They shook hands as they parted. Te

They shook hands as they parted. Ted had only a few steps more and he took them slowly. Very warm and dry, he thought. The garden will need watering. Now he was at his gate. There was no one in sight. He stood for a moment looking about him. It was as if he saw the house he had lived in for ten years, for the first time. He saw that it had a mean, narrow-chested appearance. The roof tiles were discoloured, the woodwork needed painting, the crazy pavement that he had laid with such zeal had an unpleasant flirtatious looks. The revolutionary thought moved in his mind, “We might leave here.” Measured against the possibilities that lay before him, it looked small and mean. Even the name, “Emoh Ruo” seemed wrong, pokey.

Ted was reluctant to go in. It was so long since anything of the least importance had happened between him and Grace, that it made him shy. He did not know how she would take it. Would she be all in a dither and no dinner ready? He hoped so but feared not.

He went into the hall, hung up his hat and shouted in a big bluff voice, “Well, well, well, and where’s my rich wife?”

Grace was in the kitchen dishing up dinner.

“You’re late,” she said. “The dinner’s spoiling.”

The children were quiet but restless, anxious to leave the table and go out to play. “I got rid of the reporters,” Grace said in a flat voice. Grace had character, trust her to handle a couple of cub reporters. She didn’t seem to want to talk about it to her husband either. He felt himself, his voice, his stature dwindling. He looked at her with hard eyes. “Where did she get the money,” he wondered again, but more sharply.

