PUBLIC AND PRIVATE ADMINISTRATIONPr

PUBLIC AND PRIVATE ADMINISTRATION

Private administration is a concept newly emerged one. Private Administration challenged the development of Public Administration. After 1970s the term private administration gained immense importance. There are many differences between these administrations.

§ The most apparent difference between the two sectors is their organizing principles or goal. While private administration has a definite mission, which is the pursuit of profit or stability or growth of revenues, public administration, on the other hand, has ambiguous purposes. Furthermore, the dilemma in ambiguity of purposes is exacerbated by too many unnecessary and inoperable agencies, with purposes that overlap and bloated bureaucracies.

§ Another factor that makes the public sector different from the private is decision making. In public administration, the decision must be and should be pluralistic. The founding fathers intentionally created a democratic republic where all key decisions are made in politicized environment. This allows for maximum participation: open debate, multiple veto points - a decision making hierarchy where consensus must be achieved at each level, ideally, an informed decision. While private administration's decision-making is much simpler- it's monopolistic or close to monopolistic. This type of decision-making would avoid any conflicts in interest; hence, the goal is clearly defined.

§ Public Administration is not characterized solely by profit motive; In fact in Private administration mainly functioned on the basis of profit motive.

§ Public Administration is strictly in accordance with certain legal safeguards in a manner to sustain the confidence and trust of the general public. In Private Administration no legality, it only considered about the owner.

§ Public Administration is not concerned about the time factor but private administration strictly follow time factor.

§ Private Administration focussed to the efficiency, transparency, accountability and credibility but in public administration these functions are only in nominal level.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การบริหารงานภาครัฐ และเอกชนการจัดการส่วนตัวเป็นแนวคิดเพิ่งออกมาหนึ่ง การดูแลส่วนตัวท้าทายการพัฒนารัฐประศาสนศาสตร์ หลังจากปี 1970 การดูแลส่วนตัวระยะได้รับความสำคัญอันยิ่งใหญ่ มีความแตกต่างระหว่างการบริหารเหล่านี้§ความแตกต่างชัดเจนมากระหว่างสองภาคคือ เป้าหมายหรือหลักการจัดของพวกเขา ขณะที่ส่วนตัวบริหารมีภารกิจที่ชัดเจน ซึ่งเป็นการแสวงหาผลกำไร หรือความมั่นคงหรือเจริญเติบโตของรายได้ รัฐประศาสนศาสตร์ คง มีวัตถุประสงค์ที่ชัดเจน นอกจากนี้ เขียงในความคลุมเครือของวัตถุประสงค์เป็นเลวร้ายมากเกินไปไม่จำเป็น และไม่สามารถทำงานหน่วยงาน มีวัตถุประสงค์ที่ซ้อนทับ และป่อง bureaucracies§ปัจจัยที่ทำให้ภาครัฐต่างจากเอกชนคือ ตัดสินใจ ในรัฐประศาสนศาสตร์ การตัดสินใจต้องมี และควรมีระบอบ บรรพบุรุษตั้งใจสร้างที่สำคัญในการตัดสินใจเกิดขึ้นในสภาพแวดล้อม politicized สาธารณรัฐประชาธิปไตย ทำให้สามารถมีส่วนร่วมสูงสุด: เปิดอภิปราย การยับยั้งหลายจุด - ตัดสินใจลำดับชั้นซึ่งฉันทามติต้องบรรลุในแต่ละระดับ ระดับ การตัดสิน ในขณะที่ส่วนตัวบริหารตัดสินใจได้มากง่าย - เป็นผูกขาด หรือผูกขาดใกล้ ชนิดของการตัดสินใจนี้จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในความสนใจ ด้วยเหตุนี้ เป้าหมายชัดเจนกำหนดไม่ได้มีลักษณะ§รัฐประศาสนศาสตร์ โดยกำไรแรงจูงใจ ในความเป็นจริงในการดูแลส่วนตัวส่วนใหญ่ทำหน้าที่บนพื้นฐานของแรงจูงใจกำไร§รัฐประศาสนศาสตร์เป็นอย่างเคร่งครัดตามบางมาตรการทางกฎหมายในลักษณะที่จะรักษาความเชื่อมั่นและไว้วางใจของประชาชนทั่วไป ในการดูแลส่วนตัว ถูกต้องตามกฎหมาย มันเพียงถือเกี่ยวกับเจ้า§รัฐประศาสนศาสตร์ไม่แคร์ปัจจัยเวลา แต่ส่วนตัวบริหารปัจจัยเวลาปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด§การดูแลส่วนตัวสบายประสิทธิภาพ โปร่งใส ความรับผิดชอบ และความน่าเชื่อถือ แต่รัฐประศาสนศาสตร์ฟังก์ชันเหล่านี้อยู่ในระดับที่กำหนดเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาครัฐและเอกชนบริหาร

