The Princess’s KnightWeed’s eyes sh

The Princess’s Knight

Weed’s eyes shone sharply.

‘Anyway, I can only do my best.’

Having received the commission, he could not back out.
As the fight goes on, he would not have a single moment of rest; Weed courteously bowed to the waist.

“Remy; no, Princess.”
“Yes, Knight nim.”

Princess Remy’s starry eyes were looking down on Weed.
In Weed’s eyes, he saw her small and delicate feet and calves.
To some men, the women’s feet were poisonous things. But Weed did not have such a hobby.

“You must be willing to believe in me. Do not be alarm of whatever happens, you must trust only in me.”
“Yes, I understand. My life, I will leave it in thee.”

Weed ended it there and did not talking anymore.
The Human troops approaching were increasing in number all around them; and flying rocks as well as magic spells were at their doorstep.
This place they stumbled on was on the verge of becoming a vortex of the war.
Weed modestly accepted the rein to become the master of the white horse.
He then pulled the Princess up and placed her behind him.
Puhihing!
The horse lightly neighs.
While one hand holding onto the rein, the other pulled out a sword.
Ding!

Have equipped the Knight of Kallamore Kingdom Koldrim’s sword; Reputation will increase by 2500.
Attack Speed increases.
Strength increases.
Agility increases.
With the powerful Charisma, will overwhelm weaker Monsters.
The power of the Ice Daemon retained in this blade.

Weed tapped the horse to accelerate towards the center of the enemy’s camp.

“Go, giddy up!”

With each of its propagating steps, the white horse accelerated to a scary speed.
This steed was in another dimension when comparing to the colt he had to accept back in Rosenheim Kingdom, during the operation in the Lair of Litvart.
A Knight’s assault is significantly affected by the charge of the horse.
A good steed isn't all based on its stamina or speed, even its gene is deliberate when raising one from conception.
For the most valuable of horses, the beginning of the deliberation starts at the horse's lineage!
He did not know, but he could tell that the horse he was currently riding must have been extremely expensive.
Due to the horse’s terribly rapid sprint, the wind was getting sliced up before them.
A speed comparable to an arrow in flight.
Weed’s eyes widened and held out his sword.
From now on, the only thing he felt was the hilt of his blade. He did not feel the tender and delicate warmth of the Princess who was hanging onto his back.

***

Swordsmanship Dojang.
Jeong Ilhun, dressed in his uniform, was waiting for Cha Eunhee.

“Yo.”
“Yes, Sahyeong.”
“Women say, appearance isn’t everything. So you shouldn’t mind that, k?”

Cheo Jongbeom made haste and spoke.

“Your words are right.”

Ma Sangbeom also patted him.

“I believe Miss Seechwi is fair in nature. And she seems to like you. She’s even coming to the Dojang to meet you, you know?”

She'd even bringing homemade kimbap over too.
The appointed time was approaching.

“Calm your heart for the moment, yo.”

For Jeong Ilhun, it was his shyly first love. He had more butterflies in his stomach due to this first actual meeting than any of the swordsmanship competitions.
It was the same for Cheo Jongbeom, Ma Sangbeom, and Lee Indo.
It was something really unexpected. Their first Sahyeong got a girlfriend.
Although the subject in question was an Orc: a foul, ugly, and a fat Orc, it was something they could congratulate him on.
They all watched them during their adventures in Royal Road; Seechwi’s wisdom was something that could rival Jeong Ilhun’s heart.

“It's time for her to come now…”

Jeong Ilhun was anxiously dreading during the wait, when a lady carrying a lunchbox wandered into the Dojang.

“……”

Cheo Jongbeom, Ma Sangbeom, Lee Indo all gasped.

‘It’s that woman!’
‘She resembles a bit to Seechwi.’
‘But her age is wow…late 30, 40 maybe?’

The plumped body auntie continued to walk toward the Dojang.
Jeong Ilhun’s face still retained a great smile and went out for a face to face.

“You’re just in time. Thank you for coming. Was it tough coming here?”

Jeong Ilhun was the first to extend out his hand.
Though the action was miniscule, the courage it took was tremendous.
In order to not make her feel awkward, he smiled and asked to shake hands.
It wasn’t her appearance but her heart that was important; so he tried to welcome her.
However!

“Who are you?”

The women’s face squinted. Then from within the Dojang, someone who looked like an elementary student came running out.

