Everybody has their own unforgettab

Everybody has their own unforgettable childhood memories, so do I. Childhood memories are the memories that people experienced when they was little. Childhood memories can be happy or sad memories. There is so many things I do when I was little. Some of my childhood memories I already forgotten. But some memories I can't forget. For example, climbing a fruit tree with my brother and cousins. When I was a little girl, I'm a little bit naughty. When the school breaks come, my family and I will visits my grandparents. This is the best part that I can remember. When the fruit seasons come, my brother and I together with my cousins will stole a fruits at my uncle farm. Our uncle will yell at us when he saw we are stolen the fruits at his farm. He will say with anger at us. " Hey, what are you doing at my farm? Are you going to stole a fruit again? Get out from here or I tell your parents about this". He always say that like a tiger want to eat his prey. We will run as fast as we could along with the fruits. Another memories that I can forgot is when my friends and I play kick the can and throw a slipper to the wooden stick. This is my favourite game. We will choose who will throw the slipper and who will play a role to find us. Whoever success to build the wooden stick again, he or she will win and the one who failed to find us will play that role again. This game was fun. Nowadays, children doesn't play this game anymore. After school or school holiday, my brother will bring me to the river with his friends. At there, we will swimming and fishing. Well, I don't really like fishing but my brother, yes. I like to saw they catch the fish and turtle. The last memories I can't forgot is when my brother and I play hide and seek with our cousin. We will play this game until Maghrib. My mom always angry at us bacause we are always late to go home. She will yelling and told about ghost to make we are scare. "Asmidah! Asry! where are you kids? Go home now, it is not good for kids to play until Maghrib. The ghost will came and hide you!" she said. After we hear that, we will run as fast as we could like a dog want to chase us. It was really fun when I was a little girl and all of these memories I can't forgot until now. Actually, childhood memories are not always fun like we think. There is some memories that we want to forget and this memory are really the bad memory in our life. As for me, I rather think about happy childhood memories than sadness memories. All the experience when I was little make me think about the future. So, every memories in our mind we need to precious it. We cannot back to the past. The future are await for us to explore.