Phytoestrogens and 17b-HSDsThe isof

Phytoestrogens and 17b-HSDs
The isoflavones have been shown to exert inhibitory
effects on 17b-HSD type 1 – the enzyme that converts
Endocrine-Related Cancer (2006) 13 995–1015
www.endocrinology-journals.org 999
oestrone to oestradiol. In both cell-free preparations
and T47-D breast cancer cells, genistein and daidzein
inhibited the conversion of oestrone to oestradiol
between 1 and 10 mM with weaker or no effects of
biochanin A (Ma¨kela¨ et al. 1995, Le Bail et al. 2000,
Brooks & Thompson 2005), whilst in human granulosa
luteal cells only high doses of genistein (R10 mM), but
not biochanin A, inhibited 17b-HSD type 1 (Whitehead
& Lacey 2003). This contrasts the relatively
potent effects of biochanin A on recombinant 17b-HSD
type 5 that reduces androstenedione to testosterone
(Krazeisen et al. 2001). In MCF-7 and MDA-MB-231
breast cancer cell lines, 100 nM genistein stimulated
the oxidation of oestradiol to oestrone and increased
the levels of 17b-HSD2, which was confirmed by
western blots (Brueggemeier et al. 2001). The flavones
have also been reported to inhibit 17b-HSDs and, in
this respect, chrysin, apigenin, and narigenin have been
shown to inhibit 17b-HSD1 at micromolar doses whilst
quercetin was without effect (Ma¨kela¨ et al. 1995, Le
Bail et al. 2000, Whitehead & Lacey 2003). In contrast,
quercetin was a relatively potent inhibitor of 17b-HSD
type 5 (Krazeisen et al. 2001). Coumestrol has been
reported to inhibit both 17b-HSD types 1 and 5 in
purified enzyme preparations (Ma¨kela¨ et al. 1995,
Krazeisen et al. 2001) and more recent studies on
MCF-7 cells showed that both enterolactone and
enterodiol inhibited the conversion of oestrone to
oestradiol with significant inhibition observed at 10
and 1 mM respectively (Brooks & Thompson 2005).
Thus, there is limited data on the effects of
phytoestrogens on the reductive and oxidative reactions
of 17b-HSDs, although these may be very important in
the generation of oestradiol in oestrogen-producing
tissues. In both human granulosa cells and breast cancer
cells, the production of oestradiol is several fold higher
when androstenedione is used as a substrate compared
with testosterone and the conversion of oestrone to
oestradiol, which requires only 17b-HSD type 1, is
higher than either the conversion of androstenedione or
testosterone to oestradiol (Whitehead & Lacey 2003 and
unpublished results). Thus, the activity of 17b-HSDs
exceeds that of aromatase and may be more important in
the local generation of oestradiol from oestrone and E1S
than from androgen substrates.
Phytoestrogens, oestrone sulfatase and
sulfotransferase
Oestrone sulfatase (ETS) that converts E1S to oestrone
may be more important for generating oestradiol in
breast tissue compared with the aromatase pathway
(Kirk et al. 2001, Reed et al. 2005). Despite this,
comparatively few studies have investigated the effects
of phytoestrogens on either ETS or oestrogen
sulfotransferase (EST/SULT1E1), the latter catalyzing
the sulfation of oestrone. Early studies reported that
quercetin, genistein, daidzein, and other flavonoids
inhibited hepatic ETS, with quercetin being the most
potent phytoestrogen (Huang et al. 1997). In contrast,
daidzein was reported to have no effect on ETS
although sulfoconjugates of this phytoestrogen inhibited
ETS (Wong & Keung 1997, Harris et al. 2004).
The effects of several dietary flavonoids, including
quercetin, genistein, daidzein, and equol, on sulfotransferases
have also been investigated and they
inhibited hepatic oestrogen/androgen sulfotransferase
with IC50s in the nanomolar range (Ghazali & Waring
1999, Mesia-Vela & Kauffman 2003, Harris et al.
