THE SEXTON stood in the porch of Mi

THE SEXTON stood in the porch of Milford meeting-house, pulling busily at the bell-rope. The old people of the village came stooping along the street. Children, with bright faces, tripped merrily beside their parents, or mimicked a graver gait, in the conscious dignity of their Sunday clothes. Spruce bachelors looked sidelong at the pretty maidens, and fancied that the Sabbath sunshine made them prettier than on week days. When the throng had mostly streamed into the porch, the sexton began to toll the bell, keeping his eye on the Reverend Mr. Hooper's door. The first glimpse of the clergyman's figure was the signal for the bell to cease its summons.

"But what has good Parson Hooper got upon his face?" cried the sexton in astonishment.

All within hearing immediately turned about, and beheld the semblance of Mr. Hooper, pacing slowly his meditative way towards the meeting-house. With one accord they started, expressing more wonder than if some strange minister were coming to dust the cushions of Mr. Hooper's pulpit.

"Are you sure it is our parson?" inquired Goodman Gray of the sexton.

"Of a certainty it is good Mr. Hooper," replied the sexton. "He was to have exchanged pulpits with Parson Shute, of Westbury; but Parson Shute sent to excuse himself yesterday, being to preach a funeral sermon."

The cause of so much amazement may appear sufficiently slight. Mr. Hooper, a gentlemanly person, of about thirty, though still a bachelor, was dressed with due clerical neatness, as if a careful wife had starched his band, and brushed the weekly dust from his Sunday's garb. There was but one thing remarkable in his appearance. Swathed about his forehead, and hanging down over his face, so low as to be shaken by his breath, Mr. Hooper had on a black veil. On a nearer view it seemed to consist of two folds of crape, which entirely concealed his features, except the mouth and chin, but probably did not intercept his sight, further than to give a darkened aspect to all living and inanimate things. With this gloomy shade before him, good Mr. Hooper walked onward, at a slow and quiet pace, stooping somewhat, and looking on the ground, as is customary with abstracted men, yet nodding kindly to those of his parishioners who still waited on the meeting-house steps. But so wonder-struck were they that his greeting hardly met with a return.

"I can't really feel as if good Mr. Hooper's face was behind that piece of crape," said the sexton.

"I don't like it," muttered an old woman, as she hobbled into the meeting-house. "He has changed himself into something awful, only by hiding his face."

"Our parson has gone mad!" cried Goodman Gray, following him across the threshold.

A rumor of some unaccountable phenomenon had preceded Mr. Hooper into the meeting-house, and set all the congregation astir. Few could refrain from twisting their heads towards the door; many stood upright, and turned directly about; while several little boys clambered upon the seats, and came down again with a terrible racket. There was a general bustle, a rustling of the women's gowns and shuffling of the men's feet, greatly at variance with that hushed repose which should attend the entrance of the minister. But Mr. Hooper appeared not to notice the perturbation of his people. He entered with an almost noiseless step, bent his head mildly to the pews on each side, and bowed as he passed his oldest parishioner, a white-haired great-grandsire, who occupied an arm-chair in the centre of the aisle. It was strange to observe how slowly this venerable man became conscious of something singular in the appearance of his pastor. He seemed not fully to partake of the prevailing wonder, till Mr. Hooper had ascended the stairs, and showed himself in the pulpit, face to face with his congregation, except for the black veil. That mysterious emblem was never once withdrawn. It shook with his measured breath, as he gave out the psalm; it threw its obscurity between him and the holy page, as he read the Scriptures; and while he prayed, the veil lay heavily on his uplifted countenance. Did he seek to hide it from the dread Being whom he was addressing?

Such was the effect of this simple piece of crape, that more than one woman of delicate nerves was forced to leave the meeting-house. Yet perhaps the pale-faced congregation was almost as fearful a sight to the minister, as his black veil to them.

Mr. Hooper had the reputation of a good preacher, but not an energetic one: he strove to win his people heavenward by mild, persuasive influences, rather than to drive them thither by the thunders of the Word. The sermon which he now delivered was marked by the same characteristics of style and manner as the general series of his pulpit oratory. But there was something, either in the sentiment of the discourse itself, or in the imagination of the auditors, which made it greatly the most powerful effort that they had ever heard from their pastor's lips. It was tinged, rather more darkly than usual, with the gentle gloom of Mr. Hooper's temperament. The subject had reference to secret sin, and those sad mysteries which we hide from our nearest and dearest, and would fain conceal from our own consciousness, even forgetting that the Omniscient can detect them. A subtle power was breathed into his words. Each member of the congregation, the most innocent girl, and the man of hardened breast, felt as if the preacher had crept upon them, behind his awful veil, and discovered their hoarded iniquity of deed or thought. Many spread their clasped hands on their bosoms. There was nothing terrible in what Mr. Hooper said, at least, no violence; and yet, with every tremor of his melancholy voice, the hearers quaked. An unsought pathos came hand in hand with awe. So sensible were the audience of some unwonted attribute in their minister, that they longed for a breath of wind to blow aside the veil, almost believing that a stranger's visage would be discovered, though the form, gesture, and voice were those of Mr. Hooper.

