. That which had been memorized might simply be copied again but to meet new needs and match new thoughts there was a massive outpouring of words massive in spite of the fact that printing was not yet employed. A good example of such literary renewal was a new "Exegesis of the Three Worlds" produced on royal order by Phraya Thammapricha (Kaeo) in 1802. Though based on a work five hundred years old, this amounted to a drastic recasting of traditional Buddhist cosmological thought. Whereas the older tradition had begun with the celestial world and worked its way down to the world of humans and the underworld, the new work reversed the old order to begin with humans and work upwards from there The more pious among contemporaries may have believed that it was owing to renewed orthodoxy, but many more surely believed that Siam's success was due to leadership, organization and military might. For most of the first twenty years of Bangkok's history, Bangkok was at war with the lands west of the mountains. These were concluded only when forces from the northern principality of Nan succeeded, where Chiang Mai had failed, in expelling Burma forces from the Kok River basin in the far north (around Chiang Saen). (Nan thereby gained a degree of prestige, power, and independence that Chiang Mai never enjoyed.) During the same period, Bangkok forces came to dominate the country we now think of as Laos, as well as what are now the northeastern provinces (Isan), and even Cambodia One of the keys to Bangkok's success is strikingly represented in the literary chef doeuvre of the reign of Rama I's son, Rama II (b. 1782, r. 1809-1824). This was the Thai-language version of the Ramayana epic poem of India. modified from his royal father's version most of the subcontinent editions of which have the hero Rama praying to the gods for assistance and, with their aid, triumphing over worldly foes. The version of the Second Reign however, has Rama tricking the gods into aiding him. Just as in the Three Worlds cosmology, human beings were at the center of the world and in control of their own fate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่ามกลางหนึ่งในส่วนที่คึกคักที่สุดของวันปัจจุบันกรุงเทพฯมีที่จอดรถที่ทันสมัยโดยด้านข้างของคลองโบราณ แต่ไม่ว่าง โดยจอดรถที่ทั้งหมดซ่อน แต่จากมุมมองที่แปลกคือบางทีมันอาจจะถูกละเลยเพราะมันถูกลืม มันควรจะลืมเพราะการดำรงอยู่ของพยานไปสู่การปฏิวัติในความคิดสยาม มีโอกาสมากขึ้นก็จะถูกละเลยเพราะถือว่าเป็นที่น่าอายเล็กน้อย มันเป็นสวนองคชาติที่เป็นสถานที่ที่มีหลายร้อยของวัตถุที่ทำด้วยไม้และหินที่มีลึงค์ในรูปร่าง.
ทำไมพวกเขาจะมี? ในกฎหมายประกาศใช้เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม 1782, พระราชาองค์ใหม่พระราม (เกิดใน 1736 กับพ่อไทยและแม่ที่เป็น "ลูกสาวของครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในจีน") ได้รับคำสั่งว่าทุกคนที่เป็นตัวแทนลึงค์ของพระอิศวรพระเจ้าควรจะรวมตัวกัน ร่วมกันและการเผาไหม้ (ไม่สนใจความจริงที่ว่าหลายคนของหิน) เขาจึงมีคำสั่งในการสั่งซื้อที่คนไทยควรเป็นไปตามสิ่งที่เขาถือว่าเป็น "ความจริง" ทางพุทธศาสนา นี่เป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อที่ฟื้นขึ้นมาสยามอาจหลีกเลี่ยงภัยพิบัติที่ได้รุมเร้าอาณาจักรอยุธยารุ่นก่อนหน้านี้เมื่อสยามถูกโจมตีและไล่อย่างเต็มที่โดยกองทัพพม่าในเดือนเมษายน 1767 เขาไม่ได้ o หวังว่าจะหลีกเลี่ยงการเยาะเย้ยของ นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเขาอาจจะมาถึงข้อสรุปที่อดีตเป็นส่วนใหญ่ของผู้ที่อยู่ในสยามใหม่ได้อาศัยอยู่ผ่านภัยพิบัติของยุค 1760 และ 1770 เมื่อหลายร้อยหลายพันเสียชีวิตจากความอดอยากและความรุนแรง. "แต่สิ่งที่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติอาจจะ ได้เยาะเย้ยการปฏิบัติทางศาสนาสยามหรือไม่และทำไมอาจกษัตริย์องค์ใหม่ได้กลัวการเยาะเย้ยพวกเขา?