2004). Although the reported inhibitory potency of
these compounds varied between studies, taken
together the evidence shows that phytoestrogens have
an overall inhibitory activity on enzymes involved in
the interconversion of E1S and oestrone. In addition,
dietary flavonoids can be sulfated by several human
sulfotransferases, including oestrogen sulfatase (Harris
et al. 2004). This sulfation may further influence the
bioavailability of endogenous oestrogens and alter the
ratio of active oestrogens and inactive oestrogen
sulfates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Phytoestrogens และ 17b-HSDsIsoflavones มีการแสดงโหมลิปกลอสไขผล 17b HSD ชนิด 1 – เอนไซม์ที่แปลงไร้ท่อที่เกี่ยวข้องกับโรคมะเร็ง (2006) 13 995 – 1015www.endocrinology-journals.org 999oestrone เพื่อ oestradiol ในการเตรียมเซลล์ฟรีทั้งและ T47 D เซลล์มะเร็งเต้านม genistein และ daidzeinห้ามการแปลง oestrone oestradiolระหว่าง 1 และ 10 มม.กับแข็งแกร่ง หรือไม่มีผลของbiochanin การ (Ma¨kela¨ et al. 1995 เลอประกัน et al. 2000บรู๊คส์และทอมป์สัน 2005), ในขณะที่อยู่ในมนุษย์ granulosaเซลล์นในปริมาณสูงของ genistein (R10 mM), แต่ไม่ biochanin A ห้าม 17b HSD ชนิด 1 (Whitehead& lacey 2003) ซึ่งความแตกต่างค่อนข้างผลกระทบที่มีศักยภาพของ biochanin A บน recombinant 17b-HSDประเภท 5 ที่ลด androstenedione ให้ฮอร์โมนเพศชาย(Krazeisen et al. 2001) MCF-7 และ MDA-MB-231รายการเซลล์มะเร็งเต้านม 100 nM genistein ขาวกระตุ้นออกซิเดชันของ oestradiol เพื่อ oestrone และเพิ่มระดับของ 17b-HSD2 ซึ่งได้รับการยืนยันโดยเวสเทิร์น blots (Brueggemeier et al. 2001) Flavonesนอกจากนี้ยังมีการรายงานยับยั้ง 17b HSDs และ ในนี้เคารพ chrysin, apigenin และ narigenin ได้รับแสดงยับยั้ง 17b-HSD1 ที่ปริมาณ micromolar ขณะquercetin ที่ไร้ผล (Ma¨kela¨ et al. 1995 เลอAl. ร้อยเอ็ดประกัน 2000, Whitehead และ Lacey 2003) ในทางตรงกันข้ามquercetin เป็นสารยับยั้งที่ค่อนข้างมีศักยภาพของ 17b HSDพิมพ์ 5 (Krazeisen et al. 2001) Coumestrol ได้รับรายงานทั้งสอง 17b HSD ชนิด 1 และ 5 ในการยับยั้งเตรียมเอนไซม์บริสุทธิ์ (Ma¨kela¨ et al. 1995Krazeisen et al. 2001) และการศึกษาล่าสุดเซลล์ MCF-7 พบว่าทั้ง enterolactone และenterodiol ห้ามแปลง oestrone เพื่อoestradiol กับยับยั้งสังเกต 10 อย่างมีนัยสำคัญและ 1 มม.