At the close of the services, the people hurried out with indecorous confusion, eager to communicate their pent-up amazement, and conscious of lighter spirits the moment they lost sight of the black veil. Some gathered in little circles, huddled closely together, with their mouths all whispering in the centre; some went homeward alone, wrapt in silent meditation; some talked loudly, and profaned the Sabbath day with ostentatious laughter. A few shook their sagacious heads, intimating that they could penetrate the mystery; while one or two affirmed that there was no mystery at all, but only that Mr. Hooper's eyes were so weakened by the midnight lamp, as to require a shade. After a brief interval, forth came good Mr. Hooper also, in the rear of his flock. Turning his veiled face from one group to another, he paid due reverence to the hoary heads, saluted the middle aged with kind dignity as their friend and spiritual guide, greeted the young with mingled authority and love, and laid his hands on the little children's heads to bless them. Such was always his custom on the Sabbath day. Strange and bewildered looks repaid him for his courtesy. None, as on former occasions, aspired to the honor of walking by their pastor's side. Old Squire Saunders, doubtless by an accidental lapse of memory, neglected to invite Mr. Hooper to his table, where the good clergyman had been wont to bless the food, almost every Sunday since his settlement. He returned, therefore, to the parsonage, and, at the moment of closing the door, was observed to look back upon the people, all of whom had their eyes fixed upon the minister. A sad smile gleamed faintly from beneath the black veil, and flickered about his mouth, glimmering as he disappeared.

"How strange," said a lady, "that a simple black veil, such as any woman might wear on her bonnet, should become such a terrible thing on Mr. Hooper's face!"

"Something must surely be amiss with Mr. Hooper's intellects," observed her husband, the physician of the village. "But the strangest part of the affair is the effect of this vagary, even on a sober-minded man like myself. The black veil, though it covers only our pastor's face, throws its influence over his whole person, and makes him ghostlike from head to foot. Do you not feel it so?"

"Truly do I," replied the lady; "and I would not be alone with him for the world. I wonder he is not afraid to be alone with himself!"

"Men sometimes are so," said her husband.

The afternoon service was attended with similar circumstances. At its conclusion, the bell tolled for the funeral of a young lady. The relatives and friends were assembled in the house, and the more distant acquaintances stood about the door, speaking of the good qualities of the deceased, when their talk was interrupted by the appearance of Mr. Hooper, still covered with his black veil. It was now an appropriate emblem. The clergyman stepped into the room where the corpse was laid, and bent over the coffin, to take a last farewell of his deceased parishioner. As he stooped, the veil hung straight down from his forehead, so that, if her eyelids had not been closed forever, the dead maiden might have seen his face. Could Mr. Hooper be fearful of her glance, that he so hastily caught back the black veil? A person who watched the interview between the dead and living, scrupled not to affirm, that, at the instant when the clergyman's features were disclosed, the corpse had slightly shuddered, rustling the shroud and muslin cap, though the countenance retained the composure of death. A superstitious old woman was the only witness of this prodigy. From the coffin Mr. Hooper passed into the chamber of the mourners, and thence to the head of the staircase, to make the funeral prayer. It was a tender and heart-dissolving prayer, full of sorrow, yet so imbued with celestial hopes, that the music of a heavenly harp, swept by the fingers of the dead, seeme