“Mom! You brought my lunch?”
“Here. Don’t you go forgetting it the next time.”
“Um, ok. Ah, Masters. Hello!”

The little boy bowed like a cute pup before Jeong Ilhun and the other instructors before scampered back into the Dojang.
The boy’s mother went away.

“Keuheum~!”

Jeong Ilhun embarrassingly cleared his throat for a long time, and once again waited for Cha Eunhee.
Then, an eye contact with a woman coming from the street made his body stiff.

‘Is that her?’

She was coming while carrying kimbap luncheons. If she was empty handed, he wouldn't have looked otherwise.
She had fair skin, sparkling eyes, and a beauty that was noticeable within the thousands.
A single person within the lot of thousands. He could stay still in the mid of the center of the city while facing the beauty.
She held two large shopping bags and was walking toward the Dojang.
Jeong Ilhun thought.

‘That’s not her.’

The other instructors also had similar ideas.

‘I don’t think it’s that lady.’
‘But she is coming this way.’
‘What’s going on? Maybe a solicitor for the credit card company? Or to sell stuff. If she tells me to join, then maybe I will. Let’s see how she is with a few words…’

Lee Indo was the most eager.
All of their mind weren't on the heavy shopping bags. If they had seen her grunting due to their weighs, they wouldn't have just sat there in daze.
Their eyes all attached to the young and beautiful lady approaching and couldn't open their mouth edgewise.

‘Why is she still coming this way?’
‘What does she have to come in this direction?’
‘Did we somehow do something wrong?’

In all four men’ head, a myriad of thoughts was blowing through their mind.
She came and precisely stood before Jeong Ilhun; then fondly spoke.

“Hello, Ilhun ssi!”

Suspicion flew across Jeong Ilhun’s eyes.

“How did you come to know of my name? Could you perhaps be a scout from another Dojang coming to make a proposal…”

Even if they tried to lure him away with a beauty, he wouldn’t leave the Dojang.
No matter whom they received the offer from; whether it was the instructors or their students, none would accept it from anybody. With the time they’ve accumulated learning the way of the sword; the depth of their honor outweighs any amount of the money offered.
Her bright smile formed a slight dimple and she asked.

“What? I’m not a scout, but weren’t you waiting for me?”

Now Jeong Ilhun was really surprised.