ตามลำดับ (บรู๊คส์และทอมป์สัน 2005)ดังนั้น มีข้อมูลที่จำกัดบนผลกระทบของphytoestrogens ในปฏิกิริยา oxidative และกล้าหาญของ 17b-HSDs ถึงแม้ว่าเหล่านี้อาจมีความสำคัญมากในรุ่น oestradiol ในการผลิตฮอร์โมนเอสโตรเจนเนื้อเยื่อ ในเซลล์มนุษย์ granulosa และมะเร็งเต้านมเซลล์ การผลิต oestradiol อยู่หลายพับสูงเมื่อใช้ androstenedione เป็นพื้นผิวการเปรียบเทียบฮอร์โมนกับการแปลง oestrone เพื่อเป็น oestradiol ซึ่งจำเป็นต้องเฉพาะ 17b HSD ชนิด 1สูงกว่าอย่างใดอย่างหนึ่งการแปลง androstenedione หรือฮอร์โมนเพศชายเพื่อ oestradiol (Whitehead และ Lacey 2003 และประกาศผล) ดัง กิจกรรม 17b-HSDsเกินของ aromatase และอาจจะสำคัญในการสร้างเฉพาะ oestradiol oestrone และ E1Sกว่าจาก androgen พื้นผิวPhytoestrogens, oestrone sulfatase และsulfotransferaseSulfatase Oestrone (ETS) ที่แปลง E1S oestroneอาจสำคัญสำหรับการสร้าง oestradiol ในเนื้อเยื่อเต้านมเปรียบเทียบกับทางเดินของ aromatase(โบสถ์ et al. 2001, Reed et al. 2005) แม้นี้ศึกษาที่ดีอย่างหนึ่งไม่ได้ตรวจสอบผลของ phytoestrogens ETS หรือฮอร์โมนเอสโตรเจนsulfotransferase (EST/SULT1E1), catalyzing หลังsulfation ของ oestrone ศึกษาก่อนรายงานว่าquercetin, genistein, daidzein และ flavonoids อื่น ๆห้าม ETS ตับ ด้วย quercetin ที่ถูกที่สุดมีศักยภาพสรรพคุณ (หวง et al. 1997) ในทางตรงกันข้ามdaidzein เป็นรายงานที่ไม่มีผลต่อ ETSแม้ว่า sulfoconjugates สรรพคุณนี้ห้ามETS (วงศ์และ Keung 1997, al. เอ็ดแฮร์ริส 2004)ผลของ flavonoids อาหารหลาย รวมทั้งquercetin, genistein, daidzein และ equol บน sulfotransferasesมีการสอบสวน และพวกเขาห้าม sulfotransferase androgen ตับฮอร์โมนเอสโตรเจนกับ IC50s ในช่วง nanomolar (Ghazali & Waringปี 1999, Mesia โรงและ 2003 Kauffman อัลเอ็ดแฮริส2004) . แม้ว่ารู้จักลิปกลอสไขรายงานของสารประกอบเหล่านี้แตกต่างกันระหว่างการศึกษา ดำเนินการรวมหลักฐานที่แสดงว่า phytoestrogens มีลิปกลอสไขโดยรวมกิจกรรมในเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องในinterconversion ของ E1S และ oestrone นอกจากนี้สามารถ sulfated อาหาร flavonoids โดยบุคคลหลายsulfotransferases รวมทั้งฮอร์โมนเอสโตรเจน sulfatase (แฮร้อยเอ็ด al. 2004) Sulfation นี้อาจมีผลต่อการชีวปริมาณออกฤทธิ์ของ endogenous oestrogens และเปลี่ยนแปลงการอัตราส่วนของงาน oestrogens และฮอร์โมนเอสโตรเจนไม่ได้ใช้งานsulfates

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

phytoestrogens และ 17b-HSDs
คุณสมบัติคล้ายได้รับการแสดงที่จะออกแรงยับยั้ง
ผลกระทบกับชนิด 17b-HSD 1 - ของเอนไซม์ที่แปลง
มะเร็งต่อมไร้ท่อที่เกี่ยวข้อง (2006) 13 995-1015
www.endocrinology-journals.org 999
