Treatment of emotional or psycholog

Treatment of emotional or psychological problems can be traced to antiquity. The ancient Greeks were the first to identify mental illness as a medical condition, rather than a sign of malevolent deities. While their understanding of the nature of the mental illness was not always correct (e.g., they believed that hysteria affected only women, due to a wandering uterus), and their treatments rather unusual (e.g., bathing for depression, blood-letting for psychosis), they did recognize the treatment value of encouraging and consoling words.

With the fall of the Roman Empire, the Middle Ages saw the return of a belief in the supernatural as a cause for mental illness and the use of torture to gain confessions of demonic possession. However, some physicians began to support the use of psychotherapy. Paracelsus (1493-1541) advocated psychotherapy for treatment of the insane.

While there were scattered references to the value of “talking” in the treatment of emotional problems, the English psychiatrist Walter Cooper Dendy first introduced the term “psycho-therapeia” in 1853. Sigmund Freud developed psychoanalysis around the turn of the century, and made profound contributions to the field with his descriptions of the unconscious, infantile sexuality, the use of dreams, and his model of the human mind.

Freud’s work with neurotic patients led him to believe that mental illness was the result of keeping thoughts or memories in the unconscious. Treatment, primarily listening to the patient and providing interpretations, would bring these memories to the forefront and thus decrease symptoms.

For the next fifty years, Freud’s methods of psychoanalysis and various versions of it were the main psychotherapy used in clinical practice. Around the 1950s, the growth of American psychology led to new, more active therapies that involved the psychotherapeutic process.

The practice of behavioral psychology borrowed principles from animal psychology to treat emotional and behavioral problems. Over the years, behavior therapy has been enhanced to include emphasis on the thoughts and feelings of the person. This combined cognitive-behavioral therapy has become a major type of treatment for many psychiatric conditions.

The interpersonal therapy developed by Carl Rogers during the 1940s focused on the transmission of warmth, genuineness and acceptance from the therapist to the individual. By the late 1960s there were over 60 different types of psychotherapies, ranging from psychodrama (using drama techniques) to guided imagery (using mental pictures and stories).

The next major style of psychotherapy was developed not as the result of new ideas, but due to economic issues. Traditionally, psychotherapy was a long progress, often involving years of treatment. As psychotherapy became more widely available, emphasis was placed on a more brief form of treatment. This trend was further driven by the arrival of managed care insurance plans and limitations to coverage for mental health issues. Today, virtually all therapeutic modalities offer some sort of brief therapy designed to help the person deal with specific problems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถติดตามการรักษาปัญหาทางอารมณ์ หรือทางจิตใจเพื่อความ กรีกโบราณก่อนระบุโรคจิตเป็นเงื่อนไขทางการแพทย์ แทนเครื่องของเทวดาซึ่งคิดร้ายได้ ในขณะที่ความเข้าใจธรรมชาติของโรคจิตไม่ค่อยถูกต้อง (เช่น พวกเขาเชื่อว่า hysteria ได้รับผลกระทบเฉพาะผู้หญิง เนื่องจากมดลูกเจอ), และการรักษาค่อนข้างผิดปกติ (เช่น อาบสำหรับภาวะซึมเศร้า เลือดซักสำหรับหมอ), พวกเขาไม่รู้จักค่ารักษาส่งเสริม และ consoling คำ

กับการล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน ยุคกลางเห็นการกลับมาของความเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติเป็นสาเหตุโรคจิตและการใช้การทรมานเพื่อเสน่ห์รักสาวครอบครองอายุ อย่างไรก็ตาม แพทย์บางส่วนเริ่มที่จะสนับสนุนการใช้จิตบำบัด Paracelsus (1493-1541) advocated จิตบำบัดการบำบัดจิตด้วย