“Wa, waa, wha, what?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัศวินเจ้าหญิงตาของวัชพืชส่องอย่างรวดเร็ว. 'อย่างไรก็ตามผมสามารถทำดีที่สุดของฉัน. ต้องได้รับค่าคอมมิชชั่นที่เขาไม่สามารถกลับออก. ในฐานะที่เป็นการต่อสู้ไปที่เขาจะได้มีช่วงเวลาเดียวของส่วนที่เหลือ; วัชพืชโค้งคำนับสุภาพถึงเอว. "Remy; ไม่มีการปริ๊นเซ. "" ใช่อัศวิน nim. "ปริ๊นเซเรมี่ตาเต็มไปด้วยดวงดาวกำลังมองลงบนวัชพืช. ในสายตาของวัชพืชเขาเห็นเท้าเล็กและละเอียดอ่อนและน่องของเธอ. เพื่อผู้ชายบางคนเท้าของผู้หญิงเป็นสิ่งที่เป็นพิษ แต่วัชพืชไม่ได้เช่นงานอดิเรก. "คุณต้องยินดีที่จะเชื่อในตัวผม ไม่ต้องเตือนภัยของสิ่งที่เกิดขึ้นคุณจะต้องให้ความไว้วางใจในตัวผมเท่านั้น. "" ใช่ฉันเข้าใจ ชีวิตของฉันฉันจะปล่อยให้มันในตัวท่าน ". วัชพืชมันจบลงที่นั่นและไม่ได้พูดถึงอีกต่อไป. ทหารใกล้มนุษย์ได้รับการเพิ่มขึ้นในจำนวนทั้งหมดรอบตัวพวกเขา; และหินบินเช่นเดียวกับเวทมนตร์คาถาอยู่ที่บ้านของพวกเขา. สถานที่แห่งนี้พวกเขาสะดุดในกำลังจะกลายเป็นกระแสน้ำวนของสงครามที่. วัชพืชสุภาพยอมรับบังเหียนที่จะกลายเป็นเจ้านายของม้าสีขาว. จากนั้นเขาก็ดึงเจ้าหญิงขึ้น . และวางไว้เธออยู่ข้างหลังเขา! Puhihing. ม้าเบา neighs ในขณะที่มือข้างหนึ่งถือไว้บังเหียนอื่น ๆ ที่ดึงออกมาจากดาบ. Ding! มีการติดตั้งอัศวินดาบ Kallamore ราชอาณาจักร Koldrim ของ; ชื่อเสียงจะเพิ่มขึ้นโดย 2500 การเพิ่มขึ้นของความเร็วในการโจมตี. การเพิ่มขึ้นของความแข็งแรง. การเพิ่มขึ้นของความว่องไว. ด้วยคุณสมบัติพิเศษที่มีประสิทธิภาพจะครอบงำมอนสเตอร์ที่อ่อนแอ. อำนาจของน้ำแข็งภูตสะสมในใบนี้. วัชพืชเคาะม้าเพื่อเร่งสู่ศูนย์กลางของค่ายศัตรู . "ไปขึ้นหวิว!" ด้วยการแต่ละขั้นตอนขยายพันธุ์ม้าขาวเร่งความเร็วที่น่ากลัว. ม้านี้อยู่ในอีกมิติหนึ่งเมื่อเทียบกับเด็กหนุ่มที่เขาต้องยอมรับกลับมาอยู่ใน Rosenheim ราชอาณาจักรในระหว่างการดำเนินงานในถ้ำที่ ของ Litvart. โจมตีอัศวินได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญโดยค่าใช้จ่ายของม้า. ม้าที่ดีไม่ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งหรือความเร็วแม้ยีนของมันคือเจตนาเมื่อยกหนึ่งจากความคิด. สำหรับส่วนใหญ่ที่มีคุณค่าของม้าจุดเริ่มต้น ของการพิจารณาเริ่มต้นที่เชื้อสายม้า! เขาไม่ได้รู้ แต่เขาสามารถบอกได้ว่าม้าที่เขาได้รับในขณะนี้ขี่จะต้องได้รับราคาแพงมาก. เนื่องจากม้าวิ่งอย่างรวดเร็วมากที่ลมกำลังจะหั่นบาง ๆ ขึ้นก่อนที่พวกเขา. ความเร็ว เปรียบได้กับลูกศรในการบิน. ตาของวัชพืชกว้างและยื่นออกมาดาบของเขา. จากนี้ไปสิ่งเดียวที่เขารู้สึกว่าเป็นด้ามจับของใบมีดของเขา เขาไม่ได้รู้สึกอ่อนโยนและความอบอุ่นที่ละเอียดอ่อนของเจ้าหญิงที่ถูกแขวนอยู่บนหลังของเขา. *** Swordsmanship Dojang. จอง Ilhun ในชุดเครื่องแบบของเขากำลังรอฮีชะอำ. "โย." "ใช่ Sahyeong." " ผู้หญิงพูดว่าการปรากฏตัวไม่ได้ทุกอย่าง ดังนั้นคุณจึงไม่ควรคิดว่า K? "Cheo Jongbeom ก็รีบพูด." คำพูดของคุณมีสิทธิ. "Ma Sangbeom ยังตบเขา." ผมเชื่อว่านางสาว Seechwi เป็นธรรมในธรรมชาติ และเธอก็ดูเหมือนจะชอบคุณ เธอแม้จะมาถึง Dojang เพื่อตอบสนองคุณคุณรู้หรือไม่ "เธอต้องการแม้กระทั่งนำโฮมเมดkimbap มากกว่าเกินไป. เวลาที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นที่ใกล้เข้ามา." สงบหัวใจของคุณในขณะนั้นยอ. "สำหรับการจองIlhun มันเป็นของเขาอย่างอาย ๆ ครั้งแรก ความรัก. เขามีผีเสื้อในท้องของเขาเนื่องจากการประชุมครั้งนี้ที่เกิดขึ้นจริงเป็นครั้งแรกกว่าใด ๆ ของการแข่งขันดาบ. มันเป็นเหมือนกันสำหรับ Cheo Jongbeom แม่ Sangbeom และลีอินโด. มันเป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดจริงๆ แรกของพวกเขา Sahyeong มีแฟน. แม้ว่าเรื่องในคำถามเป็น Orc. เหม็นน่าเกลียดและ Orc ไขมันมันเป็นสิ่งที่พวกเขาจะได้แสดงความยินดีกับเขาในพวกเขาทุกคนเฝ้าดูพวกเขาในระหว่างการผจญภัยของพวกเขาในรอยัลโร; ภูมิปัญญา Seechwi เป็นบางสิ่งบางอย่างที่อาจเป็นคู่แข่งหัวใจจอง Ilhun ของ. "มันเป็นเวลาสำหรับเธอที่จะมาตอนนี้ ... " จอง Ilhun ได้รับความกังวลใจกลัวในระหว่างการรอคอยเมื่อผู้หญิงแบกกล่องอาหารกลางวันเดินเข้าไปใน Dojang ได้. "...... " Cheo Jongbeom แม่ Sangbeom ลีอินโดทั้งหมดอ้าปากค้าง. 