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนมีความทรงจำวัยเด็กพึงตนเอง เช่นวัยเด็ก I. ความทรงจำในความทรงจำที่คนมีประสบการณ์เมื่อพวกเขาเป็นเล็กน้อย ความทรงจำในวัยเด็กก็มีความทรงจำที่มีความสุข หรือเศร้าได้ มีหลายสิ่งหลายอย่างเมื่อผม บางส่วนของความทรงจำในวัยเด็กของฉันฉันลืมแล้ว แต่ความทรงจำบางอย่างที่ฉันไม่สามารถลืม ตัวอย่างเช่น ปีนต้นไม้ผลไม้กับพี่ชายและญาติ เมื่อผมสาวน้อย ฉันซนเล็กน้อย เมื่อโรงเรียนแบ่งมา ครอบครัวของฉัน และฉันจะเข้าชมปู่ย่าตายายของฉัน นี้เป็นส่วนที่จำได้ เมื่อฤดูผลไม้มา พี่ชาย และฉันร่วมกับญาติของฉันจะขโมยผลไม้ที่ฟาร์มลุงของฉัน ลุงของเราจะตะโกนเราเมื่อเขาเห็นเรามีขโมยผลไม้ที่ฟาร์มของเขา เขาจะพูด ด้วยความโกรธที่เรา "เฮ้ กำลังทำอะไรอยู่ที่ฟาร์มของฉัน คุณกำลังจะขโมยผลไม้อีกครั้ง รับจากที่นี่ หรือผมบอกพ่อแม่ของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้" เขามักจะบอกว่า เหมือนเสือต้องการกินเหยื่อของเขา เราจะทำงานได้เป็นอย่างที่เราสามารถพร้อมผลไม้ ความทรงจำอีกที่ลืมคือเมื่อฉันกับเพื่อนเล่นเตะได้ และโยนรองเท้าแตะมีการติดไม้ นี้เป็นเกมโปรดของฉัน เราจะเลือกที่จะโยนรองเท้าแตะและที่จะมีบทบาทในการค้นหาเรา ใครสำเร็จสร้างติดไม้อีก เขา หรือเธอจะเป็นผู้ชนะ และผู้ที่ไม่สามารถค้นหาเราจะเล่นบทบาทที่อีก เกมนี้ก็สนุก ปัจจุบัน เด็กไม่เล่นเกมนี้อีกต่อไป หลังเลิกเรียนหรือวันหยุดของโรงเรียน พี่จะนำฉันไปแม่กับเพื่อนของเขา ที่นั่น เราจะว่ายน้ำ และตกปลา ดี ฉันไม่ชอบตกปลาแต่พี่ชายของฉัน ใช่ อยากเห็นพวกเขาจับปลาและเต่า ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่ไม่ลืมคือเมื่อพี่ชายของฉันและฉันเล่นซ่อน และแสวงหากับลูกพี่ลูกน้องของเรา เราจะเล่นเกมนี้จน Maghrib แม่โกรธที่เราเสมอเพราะเรามักปลายกลับบ้าน เธอจะตะโกน และบอกเกี่ยวกับผีจะทำให้เรามีความหวาดกลัว "Asmidah Asry คุณเด็กอยู่ที่ไหน กลับบ้านตอนนี้ มันไม่ดีสำหรับเด็กเล่นจน Maghrib เธอบอกว่า ผีจะมา และซ่อนคุณ" หลังจากที่เราได้ยินว่า เราจะทำงานเป็นอย่างที่เราไม่ชอบต้องการสุนัขไล่เรา มันก็สนุกจริง ๆ เมื่อฉันเป็นสาวน้อย และทุกความทรงจำเหล่านี้ฉันไม่สามารถลืมจนถึงขณะนี้ จริง ความทรงจำในวัยเด็กจะไม่สนุกเหมือนเราคิดเสมอ มีความทรงจำบางอย่างที่เราต้องการลืม และหน่วยความจำนี้มีหน่วยความจำไม่ดีในชีวิตของเรา สำหรับฉัน ผมค่อนข้างคิดว่า เกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็กมีความสุขกว่าความทรงจำเศร้า ทุกประสบการณ์เมื่อผมน้อยทำให้ฉันคิดเกี่ยวกับอนาคต ดังนั้น ทุกความทรงจำในใจของเราเราจำเป็นต้องมีค่ามัน เราไม่สามารถกลับไปยังอดีต