model of design that is both more h

model of design that is both more holistic and more responsive to the underlying ecological and social realities of rural urban dynamics.
12.4 ORIGINS OF THE MUSICAL ANALOGY
Music is among the earliest and most enduring of architectural analogies. Following Cicero in the first century B.C., a period in which some of the greatest works of Roman infrastructure were established, the architecture of Vitruvius was largely based on the proportional musical investigations of Pythagoras (570–495 B.C.). In the 15th century, shortly after the rediscovery of Vitruvius, these Pythagorean principles were greeted with renewed enthusiasm. In Chapter VI of his De re aedificatoria (On the Art of Building), Leon Battista Alberti methodically develops the relationship between proportion and architectural form, writing, “We shall therefore borrow all our Rules for the Finishing of our Proportions, from the Musicians, who are the greatest Masters of this Sort of Numbers, and from those Things wherein Nature shows herself most excellent and complete” (Alberti 1965).
The term contrapunctus, from the Latin punctus contra punctum (“point against point” or “note against note”), initially appeared around 1300. In 1412, the Italian theorist Prosdocimo de Beldomandi wrote that rather than dealing with note against note individually, the composer was actually concerned with the problem of cantus contra cantum—one complete melody against another—thus requiring a new integration of vertical (harmonic) and horizontal (melodic) concepts (de Beldomandi 1984). With this realization, counterpoint gradually came to be recognized in its full complexity, resulting in the “golden age of polyphony” (Fux 1971, vii). It is interesting to note that it was just one year later, in 1413, that architect Filippo Brunelleschi established the geometric method of perspective drawing. Indeed, both counterpoint composition and perspective drawing illustrate the emergence of three-dimensional thinking—the composer dealing with multiple voices in time in a manner very similar to the architect’s newly contextual conception of buildings within a multilayered landscape. In both cases, the breakthroughs involved new insights into proportional principles underlying physical reality. In perspective drawing, this was a system of proportions on paper that accurately related to actual sizes and distances, and counterpoint composition addressed resonant harmonic phenomena and the means of engendering it—namely the range of voice or instrument. Beyond being merely picturesque, these developments illustrate the capability of design to derive meaningful order from apparent complexity.
In 1725, the Viennese musician and theorist Johann Fux published Gradus Ad Parnassum, a work that was to set the standard for counterpoint composition to this day. Written in the form of a classical Greek dialogue between an elder master composer and his young apprentice, the lessons are laid out in sequence according to what had by then become the five “species” of counterpoint, from the simplest to the most complex: first species—whole note against whole note; second species—whole note against two half notes; third species—whole note against four quarter notes; fourth species—whole note against syncopated whole note; fifth species—florid counterpoint, using all the previous species. Further, based on sophisticated insights into harmonic phenomena assiduously obtained by the cumulative effort of many

