The Spanish Civil War (Spanish: Guerra Civil Española),[nb 2] widely known in Spain simply as the Civil War (Spanish: Guerra Civil) or The War (Spanish: La Guerra), was a civil war fought from 1936 to 1939 between the Republicans, who were loyal to the democratic, left-leaning Second Spanish Republic, and the Nationalists, a falangist group led by General Francisco Franco. The Nationalists won, and Franco then ruled Spain for the next 36 years, from April 1939 until his death in November 1975.
The war began after a pronunciamiento (declaration of opposition) by a group of generals of the Spanish Republican Armed Forces, originally under the leadership of José Sanjurjo, against the elected, leftist government of the Second Spanish Republic, at the time under the leadership of President Manuel Azaña. The rebel coup was supported by a number of conservative groups, including the Spanish Confederation of Autonomous Right-wing Groups (Confederación Española de Derechas Autónomas, or CEDA), monarchists such as the religious conservative (Catholic) Carlists, and the Falange Española Tradicionalista y de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista, a fascist group.[nb 3][5] Sanjurjo was killed in an aircraft accident while attempting to return from exile in Portugal, whereupon Franco emerged as the leader of the Nationalists.
The coup was supported by military units in the Spanish protectorate in Morocco, Pamplona, Burgos, Valladolid, Cádiz, Córdoba, and Seville. However, rebelling units in important cities—such as Madrid, Barcelona, Valencia, Bilbao, and Málaga—were unable to capture their objectives, and those cities remained under the control of the government. Spain was thus left militarily and politically divided. The Nationalists and the Republican government fought for control of the country. The Nationalist forces received munitions and soldiers from Nazi Germany and Fascist Italy, while the Soviet Union and Mexico offered lesser support to the "Loyalist" or "Republican" side. Other countries, such as Britain and France, operated an official policy of non-intervention, although France did send in some munitions.
The Nationalists advanced from their strongholds in the south and west, capturing most of Spain's northern coastline in 1937. They also besieged Madrid and the area to its south and west for much of the war. Capturing large parts of Catalonia in 1938 and 1939, the war ended with the victory of the Nationalists and the exile of thousands of leftist Spaniards, many of whom fled to refugee camps in southern France. Those associated with the losing Republicans were persecuted by the victorious Nationalists. With the establishment of a dictatorship led by General Francisco Franco in the aftermath of the war, all right-wing parties fused into the structure of the Franco regime.[5]
The war became notable for the passion and political division it inspired and for the many atrocities. Organized purges occurred in territory captured by Franco's forces to consolidate the future regime.[6] A smaller but significant number of killings took place in areas controlled by the Republicans, normally associated with a breakdown in law and order.[7] The extent to which Republican authorities connived in Republican territory killings varied.
The Spanish Civil War (Spanish: Guerra Civil Española),[nb 2] widely known in Spain simply as the Civil War (Spanish: Guerra Civil) or The War (Spanish: La Guerra), was a civil war fought from 1936 to 1939 between the Republicans, who were loyal to the democratic, left-leaning Second Spanish Republic, and the Nationalists, a falangist group led by General Francisco Franco. The Nationalists won, and Franco then ruled Spain for the next 36 years, from April 1939 until his death in November 1975.The war began after a pronunciamiento (declaration of opposition) by a group of generals of the Spanish Republican Armed Forces, originally under the leadership of José Sanjurjo, against the elected, leftist government of the Second Spanish Republic, at the time under the leadership of President Manuel Azaña. The rebel coup was supported by a number of conservative groups, including the Spanish Confederation of Autonomous Right-wing Groups (Confederación Española de Derechas Autónomas, or CEDA), monarchists such as the religious conservative (Catholic) Carlists, and the Falange Española Tradicionalista y de las Juntas de Ofensiva Nacional Sindicalista, a fascist group.[nb 3][5] Sanjurjo was killed in an aircraft accident while attempting to return from exile in Portugal, whereupon Franco emerged as the leader of the Nationalists.The coup was supported by military units in the Spanish protectorate in Morocco, Pamplona, Burgos, Valladolid, Cádiz, Córdoba, and Seville. However, rebelling units in important cities—such as Madrid, Barcelona, Valencia, Bilbao, and Málaga—were unable to capture their objectives, and those cities remained under the control of the government. Spain was thus left militarily and politically divided. The Nationalists and the Republican government fought for control of the country. The Nationalist forces received munitions and soldiers from Nazi Germany and Fascist Italy, while the Soviet Union and Mexico offered lesser support to the "Loyalist" or "Republican" side. Other countries, such as Britain and France, operated an official policy of non-intervention, although France did send in some munitions.The Nationalists advanced from their strongholds in the south and west, capturing most of Spain's northern coastline in 1937. They also besieged Madrid and the area to its south and west for much of the war. Capturing large parts of Catalonia in 1938 and 1939, the war ended with the victory of the Nationalists and the exile of thousands of leftist Spaniards, many of whom fled to refugee camps in southern France. Those associated with the losing Republicans were persecuted by the victorious Nationalists. With the establishment of a dictatorship led by General Francisco Franco in the aftermath of the war, all right-wing parties fused into the structure of the Franco regime.[5]The war became notable for the passion and political division it inspired and for the many atrocities. Organized purges occurred in territory captured by Franco's forces to consolidate the future regime.[6] A smaller but significant number of killings took place in areas controlled by the Republicans, normally associated with a breakdown in law and order.[7] The extent to which Republican authorities connived in Republican territory killings varied.