การบริหารงานเอกชนเป็นแนวคิดใหม่เกิดหนึ่ง บริหารเอกชนท้าทายการพัฒนาของการบริหารราชการ หลังจากปี 1970 การบริหารภาคเอกชนระยะรับความสำคัญอันยิ่งใหญ่ มีความแตกต่างมากระหว่างการบริหารงานเหล่านี้เป็น.

§ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดที่สุดระหว่างสองภาคคือหลักการจัดระเบียบหรือเป้าหมายของพวกเขา ในขณะที่การบริหารงานส่วนตัวมีภารกิจที่ชัดเจนซึ่งเป็นการแสวงหากำไรหรือความมั่นคงหรือการเจริญเติบโตของรายได้จากการบริหารสาธารณะบนมืออื่น ๆ ที่มีวัตถุประสงค์ไม่ชัดเจน นอกจากนี้ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในความคลุมเครือของวัตถุประสงค์คือที่มาจากหน่วยงานที่ไม่จำเป็นและปฏิบัติไม่ได้มากเกินไปกับวัตถุประสงค์ที่ทับซ้อนและการปกครองป่อง.

§ปัจจัยที่ทำให้ภาครัฐที่แตกต่างจากภาคเอกชนก็คือการตัดสินใจ รัฐประศาสนศาสตร์การตัดสินใจที่จะต้องและควรจะมีหลายฝ่าย บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งจงใจสร้างสาธารณรัฐประชาธิปไตยที่การตัดสินใจที่สำคัญทั้งหมดจะทำในสภาพแวดล้อมทางการเมือง นี้จะช่วยให้การมีส่วนร่วมสูงสุด: เปิดอภิปรายจุดยับยั้งหลาย - การตัดสินใจทำลำดับชั้นที่ฉันทามติจะต้องประสบความสำเร็จในแต่ละระดับความนึกคิดข้อมูลประกอบการตัดสินใจ ในขณะที่การบริหารงานของภาคเอกชนในการตัดสินใจมาก simpler- มันผูกขาดหรือใกล้เคียงกับการผูกขาด ประเภทของการตัดสินใจนี้จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งใด ๆ ที่อยู่ในความสนใจ; ด้วยเหตุนี้เป้าหมายคือการกำหนดไว้อย่างชัดเจน.

§รัฐประศาสนศาสตร์ไม่ได้โดดเด่น แต่เพียงผู้เดียวโดยกระตุ้นกำไร; ในความเป็นจริงในการบริหารภาคเอกชนส่วนใหญ่ทำหน้าที่บนพื้นฐานของการกระตุ้นกำไร.

§รัฐประศาสนศาสตร์เป็นอย่างเคร่งครัดตามมาตรการป้องกันทางกฎหมายบางอย่างในลักษณะที่จะรักษาความเชื่อมั่นและความไว้วางใจของประชาชนทั่วไป ในการดูแลจากภาคเอกชนไม่ถูกต้องตามกฎหมายก็ถือว่าเป็นเพียงเกี่ยวกับเจ้าของ.