ขณะมีกระจัดกระจายอยู่ทั่วอ้างอิงค่าของ "พูด" ในการรักษาปัญหาทางอารมณ์ จิตแพทย์อังกฤษ Walter คูเปอร์คเวย์รู้จักคำว่า "ไซโค-therapeia" ใน 1853 Sigmund Freud พัฒนา psychoanalysis รอบเปิดของศตวรรษ และทำผลงานลึกซึ้งในฟิลด์ด้วยคำอธิบายของเขาในอสัญ เพศ infantile ใช้ความฝัน และเขารูปแบบของมนุษย์จิตใจ

งานของ Freud โดย neurotic นำเขาเชื่อว่า โรคจิตเป็นผลของความคิดหรือความทรงจำในอสัญ รักษา ฟังผู้ป่วยเป็นหลัก และให้ตีความ จะนำความทรงจำเหล่านี้รวดเร็ว และลดอาการดัง

ห้าสิบปีถัดไป วิธีของ Freud psychoanalysis และรุ่นต่าง ๆ ของมันถูกจิตแพทย์หลักที่ใช้ในคลินิก รอบมินิ การเติบโตของจิตวิทยาอเมริกันนำไปใหม่ การรักษาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง psychotherapeutic กระบวนการ

การฝึกพฤติกรรมจิตวิทยายืมหลักจากจิตวิทยาสัตว์ในการรักษาปัญหาทางอารมณ์ และพฤติกรรม ปี พฤติกรรมบำบัดได้ถูกปรับปรุงเพื่อรวมเน้นความคิดและความรู้สึกของบุคคล รักษาด้วยการรับรู้พฤติกรรมนี้รวมกันเป็น ชนิดหลักของการรักษาในทางจิตเวชเงื่อนไขการ

การรักษามนุษยสัมพันธ์พัฒนา โดยโรเจอร์ Carl ระหว่างทศวรรษ 1940 โดยเน้นการส่งความอบอุ่น genuineness และยอมรับจากนักบำบัดที่จะละ โดยปลายปี 1960 มีมากกว่า 60 ชนิดของ psychotherapies ตั้งแต่ psychodrama (ใช้เทคนิคการละคร) จะนำภาพ (ใช้ภาพของจิตและเรื่องราว)

แบบหลักถัดไปของจิตแพทย์ได้รับการพัฒนาเป็นผลมาจาก ความคิดใหม่ แต่เนื่อง จากเศรษฐกิจไม่ ประเพณี จิตแพทย์คืบหน้ายาว มักจะเกี่ยวข้องกับปีของการรักษา เป็นจิตแพทย์เป็นใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้น เน้นถูกวางบนฟอร์มสั้น ๆ มากกว่าการรักษา แนวโน้มนี้เพิ่มเติมได้ขับตามมาดูแลจัดการแผนประกันภัยและข้อจำกัดเพื่อความครอบคลุมปัญหาสุขภาพจิต วันนี้ modalities บำบัดแทบทุกมีบางจัดเรียงของบำบัดสั้น ๆ ที่ออกแบบมาเพื่อช่วยจัดการกับปัญหาเฉพาะบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาปัญหาทางอารมณ์หรือจิตใจสามารถโยงไปถึงสมัยโบราณ . ชาวกรีกโบราณเป็นคนแรกที่ระบุการเจ็บป่วยทางจิตเป็นเงื่อนไขทางการแพทย์มากกว่าสัญลักษณ์ของหินเทพเจ้า ในขณะที่ความเข้าใจธรรมชาติของความเจ็บป่วยทางจิตไม่ได้ถูกต้องเสมอไป ( เช่นที่พวกเขาเชื่อว่าผู้หญิงฮิสทีเรียที่ได้รับผลกระทบเท่านั้น เนื่องจากการเดินมดลูก )และการรักษาค่อนข้างผิดปกติ ( เช่น อาบน้ำ ซึมเศร้า เลือดให้สำหรับโรคจิต ) , พวกเขารู้จักรักษาคุณค่าของเล็ก และคําปลอบโยน .