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SEXTON ยืนอยู่ในระเบียงของประชุมบ้านลฟอร์ด ดึงเชือกระฆังยุ่ง คนเก่าของหมู่บ้านมา stooping ไปตามถนน เด็ก หน้าใส tripped merrily ข้างพ่อ หรือ mimicked เดินที่ graver ในศักดิ์ศรีสติของเสื้อผ้าของพวกเขาวันอาทิตย์ ปริญญาตรีแค่มอง sidelong ที่เมเดนสวย และ fancied ที่ซันไชน์วันสะบาโตทำให้พวกเขาสวยกว่าวันสัปดาห์ เมื่อมีการส่งกระแสข้อมูลนั่งมีส่วนใหญ่เป็นระเบียง sexton การเริ่มโทรระฆัง รักษาตาของเขาบนประตูของ Reverend นายรับ ค้นหารูปของ clergyman แรกเป็นสัญญาณสำหรับเบลล์เลิกหมายเรียกของ"แต่อะไรดีรับ Parson มีตามใบหน้าของเขา" ร้อง sexton ใน astonishmentภายในได้ยินทันทีเปิดเกี่ยวกับ ก beheld semblance ของนายรับ pacing เขาเข้าฌานไปทางบ้านประชุมช้า พรึบ ก็เริ่ม กำลังใจเพิ่มมากขึ้นกว่าถ้ารัฐมนตรีบางแปลกมาปัดฝุ่นเบาะของนายรับแท่นเทศน์"คุณแน่ใจเป็น parson ของเรา" ทูลเทาคลาของ sexton"แน่นอนมันเป็นดีนายรับ ตอบกลับ sexton "พระองค์ได้แลกเปลี่ยน pulpits กับ Parson Shute ของ Westbury แต่ Parson Shute ส่งไปขอโทษตัวเองเมื่อวานนี้ การเทศน์เทศน์งานศพ"สาเหตุของความประหลาดใจมากอาจปรากฏพอเล็กน้อย นายรับ สุภาพบุรุษคน ประมาณ 30 ยังคงปริญญาตรี ว่าได้แต่งตัวด้วยครบกำหนด neatness เสมียน ว่าภรรยาระวังมี starched วงดนตรีของเขา และทาสีฝุ่นประจำสัปดาห์จากวันอาทิตย์ของ garb มีแต่สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นในรูปลักษณ์ของเขา Swathed เกี่ยวกับเขาหน้าผาก และแขวนลงทั่วใบหน้าของเขา ดังนั้นต่ำไปถูกเขย่า โดยลมหายใจของเขา นายรับได้บนผิวดำ บนดูเอื้อมเหมือนประกอบด้วยสองพับของ crape ซึ่งทั้งหมดปกปิดคุณลักษณะของเขา ยกเว้นปากและคาง แต่อาจไม่ได้ดักเขาสายตา เพิ่มเติมกว่าที่จะให้มุมมองภาพที่มืดลงเพื่อสิ่งชีวิต และ inanimate มีร่มนี้มืดมนก่อนเขา รับนายดีเดินในจังหวะช้า และเงียบ เป็นต้น ไป stooping ค่อนข้าง และมองบนพื้นดิน พอเป็นพิธีกับบทบาทชาย ได้ nodding กับ parishioners ของเขาที่ยังคง รออยู่ตอนประชุมบ้านกรุณา แต่ให้ใจหลงถูกพวกที่อวยพรของเขาแทบไม่พบกับการส่งคืน"ผมไม่รู้สึกว่าหน้าดีนายรับของได้หลังชิ้นส่วนของ crape ว่า sexton"ฉันไม่ชอบ muttered หญิงชรา เป็นเธอ hobbled เข้าประชุมบ้าน "เขามีการเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นสิ่งที่น่ากลัว โดยซ่อนใบหน้าของเขาเท่านั้น""Parson เราหายบ้า" ร้องคลาเทา ตามเขาข้ามขีดจำกัดข่าวลือบางปรากฏการณ์ unaccountable มีหน้ารับนายเข้าประชุมบ้าน และตั้งชุมนุมชนทั้งหมดนัก ไม่กี่สามารถละเว้นการบิดศีรษะของพวกเขาไปยังประตู หลายคนยืนตรง และโดยตรงเกี่ยวกับ ความเกลียด ในขณะที่เด็กชายตัวเล็ก ๆ หลาย clambered ที่นั่ง และมาลงอีกครั้งกับไม้น่ากลัว มีทั่วไปคึกคัก rustling ของชุดของผู้หญิง และสับของเท้าของผู้ชาย มากดังต่าง ๆ ที่ hushed ซึ่งควรร่วมของรัฐมนตรีว่าการกระทรวง แต่นายรับปรากฏไม่ให้ สังเกตเห็น perturbation คนของเขา เขาป้อน ด้วยมีขั้นตอนมืด ๆ เกือบ เงี้ยวศีรษะ mildly pews ในแต่ละด้าน และลง ตามเขาผ่าน parishioner เก่าของเขา เป็นขาว haired ดี-grandsire