During the late 1960s, the United S

During the late 1960s, the United States learned that the Soviet Union had embarked upon a massive Intercontinental Ballistic Missile (ICBM) buildup designed to reach parity with the United States. In January 1967, President Lyndon Johnson announced that the Soviet Union had begun to construct a limited Anti-Ballistic Missile (ABM) defense system around Moscow. The development of an ABM system could allow one side to launch a first strike and then prevent the other from retaliating by shooting down incoming missiles.

Johnson therefore called for strategic arms limitations talks (SALT), and in 1967, he and Soviet Premier Alexei Kosygin met at Glassboro State College in New Jersey. Johnson said they must gain “control of the ABM race,” and Secretary of Defense Robert McNamara argued that the more each reacted to the other’s escalation, the more they had chosen “an insane road to follow.” While abolition of nuclear weapons would be impossible, limiting the development of both offensive and defensive strategic systems would stabilize U.S.-Soviet relations.
Johnson’s successor, Richard Nixon, also believed in SALT, and on November 17, 1969, the formal SALT talks began in Helsinki, Finland. Over the next two and a half years, the two sides haggled over whether or not each nation should complete their plans for ABMs; verification of a treaty; and U.S. concern that the Soviets continued to build more Submarine-Launched Ballistic Missiles (SLBMs). Nixon and Soviet General Secretary Leonid Brezhnev signed the ABM Treaty and interim SALT agreement on May 26, 1972, in Moscow.

