The concept of manner is mainly use

The concept of manner is mainly used in the discussion of consonants, although the movement of the articulators will also greatly alter the resonant properties of the vocal tract, thereby changing the formant structure of speech sounds that is crucial for the identification of vowels. For consonants, the place of articulation and the degree of phonation of voicing are considered separately from manner, as being independent parameters. Homorganic consonants, which have the same place of articulation, may have different manners of articulation. Often nasality and laterality are included in manner, but some phoneticians, such as Peter Ladefoged, consider them to be independent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่จะใช้แนวคิดของลักษณะในการอภิปรายของพยัญชนะ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของ articulators ที่จะเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของทางเดิน vocal เปลี่ยนโครงสร้าง formant ของเสียงเสียงที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการระบุของสระจึงคงยังมาก พยัญชนะ สถานวิคิวลาร์และระดับของ phonation voicing จะพิจารณาแยกต่างหากจากลักษณะ เป็น พารามิเตอร์อิสระ Homorganic พยัญชนะ มีฐานกรณ์เดียวกัน อาจมีมารยาทต่าง ๆ ของวิคิวลาร์ Laterality และ nasality มักจะอยู่ในลักษณะ แต่บาง phoneticians เช่นปีเตอร์ Ladefoged พิจารณาให้เป็นอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดของลักษณะที่เป็นส่วนใหญ่ที่ใช้ในการอภิปรายของพยัญชนะแม้ว่าการเคลื่อนไหวของ articulators จะยังช่วยปรับเปลี่ยนคุณสมบัติจังหวะของระบบทางเดินเสียงจึงมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของฟอร์แมนเสียงคำพูดที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับบัตรประจำตัวของสระ สำหรับพยัญชนะที่ข้อและระดับของ phonation ของ voicing ได้รับการพิจารณาแยกต่างหากจากลักษณะเป็นพารามิเตอร์ที่เป็นอิสระ พยัญชนะ homorganic ซึ่งมีสถานที่เดียวกันที่เปล่งอาจมีมารยาทที่แตกต่างกันของข้อ บ่อยครั้งที่ nasality และ laterality จะรวมอยู่ในลักษณะที่ แต่บาง phoneticians เช่นปีเตอร์ Ladefoged พิจารณาพวกเขาจะเป็นอิสระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดของลักษณะที่ใช้เป็นหลักในการสนทนาของพยัญชนะ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของอักษรจะยิ่งเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติเรโซแนนซ์ของระบบทางเดินเสียงจึงเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเสียงเสียงถ้อยคำที่เป็นสําคัญสําหรับตัวสระ คำที่พูดและระดับต่างๆของการออกเสียงจะพิจารณาจาก ลักษณะ เป็น ตัวแปรอิสระ homorganic พยัญชนะซึ่งมีสถานที่เดียวกัน การออกเสียง อาจมีมารยาทต่างๆของการออกเสียง และมักจะ nasality laterality จะรวมอยู่ในลักษณะ แต่บาง phoneticians เช่นปีเตอร์แลเดโฟเกด พิจารณาให้เป็นอิสระ