ที่ครอบครองเก้าอี้แขนเป็นของเก็บ แปลกสังเกตวิธีช้าคนนี้มินท์เป็นตระหนักสิ่งเอกพจน์ในลักษณะที่ปรากฏของศิษยาภิบาลของเขาได้ เขาดูเหมือนไม่เต็มใจยึด เข้าร่วมจนนายรับได้แถมยังบันได และแสดงให้เห็นตัวเองในแท่นเทศน์ face to face with คณะของเขา ยกเว้นผิวดำ เคยถูกถอนสัญลักษณ์ที่ลึกลับ มันจับกับลมหายใจของเขาวัด ตามเขาให้อธิษฐาน มันโยนของ obscurity ระหว่างเขาและหน้าศักดิ์สิทธิ์ เขาอ่านคัมภีร์ และในขณะที่เขาอธิษฐาน ม่านวางหนักบนเขาสนับสนุนเชิญ เขาไม่ต้องการซ่อนจากความกลัวในการที่ เขาถูกกำหนดเช่นผลของชิ้นนี้อย่าง crape ที่ผู้หญิงมากกว่าหนึ่งของเส้นประสาทอ่อนถูกบังคับให้ออกจากบ้านการประชุมได้ ทีคณะประสบจางมาเกือบเป็นน่ากลัวเห็นรัฐมนตรีว่าการ เป็นผิวของเขาดำไปนายรับมีชื่อเสียงของนักเทศน์ที่ดี แต่ไม่มีคนที่มีพลัง: เขา strove ชนะคนของเขา heavenward โดยอิทธิพลอ่อน persuasive มากกว่าขับพวกเขา thither โดย thunders ของคำ คำเทศนาซึ่งขณะนี้ได้ส่งถูกทำเครื่องหมาย โดยลักษณะเดียวกันของรูปแบบและลักษณะเป็นชุดทั่วไปของแท่นเทศน์ร้อนรนของเขา แต่มีบางสิ่งบางอย่าง ในความเชื่อมั่นของวาทกรรมเอง หรือ ในจินตนาการของผู้สอบบัญชี ซึ่งทำให้มันมากความพยายามเข้มแข็งที่สุดที่พวกเขาเคยได้ยินจากริมฝีปากของศิษยาภิบาล มันถูกแต่งแต้มสีสันให้ ค่อนข้างมากมืด ๆ มากกว่าปกติ มีหยีอ่อนโยนของ temperament นายรับ เรื่องอ้างอิงกับความบาปที่ลับ ลึกลับเหล่านั้นเศร้า ที่เราซ่อนจากของเราที่ใกล้ที่สุด และสาย จะ fain ปิดจากจิตสำนึกของเราเอง แม้แต่ลืมว่า Omniscient ที่สามารถตรวจสอบ ได้ พลังงานละเอียดถูกหายใจเข้าไปในคำพูดของเขา สมาชิกแต่ละคนที่ชุมนุมชน สาวบริสุทธิ์ที่สุด และชายเสริมเต้านม รู้สึกว่าตั้งพระที่มี crept เข้าหลังม่านของเขามาก และพงศ์พันธุ์ของพวกเขา hoarded ของหนังสือที่ค้นพบ หรือคิด จำนวนมากแพร่กระจายมือ clasped บน bosoms ของพวกเขา มีอะไรน่ากลัวในสิ่งรับนายกล่าวว่า น้อย ไม่รุนแรง และยัง ด้วยเสียงของเขาทันทีสั่นทุก ผู้ฟังที่ quaked Pathos unsought มา ด้วยความกลัวมือ เหมาะสมเพื่อให้มีผู้ชมบางแอตทริบิวต์ unwonted ในของรัฐมนตรี ที่พวกเขาปรารถนาสำหรับลมลมพัดม่าน ไว้ เกือบเชื่อว่า จะพบคนแปลกหน้า visage แม้ว่าฟอร์ม รูปแบบ และเสียงได้ผู้รับนายที่ปิดบริการ คนรีบออก ด้วย indecorous สับสน กระตือรือร้นในการสื่อสารของพวกเขาประหลาดใจมาก pent-up และสติของจิตใจที่เบาในขณะที่พวกเขาสูญเสียชายผิวดำ บางส่วนรวมตัวกันในวงการน้อย ต้องสนิท ด้วยปากของพวกเขาทั้งหมดวิสเปอริ่ง ใน บางไป wrapt homeward เพียงอย่างเดียว ในสมาธิเงียบ บางพูดดัง และ profaned ในวันสะบาโต มีเสียงหัวเราะอยู่ กี่จับศีรษะของพวกเขา sagacious, intimating ที่พวกเขาสามารถเจาะลึกลับ ในขณะที่หนึ่งหรือสองยืนยันว่า มีความลึกลับไม่เลย แต่เท่าที่นายรับตาที่ลดลงดังนั้น โดยโคมไฟเที่ยงคืน เป็นเฉดสีต้อง หลังจากช่วงสั้น ๆ ออกมารับนายดียัง หลังแกะของเขา เขาเปิดหน้า veiled จากกลุ่มหนึ่งไปยังอีก จ่ายชำระความเคารพกับหัว hoary, saluted กลางอายุ มีศักดิ์ศรีดีเป็นเพื่อนของพวกเขาและแนะนำทางจิตวิญญาณ รับการต้อนรับยังมีเข้าหน่วยงานและความรัก และวางมือบนหัวของเด็กน้อยเพื่ออวยพรให้ ดังกล่าวได้เสมอของเขาเองในวันสะบาโต ลักษณะที่แปลก และสับสนบางส่วนเขาสำหรับเขาโดยเฉพาะ ไม่มี ตามโอกาสอดีต aspired เพื่อเกียรติเดินเคียงข้างศิษยาภิบาลของพวกเขา ซอนเดอร์ส Squire เก่า อย่างไม่ต้องสงสัย โดยล่วงเลยการอุบัติเหตุของหน่วยความจำ ละเลยที่จะเชิญนายรับตารางของเขา ที่ clergyman ดีเคยเคยชินพร อาหารเกือบทุกวันอาทิตย์ตั้งแต่การชำระเงินของเขา เขา กลับ ดังนั้น ไปกุฏิพระบรองเต้ ก ขณะปิดประตู ถูกตรวจสอบเพื่อดูย้อนกลับไปตามคน ทุกคนมีตาคงตามรัฐมนตรี ยิ้มเศร้า gleamed รำไร from beneath ผิวดำ และ flickered เกี่ยวกับปาก glimmering หายไป"วิธี strange กล่าวว่า ผู้หญิง "ว่า ผิวดำที่ง่าย เช่นใด ๆ ผู้หญิงอาจสวมบนบาสเตียบอนเนต์เธอ ควรกลายเป็น สิ่งใดที่น่ากลัวบนใบหน้าของนายรับ""บางสิ่งบางอย่างก็ต้องว่าเป็นการไม่ มีนายรับดแต่ สังเกตสามี แพทย์ของหมู่บ้าน "ได้หนึ่งเรื่องแปลกประหลาดเป็นผลของ vagary นี้ แม้แต่คนที่นี่ดีอย่างตัวเอง ผิวดำ แม้ว่าจะครอบคลุมเฉพาะของศิษยาภิบาลของเราหน้า พ่นอิทธิพลของคนของเขาทั้งหมด และทำให้เขา ghostlike ตั้งแต่หัวถึงเท้า คุณไม่รู้สึกมันเพื่อ""แท้จริงสิ่งที่ทำ," ตอบผู้หญิง "แล้วฉันจะไม่เป็นคนเดียวกับเขาในโลก ฉันสงสัยว่า เขาไม่กลัวที่จะเป็นคนเดียวกับตัวเอง""คนบางอย่าง กล่าวว่า สามีของเธอบริการยามบ่ายถูกร่วมกับสถานการณ์ที่คล้ายกัน ที่สิ้นสุดการแข่งขัน ระฆัง tolled สำหรับศพของหญิงสาว มีการรวบรวมญาติมิตรในบ้าน และคนรู้จักมากขึ้นไกลยืนเกี่ยวกับประตู พูดคุณสมบัติที่ดีของชีวิต เมื่อพูดคุยของพวกเขาถูกขัดจังหวะ โดยลักษณะที่ปรากฏของนายรับ ยังปกคลุม ด้วยผิวสีดำของเขา ตอนนี้มันเป็นสัญลักษณ์ที่เหมาะสม Clergyman ที่ก้าวเข้าสู่ห้องที่ศพถูกวาง และเงี้ยวโลงต่อตาย การอำลาครั้งสุดท้ายของเขา parishioner ผู้ เป็นเขา stooped ม่านแขวนตรงลงจากหน้าผากของเขา นั้น ถ้าเปลือกตาของเธอก็ไม่ได้ปิดตลอด หญิงสาวตายอาจได้เห็นใบหน้าของเขา อาจน่ากลัวของเธออย่างรวดเร็วรับนาย ได้ดังนั้นรีบจับกลับผิวดำ Scrupled คนที่เฝ้าดูการสัมภาษณ์ระหว่างตายและนั่งเล่น การรับรอง ว่า ในทันที เมื่อเปิดเผยคุณลักษณะของ clergyman ศพมีเล็กน้อย shuddered, rustling หมวก shroud และมัสลิน แม้ว่าสนับสนุนการรักษาความสงบของชีวิต ผู้หญิงเก่าคร่ำครึเป็นพยานเฉพาะของโพรดิจีนี้ จากโลงต่อตาย รับนายผ่านเข้าสู่ห้องที่ mourners และ thence หัวขึ้น การทำละหมาดศพ ได้มีการชำระเงิน และ ยุบห้องละหมาด เต็มไปด้วยความเสียใจ แต่โชกโชนความหวังคน ที่เพลงของฮาร์ปสวรรค์ กวาด โดยมือของข้อเสนอพิเศษตายแล้ว ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซกซ์ตันที่ยืนอยู่ในระเบียงของบ้านประชุมมิลฟอร์ด ดึงๆที่เบลล์เชือก ผู้เฒ่าผู้แก่ของหมู่บ้านมาก้มลงไปตามถนน เด็กหน้าใส สะดุดกันอย่างสนุกสนาน นอกจากพ่อแม่ หรือเป็นนักแกะสลักการเดิน mimicked ในศักดิ์ศรีสติของเสื้อผ้าของพวกเขาวันอาทิตย์ . ต้นสน - มองริมทางที่หญิงสาวสวยชอบแสงแดดและว่าวันสะบาโตให้สวยกว่าในวันอาทิตย์ เมื่อฝูงชนมีทำในส่วนระเบียง เซกซ์ตันเริ่มโทรระฆัง รักษาตาของเขาเกี่ยวกับบาทหลวงของนายฮูเปอร์ ประตู แวบแรกของนักบวชรูปเป็นสัญญาณระฆังยุติหมายเรียก .

