Even at the price of losing one of

Even at the price of losing one of his divine clones, he still wanted to kill Olivier! This was because…he wished to avenge his son’s death!

But this Tarosse had divine clones as well. And in terms of power…the situation was different from Ojwin’s. The divine Destruction clone which Tarosse had hidden, in terms of power, was actually not one whit inferior to Tarosse’s divine water clone.

Letting out a furious howl of unwillingness, Ojwin’s two divine clones transformed into two rays of red and white light, simultaneously fleeing into the northern horizons.

“It’s finally over.” The vast majority of people in Dragonblood Castle let out sighs of relief.

The guards and maids, who had been hiding, were terrified by this battle. Battles on this level…ordinary people like themselves could be killed just as collateral damage, and even their souls would be destroyed.

“Tarosse, why do you keep hiding your real power? At a time like this, you didn’t at least force one of them to stay behind?” Dylin said somewhat unhappily. “Don’t tell me that you don’t have that ability. You definitely have more abilities that I am unaware of!”

Dylin and Tarosse had lived together on the Yulan continent ten thousand years ago. They were once good friends.

Dylin’s innate abilities. Tarosse’s innate abilities. They each knew about the other’s.

“Haha, don’t blame me.” Tarosse’s two divine clones combined into one again, and he laughed as he looked at Dylin. “Dylin, why did you only use your ‘Devour’ power a single time? If you used ‘Devour’ a second time, you probably would have devoured Ojwin’s divine fire clone.”

Dylin glanced at Tarosse. “Use it again? Easy for you to say. If I used it again, my divine power would be completely exhausted! What a motherf*cking shame. Just then, when I used it the first time, I didn’t succeed. I was originally hoping to kill both of them at the same time just then.”

This innate ability was simply too terrifying and monstrous.

At the same time, though, the amount of energy it consumed was simply astonishing. The number of times it could be used didn’t have too much of a correlation to how powerful one was.

For even the weak, it could be used two or three times. Only, each time, the power would be fairly weak as well. For the strong, it still could only be used two or three times, but each time, the power would be astonishing.

“You are always so greedy. If it weren’t for the fact that five thousand years ago, you got greedy and used your Devour ability to try and get some Demigod-level divine sparks for your children…you wouldn’t have angered Lord Beirut, resulting in him throwing you into the Planar Prison.” Tarosse said with a laugh.

Dylin snorted coldly, no longer saying anything else.

He naturally felt uncomfortable when thinking back to five thousand years ago.

As Dylin and Tarosse chatted, they walked towards Linley and the others. Linley, the War God, and the others, from this battle, had an even greater appreciation for the difference in power between them and Gods. Given their current level of power, if they were to face any Gods by themselves, they would be doomed.

“Lord Tarosse, Lord Dylin, thank you!” Olivier walked forward and said solemnly.