ในอนาคตจะรอให้เราสำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกคนมีของตัวเองที่น่าจดจำความทรงจำในวัยเด็กของพวกเขาจึงทรงจำครั้งที่หนึ่งในวัยเด็กมีความทรงจำที่ว่าคนที่มีประสบการณ์เมื่อพวกเขาเป็นคนตัวเล็ก ทรงจำวัยเด็กสามารถเป็นความทรงจำที่มีความสุขหรือเศร้า มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันทำเมื่อฉันได้เพียงเล็กน้อย บางส่วนของความทรงจำในวัยเด็กของฉันฉันลืมไปแล้ว แต่ความทรงจำบางอย่างที่ฉันไม่สามารถลืม ยกตัวอย่างเช่นการปีนต้นไม้ผลไม้กับพี่ชายและญาติของฉัน เมื่อฉันเป็นสาวน้อยผมนิด ๆ หน่อย ๆ ซน เมื่อปิดภาคเรียนมาครอบครัวของฉันและฉันจะเข้าชมปู่ย่าตายายของฉัน นี้เป็นส่วนที่ดีที่สุดที่ผมจำได้ เมื่อฤดูกาลผลไม้มาพี่ชายและฉันอยู่ด้วยกันฉันกับญาติของฉันจะขโมยผลไม้ที่ฟาร์มลุงของผม ลุงของเราจะตะโกนใส่เราเมื่อเขาเห็นว่าเรากำลังถูกขโมยผลไม้ที่ฟาร์มของเขา เขาจะพูดด้วยความโกรธที่เรา "เฮ้คุณกำลังทำอะไรที่ฟาร์มของฉันได้อย่างไรคุณกำลังจะไปขโมยผลไม้อีกครั้งหรือไม่ได้รับการออกจากที่นี่หรือผมบอกพ่อแม่ของคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้" เขามักจะบอกว่าเหมือนเสือต้องการที่จะกินเหยื่อของเขา เราจะทำงานให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำได้พร้อมกับผลไม้ ความทรงจำที่ฉันจะลืมก็คือเมื่อเพื่อนของฉันและฉันเล่นเตะสามารถและโยนรองเท้าแตะไปยังไม้ นี้เป็นเกมที่ชื่นชอบ เราจะเลือกผู้ที่จะโยนรองเท้าแตะและผู้ที่จะมีบทบาทในการพบกับเราได้ ใครก็ตามที่ประสบความสำเร็จในการสร้างไม้อีกครั้งเขาหรือเธอจะชนะและเป็นผู้หนึ่งที่ล้มเหลวในการหาสิ่งที่เราจะมีบทบาทอีกครั้ง เกมนี้เป็นเรื่องที่สนุก ปัจจุบันเด็กไม่เล่นเกมนี้อีกต่อไป หลังจากที่โรงเรียนหรือโรงเรียนวันหยุดพี่ชายของฉันฉันจะนำไปที่แม่น้ำกับเพื่อน ๆ ของเขา ที่นั่นเราจะว่ายน้ำและการประมง ดีฉันไม่ชอบตกปลา แต่พี่ชายของฉันใช่ ผมชอบที่จะเห็นพวกเขาจับปลาและเต่า ความทรงจำสุดท้ายที่ผมไม่สามารถลืมคือเมื่อพี่ชายของฉันและฉันเล่นซ่อนหากับญาติของเรา เราจะเล่นเกมนี้จนกว่า Maghrib แม่ของฉันมักจะโกรธที่เรา bacause เราอยู่เสมอปลายที่จะกลับบ้าน เธอจะตะโกนและบอกเล่าเกี่ยวกับผีที่จะทำให้เรามีความหวาดกลัว "Asmidah! Asry! คุณจะอยู่ที่ไหนเด็ก? กลับบ้านตอนนี้มันไม่ดีสำหรับเด็กที่จะเล่นจน Maghrib. ผีประสงค์มาและซ่อนตัวคุณ!" เธอพูด. หลังจากที่เราได้ทราบว่าเราจะทำงานให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะชอบสุนัขต้องการที่จะไล่ล่าเรา มันก็สนุกจริงๆเมื่อฉันเป็นสาวน้อยและทุกความทรงจำเหล่านี้ฉันไม่สามารถลืมจนถึงขณะนี้ ที่จริงทรงจำวัยเด็กที่ไม่เคยสนุกเหมือนที่เราคิดว่า มีความทรงจำบางอย่างที่เราต้องการที่จะลืมและหน่วยความจำนี้เป็นจริงหน่วยความจำที่ไม่ดีในชีวิตของเรา สำหรับผมผมค่อนข้างคิดเกี่ยวกับการมีความสุขความทรงจำในวัยเด็กกว่าความทรงจำของความโศกเศร้า