Chapter 30: “Healing Hands (4)”Jun

Chapter 30: “Healing Hands (4)”

Jun Wu Xie was a little startled as she looked over with a slight frown.

He casually made his way to the nearest chair as he sat down and lazily plopped his head on his hand as he gave her a charming smile. His long black satin hair draped down the side and framed his gorgeous face.

That picture itself was a sin.

Jun Wu Xie had not seen him for the past few days and had almost forgot about his existence. Didn’t think that he would appear so suddenly.

With his appearance, she could vaguely smell the familiar scent of blood, despite it being covered by the strong fragrance of herbs, with her sensitive nose, she could still sniff out that faint trace.

Jun Wu Yao looked at her happily but his expression almost crumbled when he saw her frown at him as she covered her nose with her hand. His handsome smile was frozen.

“Next time, if you have not completely removed the smell, you are not allowed in the pharmacy.” She warned him with a deep frown. She did not care where he’s from, as long as he didn’t provoke her and Lin Palace, he could do whatever he want.

Jun Wu Yao slowly stood up as he looked at her with a distressed expression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 30: "การรักษามือ (4)"มิ.ย. Wu Xie ตกใจเล็กน้อยเธอมองผ่านกับหน้านิ่วเล็กน้อยเขาตั้งใจทำให้เก้าอี้ที่ใกล้ที่สุดทางของเขาเขานั่งลง และมูม plopped หัวของเขาบนมือของเขาเป็นเขาให้เธอรอยยิ้มมีเสน่ห์ ผมแพรสีดำยาวคลุมลงด้านข้าง และกรอบใบหน้างดงามของเขาภาพที่ตัวเองเป็นบาปมากมิ.ย. Xie วูไม่ได้เห็นเขาเพียงไม่กี่วันผ่านมา และมีเกือบจะลืมเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของเขา ไม่คิดว่า เขาจะปรากฏขึ้นมาก็เพื่อมีเขา เธอจะได้รางกลิ่นคุ้นเคยกลิ่นเลือด แม้จะถูกปกคลุม ด้วยกลิ่นหอมแรงของสมุนไพร กับจมูกของเธอมีความสำคัญ เธอยังคงไม่สามารถสูดอากาศออกติดตามที่จางมิ.ย.วูยาวมองเธออย่างมีความสุข แต่นิพจน์ของเขาเกือบร่วงเมื่อเขาเห็นเธอขมวดคิ้วที่เขา ตามเธอปกคลุมจมูกของเธอ ด้วยมือของเธอ รอยยิ้มของเขาหล่อถูกแช่แข็ง"ครั้งต่อไป ถ้าคุณไม่สมบูรณ์เอากลิ่น คุณไม่ได้ในร้านขายยา" เธอเตือนเขา ด้วยหน้านิ่วลึก เธอไม่ได้ดูแลเขาเป็นจาก ตราบใดที่เขาไม่ได้กระตุ้นเธอและพาหลิน เขาสามารถทำสิ่งที่เขาต้องการมิ.ย.ยาว Wu ที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ตามที่เขามองดูที่เธอกับนิพจน์ที่เป็นทุกข์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 30 : " มือการรักษา ( 4 )จุนวูเซี่ยเป็นเพียงเล็กน้อยตกใจเมื่อเธอมองพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาก็ทำให้ทางของเขาไปยังเก้าอี้ที่ใกล้ที่สุด เขานั่งเหม่อ plopped หัวของเขาในมือของเขาที่เขาให้เธอเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ของเขายาวสีดำซาตินผมพาดลงด้านข้างและกรอบใบหน้าที่งดงามของเขาที่ภาพตัวเองเป็นบาปจุนวูเซียก็ไม่ได้พบเขาเมื่อ 2-3 วันก่อน และมีเกือบลืมเกี่ยวกับชีวิตของเขา ไม่คิดว่าเขาจะปรากฏตัวอย่างกระทันหันกับการปรากฏตัวของเขา เธออาจผาดได้กลิ่นที่คุ้นเคยของเลือด แม้จะถูกปกคลุมด้วยกลิ่นฉุนของสมุนไพร กับจมูกที่อ่อนไหวของเธอ เธออาจจะยังค้นพบว่า เป็นลม แกะรอยจุน Wu ยาวมองเธออย่างมีความสุข แต่การแสดงออกของเขาเกือบจะพังทลายลง เมื่อเขาเห็นเธอขมวดคิ้วที่เขาเป็นเธอคลุมจมูกของเธอกับมือของเธอ ยิ้มหล่อของเขาถูกแช่แข็ง" คราวหน้าถ้าคุณมีเอาออกไม่หมดกลิ่น คุณจะไม่ได้รับอนุญาตในร้านขายยา . " เธอเตือนเขาขมวดคิ้วเข้ม เธอไม่ได้ดูแลเขามาจากไหน ตราบใดที่เขาไม่ได้ยั่วโมโหเธอและลิน พาเลซ เขาสามารถทำในสิ่งที่เขาต้องการจุน Wu ยาวค่อยๆลุกขึ้นยืน เขาจ้องมองเธอด้วยสีหน้าที่เป็นทุกข์