'มันผู้หญิงที่!' 'เธอมีลักษณะบิตเพื่อ Seechwi ได้.' 'แต่อายุของเธอคือว้าว ... ปลาย 30, 40 อาจจะ?' ป้าร่างกายฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องที่จะเดินไปทาง Dojang. ใบหน้าจอง Ilhun ยังคง สะสมรอยยิ้มที่ดีและเดินออกไปสำหรับใบหน้าเพื่อใบหน้า. "คุณเพียงแค่ในเวลา ขอบคุณที่มา. มันเป็นเรื่องที่ยากมาที่นี่? "จองIlhun เป็นครั้งแรกที่จะขยายมือของเขาออก. แม้ว่าการดำเนินการเป็น miniscule, ความกล้าหาญที่จะเอาเป็นอย่างมาก. เพื่อที่จะไม่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเขายิ้มและขอให้จับมือ. มัน wasn 'เสื้อรูปร่างหน้าตาของเธอ แต่หัวใจของเธอว่าเป็นสิ่งที่สำคัญ; ดังนั้นเขาจึงพยายามที่จะต้อนรับเธอ. แต่! "คุณเป็นใคร?" ใบหน้าของผู้หญิง squinted แล้วจากภายใน Dojang คนที่ดูเหมือนจะเป็นนักเรียนประถมมาวิ่งออกมา. "แม่! คุณนำอาหารกลางวันของฉัน "" ที่นี่ อย่าลืมคุณไปมันในครั้งต่อไป. "" อืมโอเค อาโท Hello! "เด็กน้อยโค้งเหมือนลูกสุนัขน่ารักก่อนจองIlhun และอาจารย์อื่น ๆ ก่อนที่จะรีบลุกขึ้นกลับเข้ามาใน Dojang ได้. แม่ของเด็กไปออกไป." Keuheum ~! "จองIlhun เปิ่นล้างลำคอของเขาเป็นเวลานานและอีกครั้ง รอฮีชะอำ. จากนั้นติดต่อตากับผู้หญิงที่มาจากถนนที่ทำแข็งร่างกายของเขา. 'เป็นว่าเธอ?' เธอได้รับมาในขณะที่แบก kimbap สังสรรค์ ถ้าเธอเป็นมือเปล่าเขาจะไม่ได้มองเป็นอย่างอื่น. เธอมีผิวขาวตาเป็นประกายและความงามที่เห็นได้ชัดภายในพันที่. คนเดียวที่อยู่ในจำนวนมากนับพัน เขาจะยังคงอยู่ในช่วงกลางของใจกลางเมืองในขณะที่หันหน้าไปทางความงาม. เธอจัดขึ้นสองถุงช้อปปิ้งขนาดใหญ่และกำลังเดินไปสู่ ​​Dojang ได้. จอง Ilhun คิดว่า. 'นั่นไม่ใช่เธอ. อาจารย์อื่น ๆ ยังมีความคิดที่คล้ายกัน.' ฉันไม่คิดว่ามันเป็นผู้หญิงที่. '' แต่เธอก็จะมาด้วยวิธีนี้. '' สิ่งที่เกิดขึ้น? บางทีทนายความสำหรับ บริษัท บัตรเครดิตหรือไม่ หรือจะขายสิ่ง ถ้าเธอบอกฉันจะเข้าร่วมแล้วบางทีฉันจะ ลองดูว่าเธออยู่กับคำไม่กี่คำ ... 'ลีอินโดเป็นความกระตือรือร้นมากที่สุด. ทั้งหมดของจิตใจของพวกเขาไม่ได้อยู่ในถุงช้อปปิ้งหนัก ถ้าพวกเขาได้เห็นเธอคำรามอันเนื่องมาจากน้ำหนักของพวกเขาจะไม่ได้เพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นในความงุนงง. สายตาของพวกเขาทั้งหมดที่แนบมากับหญิงสาวและสวยงามใกล้และไม่สามารถเปิดทางขวางปากของพวกเขา. 'ทำไมเธอยังมาทางนี้ '' สิ่งที่เธอไม่ต้องมาในทิศทางนี้? '' พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด? ในทุกสี่คน 'หัวมากมายของความคิดที่ถูกพัดผ่านใจของพวกเขา. เธอมายืนอยู่และแม่นยำก่อนที่จะจอง Ilhun; แล้วด้วยความรักพูด. "สวัสดี Ilhun คะ!" สงสัยบินข้ามตาจอง Ilhun ของ. "คุณไม่ได้รู้ว่าชื่อของฉันได้อย่างไร บางทีคุณอาจจะเป็นลูกเสือจากที่อื่น Dojang มาเพื่อให้ข้อเสนอ ... "ถึงแม้ว่าพวกเขาพยายามที่จะล่อให้เขาไปกับความงามของเขาจะไม่ปล่อยให้Dojang. ไม่ว่าพวกเขาได้รับข้อเสนอจาก; ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หรือนักเรียนของพวกเขาไม่มีใครจะยอมรับได้จากใคร กับเวลาที่พวกเขาได้เรียนรู้วิธีการสะสมของดาบ ความลึกของเกียรติของพวกเขาเมื่อเทียบกับจำนวนเงินที่ใด ๆ ที่นำเสนอ. the เธอรอยยิ้มที่สดใสกลายเป็นลักยิ้มเล็กน้อยและเธอถาม. "คืออะไร? ฉันไม่ได้ลูกเสือ แต่ไม่คุณรอสำหรับฉัน "ตอนนี้จองIlhun รู้สึกประหลาดใจจริงๆ." วา Waa, หว้าอะไร? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าหญิงอัศวิน