ลิตรรัชกาลที่และหลายโคตรของเขามีผลถูกประกาศความรู้สึกไม่สบายของตัวเองอาจจะลำบากใจ. พวกเขาได้ผ่านความเจ็บปวดและความทุกข์เมื่อกองทัพพม่าโจมตี และไล่อยุธยาและผู้ที่ยังคงครองอำนาจเป็นเด็ก. หลายคนไทยที่ยังคงถูกแบ่งออกเป็นวงดนตรีที่ปล้นที่รุมเร้าชนบท. บรรดาผู้ที่เข้ามามีอำนาจเป็นเด็กผิดปกติตามมาตรฐานประเพณีไทย. หนึ่งในชายครึ่งจีน ที่เติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีสิทธิพิเศษในอยุธยาในยุค 1730 เป็นชื่อบาปจำได้ว่าเป็นสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช (ข 1734.. อา 1767-1782). ในระยะสั้นเขาเป็นผู้จัดงานสามารถพิเศษและเป็นผู้นำกวาดกองทัพของเขาข้ามมาก กลางอินโดจีน แต่ต่อ 1780 เขาก็กลายเป็น megaloma- niacal และแกล้งทำเป็นพระเจ้าเช่นที่เขาแปลก ๆ ของโคตรของเขา คำอธิบายอย่างเป็นทางการแล้วในสิ่งที่เกิดขึ้นคือการจลาจลที่เกิดขึ้นเองปะทุขึ้นในช่วงต้น 1782 ซึ่งกวาดกษัตริย์หนุ่มจากบัลลังก์และดำเนินการแล้วเขา รุ่นของเหตุการณ์อื่นที่มีว่าที่หญิงสาวสามารถเชียงใหม่แต่งงานกับน้องชายของพระรามพระมหากษัตริย์ในอนาคตผมช่วยจัดระเบียบจลาจล ไม่ว่ารายการที่เกิดขึ้นจริงของผู้เข้าร่วมจุดจริงของเรื่องก็คือว่าปัญหาพื้นฐานทางศาสนามีแรงจูงใจในการเปลี่ยนแปลงของการครองราชย์ ทั้งสองตากสินและอนาคตพระราม ผมและพี่ชายของเขาเป็นผู้เสนองานของพุทธศาสนาปฏิรูปที่กล่าวหาว่าอาณาจักรของฤดูใบไม้ร่วง 1767 เมื่อปัญหาทางศาสนาและพยายามที่จะสร้างค่านิยมของชาวพุทธใหม่ที่จะแก้ไขที่ผิดพลาดที่ผ่านมาและให้แน่ใจว่าราชอาณาจักรนั้นจะไม่ลดลงอีกครั้ง วิธีการแก้ปัญหาตากสินคือการทำให้ตัวเองเป็น "กระแสผู้ชนะ" ในทางของเขาไป buddhahood ส่วนบุคคล พระรามพี่ชายของเขา (และพี่น้อง) และอื่น ๆ หลายรุ่นของพวกเขาแทนอยากกลับ "เพื่อพระพุทธศาสนาที่เข้มงวดมากขึ้น. มันมาจากข้อ senti- ดังกล่าวว่า" องคชาติสวน "เกิด. เป็นเหตุเป็นผลและ" วิทยาศาสตร์ " ทัศนคติที่ดูเหมือนว่าลักษณะอื่น ๆ ของคนรุ่นที่ได้อำนาจมาจากยุค 1780. ในอดีตที่ผ่านมาผมได้ตั้งข้อสังเกตว่าผู้เขียนกฎหมายของระยะเวลาที่แสดงให้เห็นถึงเหตุผลของพวกเขา. เราอาจจะยัง แต่ดึงความสนใจของเราไปยังผู้ชมว่าน่าจะอ่าน " หรือไม่ก็อ่านให้พวกเขากฎหมายที่มากับพวกเขาในความวุ่นวายในรัชกาลที่แรกของราชวงศ์ใหม่ หลังจากที่ทุกคนถ้าคุณคิดว่ากฎหมายที่ออกในนามของกษัตริย์ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ก็มีเหตุผลที่พวกเขาก็อาจจะออกมาพร้อมกับได้มีการอำนาจเผด็จการ หากการดำเนินการใหม่ได้เป็นธรรมแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตใจของอย่างน้อยบางส่วน ficant ของประชาชน แน่นอนมันกล่าวว่าสิ่งสำคัญที่กฎหมายของไทยที่ได้รับการทบทวนและในไห 