" แต่สิ่งที่ดี พาร์ นเปอร์ได้บนใบหน้าของเขา ? เซกซ์ตันร้อง

ด้วยความประหลาดใจทั้งหมดภายในได้ยินทันที หัน และทอดพระเนตรเห็นรูปร่างหน้าตาของนาย Hooper , เดินช้าวิธีเข้าฌานของเขาที่มีต่อการประชุมสภา . พร้อมใจกันพวกเขาเริ่มแสดงสงสัยมากกว่าว่าแปลกๆ รัฐมนตรีจะมาปัดฝุ่นหมอนอิงของนายฮูเปอร์ ธรรมาสน์

" คุณแน่ใจนะว่ามันคือบาทหลวงของเรา ? " สอบถาม กู๊ดแมนสีเทาของเซกซ์ตัน

" แน่นอนมันเป็นสิ่งที่ดีคุณ ฮูปเปอร์ตอบเฮียกง” เขาต้องแลกกับพระธรรมาสน์ Shute ของเบอรี่ แต่บาทหลวง Shute ส่งขอตัวไปเมื่อวาน โดนเทศน์เทศน์งานศพ "

สาเหตุของความประหลาดใจมากอาจปรากฏขึ้นเล็กน้อยพอสมควร นายฮูเปอร์ คนสุภาพ อายุประมาณ 30 ปี แต่ยังโสด ถูกแต่งด้วยเนื่องจากเสมียน ความเรียบร้อย เช่น ถ้าเป็นเมียระวังมีต้นวงดนตรีของเขาและแปรงฝุ่นรายสัปดาห์จากเครื่องแบบของเขา วันอาทิตย์ มี แต่สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นในรูปลักษณ์ของเขา swathed เรื่องหน้าผากของเขา และลอยลงบนใบหน้าของเขา ดังนั้นการจะหวั่นไหวลมหายใจของเขา คุณเปอร์มีผ้าคลุมหน้าสีดำ บนๆดูเหมือนจะประกอบด้วยสองเท่าของเครปซึ่งทั้งหมดซ่อนคุณสมบัติของเขา นอกจากปากและคางแต่อาจจะไม่ขัดขวางการมองเห็น มากกว่าที่จะให้มืดด้านการมีชีวิตกับไม่มีสิ่ง เรื่องนี้เศร้าเงาตรงหน้าดี คุณเปอร์ก็เดินมุ่งหน้าไปที่ก้าวช้าและเงียบดูบ้าง และมองบนพื้นดิน เป็นจารีตประเพณีด้วยสรุปผู้ชายยังพยักหน้ากรุณาพวกของเขาที่ยังคงรอลูกวัด บนบ้านพบขั้นตอนแต่สงสัยหลงเป็นคำทักทายของเขาแทบจะไม่ได้เจอกับคืน

" ฉันไม่สามารถจริงๆรู้สึกว่าดี ของนายฮูเปอร์ หน้าหลัง ชิ้น , " กล่าวว่าเซกซ์ตัน

" ฉันไม่ชอบมัน " พึมพำหญิงชรา เธอโขยกในการประชุมสภา " . เขาได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว เท่านั้น โดยปิดบังใบหน้าของเขา . "

" บาทหลวงของเราได้ไปบ้า ! " ร้องไห้ กู๊ดแมนสีเทาต่อไปนี้เขาข้ามธรณีประตู .

ข่าวลือบางอย่างไม่สามารถอธิบายได้ปรากฏการณ์ทคุณ เปอร์ ในการประชุมสภาและตั้งชุมนุมชนทั้งหมด astir . ไม่กี่สามารถละเว้นจากการบิดหัวไปหลายประตู ยืนตัวตรง และเปิดโดยตรง ขณะที่หนุ่มน้อยหลาย clambered บนที่นั่งและมาอีกครั้งด้วยเสียงดังน่ากลัว มีความวุ่นวายทั่วไปเป็นเสียงของชุดผู้หญิงและผู้ชายก็สับเท้าอย่างที่ความแปรปรวนที่เงียบสงบ ซึ่งควรไปทางเข้าของรัฐมนตรี แต่นายเปอร์ปรากฏไม่สังเกตเห็นความสับสนวุ่นวายของผู้คนของเขา เขาเข้ากับขั้นตอนเกือบหงิมๆโค้งศีรษะอย่างอ่อนโยน เพื่อ pews ในแต่ละด้าน และคำนับเขาผ่านคณะศรัทธาเก่าแก่ของเขา สีขาวขนปู่ / ตาใหญ่ ,ใครครอบครองเก้าอี้แขนในศูนย์ของทางเดิน มันแปลกๆนะ สังเกตว่า ชายท่านนี้ค่อยๆกลายเป็นจิตสำนึกของบางสิ่งบางอย่างเอกพจน์ในลักษณะของบาทหลวงของเขา เขาดูไม่เต็มที่ เพื่อเสวยในขณะนั้นว่า จนกระทั่ง นายฮูเปอร์ได้เสด็จบันได และพบตัวเองในการเทศนา เผชิญหน้ากับชุมนุมของเขา ยกเว้น ม่านสีดำสัญลักษณ์ที่ลึกลับที่เคยถอน มันสั่นด้วยวัดลมหายใจ ตามที่พระองค์ได้ทรงออกบท มันโยนของความสับสนระหว่างเขาและหน้าบริสุทธิ์ เท่าที่เขาอ่านพระคัมภีร์ และในขณะที่เขาอธิษฐาน , ม่านวางหนักของเขานั้นสีหน้า เขาพยายามที่จะซ่อนมันจากความหวาดกลัวที่ถูกคนที่เขาอยู่ ?