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบของการออกแบบที่มีทั้งแบบองค์รวมมากขึ้น และมากขึ้นตอบสนองต่อความเป็นจริงพื้นฐานของระบบนิเวศ และสังคมการเมืองชนบท12.4 กำเนิดของดนตรีเปรียบเทียบเพลงเป็นหนึ่งในเร็วที่สุด และยั่งยืนที่สุดของสถาปัตยกรรมเป็นคำอุปมาแต่ ต่อ Cicero ไคลน์ศตวรรษแรก ระยะเวลาที่บางส่วนของงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโครงสร้างพื้นฐานโรมันก่อตั้ง สถาปัตยกรรมของวิทรูเวียสส่วนใหญ่ตามการสืบสวนสัดส่วนดนตรีของพีทาโกรัส (570-495 ไคลน์) ใน ในศตวรรษที่ 15 หลังจากการค้นพบวิชชาของวิทรูเวียส พีทาโกรัสหลักเหล่านี้ได้ประทับใจกับความกระตือรือร้นต่ออายุ ในบทวีของเขาเด re aedificatoria (อยู่ที่ศิลปะของอาคาร), ลีออนมีระบบพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนและรูปแบบสถาปัตยกรรม เขียน "เราจะจึงยืมกฎทั้งหมดของเราสำหรับตกแต่ง ของสัดส่วนของเรา จากนัก ดนตรี ผู้มีปริญญาโทมากที่สุดของการเรียงลำดับของตัวเลข และสิ่งเหล่านั้นธรรมชาติแสดงตัวเองยอดเยี่ยม และสมบูรณ์ที่สุด" (Alberti 1965)The term contrapunctus, from the Latin punctus contra punctum (“point against point” or “note against note”), initially appeared around 1300. In 1412, the Italian theorist Prosdocimo de Beldomandi wrote that rather than dealing with note against note individually, the composer was actually concerned with the problem of cantus contra cantum—one complete melody against another—thus requiring a new integration of vertical (harmonic) and horizontal (melodic) concepts (de Beldomandi 1984). With this realization, counterpoint gradually came to be recognized in its full complexity, resulting in the “golden age of polyphony” (Fux 1971, vii). It is interesting to note that it was just one year later, in 1413, that architect Filippo Brunelleschi established the geometric method of perspective drawing. Indeed, both counterpoint composition and perspective drawing illustrate the emergence of three-dimensional thinking—the composer dealing with multiple voices in time in a manner very similar to the architect’s newly contextual conception of buildings within a multilayered landscape. In both cases, the breakthroughs involved new insights into proportional principles underlying physical reality. In perspective drawing, this was a system of proportions on paper that accurately related to actual sizes and distances, and counterpoint composition addressed resonant harmonic phenomena and the means of engendering it—namely the range of voice or instrument. Beyond being merely picturesque, these developments illustrate the capability of design to derive meaningful order from apparent complexity.In 1725, the Viennese musician and theorist Johann Fux published Gradus Ad Parnassum, a work that was to set the standard for counterpoint composition to this day. Written in the form of a classical Greek dialogue between an elder master composer and his young apprentice, the lessons are laid out in sequence according to what had by then become the five “species” of counterpoint, from the simplest to the most complex: first species—whole note against whole note; second species—whole note against two half notes; third species—whole note against four quarter notes; fourth species—whole note against syncopated whole note; fifth species—florid counterpoint, using all the previous species. Further, based on sophisticated insights into harmonic phenomena assiduously obtained by the cumulative effort of many

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบของการออกแบบที่มีทั้งแบบองค์รวมมากขึ้นและตอบสนองกับความเป็นจริงของระบบนิเวศและสังคมพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงในเมืองชนบท.
12.4 ต้นกำเนิดของการเปรียบเทียบดนตรี
เพลงเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและมากที่สุดที่ยั่งยืนของอุปมาสถาปัตยกรรม ต่อไปนี้ซิเซโรในศตวรรษแรกช่วงเวลาที่บางส่วนของผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโครงสร้างพื้นฐานของโรมันที่ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นสถาปัตยกรรมของ Vitruvius ถูกส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการสืบสวนดนตรีสัดส่วนของพีธากอรัส (570-495 BC) ในศตวรรษที่ 15 หลังจากการค้นพบของ Vitruvius หลักการพีทาโกรัสเหล่านี้ได้รับการต้อนรับด้วยความกระตือรือร้นต่ออายุ ในบทที่หกของเดอของเขาอีกครั้ง aedificatoria (เกี่ยวกับศิลปะของอาคาร), ลีออนแบตติสอัลเบอร์มีระบบการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนและรูปแบบสถาปัตยกรรมเขียน "ดังนั้นเราจึงต้องยืมกฎของเราสำหรับการตกแต่งของสัดส่วนของเราจากนักดนตรีที่ ที่มีอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการจัดเรียงของตัวเลขนี้และจากสิ่งเหล่านั้นธรรมชาติแสดงให้เห็นว่าตัวเองดีที่สุดและสมบูรณ์ "(อัลเบอร์ 1965).