1805 นี้ทำให้เรากลับมาอีกครั้งกับใจตั้งของรุ่นรัชกาลที่ฉันและทราบอีกครั้งที่เราต้องคิดเกี่ยวกับองค์ประกอบที่สำคัญของประชากร และไม่เพียง แต่ผู้ปกครองหรือผู้ร่วมงานใกล้ชิด ขอให้เราเริ่มต้นด้วยการแสดงของพวกเขา ปรากฏอยู่ในฝูงชนในภาพจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดบนผนังของวัดใหม่ที่ประดับกรุงเทพฯ สิ่งแรกที่เราทราบเกี่ยวกับพวกเขาคือความหลากหลายของพวกเขา ผิวของพวกเขา ar มืดและแสงและทุกสิ่งในระหว่าง สไตล์ผมของพวกเขาทำให้มันชัดเจนว่าบางส่วนมีเชื้อสายจีนและคนอื่น ๆ ที่อินเดียหรือไทยเช่นเดียวกับการแต่งกายของพวกเขา พวกเขาอาศัยอยู่ในทุกชนิดของอาคารบ้านเรือนขนาดเล็กหรือใหญ่โตพวกคนรวยและคนจน คมชัดสอดแทรกเหล่านี้กับคนที่เห็นบนผนังของส่วนอื่น ๆ ของโลกที่ใกล้เคียงกับที่ทุกคนมีลักษณะเดียวกัน ถ้าเราเริ่มต้นด้วยการแสดงผลภาพเช่นให้เราเดินหน้าต่อไปที่จะต้องพิจารณาความบันเทิงที่พวกเขาอาจจะมีประสบการณ์ นี่คือโลกที่แตกต่างกันถึงโลกในเมืองโดยการพัฒนายุค 1740 ตอนนี้ย้ายไปวรรณคดีที่พวกเขาฟังไปยังสวดมนต์และเขียน บทกวีของพวกเขากลายเป็นตามนิธิเอียวศรีวงศ์, ภาษามากขึ้นเช่นพูดและภาษาของพวกเขามากกว่าวรรณกรรมของไม่กี่รุ่นก่อนหน้านี้งานวรรณกรรมพบในขณะนี้กรุงเทพมหานคร (ก่อตั้งขึ้นในปี 1782) เป็นนานาชาติมากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยเป็น: มี ตอนนี้แปลจากภาษาจีนมอญพม่าเปอร์เซียภาษามลายูและชวาหมู่คนอื่น ๆ เราต้องคิดว่าผู้ที่ได้รับการสนับสนุนและชำระเงินสำหรับผลงานเหล่านี้ทำเช่นนั้นเพราะพวกเขาต้องการสิ่งที่ได้รับรสนิยม particularistic จะกลายเป็นรสนิยม universalistic ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับช่วงอยุธยาตอนปลายของสยามได้ทำลายและหายไปในการทำลายล้างของยุค 1760 และ มันจะต้องมีการสร้างขึ้นใหม่จากรอยขีดข่วนจากยุค 1780 สิ่งที่ได้รับการจดจำเพียงแค่อาจจะมีการคัดลอกอีกครั้ง แต่เพื่อตอบสนองความต้องการใหม่และตรงกับความคิดใหม่ที่มีขนาดใหญ่ส่องคำใหญ่ทั้งๆที่ความจริงที่ว่าพิมพ์ไม่ได้การจ้างงานยัง เป็นตัวอย่างที่ดีของการต่ออายุวรรณกรรมดังกล่าวใหม่ "อรรถกถาของสามโลก" ผลิตในการสั่งซื้อโดยพระยาราช Thammapricha (แก้ว) ใน 1802 แม้ว่าจะอยู่บนพื้นฐานของการทำงานห้าร้อยปีนี้มีจำนวนแต่งรุนแรงของดาราศาสตร์ที่นับถือศาสนาพุทธแบบดั้งเดิม คิดว่า ขณะที่ประเพณีเก่าได้เริ่มกับโลกสวรรค์และทำงานทางลงไปยังโลกของมนุษย์และนรกที่งานใหม่กลับคำสั่งซื้อเก่าที่จะเริ่มต้นกับมนุษย์และการทำงานขึ้นมาจากที่นั่นที่เคร่งศาสนามากขึ้นในหมู่โคตรอาจจะเชื่อว่ามัน เนื่องจากได้รับการต่ออายุดั้งเดิม