Wat Chaiwatthanaram (วัดไชยวัฒนาราม) Ayutthaya :
Wat Chai Watthanaram or the “Monastery of the Victorious and Prosperous Temple” as Richard Cushman translate it, is a restored ruin situated off the city island in the western area in Ban Pom sub-district. The large monastery is located on the west bank of the present Chao Phraya River in front of the Siriyalai Palace, which is situated directly across the river. The primary access to Wat Chai Watthanaram was from the river, as the waterways were the most important means of transport in that era. The Late Ayutthaya Period begins in 1629 with the reign of King Prasat Thong and is most notable for the square-shaped or indented corners pagodas and for the re- emerging of the prang as the principal monument of the monastery.” Khmer culture was revived with the building of Wat Chai Watthanaram. Hiram Woodward wrote in his work “Art and Architecture” that “It seems that the last prang built before Wat Chai Watthanaram was Ratchaburana, 1424”. There is though quite some reason to believe that the building of Wat Worachet and its prang, was finalized long time before Wat Chai Watthanaram was inaugurated. We must although no take the sentence out of its context as Woodward wanted probably to point out that the architecture during Prasat Thong’s reign was strongly influenced by Khmer architecture and as thus more closely identified with the Early Ayutthaya Period. Many text and books tend to describe the architecture of Wat Chai Watthanaram as being similar to Angkor Wat. Although a magnificent monument, for those who have seen Angkor Wat, the view of Wat Chai Watthanaram will only be a far cry. History King Prasat Thong (r.1629-1656) built this royal monastery on the bank of the Chao Phraya River in 1630 in order to make merit for his foster-mother, as well to show himself as a man of great Buddhist merit; in fact a political goal [4]. The temple was built on the site where his foster-mother, the wife of Okya Sri Thammathirat, resided in Ayutthaya. Wat Chai Watthanaram was one of the grandest and most monumental ruins of Ayutthaya. The construction of the monastery may have taken 20 years to complete as a gold tablet buried behind a Buddha image in one of the spired roof halls was inscribed: “Auspicious occasion in Maha Sakarat 572 (1649 AD), Wednesday of the 4th month, 15th day of the waxing moon, year of the dog with number two ending, firstly established.” In the Historical Account written by Van Vliet, in the passage referring to 1637-8, he mentions “the King’s temple . . . under construction” , indicating that at that time the construction work was still ongoing. Since the reign of King Prasat Thong all Ayutthayan Kings would regularly make pilgrimages to this sanctuary and attend royal funerals. In the last Burmese war with Ayutthaya (1764-1767), the site may have been used as a stronghold as witnessed by the reinforcement of the walls and the surviving remains of cannons and cannon balls. After the destruction of Ayutthaya by the Burmese, the temple was deserted, prey for the jungle and looters for 220 years.
Wat Chaiwatthanaram (วัดไชยวัฒนาราม) Ayutthaya :
Wat Chai Watthanaram or the “Monastery of the Victorious and Prosperous Temple” as Richard Cushman translate it, is a restored ruin situated off the city island in the western area in Ban Pom sub-district. The large monastery is located on the west bank of the present Chao Phraya River in front of the Siriyalai Palace, which is situated directly across the river. The primary access to Wat Chai Watthanaram was from the river, as the waterways were the most important means of transport in that era. The Late Ayutthaya Period begins in 1629 with the reign of King Prasat Thong and is most notable for the square-shaped or indented corners pagodas and for the re- emerging of the prang as the principal monument of the monastery.” Khmer culture was revived with the building of Wat Chai Watthanaram. Hiram Woodward wrote in his work “Art and Architecture” that “It seems that the last prang built before Wat Chai Watthanaram was Ratchaburana, 1424”. There is though quite some reason to believe that the building of Wat Worachet and its prang, was finalized long time before Wat Chai Watthanaram was inaugurated. We must although no take the sentence out of its context as Woodward wanted probably to point out that the architecture during Prasat Thong’s reign was strongly influenced by Khmer architecture and as thus more closely identified with the Early Ayutthaya Period. Many text and books tend to describe the architecture of Wat Chai Watthanaram as being similar to Angkor Wat. Although a magnificent monument, for those who have seen Angkor Wat, the view of Wat Chai Watthanaram will only be a far cry. History King Prasat Thong (r.1629-1656) built this royal monastery on the bank of the Chao Phraya River in 1630 in order to make merit for his foster-mother, as well to show himself as a man of great Buddhist merit; in fact a political goal [4]. The temple was built on the site where his foster-mother, the wife of Okya Sri Thammathirat, resided in Ayutthaya. Wat Chai Watthanaram was one of the grandest and most monumental ruins of Ayutthaya. The construction of the monastery may have taken 20 years to complete as a gold tablet buried behind a Buddha image in one of the spired roof halls was inscribed: “Auspicious occasion in Maha Sakarat 572 (1649 AD), Wednesday of the 4th month, 15th day of the waxing moon, year of the dog with number two ending, firstly established.” In the Historical Account written by Van Vliet, in the passage referring to 1637-8, he mentions “the King’s temple . . . under construction” , indicating that at that time the construction work was still ongoing. Since the reign of King Prasat Thong all Ayutthayan Kings would regularly make pilgrimages to this sanctuary and attend royal funerals. In the last Burmese war with Ayutthaya (1764-1767), the site may have been used as a stronghold as witnessed by the reinforcement of the walls and the surviving remains of cannons and cannon balls. After the destruction of Ayutthaya by the Burmese, the temple was deserted, prey for the jungle and looters for 220 years.