oestrone เพื่อ oestradiol ในการเตรียมการทั้งมือถือฟรี
และ T47-D เซลล์มะเร็งเต้านม, genistein และ daidzein
ยับยั้งการเปลี่ยนแปลงของ oestrone เพื่อ oestradiol
ระหว่างวันที่ 1 และ 10 มมมีผลกระทบที่ปรับตัวลดลงหรือไม่มี
biochanin (Mäkelä et al. 1995, Le ประกันและ al. 2000
บรูคส์และทอมป์สัน 2005) ในขณะที่มนุษย์ granulosa
เซลล์ luteal ปริมาณที่สูงเพียงอย่างเดียวของ genistein (R10 มิลลิ) แต่
ไม่ biochanin, ยับยั้ง 17b-HSD ชนิดที่ 1 (เฮด
และลาเซย์ 2003) ความขัดแย้งนี้ค่อนข้าง
มีผลกระทบที่มีศักยภาพของ biochanin ใน recombinant 17b-HSD
5 ชนิดที่ช่วยลดการ androstenedione ฮอร์โมนเพศชาย
(Krazeisen et al. 2001) ใน MCF-7 และ MDA-MB-231
เซลล์มะเร็งเต้านม 100 นาโนเมตร genistein กระตุ้น
การเกิดออกซิเดชันของ oestradiol เพื่อ oestrone และเพิ่ม
ระดับของ 17b-HSD2 ซึ่งได้รับการยืนยันจาก
blots ตะวันตก (Brueggemeier et al. 2001) ฟลาโวน
ยังได้รับการรายงานในการยับยั้งการ 17b-HSDs และใน
แง่นี้ Chrysin, apigenin และ narigenin ได้รับการ
แสดงเพื่อยับยั้ง 17b-HSD1 ในปริมาณไมโครโมขณะ
quercetin ได้โดยไม่ต้องมีผลบังคับใช้ (Mäkelä et al. 1995, Le
ประกันตัว et al. 2000 ไวท์เฮดและลาเซย์ 2003) ในทางตรงกันข้าม
quercetin เป็นยับยั้งค่อนข้างมีศักยภาพของ 17b-HSD
ประเภท 5 (Krazeisen et al. 2001) Coumestrol ได้รับการ
รายงานในการยับยั้งการทั้งสองชนิด 17b-HSD ที่ 1 และ 5 ใน
การเตรียมเอนไซม์ (Mäkelä et al. 1995
Krazeisen et al. 2001) และการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ใน
เซลล์ MCF-7 แสดงให้เห็นว่าทั้งสอง enterolactone และ
enterodiol ยับยั้ง แปลงของ oestrone เพื่อ
oestradiol กับยับยั้งการสังเกตที่ 10
และ 1 มิลลิตามลำดับ (บรูคส์และทอมป์สัน 2005).
ดังนั้นจึงมีข้อมูลที่ จำกัด เกี่ยวกับผลกระทบของ
phytoestrogens เกี่ยวกับปฏิกิริยาออกซิเดชันและลดลง
ของ 17b-HSDs แม้ว่าเหล่านี้อาจจะมาก ความสำคัญใน
การสร้าง oestradiol สโตรเจนในการผลิต
กระดาษทิชชู่ ทั้งใน granulosa เซลล์ของมนุษย์และมะเร็งเต้านม
เซลล์ผลิต oestradiol เป็นหลายเท่าสูงกว่า
เมื่อ androstenedione ถูกใช้เป็นสารตั้งต้นเมื่อเทียบ
กับฮอร์โมนเพศชายและการเปลี่ยนแปลงของ oestrone เพื่อ
oestradiol ซึ่งต้องใช้เพียง 17b-HSD ชนิดที่ 1 เป็น
ที่สูงกว่าทั้ง แปลงของ androstenedione หรือ
ฮอร์โมนเพศชายจะ oestradiol (เฮดและลาเซย์ 2003 และ
ผลที่ไม่ได้เผยแพร่) ดังนั้นกิจกรรมของ 17b-HSDs
เกินกว่าที่ของ aromatase และอาจมีความสำคัญมากขึ้นใน
ยุคของท้องถิ่น oestradiol จาก oestrone และ E1S
กว่าจากพื้นผิวแอนโดรเจน.