§รัฐประศาสนศาสตร์ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับปัจจัยเวลา แต่การบริหารภาคเอกชนปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดปัจจัยเวลา.

§บริหารเอกชนเพ่งความสนใจไปที่มีประสิทธิภาพโปร่งใสและความน่าเชื่อถือ แต่ในการบริหารจัดการภาครัฐฟังก์ชั่นเหล่านี้ เป็นเพียงในระดับที่กำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การบริหารสาธารณะและส่วนตัวการบริหารงานภาคเอกชนเป็นแนวคิดใหม่จำนวนหนึ่ง การบริหารส่วนบุคคลท้าทายการพัฒนาการบริหาร หลังจากยุคระยะเวลาการบริหารส่วนบุคคลที่ได้รับ อันยิ่งใหญ่ ที่สําคัญ มีความแตกต่างมากมายระหว่างผู้บริหารเหล่านี้§ความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่างสองภาคคือการจัดหลักการหรือเป้าหมาย ในขณะที่การบริหารส่วนบุคคลมีภารกิจที่ชัดเจน ซึ่งก็คือการแสวงหากำไรหรือความมั่นคง หรือการเติบโตของรายได้ การบริหารสาธารณะ บนมืออื่น ๆที่มีวัตถุประสงค์ไม่ชัดเจน นอกจากนี้ ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในความคลุมเครือของวัตถุประสงค์เป็น exacerbated โดยหน่วยงานที่ไม่จำเป็นและใช้มากเกินไป ด้วยวัตถุประสงค์ที่ทับซ้อนกันและมีการปกครอง .§ปัจจัยอื่นที่ทำให้ภาคประชาชนต่าง ๆจากเอกชนคือการตัดสินใจ ในที่สาธารณะการบริหาร การตัดสินใจต้องและควรพหุ . ผู้ก่อตั้งจงใจสร้างสาธารณรัฐประชาธิปไตยที่การตัดสินใจที่สำคัญทั้งหมดเกิดขึ้นในอภิปรายเรื่องการเมืองสิ่งแวดล้อม นี้จะช่วยให้สำหรับการมีส่วนร่วมสูงสุด : เปิดอภิปรายหลายจุด - ยับยั้งการตัดสินใจลำดับชั้นที่ต้องบรรลุฉันทามติในแต่ละระดับกลาง มีข้อมูลประกอบการตัดสินใจ ในขณะที่การตัดสินใจส่วนบุคคลงานง่ายมากมันผูกขาดหรือใกล้ผูกขาด . ประเภทของการตัดสินใจนี้จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในความสนใจ เพราะมีเป้าหมายที่ชัดเจน .§การบริหารไม่โดดเด่นแต่เพียงผู้เดียว โดยกระตุ้นกำไร ในความเป็นจริงการบริหารส่วนบุคคลส่วนใหญ่ทำงานบนพื้นฐานของแรงจูงใจกำไร§รัฐประศาสนศาสตร์เป็นอย่างเคร่งครัดตามมาตรการป้องกันทางกฎหมายบางอย่างในลักษณะที่จะรักษาความเชื่อมั่นและความไว้วางใจของประชาชนทั่วไป ในการบริหารงานส่วนบุคคลไม่ชอบด้วยกฎหมายก็ถือว่าเกี่ยวกับเจ้าของ§รัฐประศาสนศาสตร์ไม่กังวลเรื่องเวลา แต่ปัจจัยส่วนตัว ปัจจัยการบริหารงานอย่างเคร่งครัดตามเวลา§ส่วนบุคคลการบริหารเน้นที่ประสิทธิภาพ ความโปร่งใส ความรับผิดชอบและความน่าเชื่อถือ แต่การบริหารจัดการสาธารณะฟังก์ชันเหล่านี้อยู่ในระดับปกติ