แต่หลายคนเชื่อว่าประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนสยามเป็นเพราะความเป็นผู้นำองค์กรและการทหารอาจ สำหรับส่วนมากของยี่สิบปีแรกของประวัติศาสตร์ของกรุงเทพฯกรุงเทพฯเป็นที่ทำสงครามกับดินแดนทางตะวันตกของภูเขา เหล่านี้เป็นข้อสรุปได้ก็ต่อเมื่อกองกำลังจากอาณาเขตทางตอนเหนือของจังหวัดน่านที่ประสบความสำเร็จที่เชียงใหม่ได้ล้มเหลวในการขับไล่กองกำลังของพม่าจากลุ่มน้ำแม่น้ำกกในภาคเหนือไกล (ประมาณเชียงแสน) (น่านจึงได้รับปริญญาของศักดิ์ศรีอำนาจและความเป็นอิสระที่เชียงใหม่ไม่เคยมีความสุข.) ในช่วงเวลาเดียวกันกองกำลังกรุงเทพฯมาครองประเทศตอนนี้เราคิดว่าเป็นลาวเช่นเดียวกับสิ่งที่มีในขณะนี้จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (อีสาน ) และแม้กระทั่งกัมพูชาหนึ่งในกุญแจสู่ความสำเร็จของกรุงเทพฯเป็นตัวแทนอย่างยอดเยี่ยมในเชฟวรรณกรรม doeuvre ของการครองราชย์ของลูกชายพระรามที่พระรามสอง (ข. 1782 r. 1809-1824) นี้เป็นฉบับภาษาไทยภาษาของมหากาพย์รามายณะบทกวีของประเทศอินเดีย ดัดแปลงมาจากรุ่นพ่อพระราชของเขามากที่สุดของทวีปรุ่นที่มีพระเอกพระรามอธิษฐานกับพระเจ้าเพื่อขอความช่วยเหลือและด้วยความช่วยเหลือของพวกเขาเอาชนะศัตรูทางโลก รุ่นของรัชกาลที่สอง แต่ได้พระรามหลอกพระเจ้าเข้าไปช่วยเขา เช่นเดียวกับในสามโลกจักรวาลมนุษย์เป็นศูนย์กลางของโลกและอยู่ในการควบคุมของโชคชะตาของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในท่ามกลางของหนึ่งในส่วนที่ดีที่สุดของกรุงเทพมหานครในปัจจุบัน มีโรงรถสมัยใหม่ โดยในด้านของโบราณ แต่ไม่ว่าง คลอง ที่โรงรถ แต่ซ่อนจากมุมมองเป็นแปลก ๆบางทีก็ละเลย เพราะมันลืม มันควรจะลืม เพราะการมีอยู่ของมันเป็นพยานเพื่อการปฏิวัติในไทยคิด มีแนวโน้มจะละเลย เพราะถือว่าค่อนข้างน่าอายมันคือลิงสวนที่เป็นสถานที่ที่มีหลายร้อยของวัตถุที่ทำด้วยไม้และก้อนหินที่เป็นศิวลึงค์ในรูปร่าง
ทำไมมันมี ? ในกฎหมายประกาศใช้เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2325 , พระใหม่พระราม ( เกิดใน 1736 เพื่อคนไทย พ่อ และ แม่ที่เป็นลูกสาวของครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดของจีน " ) สั่งให้ทุกรูปลึงค์ของพระศิวะเทพ ควรรวมตัวกันและเผา ( ละเลยความจริงที่ว่าจำนวนมากของหิน ) เขากำหนดเพื่อให้ราษฎรสยามควรทำตามสิ่งที่เขาถือว่าเป็น " ความจริง " ของพุทธศาสนานี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ฟื้นสยามอาจหลีกเลี่ยงภัยพิบัติที่รุมเร้า กรุงศรีอยุธยา รุ่นก่อนหน้านี้ ที่สยามได้ถูกโจมตีโดยกองทัพอย่างเต็มที่และไล่ออกจากพม่าใน 1767 เมษายน . เขาไม่โอ หวังที่จะหลีกเลี่ยงเยาะเย้ยของนักท่องเที่ยวต่างประเทศ มันยากที่จะจินตนาการว่าเขาจะมาถึงข้อสรุปก่อนขณะที่ส่วนใหญ่ของผู้ที่อยู่ในสยามใหม่ยังมีชีวิตอยู่ผ่านภัยพิบัติของ 1740 1750 และเมื่อนับร้อยนับพันเสียชีวิตจากความอดอยาก และความรุนแรง แต่สิ่งที่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติอาจจะล้อเลียนศาสนาสยาม ? ทำไมพระราชาองค์ใหม่กลัวเยาะเย้ยของพวกเขา ? ผมพระราม