นั่นคือผลของวิชิ้น ,ที่มากกว่าหนึ่งคนละเอียดอ่อนเส้นประสาทถูกบังคับให้ออกจากห้องประชุม บ้าน แต่บางทีอาจจะอ่อนประสบชุมนุมเกือบเป็นกลัวสายตาไปยังรัฐมนตรี เป็นม่านสีดำของเขาเหล่านั้น

นายเปอร์ที่มีชื่อเสียงของนักเทศน์ที่ดี แต่ไม่ได้เป็นคนที่มีพลัง : พยายามที่จะชนะคนของเขาสวรรค์ โดยอิทธิพลโน้มน้าวใจ , ไม่รุนแรงมากกว่าที่จะขับไล่พวกเขาไปที่นั่นโดยเสียงของคำ เทศนา ซึ่งตอนนี้เขาส่งที่ถูกทำเครื่องหมายโดยลักษณะเดียวกันของรูปแบบและลักษณะที่เป็นชุดทั่วไปของธรรมาสน์วาทศิลป์ . แต่ มีบางอย่างที่เหมือนกันในความรู้สึกของตนเอง หรือในจินตนาการของผู้สอบบัญชีซึ่งทำให้มันมีประสิทธิภาพมากที่สุดความพยายามอย่างมากที่พวกเขาเคยได้ยินจากปากบาทหลวงของ มันถูกแต่งแต้ม ค่อนข้างมืด ๆ มากขึ้นกว่าปกติ กับความมืดที่อ่อนโยนของนายฮูเปอร์ อารมณ์ เรื่องนี้มีการอ้างอิงถึงบาปลับ และเศร้าที่เราซ่อนความลึกลับของเราที่ใกล้ที่สุดและรัก และ เฟนปกปิดจากจิตของเราเองยังลืมว่าสัพพัญญู สามารถตรวจสอบได้ พลังลึกลับถูกลมหายใจเข้าไปในคำพูดของเขา แต่ละสมาชิกของชุมนุม ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ที่สุด และผู้ชายปัญหาเต้านม รู้สึกราวกับนักเทศน์ได้คืบคลานไปบนเขาหลังม่านอันยิ่งใหญ่ของเขา และการค้นพบของพวกเขากักตุนความชั่วช้าของโฉนด หรือคิดว่า มีการแพร่กระจายของพวกเขาประสานมือบนหน้าอกของพวกเขาไม่มีอะไรที่น่ากลัวในสิ่งที่นายเปอร์บอกว่า อย่างน้อย ไม่มีความรุนแรง และยัง กับทุกเสียงสั่นเศร้าของเขา ผู้ได้ฟังได้ก็หวั่นไหว . เป็นอารมณ์ unsought มาจับมือกับความกลัว ดังนั้น สติสัมปชัญญะ มีผู้ชมบางส่วนผิดปกติแอตทริบิวต์ในรัฐมนตรีของพวกเขาที่พวกเขารอคอยลมหายใจของลมเป่าข้างๆม่านเกือบเชื่อว่าใบหน้าของคนแปลกหน้าจะค้นพบแม้ว่ารูปแบบ ท่าทาง เสียง ได้แก่ นายฮูเปอร์