For the first time during the Cold War, the United States and Soviet Union had agreed to limit the number of nuclear missiles in their arsenals. SALT I is considered the crowning achievement of the Nixon-Kissinger strategy of détente. The ABM Treaty limited strategic missile defenses to 200 interceptors each and allowed each side to construct two missile defense sites, one to protect the national capital, the other to protect one ICBM field. (For financial and strategic reasons, the United States stopped construction of each by the end of the decade.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงปลายปี 1960 สหรัฐอเมริการู้ว่า สหภาพโซเวียตได้เริ่มต้นเมื่อรู้ขีปนาวุธข้ามทวีป (ICBM) ขนาดใหญ่ที่ออกแบบมาถึงพาริตี้กับสหรัฐอเมริกา ในเดือน 1967 มกราคม ประธานาธิบดี Lyndon Johnson ประกาศว่า สหภาพโซเวียตได้เริ่มการสร้างระบบป้องกันขีปนาวุธ (ชได้ Anti-Ballistic) จำกัดรอบ ๆ มอสโก การพัฒนาระบบชได้อาจทำให้ด้านหนึ่งเปิดนัดหยุดงานครั้งแรกแล้ว ป้องกันอื่น ๆ จาก retaliating โดยการยิงขีปนาวุธที่เข้ามาลงJohnson จึงเรียกการเจรจาจำกัดอาวุธทางยุทธศาสตร์ (เกลือ), และในค.ศ. 1967 และพรีเมียร์โซเวียตแกรนด์ดุ๊กอะเลก Kosygin ตามที่ Glassboro รัฐวิทยาลัยในนิวเจอร์ซี่ Johnson กล่าวว่า พวกเขาต้องสามารถ "ควบคุมการแข่งขันชได้" และเลขานุการของกลาโหมโรเบิร์ตแม็กนามาราโต้เถียงว่า ยิ่งแต่ละปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นอื่น ๆ ของเลื่อน ยิ่งพวกเขาได้เลือก "เป็นบ้าถนนตาม" ขณะเลิกอาวุธนิวเคลียร์จะเป็นไปไม่ได้ จำกัดการพัฒนาไม่เหมาะสม และป้องกันระบบเชิงกลยุทธ์จะมุ่งความสัมพันธ์สหรัฐฯ -โซเวียตยังเชื่อสืบของ Johnson ริชาร์ด Nixon เกลือ และบน 17 พฤศจิกายน 1969 เจรจาเกลืออย่างเป็นทางเริ่มในเฮลซิงกิ ฟินแลนด์ ปีถัดไปสองครึ่ง สองด้าน haggled ไปหรือไม่แต่ละชาติควรดำเนินแผนการของพวกเขาใน ABMs ตรวจสอบสนธิสัญญา และสหรัฐกังวลว่า สหภาพอย่างต่อเนื่องเพื่อสร้างขีปนาวุธข้ามทวีป Submarine-Launched เพิ่มเติม (SLBMs) Nixon และโซเวียตเลขาธิการเลโอนิดเบรจเนฟลงนามสนธิสัญญาชได้และกาลเกลือตกลงบน 26, 2515 ในมอสโกครั้งแรกในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตได้ตกลงการจำกัดจำนวนของขีปนาวุธนิวเคลียร์ใน arsenals ของพวกเขา ผมถือว่าเป็นความสำเร็จที่เด่นที่สุดของกลยุทธ์คิสซินเจอร์ Nixon ของ détente เกลือ สนธิสัญญาชได้ป้องกันขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์เพื่อ 200 มาตรการจำกัด และอนุญาตให้แต่ละด้านจะสร้างสองขีปนาวุธป้องกันอเมริกา การป้องกันแห่งชาติเมืองหลวง อื่น ๆ เพื่อป้องกันหนึ่งฟิลด์ ICBM (เหตุผลทางการเงิน และเชิงกลยุทธ์ สหรัฐอเมริกาหยุดก่อสร้างของแต่ละช่วงปลายของทศวรรษ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 สหรัฐอเมริกาได้เรียนรู้ว่าสหภาพโซเวียตได้ลงมือใหญ่ขีปนาวุธข้ามทวีป (ICBM) ที่ออกแบบมาเพื่อการสะสมถึงความเท่าเทียมกันกับสหรัฐอเมริกา ในเดือนมกราคมปี 1967 ลินดอนจอห์นสันประธานประกาศว่าสหภาพโซเวียตได้เริ่มที่จะสร้าง จำกัด ต่อต้านขีปนาวุธ (ABM) ระบบป้องกันรอบกรุงมอสโก พัฒนาระบบ ABM อาจทำให้อีกด้านหนึ่งที่จะเปิดการโจมตีครั้งแรกและจากนั้นป้องกันไม่ให้คนอื่น ๆ จากตอบโต้โดยการยิงลงขีปนาวุธที่เข้ามา. จอห์นสันจึงเรียกร้องให้มีการเจรจาแขนยุทธศาสตร์ข้อ จำกัด (เกลือ) และในปี 1967 เขาและโซเวียตพรีเมียร์อเล็กซี่ Kosygin พบกันที่ Glassboro State College ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ จอห์นสันกล่าวว่าพวกเขาจะต้องได้รับ "การควบคุมของการแข่งขัน ABM" และกระทรวงกลาโหมโรเบิร์ตแมกนามาราถกเถียงกันอยู่ว่ามากขึ้นในแต่ละปฏิกิริยาตอบสนองต่อการเพิ่มอื่น ๆ ที่มากกว่าที่พวกเขาได้รับการแต่งตั้ง "ถนนคนบ้าที่จะปฏิบัติตาม." ในขณะที่การยกเลิกของอาวุธนิวเคลียร์จะเป็น เป็นไปไม่ได้ จำกัด การพัฒนาของทั้งสองระบบเชิงกลยุทธ์และการป้องกันจะรักษาเสถียรภาพของความสัมพันธ์สหรัฐสหภาพโซเวียต. ทายาทจอห์นสัน, ริชาร์ดนิกสันยังเชื่อว่าในเกลือและ 17 พฤศจิกายน 1969 การเจรจาอย่างเป็นทางการเริ่มเกลือในเฮลซิงกิฟินแลนด์ ต่อมาอีกสองปีครึ่งทั้งสองฝ่าย haggled มากกว่าหรือไม่แต่ละประเทศควรกรอกแผนการของพวกเขาสำหรับ ABMs; การตรวจสอบของสนธิสัญญา; และความกังวลของสหรัฐที่โซเวียตยังคงสร้างเพิ่มเติม Submarine-เปิดตัวจรวดขีปนาวุธ (SLBMs) นิกสันและ General โซเวียตเลขาธิการ Leonid Brezhnev ลงนามในสัญญาเกลือ ABM สนธิสัญญาและระหว่างกาลวันที่ 26 พฤษภาคม 1972 ในมอสโก. เป็นครั้งแรกในช่วงสงครามเย็น, สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตได้ตกลงที่จะ จำกัด จำนวนของขีปนาวุธนิวเคลียร์ของพวกเขาใน คลังแสง เกลือที่ผมถือว่าเป็นยอดความสำเร็จของกลยุทธ์การ-นิกสันซิงเกอร์ของdétente ABM สนธิสัญญา จำกัด การป้องกันขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์ 200 interceptors แต่ละคนและได้รับอนุญาตให้แต่ละด้านที่จะสร้างสองเว็บไซต์ป้องกันขีปนาวุธหนึ่งเพื่อปกป้องเมืองหลวงที่อื่น ๆ เพื่อป้องกันสนาม ICBM หนึ่ง (ด้วยเหตุผลทางการเงินและเชิงกลยุทธ์ที่สหรัฐอเมริกาหยุดการก่อสร้างของแต่ละตอนท้ายของทศวรรษ.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 , สหรัฐอเมริกาเรียนรู้ว่าสหภาพโซเวียตได้เริ่มต้นเมื่อใหญ่ขีปนาวุธขีปนาวุธข้ามทวีป ) คือออกแบบมาเพื่อถึงความเท่าเทียมกันกับประเทศสหรัฐอเมริกา ในเดือนมกราคม 1967 ประธานาธิบดีลินดอนจอห์นสันประกาศว่าสหภาพโซเวียตได้เริ่มสร้างจำกัดต่อต้านขีปนาวุธ ( ABM ) ระบบป้องกันรอบกรุงมอสโกการพัฒนาระบบ ABM สามารถช่วยด้านหนึ่งเปิดปะทะก่อน แล้วป้องกันอื่น ๆจากตอบโต้โดยยิงลงขีปนาวุธที่เข้ามา