กษัตริย์และหลายโคตรของเขาผลประกาศความไม่สบายแก่ตนเองบางทีการขายหน้า พวกเขาได้ไปผ่านความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานเมื่อพม่ากำลังทำร้ายและทำลาย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และผู้ที่ยังถือว่าพลังหนุ่มสาว คนไทยที่ยังคงแบ่งออกเป็นการกระทำวงดนตรีที่รุมเร้าไม่ขาดสาย ผู้ที่เข้ามามีอำนาจเป็นเด็กผิดปกติตามมาตรฐานจารีตประเพณีสยามหนึ่งครึ่ง จีน เด็กที่เติบโตขึ้นในครอบครัวที่มีสิทธิพิเศษในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาใน 1710 เป็นชื่อชิน จำได้ว่าเป็นพระเจ้าตากสิน ( B . 1652 ; R . 1767-1782 ) ในระยะสั้น เขาเป็นผู้จัดสามารถเป็นพิเศษและผู้นำ กวาดกองทัพข้ามมากของศูนย์กลางอินโดจีน แต่ทางเขาก็ megaloma - niacal 1780 ,และแกล้งทำเป็นว่าเขาแปลก เช่น เทพหลายโคตรของเขา คำอธิบายอย่างเป็นทางการของสิ่งที่เกิดขึ้นคือกบฏโดยธรรมชาติปะทุขึ้นก่อนใน 1782 ซึ่งกวาดกษัตริย์หนุ่มจากบัลลังก์ และประหารเขา รุ่นของเหตุการณ์อื่นได้ว่าเป็นหนุ่มเชียงใหม่ ได้แต่งงานแล้วกับน้องชายของพระรามราชาในอนาคตผมช่วยจัดระเบียบการกบฏอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นจริงเข้าร่วมรายการ ประเด็นที่แท้จริงของเรื่องคือ ว่า ปัญหาพื้นฐานทางศาสนา มีการเปลี่ยนรัชกาล . ทั้ง ทักษิณ และ รามา ในอนาคตฉันและพี่ชายของเขาปราดเปรียวผู้เสนอปฏิรูปพระพุทธศาสนาว่าโทษของราชอาณาจักร 1767 ตกลงประเด็นทางศาสนาและพยายามที่จะสร้างใหม่ ( ค่าที่จะถูกเข้าใจผิดในอดีต และมั่นใจว่า กระทรวงการต่างประเทศจะไม่ตกอีกแล้ว โซลูชั่นทักษิณ เพื่อให้ตัวเองเป็น " ผู้ชนะ " กระแสในทางของเขาเพื่อพระพุทธเจ้าส่วนบุคคล พระราม ชั้นน้องชายของเขา ( และพี่น้อง ) และอื่น ๆอีกมากมายของโคตรของเขาต้องการแทนกลับไป " ในพระพุทธศาสนาอย่างเคร่งครัด มันเป็นเช่นเซนต์ - ละตินว่า " ลิงสวน " เกิด คือความมีเหตุผลและ " วิทยาศาสตร์ " ทัศนคติที่ดูเหมือนดังนั้นลักษณะของรุ่นที่เข้ามามีอำนาจโดย 1760 .ในอดีตฉันได้ระบุไว้ว่าผู้เขียนกฎหมายของระยะเวลาที่แสดงให้เห็นถึงเหตุผลของเขา เราอาจจะยัง แต่ดึงดูดความสนใจของเราไปยังผู้ชมที่น่าจะอ่าน " หรืออ่านพวกเขากฎหมายที่ได้มาในความวุ่นวายในรัชกาลของราชวงศ์ใหม่ หลังจากทั้งหมดถ้าคุณคิดว่า กฎหมายที่ออกในนามของพระมหากษัตริย์ที่แน่นอนก็มี เหตุผล :