ทุกประสบการณ์เมื่อฉันได้เพียงเล็กน้อยทำให้ฉันคิดเกี่ยวกับอนาคต ดังนั้นความทรงจำในใจของเราทุกครั้งที่เราต้องมันมีค่า เราไม่สามารถกลับไปในอดีต ในอนาคตจะมีการรอคอยสำหรับเราที่จะสำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกคนมีของตัวเองลืมความทรงจำวัยเด็ก ฉันก็คิดว่างั้น ความทรงจำในวัยเด็ก คือความทรงจำที่ผู้คนประสบเมื่อพวกเขายังเด็ก ความทรงจำในวัยเด็กจะสุขหรือเศร้า ความทรงจำ มีหลายสิ่งที่ฉันทำตอนที่ฉันยังเล็ก บางส่วนของความทรงจำวัยเด็กของฉันฉันลืมไปหมดแล้ว แต่บางความทรงจำที่ผมไม่อาจลืม ตัวอย่างเช่น ปีน ต้นไม้ ผลไม้ กับ น้อง และญาติ เมื่อฉันยังเป็นเด็กเล็กๆ ก็ซุกซนนิดๆ เมื่อโรงเรียนแบ่งมา ฉันและครอบครัวจะเยี่ยมปู่ย่า นี้เป็นส่วนที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถจำ เมื่อผลไม้ฤดูกาลมา พี่ชายของฉันและฉันร่วมกันกับญาติๆของฉันจะขโมยผลไม้ที่ลุงฟาร์มของฉัน ลุงจะตะโกนใส่เรา เมื่อเขาเห็นเราเป็นขโมยผลไม้ในไร่ของเขา เขาจะพูดด้วยความโกรธที่เรา เฮ้ คุณมาทำอะไรที่ฟาร์มของฉัน คุณจะขโมยผลไม้อีก ออกไปจากที่นี่ หรือจะให้ฉันบอกพ่อแม่เรื่องนี้ " เขามักจะพูดเหมือนกับว่าเสือจะกินเหยื่อของเขา เราจะวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถตามด้วยผลไม้ อีกหนึ่งความทรงจำที่ฉันสามารถลืมคือเมื่อเพื่อนของฉันและฉันเล่นเตะสามารถและโยนรองเท้ากับไม้ นี้เป็นเกมที่ชื่นชอบของฉัน เราจะเลือกคนที่จะโยนรองเท้าและผู้ที่จะมีบทบาทในการตามหาพวกเรา ใครก็ตามที่ประสบความสำเร็จในการสร้างไม้อีกครั้ง เขาหรือเธอจะชนะ และผู้ที่ล้มเหลวในการค้นหาเราก็จะเล่นบทนี้อีกครั้ง เกมนี้สนุกมาก ทุกวันนี้ เด็กไม่ได้เล่นเกมนี้แล้ว หลังเลิกเรียนหรือวันหยุดเรียน พี่ชายจะพาฉันไปที่แม่น้ำกับเพื่อนๆของเขา ที่ มี เรา จะว่ายน้ำและตกปลา ฉันไม่ชอบตกปลาแต่น้องชายของฉัน , ใช่ ฉันชอบที่จะเห็นพวกเขาจับปลาและเต่า สุดท้ายความทรงจำที่ฉันไม่ลืมคือเมื่อพี่ชายของฉันและฉันเล่นซ่อนและแสวงหากับญาติของเรา เราจะเล่นเกมนี้จนกว่า maghrib . แม่ของฉันมักจะโกรธเราเพราะเรามักจะช้าที่จะกลับบ้าน เธอจะตะโกน และเล่าเรื่องผีให้เราตกใจ " asmidah ! asry ! คุณอยู่ไหนลูก ? กลับบ้านแล้ว มันจะไม่ดีสำหรับเด็กที่จะเล่นจน maghrib . ผีจะมาซ่อนคุณ ! " เธอกล่าวว่า หลังจากที่เราได้ยินแบบนั้น เราก็วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เราทำได้ เช่น สุนัขจะไล่เรา มันสนุกจริงๆนะ ตอนฉันเป็นเด็ก และ ความทรงจำเหล่านี้ฉันไม่สามารถลืมไปจนถึงตอนนี้ จริงๆแล้ว ความทรงจำในวัยเด็กไม่ได้สนุกสนานอย่างที่เราคิด . มีความทรงจำบางอย่างที่เราต้องการที่จะลืมและหน่วยความจำนี้เป็นหน่วยความจำที่ไม่ดีในชีวิตของเรา สำหรับผม ผมค่อนข้างคิดเกี่ยวกับความสุขความทรงจำวัยเด็กกว่าความทรงจำเศร้าๆ ทั้งหมดประสบการณ์ตอนเด็กๆ ทำให้ฉันคิดถึงเรื่องอนาคต ดังนั้น ทุกความทรงจำในจิตใจของเรา เราต้องค่ามัน เราไม่สามารถกลับไปสู่อดีต อนาคตกำลังคอยเราสำรวจ