กัญชาตาส่องอย่างรวดเร็ว

'anyway ฉันได้แต่ทำให้ดีที่สุดค่ะ

ได้รับค่าคอมมิชชั่นแล้ว เขาอาจจะไม่กลับออกไป .
เป็นการต่อสู้ไป เขาจะไม่มีช่วงเวลาที่เหลือ ; วัชพืชสุภาพคำนับถึงเอว

" เรมี่ ไม่มี เจ้าหญิง "
" ใช่ อัศวินนิม "

เจ้าหญิงเรมีก็แจ่มจรัสตาดูถูกวัชพืช วัชพืช
ในดวงตาเขาเห็นเท้าเล็กและละเอียดอ่อนของเธอ และ calves .
บางคน เท้าของผู้หญิงเป็นสิ่งที่มีพิษ แต่วัชพืชไม่ได้มีเช่นงานอดิเรก

" คุณจะต้องยินดีที่จะเชื่อในตัวผม ไม่ต้องปลุกของไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณต้องเชื่อใจฉัน "
" ครับ ผมเข้าใจ ชีวิตของข้า ข้าจะปล่อยเจ้า "

เสร็จ มีวัชพืชและไม่พูดอีกแล้ว
มนุษย์กำลังเข้าใกล้มากขึ้นในจํานวนรอบตัวเขา และบินหินเช่นเดียวกับเวทมนตร์วิเศษอยู่ที่บันไดหน้าประตูของพวกเขา
ที่นี่พวกเขาสะดุดเกือบจะกลายเป็นน้ำวนของสงคราม .
วัชพืชเจียมยอมรับบังเหียนให้กลายเป็นต้นแบบของ ม้าขาว
จากนั้นเขาก็ดึงเจ้าหญิง ขึ้นแล้ววางเธอไว้เบื้องหลัง
puhihing ! ม้าเบา ๆ

neighs .ในขณะที่มือข้างหนึ่งรั้งบังเหียน , อื่น ๆ ดึงออกมาเป็นดาบ
กิ๊ง

มีพร้อม อัศวินดาบ kallamore อาณาจักร koldrim ; ชื่อเสียงจะเพิ่มขึ้นเป็น 2500

เพิ่มโจมตี เพิ่มความเร็ว ความแข็งแกร่ง เพิ่มความคล่องตัว
.
ที่มีเสน่ห์ที่มีประสิทธิภาพ จะทำให้มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง .
พลังของภูตน้ำแข็งสะสมในใบนี้