ด้วยการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันสมัยกลางเห็นการกลับมาของความเชื่อในสิ่งเหนือธรรมชาติเป็นเหตุให้เกิดความเจ็บป่วยทางจิตและการทรมานเพื่อได้รับสารภาพครอบครองปีศาจ อย่างไรก็ตามบางแพทย์เริ่มที่จะสนับสนุนการใช้จิตบำบัด พาราเซลซัส ( 1493-1541 ) กลุ่มจิตบำบัดสำหรับการรักษาของบ้า

ขณะที่มีกระจัดกระจายอ้างอิงค่าของ " พูด " ในการรักษาปัญหาทางอารมณ์ , ภาษาอังกฤษนักจิตวิทยาวอลเตอร์คูเปอร์ Dendy แนะนำคำว่า " โรคจิต therapeia " ใน 1853 .ซิกมุนด์ ฟรอยด์ได้พัฒนาทฤษฎีจิตวิเคราะห์รอบหันของศตวรรษที่และลึกซึ้งต่อสนามกับคำอธิบายของเพศแบเบาะสลบ ใช้ความฝัน และรูปแบบของจิตใจมนุษย์

ฟรอยด์ทำงานกับผู้ป่วยประสาท ทำให้เขาเชื่อว่าการเจ็บป่วยทางจิต คือ ผลของการรักษาความคิดและความทรงจำ ในสัญ การรักษาเป็นหลัก ฟังคนไข้ และให้ตีความ จะนำความทรงจำเหล่านี้ไปแถวหน้า และดังนั้นจึง ลดอาการ

สำหรับห้าสิบปีต่อมา ฟรอยด์วิธีจิตวิเคราะห์และรุ่นต่างๆ เป็นหลัก การใช้จิตบำบัดในการปฏิบัติทางคลินิก ประมาณปี 1950 , การเจริญเติบโตของจิตวิทยาอเมริกันทำให้ใหม่การรักษาที่ใช้งานมากขึ้นที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการจิตบำบัด .

ฝึกจิตวิทยาพฤติกรรมยืมจากหลักการจิตวิทยาสัตว์เพื่อรักษาปัญหาทางอารมณ์และพฤติกรรม ปี , บำบัดพฤติกรรมได้รับการปรับปรุงเพื่อรวมเน้นความคิดและความรู้สึกของคนความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดนี้รวมเป็นหลัก ประเภทของการรักษาสำหรับเงื่อนไขจิตเวชมาก

รักษาบุคคลพัฒนาโดยคาร์ล โรเจอร์ ในยุคที่มุ่งเน้นการถ่ายทอดความอบอุ่น ความจริงใจ และยอมรับจากนักบำบัดในแต่ละ โดยปลายทศวรรษที่ 1960 มีกว่า 60 ชนิดที่แตกต่างกันของจิตบำบัด ,ตั้งแต่ psychodrama ( โดยใช้เทคนิคการละคร ) เพื่อการสร้างจินตภาพ ( ใช้รูป จิต และ เรื่อง )

ลักษณะสำคัญต่อไปของจิตบำบัดได้รับการพัฒนาไม่เป็นผลของความคิดใหม่ แต่เนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจ ประเพณี , จิตบำบัดคือความคืบหน้านาน มักจะเกี่ยวข้องกับปีของการรักษา เป็นจิตบำบัดกลายเป็นใช้ได้อย่างกว้างขวางมากขึ้นเน้นถูกวางไว้บนฟอร์มสั้น ๆของการรักษา แนวโน้มนี้ยังขับเคลื่อนโดยการมาถึงของการจัดการดูแลประกันภัยแผนและข้อจำกัดความคุ้มครองสำหรับสุขภาพจิต วันนี้เกือบทั้งหมด การรักษา modalities มีบางจัดเรียงของการรักษาสั้นที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้คนที่จัดการกับปัญหาที่เฉพาะเจาะจง