จอห์นสันจึงเรียกอาวุธยุทธศาสตร์ข้อเจรจา ( เกลือ ) และในปี ค.ศ. 1967 เขา และสหภาพโซเวียต พรีเมียร์ และโคไซกิ้น เจอ ที่ glassboro รัฐวิทยาลัยในรัฐนิวเจอร์ซีย์ จอห์นสันกล่าวว่าพวกเขาจะต้องได้รับการควบคุมของ ABM แข่ง" รัฐมนตรีกลาโหมโรเบิร์ต เบเดน โพเอลล์ แย้งว่า ยิ่งแต่ละสามารถอื่น ๆเพิ่มมากขึ้น พวกเขาได้เลือก " ถนนบ้าตาม . " ในขณะที่การยกเลิกนิวเคลียร์ คงเป็นไปไม่ได้ จำกัด การพัฒนาทั้งรุกและรับระบบเชิงกลยุทธ์จะทำให้ความสัมพันธ์สหรัฐ - สหภาพโซเวียต
จอห์นสันทายาท ริชาร์ด นิกสัน ยังเชื่อในเกลือและเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2512 , การเจรจาเกลืออย่างเป็นทางการเริ่มขึ้นในเฮลซิงกิ , ฟินแลนด์ อีก 2 ปีครึ่ง และทั้งสองฝ่ายมีปากเสียงหรือไม่แต่ละประเทศควรสมบูรณ์แผนการของพวกเขาสำหรับ ABMs ; การตรวจสอบของสนธิสัญญา และสหรัฐกังวลว่า โซเวียตยังคงสร้างเพิ่มเติมเปิดตัวเรือดำน้ำขีปนาวุธ ( slbms )Leonid Brezhnev ของสหภาพโซเวียตนิกสันและเลขาลงนามข้อตกลงสนธิสัญญา ABM และเกลือชั่วคราวเมื่อ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2515 ในมอสโคว์ .

เป็นครั้งแรกในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตได้ตกลงที่จะ จำกัด จำนวนของขีปนาวุธนิวเคลียร์ในคลังแสงของพวกเขา เกลือก็ถือว่าสำเร็จของนิกสัน คิสซินเจอร์กลยุทธ์ของพระเยโฮวาห์ .สนธิสัญญา ABM จำกัดขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์ป้องกัน 200 interceptors แต่ละคนและอนุญาตให้แต่ละด้านเพื่อสร้างสองเว็บไซต์ป้องกันขีปนาวุธเพื่อปกป้องเมืองหลวงแห่งชาติ , อื่น ๆเพื่อป้องกันขีปนาวุธข้ามทวีปหนึ่งฟิลด์ ( เหตุผลทางการเงินและกลยุทธ์สหรัฐอเมริกาหยุดการก่อสร้างของแต่ละ โดยส่วนท้ายของทศวรรษ )