วัชพืชทาบทามม้าเร่งต่อศูนย์ของค่ายของศัตรู

" ไป , ไปเร็ว ! "

กับแต่ละขั้นตอนของการขยายพันธุ์ , ม้าขาวเร่งกับความเร็วที่น่ากลัว
ม้านี้ในอีกมิติหนึ่ง เมื่อเปรียบเทียบกับโคลท์ เขาต้องรับกลับใน Rosenheim อาณาจักร ระหว่างการผ่าตัดในรังของ litvart .
การโจมตีของอัศวินเป็นปัจจัย โดยค่าใช้จ่ายของม้า ม้าดี
มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเร็ว ความแข็งแกร่ง หรือ แม้แต่ยีนของมันคือชั่งเมื่อเลี้ยงจาก conception
ให้มีคุณค่ามากที่สุด ม้า เป็นจุดเริ่มต้นของการเริ่มต้นที่สายเลือดของม้า !
เค้าไม่รู้ แต่เขาสามารถบอกได้ว่าเขากำลังขี่ม้าคงจะแพงมาก .
เนื่องจากของม้าวิ่งโคตรเร็ว ลมกำลังหั่นขึ้นก่อนที่พวกเขา .
ความเร็วเทียบเท่ากับลูกศรในการบิน และวัชพืชของ
ตาเบิกกว้างถือดาบของเขา .
ตอนนี้ สิ่งเดียวที่เขารู้สึกคือด้ามของดาบของเขา เขาไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นอ่อนโยนและละเอียดอ่อนของเจ้าหญิงที่ถูกแขวนไว้บนหลังของเขา . . . . . .

* * *

นักดาบี่ .
จอง ilhun แต่งกายในเครื่องแบบของเขารอชา eunhee

" โย "
" ครับ sahyeong "
" ผู้หญิงพูด หน้าตาไม่ได้ทุกอย่าง ดังนั้นคุณควรทราบว่า K "

ชอ jongbeom ก็รีบพูด

" เธอพูดถูก . . . "

มา sangbeom ยังลูบหัวเขา . .

" ผมเชื่อว่าคุณ seechwi เป็นธรรมในธรรมชาติ และดูเหมือนว่าเธอจะชอบคุณ เธอยังมาที่ได้พบคุณ คุณรู้มั้ย ? "

เธอจะเอาพาสข้าวปั้นเหมือนกัน เวลานัดก็ใกล้


" สงบใจสักพัก โย่ "

จอง ilhun มันเป็นอย่างเอียงอายก่อนความรัก เขามีผีเสื้อในท้องของเขา เนื่องจากการประชุมที่เกิดขึ้นจริงนี้ก่อนกว่าใด ๆของเพลงกระบี่การแข่งขัน .
เหมือนกัน ชู jongbeom มา sangbeom , และ ลี น .
มันเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆsahyeong แรกของพวกเขามีแฟน
ถึงแม้ว่าเรื่องในคำถามเป็น Orc : สกปรก น่าเกลียด และ ผีอ้วน มันเป็นสิ่งที่พวกเขาจะแสดงความยินดีกับเขา พวกเขาทั้งหมดดู
ในระหว่างการผจญภัยของพวกเขาใน รอยัล ถนน ปัญญา seechwi เป็นบางอย่างที่คู่แข่งหัวใจของจอง ilhun

" มันถึงเวลาที่เธอต้องมาตอนนี้ . . . . . . . "

จอง ilhun กำลังใจจดใจจ่อ dreading ในระหว่างรอเมื่อผู้หญิงถือกล่องเดินลงโดจัง

" . . . . . . . "

ชอ jongbeom มา sangbeom ลี นทั้งหมดอ้าปากค้าง

' มันผู้หญิงคนนั้น '
เธอคล้ายกับบิต seechwi '
แต่อายุของเธอ ว้าว . . . . . . . สาย 30 , 40 มั้ง '

plumped ร่างกายป้ายังคงเดินเข้าหาี่ .
หน้าจอง ilhun ยังคงยิ้มดี และไปที่หน้า

" พอดีเลยขอบคุณที่มา มันลำบากมาที่นี่ ? "

จอง ilhun เป็นครั้งแรกเพื่อขยายออกมือของเขา .
ถึงแม้ว่าการกระทำจ้อน ความกล้ามันก็มหาศาล
เพื่อให้เธอรู้สึกอึดอัดใจ เขายิ้มและถาม จับมือ
ไม่ใช่หน้าตา แต่หัวใจเธอ ที่สำคัญ เขาพยายามที่จะต้อนรับเธอ .
แต่ !