การแปล กรุณารอสักครู่..
สงครามกลางเมืองสเปน ( สเปน : สงครามพลเรือน เอสปา 15 สวัสดี ) [ NB 2 ] ที่รู้จักอย่างกว้างขวางในสเปนก็เป็นสงครามกลางเมือง ( สเปน : สงครามโยธา ) หรือสงคราม ( สเปน : ลา Guerra ) เป็นสงครามกลางเมืองสู้จาก 1936 1939 ระหว่างรีพับลิกัน ผู้ซื่อสัตย์เพื่อประชาธิปไตยซ้าย พิงสาธารณรัฐสเปนที่สอง และเจ็บแค้น , ฟาลังจิสต์ กลุ่มที่นำโดยนายพลฟรันซิสโก ฟรังโก . ทางอเมริกาชนะฝรั่งเศสและปกครองนั้นเปนอีก 36 ปี จากเมษายน 1939 จนกว่าจะตายของเขาในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.
เริ่มสงคราม หลังจาก pronunciamiento ( ประกาศเป็นฝ่ายค้าน ) โดยกลุ่มของนายพลแห่งกองทัพสเปนสาธารณรัฐเดิมภายใต้การนําของ โฮเซ sanjurjo ต่อต้านการเลือกตั้ง รัฐบาลฝ่ายซ้ายของสาธารณรัฐ สเปนที่สองในเวลาภายใต้ความเป็นผู้นำของประธานาธิบดีมานูเอล Dei 15 . กบฏรัฐประหารได้รับการสนับสนุนโดยจำนวนของกลุ่มอนุรักษ์นิยม รวมทั้งสมาพันธ์สเปนของตนเองปีกขวากลุ่ม ( confederaci เลอองเดอเอสปาเมืองโอลา derechas หรือó nomas หรือเซ๊ด๋า ) , อัศวิน เช่น ศาสนา อนุรักษ์ carlists ( คาทอลิก ) ,และ falange เอสปา 15 สวัสดี tradicionalista y de las Juntas เดอ ofensiva Nacional sindicalista กลุ่มเผด็จการ [ NB 3 ] [ 5 ] sanjurjo ถูกฆ่าตายในอุบัติเหตุเครื่องบินขณะกำลังกลับจากการลี้ภัยในโปรตุเกส ซึ่งฟรังโก้ กลายเป็นผู้นำของอเมริกา
รัฐประหารได้รับการสนับสนุนจากหน่วยทหารใน ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินสเปนในโมร็อกโก , Pamplona Burgos , spain provinces . kgm , บายาโดลิดกอร์โดบาและเซบียา อย่างไรก็ตาม หน่วยต่อต้านในเมืองสำคัญ เช่น มาดริด บาร์เซโลนา และ บาเลนเซีย บิลเบา , มาลากา ไม่สามารถยึดวัตถุประสงค์ของพวกเขาและเมืองเหล่านั้นยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาล สเปนจึงเหลือทางทหารและทางการเมืองแบ่ง ที่อเมริกาและรัฐบาลสาธารณรัฐที่ต่อสู้เพื่อการควบคุมของประเทศกองกำลังชาตินิยมได้รับอาวุธและทหารจากเยอรมันนาซีและฟาสซิสต์อิตาลี ขณะที่สหภาพโซเวียตและเม็กซิโกได้รับการสนับสนุนน้อยไป " ผู้จงรักภักดี " หรือ " สาธารณรัฐ " ด้าน ประเทศอื่น ๆ เช่น อังกฤษ และฝรั่งเศส ที่ดำเนินการเป็นนโยบายอย่างเป็นทางการของการแทรกแซงไม่ แม้ว่าฝรั่งเศสได้ส่ง
บางอาวุธNationalists ขั้นสูงจากที่มั่นของพวกเขาในภาคใต้และตะวันตกของชายฝั่งทางตอนเหนือของประเทศสเปน จับมากที่สุดในมลรัฐ พวกเขายังล้อม มาดริดและพื้นที่ของภาคใต้และตะวันตกสำหรับมากของสงคราม จับชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของเนียในปี 1938 และ 1939 สงครามจบลงด้วยชัยชนะของอเมริกาและถูกเนรเทศจากนับพันของฝ่ายซ้ายชาวสเปนหลายคนหนีไปค่ายผู้ลี้ภัยในภาคใต้ของฝรั่งเศส ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียรีพับลิกันถูกข่มเหงจากพวกชาตินิยมได้รับชัยชนะ ด้วยการจัดตั้งรัฐบาลที่นำโดยนายพลฟรันซิสโก ฟรังโกในผลพวงของสงคราม ฝ่ายอนุรักษ์นิยมทั้งหมดรวมกันในโครงสร้างของระบอบฟรังโก้ [ 5 ]
สงครามกลายเป็นเด่นสำหรับกองตัณหาทางการเมือง และเป็นแรงบันดาลใจ และโหดมาก การเกิดในดินแดนถูกกวาดล้างโดย Franco เป็นหน่วยรวมระบบในอนาคต [ 6 ] แต่ที่สำคัญขนาดเล็กจำนวนการฆ่าเกิดขึ้นในพื้นที่ควบคุมโดยรีพับลิกัน ปกติที่เกี่ยวข้องกับรายละเอียดในกฎหมายและระเบียบ[ 7 ] ขอบเขตซึ่งเจ้าหน้าที่พรรครีพับลิ connived ในการสังหารรีพับลิกันอาณาเขตหลากหลาย
การแปล กรุณารอสักครู่..