contrapunctus คำจากภาษาละติน punctus Punctum contra (" จุดกับจุด "หรือ" โน้ตกับโน้ต ") เริ่มปรากฏรอบ 1300 ใน 1412 อิตาลีทฤษฎี Prosdocimo เด Beldomandi เขียนว่าแทนที่จะจัดการกับโน้ตกับโน้ตเป็นรายบุคคลแต่งเป็นจริงที่เกี่ยวข้องกับปัญหาของ cantus Contra cantum หนึ่งทำนองที่สมบูรณ์ต่ออีก-จึงต้อง บูรณาการใหม่ในแนวตั้ง (ฮาร์โมนิ) และแนวนอน (ไพเราะ) แนวคิด (เด Beldomandi 1984) ด้วยความตระหนักนี้แตกต่างทยอยมาถึงได้รับการยอมรับในความซับซ้อนอย่างเต็มรูปแบบที่เกิดใน "ยุคทองของพฤกษ์" (Fux 1971 ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่ามันเป็นเพียงแค่หนึ่งปีต่อมาในปี 1413 ที่สถาปนิก Filippo Brunelleschi จัดตั้งวิธีการทางเรขาคณิตของการวาดภาพมุมมอง อันที่จริงทั้งองค์ประกอบของความแตกต่างและการวาดภาพมุมมองที่แสดงให้เห็นถึงการเกิดขึ้นของสามมิติคิดนักแต่งเพลงที่เกี่ยวข้องกับการหลายเสียงในเวลาที่ในลักษณะที่คล้ายกันมากกับความคิดบริบทใหม่ของสถาปนิกของอาคารภายในภูมิทัศน์พหุ ในทั้งสองกรณีนวัตกรรมที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลเชิงลึกใหม่เข้าสู่หลักการสัดส่วนความเป็นจริงพื้นฐานทางกายภาพ ในการวาดมุมมองนี้เป็นระบบของสัดส่วนบนกระดาษที่เกี่ยวข้องได้อย่างถูกต้องให้มีขนาดและระยะทางที่เกิดขึ้นจริงและองค์ประกอบแตก addressed ปรากฏการณ์ประสานจังหวะและวิธีการ engendering มันคือช่วงของเสียงหรือตราสารที่ นอกเหนือจากการเป็นที่งดงามเพียงการพัฒนาเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการออกแบบจะได้รับการสั่งซื้อที่มีความหมายจากความซับซ้อนที่เห็นได้ชัด.
ใน 1725 นักดนตรีเวียนนาและทฤษฎีโยฮันน์ตีพิมพ์ Fux Gradus โฆษณา Parnassum งานที่กำลังจะกำหนดมาตรฐานสำหรับองค์ประกอบที่แตกต่างไปในวันนี้ เขียนในรูปแบบของการสนทนาภาษากรีกคลาสสิกระหว่างนักแต่งเพลงต้นแบบผู้สูงอายุและเด็กฝึกงานของเขาบทเรียนที่ออกมาวางไว้ในลำดับตามสิ่งที่จากนั้นก็กลายเป็นห้า "สายพันธุ์" ของความแตกต่างจากง่ายไปซับซ้อนมากที่สุด: แรก สายพันธุ์ทั้งโน้ตกับโน้ตทั้ง; สองสายพันธุ์ทั้งโน้ตกับโน้ตสองครึ่ง สามสายพันธุ์ทั้งโน้ตกับไตรมาสสี่บันทึก; สี่สายพันธุ์ทั้งโน้ตกับลัดหมายเหตุทั้ง; ห้าสายพันธุ์ก่ำแตกต่างโดยใช้ทุกชนิดก่อนหน้านี้ นอกจากนี้บนพื้นฐานของข้อมูลเชิงลึกที่มีความซับซ้อนเข้าไปในปรากฏการณ์ฮาร์โมนิได้เพียรพยายามโดยพยายามสะสมของจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบของการออกแบบที่เป็นมากขึ้นแบบองค์รวมและการตอบสนองมากขึ้น พื้นฐานทางสังคมและนิเวศวิทยาของความเป็นจริงของเมืองในชนบท12.4 กำเนิดคล้ายคลึงดนตรีเพลงเป็นหนึ่งในที่เก่าที่สุด และสำคัญที่สุดของการใช้สถาปัตยกรรม ต่อไปนี้ซิเซโรในศตวรรษก่อนคริสต์ศักราช ครั้งแรก ช่วงเวลาที่บางส่วนของผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโครงสร้างพื้นฐานของโรมันได้ก่อตั้ง สถาปัตยกรรมของวิทรูเวียสนั้นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับดนตรีสืบสวนสัดส่วนของปีธากอรัส ( 570 ) 495 ปีก่อนคริสตกาล ) ในศตวรรษที่ 15 หลังจากการค้นพบของวิทรูเวียส หลักการพีทาโกรัสเหล่านี้ถูกทักทายด้วยการกระตือรือร้น ในบทที่ 6 ของ เดอ เร aedificatoria ( ศิลปะของอาคาร ) , บุคคลจากรัฐมหาราษฏระมีระบบพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนและรูปแบบ สถาปัตยกรรม การเขียน " ดังนั้นเราต้องขอยืมกฎของเราทั้งหมดสำหรับการจบของสัดส่วนของเรา จากนักดนตรีที่เป็นผู้เชี่ยวชาญมากที่สุดของตัวเลข ประเภทนี้ และจากสิ่งต่าง ๆ ผู้ซึ่งธรรมชาติแสดงเองยอดเยี่ยม และสมบูรณ์มากที่สุด " ( Alberti 1965 )คำ contrapunctus จาก punctum Contra ละติน punctus ( " จุดต่อจุด " หรือ " บันทึกกับบันทึก " ) เริ่มปรากฏรอบ 1300 ใน 1412 , นักทฤษฎีอิตาลี prosdocimo de beldomandi เขียนมากกว่าการจัดการกับ Note กับ Note เป็นรายบุคคล , นักแต่งเพลงเป็นกังวลกับปัญหาของแคนเติสตรงข้าม cantum สมบูรณ์ 1 เพลง ต่ออีก จึงต้องบูรณาการใหม่ของแนวตั้ง ( เสียงประสาน ) และแนวนอน ( ไพเราะ ) แนวคิด ( เดอ beldomandi 1984 ) ด้วยความตระหนักนี้แตกต่างทยอยมาได้รับการยอมรับในเต็มความซับซ้อน เกิดใน " ยุคทองของการมีหลายเสียง " ( fux 1971 , 7 ) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่ามันเป็นเพียงหนึ่งปีต่อมา ในการ ที่สถาปนิกฟีลิปโป บรูเนลเลสกีก่อตั้งวิธีการทางเรขาคณิตของมุมมองแบบ แน่นอน ทั้งองค์ประกอบและมุมมองการวาดแตกต่างแสดงให้เห็นถึงวิวัฒนาการของสามมิติคิดแต่งจัดการกับเสียงหลายในเวลาในลักษณะคล้ายกันมากกับของสถาปนิกบริบทใหม่ ความคิดของอาคารภายในมัลติเลเยอร์ในแนวนอน ในทั้งสองกรณี , นวัตกรรมที่เกี่ยวข้องกับข้อมูลเชิงลึกใหม่เป็นหลักสัดส่วนต้นแบบทางกายภาพจริง ในมุมมองแบบ นี่เป็นระบบของสัดส่วนบนกระดาษที่ถูกต้องที่เกี่ยวข้องกับขนาดจริงและระยะทาง และส่วนประกอบฮาร์มอนิกปรากฏการณ์เรโซแนนซ์ counterpoint กล่าวและวิธีการผลิตขึ้นมันคือช่วงเสียงหรือเครื่องดนตรี นอกเหนือจากการเป็นเพียงงดงามซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการออกแบบมาเพื่อจากความซับซ้อนที่มีความหมายชัดเจนใน 1 , เวียนนานักดนตรีและนักทฤษฎีโยฮันน์ fux เผยแพร่ parnassum ลงประกาศ gradus , งานที่ถูกเพื่อตั้งค่ามาตรฐานสำหรับ counterpoint องค์ประกอบในวันนี้ เขียนในรูปแบบของคลาสสิกกรีกบทสนทนาระหว่างผู้ใหญ่และเด็กฝึกงานอาจารย์นักแต่งเพลงหนุ่มของเขา บทเรียนจะแสดงในลำดับตามที่ได้ก็กลายเป็นห้า " ชนิด " ของแตกต่างจากง่ายไปซับซ้อนมากที่สุดชนิดแรกทั้งหมดหมายเหตุกับข้อความทั้งหมด , ชนิดที่สองทั้งหมดทราบต่อครึ่งสอง หมายเหตุ ; ชนิดที่สามกับไตรมาสสี่ทั้งหมดหมายเหตุหมายเหตุ ; ชนิดที่สี่ทั้งหมดทราบต่อ syncopated หมายเหตุทั้งหมด 5 ชนิดหรูหราแตกต่างใช้ก่อนหน้านี้ทั้งหมดชนิด เพิ่มเติม จากข้อมูลเชิงลึกที่ทันสมัยเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดจากกระแสฮาร์มอนิก ความเพียรความพยายามสะสมของหลาย