phytoestrogens, sulfatase oestrone และ
sulfotransferase
Oestrone sulfatase (ETS) ที่แปลง E1S เพื่อ oestrone
อาจจะ สิ่งที่สำคัญมากสำหรับการสร้าง oestradiol ใน
เนื้อเยื่อเต้านมเมื่อเทียบกับทางเดิน aromatase
(เคิร์ก et al. 2001 กก et al. 2005) อย่างไรก็ตามเรื่องนี้
การศึกษาน้อยเมื่อเทียบกับผลกระทบที่มีการสอบสวน
ของ phytoestrogens ทั้ง ETS หรือสโตรเจน
sulfotransferase (EST / SULT1E1) หลังเร่ง
sulfation ของ oestrone ก่อนการศึกษารายงานว่า
quercetin, genistein, daidzein และ flavonoids อื่น ๆ
ยับยั้ง ETS ตับด้วย quercetin ถูกที่สุด
phytoestrogen ที่มีศักยภาพ (Huang et al. 1997) ในทางตรงกันข้าม
daidzein มีรายงานว่าจะไม่มีผลต่อการ ETS
แม้ว่า sulfoconjugates ของ phytoestrogen นี้ยับยั้ง
ETS (วงศ์และ Keung ปี 1997 แฮร์ริส et al. 2004).
ผลกระทบของ flavonoids อาหารหลายแห่งรวมถึง
quercetin, genistein, daidzein และ equol บน sulfotransferases
ยังได้รับการตรวจสอบและพวกเขา
ยับยั้งฮอร์โมนตับ / แอนโดรเจน sulfotransferase
กับ IC50s ในช่วง nanomolar (Ghazali & Waring
1999 Mesia-Vela & คอฟฟ์แมน 2003 แฮร์ริส et al.
2004) แม้ว่ารายงานความแรงในการยับยั้งของ
สารเหล่านี้แตกต่างกันระหว่างการศึกษาที่นำมา
ร่วมกันหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า phytoestrogens มี
ฤทธิ์ยับยั้งโดยรวมในเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับ
การเปลี่ยนโครงของ E1S และ oestrone นอกจากนี้
flavonoids อาหารสามารถซัลเฟตโดยมนุษย์หลาย
sulfotransferases รวมทั้งสโตรเจน sulfatase (แฮร์ริส
et al. 2004) sulfation นี้ต่อไปอาจมีผลต่อ
การดูดซึมของ oestrogens ภายนอกและปรับเปลี่ยน
อัตราส่วนของการตอบสนองของการใช้งานและสโตรเจนที่ไม่ใช้งาน
ซัลเฟต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไฟโตเอสโตรเจน และ 17 hsds
ไอโซฟลาโวนได้รับการแสดงที่จะออกแรงผลยับยั้ง
บน 17A HSD ประเภท 1 และเอนไซม์ที่แปลง
ต่อมไร้ท่อที่เกี่ยวข้องกับโรคมะเร็ง ( 2006 ) 13 995 –ในที่สุด

oestrone www.endocrinology-journals.org 999 เพื่อ oestradiol . ในการสังเคราะห์และการเตรียม
t47-d มะเร็งเต้านมและเซลล์ , genistein ยับยั้งการแปลง oestrone Daidzein

เพื่อ oestradiolbetween 1 and 10 mM with weaker or no effects of
biochanin A (Ma¨kela¨ et al. 1995, Le Bail et al. 2000,
Brooks & Thompson 2005), whilst in human granulosa
luteal cells only high doses of genistein (R10 mM), but
not biochanin A, inhibited 17b-HSD type 1 (Whitehead
& Lacey 2003). This contrasts the relatively
potent effects of biochanin A on recombinant 17b-HSD
5 ชนิดที่ลดถอยให้ฮอร์โมนเพศชาย
( krazeisen et al . 2001 ) ใน mcf-7 mda-mb-231
มะเร็งเต้านมและเซลล์มะเร็ง , 100 nm เจนิสตินกระตุ้นการออกซิเดชันของ oestradiol

เพื่อ oestrone และเพิ่มระดับของ 17b-hsd2 ซึ่งได้รับการยืนยันโดย
blots ตะวันตก ( brueggemeier et al . 2001 ) ส่วนนิลในสูตร
ได้ยังมีรายงานการ hsds 17 และในแง่นี้ คริสตินพิจินิน
, , , and narigenin have been
shown to inhibit 17b-HSD1 at micromolar doses whilst
quercetin was without effect (Ma¨kela¨ et al. 1995, Le
Bail et al. 2000, Whitehead & Lacey 2003). In contrast,
quercetin was a relatively potent inhibitor of 17b-HSD
type 5 (Krazeisen et al. 2001). Coumestrol has been
reported to inhibit both 17b-HSD types 1 and 5 in
purified enzyme preparations (Ma¨kela¨ et al. 1995,
Krazeisen et al. 2001) and more recent studies on
MCF-7 cells showed that both enterolactone and
enterodiol inhibited the conversion of oestrone to
oestradiol with significant inhibition observed at 10
and 1 mM respectively (Brooks & Thompson 2005).