ที่ใกล้ชิดของการบริการประชาชนรีบออกมา indecorous สับสน อยากสื่อสารของพวกเขาติดอยู่กับความประหลาดใจ และสติของวิญญาณเบาในขณะที่พวกเขาสูญเสียสายตาของม่านสีดำ ที่รวบรวมในวงการ huddled ร่วมกันอย่างใกล้ชิดกับปากกระซิบในศูนย์กลางบางคนก็กลับไปบ้านคนเดียว , กริยาช่องที่ 2 ของ wrap เพื่อนั่งสมาธิ บางพูดเสียงดัง และลบหลู่วันสะบาโตกับโอ้อวด เสียงหัวเราะ ไม่กี่สั่นศีรษะอย่างฉลาดของพวกเขาที่พวกเขาสามารถเจาะ intimating ลึกลับ ; ในขณะที่หนึ่งหรือสองยืนยันว่าไม่มีความลึกลับที่ทั้งหมด แต่เพียงว่า นายฮูเปอร์ ตาเลยบอดโดยเที่ยงคืนโคมไฟที่ต้องใช้ร่ม หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆออกมาดี นายฮูเปอร์ นอกจากนี้ในด้านหลังของฝูงแกะของเขา เปลี่ยนใบหน้าของเขาหันไปจากกลุ่มหนึ่งไปยังอีก , เขาจ่ายเนื่องจากความเคารพนับถือต่อศีรษะที่มีผมหงอกวัยกลางคนกับคำนับ , ชนิดศักดิ์ศรีในฐานะเพื่อนของพวกเขาและคู่มือจิตวิญญาณทักทายหนุ่มกับผสานอำนาจและความรัก และวางมือบนหัวของเด็กน้อยที่จะอวยพรพวกเขา มันเป็นเสมอที่กำหนดเองของเขาในวันสะบาโตแปลกและสับสนจะตอบแทนเขามารยาทของเขา ไม่มี เป็นโอกาสที่อดีต aspired เพื่อเกียรติของเดินตามบาทหลวงข้างได้ ซอร์นเดอร์สเด็กรับใช้เก่าอย่างไม่ต้องสงสัย โดยมีการเกิดอุบัติเหตุของหน่วยความจำและละเลยที่จะเชิญ มิสเตอร์ฮูเปอร์ไปที่โต๊ะของเขาซึ่งนักบวชที่ดีที่เคยอวยพรอาหารเกือบทุกอาทิตย์ตั้งแต่ข้อตกลงของเขา เขากลับมา ดังนั้น ในกุฏิพระ ,และในช่วงเวลาแห่งการปิดประตู ซึ่งมองย้อนกลับไปเมื่อคนทั้งหมดของบุคคลที่มีสายตาของพวกเขาได้รับการแก้ไขต่อรัฐมนตรี รอยยิ้มเศร้าแสงสว่างจางๆ จากใต้ผ้าคลุมดำและริบหรี่ลงกับปากของเขา วามที่เขาหายไป . .

" แปลก " ผู้หญิง " ที่ม่านดำง่าย เช่น ผู้หญิงจะสวมหมวกของเธอต้องกลายเป็นแบบนี้ กับครูหน้าเปอร์ ! "

" ต้องมีอะไรผิดปกติกับนายแน่ๆ เปอร์ปัญญา " พบสามีของเธอ หมอของหมู่บ้าน " แต่ส่วนที่แปลกประหลาดที่สุดของเรื่อง คือ ผลของความแปรปรวนนี้ แม้แต่ในสติสัมปชัญญะเหมือนพวกตัวเอง ผ้าคลุมหน้าสีดำ แต่มันครอบคลุมเฉพาะบาทหลวงของเราหน้าพ่นอิทธิพลเหนือบุคคลทั้งหมดของเขา และทำให้เขา ghostlike ตั้งแต่หัวจรดเท้าคุณไม่รู้สึกเหรอ ? "

" จริงๆผม " ตอบผู้หญิง ; " และไม่ต้องอยู่ตามลำพังกับเขาสำหรับโลก ฉันสงสัยว่าเขาไม่กลัวที่จะอยู่คนเดียวกับตัวเอง !

" ผู้ชายบางครั้งก็กล่าวว่า " สามีของเธอ

ตอนบ่ายบริการเข้าร่วมกับสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน ข้อสรุปของ เบลล์ tolled สำหรับงานศพของหญิงสาว ญาติและเพื่อน ๆ ได้รวมตัวกันในบ้านและคนรู้จักไกลมาก ยืนกับประตู พูดถึงความดีของผู้ตาย เมื่อพูดของพวกเขาถูกขัดจังหวะโดยการปรากฏตัวของนายฮูเปอร์ ยังปกคลุมด้วยม่านสีดำของเขา มันเป็นสัญลักษณ์ที่เหมาะสม นักบวชก้าวเข้าไปในห้องที่ที่ศพถูกฝัง และก้มลงดูโลงศพ เพื่อไปร่ำลาครั้งสุดท้ายของลูกวัดผู้ล่วงลับของเขา ขณะที่เขาก้มลง ,ม่านแขวนตรงลงมาจากหน้าผากของเขา ดังนั้น ถ้า เปลือกตาของเธอปิดไม่ได้ตลอดไป หญิงสาวที่ตายอาจจะได้เห็นใบหน้าของเขา สามารถคุณเปอร์น่ากลัวของเหลือบมองเธอ เขารีบจับหลังม่านดำ คนที่ได้ดูการสัมภาษณ์ระหว่างความตายและชีวิต scrupled ไม่ยืนยันว่า ในทันที เมื่อคุณสมบัติของพระที่ถูกเปิดเผยศพได้เล็กน้อยก็กรอบแกรบ , ผ้าห่อศพ และหมวกมัสลิน แต่สีหน้ายังคงความสงบของความตาย หญิงชราถือเป็นเพียงพยานของอัจฉริยะนี้ จากโลงศพนายเปอร์ผ่านเข้าสู่ห้องของ mourners และจากที่นั่นไปยังหัวของบันได ให้สวดงานศพ มันเป็นอ่อนโยนและหัวใจละลาย อธิษฐาน เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจแต่ก็เต็มไปด้วยท้องฟ้า หวังว่าเพลงพิณทิพย์ กวาดโดยนิ้วมือของคนตาย กับ