การแปล กรุณารอสักครู่..
วัดไชยวัฒนารามพระนครศรีอยุธยา :
( วัดไชยวัฒนาราม ) วัดไชย watthanaram หรือ " วัดแห่งชัยชนะและความเจริญรุ่งเรืองวัด " ริชาร์ด คูชเมินแปลมันเป็นคืนทำลายตั้งอยู่ห่างจากเกาะเมือง ในเขตตะวันตกของตำบลบ้านป้อม . วัดใหญ่ ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา ปัจจุบัน siriyalai หน้าวัง ,ซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามแม่น้ำ การเข้าถึงหลัก วัดไชย watthanaram จากแม่น้ำที่เป็นแหล่งน้ำมีวิธีการที่สำคัญที่สุดของการขนส่งในยุคนั้นสมัยอยุธยาสายเริ่มต้นใน 1629 กับรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง และมีชื่อเสียงมากที่สุดสำหรับเหลี่ยมหรือมุมเยื้องเจดีย์และ Re - ที่เกิดขึ้นใหม่ของพระปรางค์เป็นโบราณสถานสำคัญของวัด " วัฒนธรรมเขมร ได้รับการฟื้นฟูด้วยการสร้างวัดไชย watthanaram .ไฮแรมวูดวาร์ดเขียนในงานของเขา " ศิลปะและ สถาปัตยกรรม " ว่า " ดูเหมือนว่าเมื่อปรางค์สร้างก่อนวัดไชย watthanaram คือ ratchaburana 1424 , " มีแม้ว่าค่อนข้างบางเหตุผลที่เชื่อได้ว่าอาคารของวรเชษฐ์วัดและปรางค์ , สรุปเวลานานก่อนที่วัดไชย watthanaram ได้เปิด .เราต้องถึงไม่ใช้ประโยคจากบริบทเป็น วู้ดวาร์ด ต้องการจะชี้ให้เห็นว่า สถาปัตยกรรมในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททองเป็นอย่างยิ่งโดยได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมเขมรและเป็นดังนั้นอย่างใกล้ชิด พร้อมระบุระยะเวลาที่อยุธยาก่อน ข้อความหลายและหนังสือมักจะอธิบายสถาปัตยกรรมวัดไชย watthanaram เป็นคล้ายกับนครวัดแม้ว่าจะเป็นอนุสาวรีย์ที่งดงาม สำหรับผู้ที่ได้เห็นนครวัด วิววัดไชย watthanaram เท่านั้นที่จะเป็นหนทางไกล ประวัติศาสตร์กษัตริย์ปราสาททอง ( r.1629-1656 ) สร้างวัดนี้หลวงบนธนาคารของแม่น้ำเจ้าพระยาใน 1630 เพื่อทำบุญให้แม่บุญธรรมของเขาเป็นอย่างดี เพื่อให้ตัวเองเป็นคนที่มีพุทธบุญ ในความเป็นจริงเป้าหมายทางการเมือง [ 4 ]วัดถูกสร้างขึ้นบนเว็บไซต์ที่คุณแม่บุญธรรมของเขา ภรรยาของ okya ศรีธรรมาอาศัยอยู่ร่วมกันใน พระนครศรีอยุธยา วัดไชย watthanaram เป็นหนึ่งในที่ใหญ่ที่สุดและสถานที่ปรักหักพังของอนุสาวรีย์ พระนครศรีอยุธยา การก่อสร้างวัดอาจจะเอา 20 ปีให้เสร็จสมบูรณ์เป็นทองเม็ดฝังอยู่ด้านหลังพระพุทธรูปในหนึ่งของ spired หลังคาห้องโถงถูกจารึกไว้ :" มงคลฤกษ์ในมหา sakarat 572 ( 100 AD ) พุธของเดือน 4 วันที่ 15 ของข้างขึ้น , ปีของสุนัขที่มีหมายเลขสองสิ้นสุด เดิมทีก่อตั้ง " ในทางบัญชี เขียนโดย ฟาน ฟลีต ในเส้นทางหมายถึง 1637-8 เขากล่าวถึง " วัดของพระราชา . . . . . . . ภายใต้การก่อสร้าง " แสดงว่าเวลาที่งานก่อสร้างยังต่อเนื่องตั้งแต่สมัยของกษัตริย์ปราสาททองคิง ayutthayan ทั้งหมดเป็นประจำจะทำให้การเดินทางแสวงบุญไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นี้และเข้าร่วมพระราชสุสาน ในพม่าสงครามครั้งสุดท้ายกับอยุธยา ( 1764-1767 ) , เว็บไซต์อาจถูกใช้เป็นป้อมปราการเป็นพยาน , ผนังและยังคงมีชีวิตรอดจากปืนใหญ่และปืนใหญ่ลูกบอล หลังจากการล่มสลายของกรุงศรีอยุธยาจากพม่าวัดร้าง เหยื่อในป่าและ looters เพื่อ
220 ปี
การแปล กรุณารอสักครู่..