“It’s fine. But you little rascal, in the future, stop causing so many problems.” Tarosse said with a calm laugh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ที่ราคาสูญเสียหนึ่งโคลนเขาพระ เขายังอยากฆ่า Olivier นี้เป็นเพราะ...เขาปรารถนาการล้างแค้นการตายของบุตรแต่ Tarosse นี้มีพระเจ้าโคลนเป็นอย่างดี และในแง่ของพลังงาน...สถานการณ์แตกต่างจากของ Ojwin โคลนทำลายพระเจ้าซึ่ง Tarosse มีซ่อนไว้ ในแง่ของพลังงาน เป็นจริงน้อยไป Tarosse ของพระเจ้าน้ำโคลนไม่หนึ่งออกให้ออก howl รุนแรงของ unwillingness, Ojwin ของสองเทพแก่นสองรังสีของแสงสีแดง และสีขาว พร้อมหนีไปฮอลิซันส์เหนือโคลน"มันเป็นที่สุดผ่าน" ส่วนใหญ่คนในปราสาท Dragonblood ให้ออก sighs ชื้นเจ้าหน้าที่และแม่บ้าน ที่มีการซ่อน ได้หมด โดยสงครามนี้ ต่อสู้ในระดับนี้...คนธรรมดาเหมือนตัวเองจะตายเพียงแค่เป็นหลักประกันความเสียหาย และแม้แต่วิญญาณของพวกเขาจะถูกทำลาย"Tarosse ทำไมคุณเก็บซ่อนอำนาจของคุณจริงหรือไม่ ในเวลาเช่นนี้ คุณไม่น้อยบังคับของคุณอยู่เบื้องหลัง" Dylin กล่าวว่า ค่อนข้าง unhappily "อย่าบอกว่า คุณไม่มีความสามารถที่ แน่นอนมีความสามารถมากกว่าที่ฉันไม่รู้"Dylin และ Tarosse มีอยู่ด้วยกันบนทวีปยูลันหมื่นปี เมื่อพวกเขาได้เพื่อนดีความสามารถโดยธรรมชาติของ Dylin ความสามารถโดยธรรมชาติของ Tarosse พวกเขาแต่ละรู้เกี่ยวกับตัวของผู้อื่น“Haha, don’t blame me.” Tarosse’s two divine clones combined into one again, and he laughed as he looked at Dylin. “Dylin, why did you only use your ‘Devour’ power a single time? If you used ‘Devour’ a second time, you probably would have devoured Ojwin’s divine fire clone.”Dylin glanced at Tarosse. “Use it again? Easy for you to say. If I used it again, my divine power would be completely exhausted! What a motherf*cking shame. Just then, when I used it the first time, I didn’t succeed. I was originally hoping to kill both of them at the same time just then.”This innate ability was simply too terrifying and monstrous.At the same time, though, the amount of energy it consumed was simply astonishing. The number of times it could be used didn’t have too much of a correlation to how powerful one was.For even the weak, it could be used two or three times. Only, each time, the power would be fairly weak as well. For the strong, it still could only be used two or three times, but each time, the power would be astonishing.“You are always so greedy. If it weren’t for the fact that five thousand years ago, you got greedy and used your Devour ability to try and get some Demigod-level divine sparks for your children…you wouldn’t have angered Lord Beirut, resulting in him throwing you into the Planar Prison.” Tarosse said with a laugh.Dylin snorted coldly, no longer saying anything else.He naturally felt uncomfortable when thinking back to five thousand years ago.As Dylin and Tarosse chatted, they walked towards Linley and the others. Linley, the War God, and the others, from this battle, had an even greater appreciation for the difference in power between them and Gods. Given their current level of power, if they were to face any Gods by themselves, they would be doomed.“Lord Tarosse, Lord Dylin, thank you!” Olivier walked forward and said solemnly.“It’s fine. But you little rascal, in the future, stop causing so many problems.” Tarosse said with a calm laugh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้จะราคาการสูญเสียของเขาศักดิ์สิทธิ์โคลน เขายังต้องการฆ่าโอลิเวอร์ ! นี่เป็นเพราะ . . . เขาต้องการที่จะแก้แค้นให้กับการตายของลูกชายของเขา

แต่ tarosse นี้มีโคลนเทพเช่นกัน และในแง่ของอำนาจ . . . . . . . สถานการณ์ที่แตกต่างจาก ojwin . โคลนทำลายศักดิ์สิทธิ์ซึ่ง tarosse ซ่อนในแง่ของอำนาจ ก็ไม่ได้ด้อยกว่า tarosse เล็กน้อยของเทพน้ำ โคลน

ปล่อยออกมาเป็นเสียงหอนของความโกรธ , สองเทพ ojwin โคลนกลายเป็นสองรังสีของสีแดงและสีขาวสว่าง พร้อมกันหลบหนีเข้าขอบเขตภาคเหนือ .

" มันจบลงแล้ว " ส่วนใหญ่ของผู้คนในปราสาทให้ดราก้อนบลัดถอนหายใจโล่งอก

ยามและแม่บ้าน ที่ ได้ ถูกซ่อน กลัวจากการต่อสู้นี้การต่อสู้ในระดับนี้ . . . คนธรรมดา เหมือนตัวเองจะถูกฆ่า ก็เป็นหลักประกันความเสียหายและแม้กระทั่งวิญญาณของพวกเขาจะถูกทำลาย .

" tarosse ทำไมคุณเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงของคุณ ในเวลาแบบนี้ คุณไม่ได้บังคับอย่างน้อยหนึ่งของพวกเขาอยู่ ? " dylin พูดบ้างอย่างไม่มีความสุข " อย่าบอกนะว่าคุณไม่มีความสามารถขนาดนั้นแน่นอนคุณมีความสามารถมากกว่าที่ข้าไม่รู้ ! "

dylin และ tarosse ได้อาศัยอยู่ด้วยกันบนยู่หลานทวีปหมื่นปีก่อน พวกเขาเคยเป็นเพื่อน

dylin เป็นแหล่งพลัง tarosse เป็นแหล่งพลัง พวกเขาแต่ละคนรู้เรื่องอื่น ๆ .

" ฮ่าๆ อย่ามาโทษฉัน . " tarosse สองเทพโคลนรวมกันเป็นหนึ่งอีกครั้ง และเขาก็จ้องมอง dylin . dylin " ,