" นายเป็นใคร ? "

ผู้หญิงหน้า squinted .แล้วจากภายในโดจัง คนที่ดูเหมือนเด็กประถมมาหมดแล้ว

" แม่ ! คุณนำอาหารกลางวันของฉัน ? "
" ที่นี่ ไม่ไปลืมมันต่อไป " .
" อืม โอเค อ่า อาจารย์ สวัสดี ! "

เด็กชายคำนับอย่างน่ารักลูกสุนัขก่อนจอง ilhun และอื่น ๆอาจารย์ก่อน scampered กลับไปี่ .
แม่ของเด็กไป

" keuheum ~ ! "

จอง ilhun เปิ่นล้างคอของเขาเป็นเวลานานและอีกครั้งรอชา eunhee .
แล้วมีการสบตากับผู้หญิงที่มาจากถนนทำให้ร่างของเขาแข็ง

'is นั่นเธอเหรอ ? '

เธอออกมาในขณะที่แบกบับอาหารกลางวัน . ถ้าเธอมือเปล่า เขาคงดูอย่างอื่น .
เธอมีผิว ยุติธรรม นัยน์ตาเป็นประกาย และความงามที่ชัดเจนภายใน พัน .
คน ๆ เดียว ภายใน หลาย พัน เขาอาจจะยังอยู่ในช่วงกลางของศูนย์กลางของเมืองในขณะที่เผชิญกับความงาม
เธอจัดขึ้นสองถุงช้อปปิ้งขนาดใหญ่และเดินต่อกี่ .
จอง ilhun คิด

ที่ไม่ใช่ของเธอ . '

อาจารย์มีความคิดอื่น ๆที่คล้ายกัน

" ไม่คิดว่ามันจะคุณหนู
แต่เธอมา '
'what ขึ้นบางทีนายหน้าสำหรับ บริษัท บัตรเครดิต หรือขายของ ถ้าเธอบอกให้ฉันเข้าร่วม บางทีฉันอาจจะ . ดูว่าเธออยู่ด้วยไม่กี่คำ . . . . . . . '

ลี อินโดมากที่สุดกระตือรือร้น .
ทั้งหมดของจิตใจของพวกเขาไม่ได้อยู่ในถุงหนัก ถ้าพวกเขาได้เห็นเธอ . . . . . เนื่องจากน้ำหนักของพวกเขา พวกเขาจะไม่เพียงแค่นั่งอยู่ใน
งงดวงตาของทั้งหมดที่แนบมากับหนุ่มและสาวสวยใกล้และไม่เปิดปากไปทางขอบ

'why เธอยังมาทางนี้ '
'what เธอต้องไปในทิศทางนี้ ? '
'did เราได้ทำอะไรผิด ? '

ทั้งสี่คน ' หัว , มากมายของความคิดถูกเป่าผ่านจิตใจของพวกเขา และแน่นอน
เธอมายืนจอง ilhun แล้วชอบพูด

" สวัสดีilhun ชิ ! "

สงสัยบินข้ามจอง ilhun ตา

" แล้วทำไม คุณถึงรู้ชื่อฉัน คุณอาจจะมีแมวมองจากอีกี่มาทำข้อเสนอ . . . . . . . "

แม้ว่าพวกเขาพยายามที่จะล่อเขาออกไปกับสาวสวย เขาจะไม่ปล่อยให้ี่ .
ไม่ว่าที่พวกเขาได้รับข้อเสนอจาก ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หรือนักเรียนของตน ไม่มีใครจะรับจากใครกับเวลาที่พวกเขาได้สะสมการเรียนรู้วิถีของดาบ ความลึกของเกียรติของพวกเขาเมื่อเทียบกับจำนวนเงินใด ๆเสนอ ยิ้มของเธอสดใสขึ้นลักยิ้มเล็กน้อยเธอถาม

" อะไร ? ผมไม่ใช่ลูกเสือ แต่ไม่ได้รอฉันอยู่เหรอ ? "

ตอนนี้จอง ilhun ประหลาดใจจริงๆ

" ดะ หว่า หวา อะไร ? "