Thus, there is limited data on the effects of
phytoestrogens on the reductive and oxidative reactions
of 17b-HSDs,แม้ว่าเหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการสร้างฮอร์โมนเอสโตรเจน

oestradiol ในการผลิตเนื้อเยื่อ ทั้งในธรรมชาติและมนุษย์เซลล์เซลล์มะเร็งเต้านม
, การผลิต oestradiol หลายพับสูง
เมื่อถอยใช้เป็นสารเปรียบเทียบ
กับฮอร์โมนเพศชายและการแปลง oestrone

oestradiol ซึ่งต้องดำเนินการเพียง 17 ชนิดที่ 1 คือ
สูงกว่าด้วยการแปลงของฮอร์โมนเพศชายจะถอยหรือ
oestradiol ( ไวท์เฮด& Lacey 2003 และ
ประกาศผล ) ดังนั้น กิจกรรมของ 17B hsds
เกินกว่าที่ของ aromatase และอาจจะสำคัญใน
รุ่นท้องถิ่นของ oestradiol จาก oestrone e1s
กว่าจากแอนโดรเจนและสารอาหาร .
phytoestrogens และซัลฟาเทส oestrone sulfotransferase

,Oestrone sulfatase (ETS) that converts E1S to oestrone
may be more important for generating oestradiol in
breast tissue compared with the aromatase pathway
(Kirk et al. 2001, Reed et al. 2005). Despite this,
comparatively few studies have investigated the effects
of phytoestrogens on either ETS or oestrogen
sulfotransferase (EST/SULT1E1), the latter catalyzing
the sulfation of oestrone. Early studies reported that
quercetin, genistein, daidzein, and other flavonoids
inhibited hepatic ETS, with quercetin being the most
potent phytoestrogen (Huang et al. 1997). In contrast,
daidzein was reported to have no effect on ETS
although sulfoconjugates of this phytoestrogen inhibited
ETS (Wong & Keung 1997, Harris et al. 2004).
The effects of several dietary flavonoids, including
quercetin, genistein, daidzein, and equol, on sulfotransferases
have also been investigated and they
inhibited hepatic oestrogen/androgen sulfotransferase
with IC50s in the nanomolar range (Ghazali & Waring
1999, Mesia-Vela & Kauffman 2003, Harris et al.
2004). Although the reported inhibitory potency of
these compounds varied between studies, taken
together the evidence shows that phytoestrogens have
an overall inhibitory activity on enzymes involved in
the interconversion of E1S and oestrone. In addition,
dietary flavonoids can be sulfated by several human
sulfotransferases, including oestrogen sulfatase (Harris
et al. 2004). This sulfation may further influence the
bioavailability of endogenous oestrogens and alter the
ratio of active oestrogens and inactive oestrogen
sulfates.