WHEN IS REPRESENTATION “DEMOCRATIC”

WHEN IS REPRESENTATION “DEMOCRATIC”?
If democratic representation is to be understood as more than a division of labor between political elites and citizens, we need to understand representation as an intrinsic part of what makes democracy possible. To do so, we must distinguish between generic norms of democracy and the institutions and practices through which the norms are realized. Much democratic theory has moved in this direction, conceiving democracy as any set of arrangements that instantiates the principle that all affected by collective decisions should have an opportunity to influence the outcome (see, e.g., Habermas 1996, p. 107; Dahl 1998, pp. 37–38; Held 1996, p. 324; Young 2000, p. 23; Gould 2004, pp. 175–78). Although there are important variations in the normative presuppositions embedded in this principle, most democratic theorists hold that (a) individuals are morally and legally equal and (b) individuals are equally capable of autonomy with respect to citizenship—that is, conscious self-determination—all other things begin equal. It follows that collective decisions affecting self-determination should include those affected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเป็นตัวแทน "ประชาธิปไตย"?
ถ้าเป็นตัวแทนประชาธิปไตยคือการจะเข้าใจว่าเป็นมากกว่าการแบ่งงานระหว่างชนชั้นทางการเมืองและประชาชนเราต้องเข้าใจการเป็นตัวแทนในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริงของสิ่งที่ทำให้ระบอบประชาธิปไตยที่เป็นไปได้ ต้องการทำเช่นนั้นเราจะต้องแยกแยะระหว่างบรรทัดฐานทั่วไปของระบอบประชาธิปไตยและสถาบันการศึกษาและการปฏิบัติที่ผ่านบรรทัดฐานจะตระหนัก ทฤษฎีประชาธิปไตยมากได้ย้ายไปในทิศทางนี้ให้กำเนิดระบอบประชาธิปไตยเป็นชุดใด ๆ ของการเตรียมการที่ instantiates หลักการที่ว่าทุกคนได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจร่วมกันควรจะมีโอกาสที่จะมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ (ดูเช่นฮาเบอร์ 1996 พี 107. ดาห์ล 1998, pp . 37-38; Held 1996 พี. 324; หนุ่มปี 2000 พี. 23;. โกลด์ 2004, pp 175-78) แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการ presuppositions กฎเกณฑ์ที่ฝังอยู่ในหลักการนี้นักทฤษฎีประชาธิปไตยมากที่สุดบอกว่า (ก) บุคคลที่มีศีลธรรมและถูกต้องตามกฎหมายเท่าเทียมกันและ (ข) บุคคลที่มีความเท่าเทียมกันความสามารถในการเป็นอิสระเกี่ยวกับการเป็นพลเมืองที่มีสติตัดสินใจเอง พักสิ่งอื่น ๆ ที่เริ่มต้นเท่ากัน มันดังต่อไปว่าการตัดสินใจร่วมกันที่มีผลต่อการตัดสินใจควรจะรวมถึงผู้ที่ได้รับผลกระทบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมีการแสดง " ประชาธิปไตย "
ถ้าเป็นตัวแทนประชาธิปไตยจะเข้าใจ มากกว่าการแบ่งงานระหว่างชนชั้นนำทางการเมืองและประชาชน เราต้องเข้าใจการแสดงเป็นส่วนหนึ่งที่แท้จริงของสิ่งที่ทำให้ประชาธิปไตยที่สุด ต้องการทำเช่นนั้นเราต้องแยกแยะระหว่างทั่วไปบรรทัดฐานของประชาธิปไตยและสถาบัน และการปฏิบัติที่ผ่านเกณฑ์จะคิดได้ทฤษฎีประชาธิปไตยมากมีการเคลื่อนย้ายไปในทิศทางนี้ นักวิจัย ประชาธิปไตยเป็นชุดของการจัดเรียงที่ instantiates หลักการทั้งหมดที่ได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจร่วมกันควรมีโอกาสที่จะมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ที่เห็น เช่น ฮาเบอร์ ( 2539 , หน้า 107 ; Dahl 1998 , pp . 37 - 38 ; จัดขึ้น 1996 , หน้า 324 ; หนุ่ม 2000 , หน้า 23 ; โกลด์ 2004 . 175 ( 78 )แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในบรรทัดฐาน presuppositions ฝังตัวอยู่ในหลักการนี้นักทฤษฎีประชาธิปไตยมากถือว่า ( ก ) บุคคลที่มีศีลธรรมและเท่าเทียมกันตามกฎหมาย และ ( ข ) บุคคลที่มีความสามารถของตนเองอย่างเท่าเทียมกันด้วยความเคารพความเป็นพลเมือง นั่นคือ สติตนเองกำหนดทุกสิ่งเริ่มต้นเท่ากันมันคือการตัดสินใจที่มีผลต่อการตัดสินใจของตนเองโดยควรรวมถึงผู้ที่ได้รับผลกระทบ