Presently they were alone. There was a pause. Grace began to clear the table. Ted felt that he must do something. He took her awkwardly into his arms. “Gracie, aren’t you pleased?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาจับมือเป็นพวกเขาแยก เท็ดมีเพียงไม่กี่ขั้นตอนมากขึ้น และเขาได้ช้า เขาคิดว่า มากอบอุ่น และแห้ง สวนจะต้องรดน้ำ ตอนนี้ เขาเป็นประตูของเขา มีใครในสายตา เขายืนอยู่ช่วงกำลังเกี่ยวกับเขา มันเป็นเหมือนเขาเห็นบ้านที่เขามีอยู่ในสิบปี ครั้งแรก เขาเห็นว่า มันมีลักษณะแคบอบรม หมายถึง กระเบื้องหลังคาถูกสีไม่ถูกต้อง ไม้ที่ต้องการวาดภาพ ถนนบ้าที่เขาได้วาง ด้วยความกระตือรือร้นดังกล่าวมีลักษณะเจ้าชู้ไม่พึงประสงค์ ย้ายความคิดปฏิวัติในใจว่า "เราอาจเก็บที่นี่" วัดเทียบกับความเป็นไปได้ที่ก่อนเขา มันดูเล็ก และมีความหมาย แม้ชื่อ "Emoh Ruo" ดูเหมือนผิด pokeyเท็ดถูกต่อต้านไป ได้นาน ตั้งแต่สิ่งที่มีความสำคัญน้อยที่สุดได้เกิดขึ้นระหว่างเขาและเกรซ ที่จะทำให้เขาอาย เขาไม่รู้ว่าเธอจะใช้มัน เธอจะเป็นในการแปลงเป็นจุดและไม่พร้อมอาหารค่ำ เขาหวังให้ แต่กลัวไม่เขาเข้าไปในฮอลล์ แขวนหมวกของเขา และตะโกนเสียงใหญ่หลอกลวง, "ดี ดี ดี และที่เป็นภรรยารวย? "ผ่อนผันได้ในครัวหมัดขึ้นค่ำ"คุณสาย เธอกล่าว "อาหารของเสีย"เด็ก ๆ เงียบ แต่กระสับกระส่าย กังวลออกจากตาราง และออกไปเล่น "ฉันได้กำจัดผู้สื่อข่าว เกรซกล่าวเสียงแบน ตัว เชื่อถือเธอจัดการกับสองผู้สื่อข่าวอ่อนผ่อนผันได้ เธอไม่ดูเหมือนจะต้องการคุยเรื่องสามีอย่างใดอย่างหนึ่ง เขารู้สึกว่าตัวเอง เสียงของเขา เขาสูงลดลง เขามองเธอ ด้วยสายตายาก "ที่เธอได้เงิน เขาสงสัยอีกครั้ง แต่คมชัดขึ้นปัจจุบันพวกเขามีเพียงอย่างเดียว มีการหยุดชั่วคราว พระคุณเริ่มล้างตาราง เท็ดรู้สึกว่า เขาต้องทำอะไร เขาเอาเธอเก้ ๆ เป็นแขนของเขา "อสูร คุณพอใจ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาจับมือขณะที่พวกเขาแยก เท็ดมีเพียงไม่กี่ขั้นตอนมากขึ้นและเขาเอาพวกเขาไปอย่างช้าๆ อบอุ่นมากและแห้งที่เขาคิดว่า สวนจะจำเป็นต้องรดน้ำ ตอนนี้เขาอยู่ที่ประตูของเขา ไม่มีใครอยู่ในสายตาเป็น เขายืนอยู่สักครู่มองเกี่ยวกับเขา มันเป็นเหมือนกับว่าเขาเห็นบ้านที่เขาอาศัยอยู่ในสิบปีที่ผ่านมาเป็นครั้งแรก เขาเห็นว่ามันมีความหมายลักษณะแคบอก กระเบื้องหลังคาถูกเปลี่ยนสีภาพวาดไม้จำเป็นทางเท้าบ้าที่เขาได้วางไว้ด้วยความกระตือรือร้นดังกล่าวมีลักษณะเจ้าชู้ที่ไม่พึงประสงค์ ความคิดการปฏิวัติย้ายในใจของเขาว่า "เราอาจจะออกจากที่นี่." วัดกับความเป็นไปได้ที่วางก่อนหน้าเขามันดูมีขนาดเล็กและหมายความว่า แม้ชื่อ "Emoh Ruo" ดูเหมือนผิด Pokey. เท็ดก็ยังลังเลที่จะไปใน. มันจึงยาวตั้งแต่สิ่งที่มีความสำคัญน้อยที่สุดที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเขาและเกรซว่ามันทำให้เขาขี้อาย เขาไม่ได้รู้ว่าเธอจะเอามัน เธอจะทั้งหมดในสองจิตสองใจและไม่มีอาหารเย็นพร้อมหรือยัง? เขาหวังมาก แต่ไม่กลัว. เขาเดินเข้าไปในห้องโถงแขวนหมวกของเขาและตะโกนด้วยเสียงป้านใหญ่ "ดีดีดีและสถานที่ที่เป็นภรรยาที่อุดมไปด้วยของฉัน" เกรซในห้องครัว dishing อาหารเย็น. "คุณ 'อีกครั้งในช่วงปลาย "เธอกล่าว "แย่งอาหารค่ำของ." เด็กมีความเงียบสงบ แต่กระสับกระส่ายกังวลที่จะออกจากโต๊ะและออกไปเล่น "ผมได้กำจัดผู้สื่อข่าว" เกรซพูดด้วยเสียงแบน เกรซมีตัวอักษรไว้ใจเธอจะจัดการกับคู่ของผู้สื่อข่าวลูกเสือ เธอไม่ได้ดูเหมือนจะต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กับสามีของเธออย่างใดอย่างหนึ่ง เขารู้สึกว่าตัวเองเสียงของเขาความสูงของเขาลดน้อยลง เขามองเธอด้วยสายตาอย่างหนัก "ที่เธอไม่ได้รับเงิน" เขาสงสัยอีกครั้ง แต่ขึ้นอย่างรวดเร็ว. ปัจจุบันพวกเขาอยู่ตามลำพัง มีการหยุดชั่วคราวเป็น เกรซก็เริ่มที่จะล้างตาราง เท็ดรู้สึกว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง เขาพาเธออย่างเชื่องช้าลงในอ้อมแขนของเขา "เกรซจะไม่ได้รับความยินดีคุณ?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาจับมือกัน พวกเขาแยกจากกัน เท็ดได้เพียงไม่กี่ก้าว และเขาก็เอามันไปอย่างช้าๆ อบอุ่นและแห้ง เขาคิด สวนจะต้องรดน้ำ . ตอนนี้เขาอยู่ที่ประตูของเขา ไม่มีใครในสายตา เขายืนอยู่สักพัก มองเขา มันเป็นถ้าเขาได้เห็นบ้านที่เขาเคยอยู่มาเป็นสิบปี เป็นครั้งแรก เขาเห็นว่ามันมีหมายความแคบ chested ลักษณะ หลังคากระเบื้องเป็นกะดำกะด่าง , ไม้ต้องการภาพวาด , บ้าที่เขาได้วางไว้กับพื้น เช่น ซีลมีไม่เป็นคนเจ้าชู้ ดูดี คิดปฏิวัติย้ายในจิตใจของเขา " เราอาจจะออกจากที่นี่ . " วัดกับความเป็นไปได้ที่วางตรงหน้าเขา มันดูเล็กและหมายถึง แม้ชื่อ " emoh ruo " ดูเหมือนผิด คุกเท็ดคือลังเลที่จะเข้าไป มันนานมากตั้งแต่เรื่องของความสำคัญน้อยที่สุดจึงเกิดขึ้น ระหว่างเขา และ เกรซ นั่นมันทำให้เขาอาย เค้าไม่รู้ว่า เธอจะใช้มัน เธอจะอยู่ในท่าล้อ และไม่มีอาหารเย็นพร้อมแล้ว เขาหวังว่าดังนั้น แต่กลัวไม่ได้เขาเดินเข้าไปในฮอลล์ ที่แขวนหมวกของเขาและตะโกนในการเผชิญหน้า " เสียงใหญ่ , ดี , ดี , ดี , รวยภรรยาของฉันอยู่ไหน ? "เกรซอยู่ในครัว หม่ำมื้อค่ำน่ะ" คุณมาสายนะ " เธอกล่าว " อาหารเย็นเสีย”เด็กๆเงียบแต่กระสับกระส่าย , กระวนกระวายใจที่จะออกจากตารางและออกไปเล่น " ฉันกำจัดนักข่าว " เกรซพูดด้วยเสียงเรียบ เกรซมีอักขระ เธอจัดการกับคู่ของนักข่าวครับ เธอไม่ได้ดูเหมือนจะต้องการที่จะคุยเรื่องนี้กับสามีของเธอด้วย เขารู้สึกว่าร่างของเขา เสียงของเขา ความสูงลดน้อยลง . เค้ามองเธอด้วยสายตาที่ยาก . " ที่เธอได้รับเงิน " เขาสงสัยอีกแล้ว แต่มากขึ้นอย่างรวดเร็วปัจจุบันพวกเขาเป็นคนเดียว มีการหยุดชั่วคราว เกรซเริ่มเคลียร์โต๊ะ เท็ด รู้สึกว่า เขาต้องทำอะไรบางอย่าง เขาพาเธอกลับเข้ามาในอ้อมแขนของเขา " เกรซี่ คุณไม่พอใจ ? "