The cultivation of wheat (Triticum

The cultivation of wheat (Triticum spp.) reaches far back into history. Wheat was one of the first domesticated food crops and for 8 000 years has been the basic staple food of the major civilizations of Europe, West Asia and North Africa. Today, wheat is grown on more land area than any other commercial crop and continues to be the most important food grain source for humans. Its production leads all crops, including rice, maize and potatoes.

Although the crop is most successful between the latitudes of 30° and 60°N and 27° and 40°S (Nuttonson, 1955), wheat can be grown beyond these limits, from within the Arctic Circle to higher elevations near the equator. Development research by the International Maize and Wheat Improvement Center (CIMMYT) during the past two decades (Saunders and Hettel, 1994) has shown that wheat production in much warmer areas is technologically feasible. In altitude, the crop is grown from sea level to more than 3 000 masl, and it has been reported at 4 570 masl in Tibet (Percival, 1921).

The optimum growing temperature is about 25°C, with minimum and maximum growth temperatures of 3° to 4°C and 30° to 32°C, respectively (Briggle, 1980). Wheat is adapted to a broad range of moisture conditions from xerophytic to littoral. Although about three-fourths of the land area where wheat is grown receives an average of between 375 and 875 mm of annual precipitation, it can be grown in most locations where precipitation ranges from 250 to 1 750 mm (Leonard and Martin, 1963). Optimal production requires an adequate source of moisture availability during the growing season; however, too much precipitation can lead to yield losses from disease and root problems. Cultivars of widely differing pedigree are grown under varied conditions of soil and climate and show wide trait variations. Although wheat is being harvested somewhere in the world in any given month, harvest in the temperate zones occurs between April and September in the Northern Hemisphere and between October and January in the Southern Hemisphere (Percival, 1921).

Classification into spring or winter wheat is common and traditionally refers to the season during which the crop is grown. For winter wheat, heading is delayed until the plant experiences a period of cold winter temperatures (0° to 5°C). It is planted in the autumn to germinate and develop into young plants that remain in the vegetative phase during the winter and resume growth in early spring. This provides the advantage of using autumn moisture for germination and making effective use of early spring sunshine, warmth and rainfall. Spring wheat, as the name implies, is usually planted in the spring and matures in late summer but can be sown in autumn in countries that experience mild winters, such as in South Asia, North Africa, the Middle East and the lower latitudes.

Wheat is special in several ways. Wheat is grown on more than 240 million ha, larger than for any other crop, and world trade is greater than for all other crops combined. The raised bread loaf is possible because the wheat kernel contains gluten, an elastic form of protein that traps minute bubbles of carbon dioxide when fermentation occurs in leavened dough, causing the dough to rise (Hanson et al., 1982). It is the best of the cereal foods and provides more nourishment for humans than any other food source. Wheat is a major diet component because of the wheat plant’s agronomic adaptability, ease of grain storage and ease of converting grain into flour for making edible, palatable, interesting and satisfying foods. Doughs produced from bread wheat flour differ from those made from other cereals in their unique viscoelastic properties (Orth and Shellenberger, 1988). Wheat is the most important source of carbohydrate in a majority of countries. Wheat starch is easily digested, as is most wheat protein. Wheat contains minerals, vitamins and fats (lipids), and with a small amount of animal or legume protein added is highly nutritious. A predominately wheat-based diet is higher in fibre than a meat-based diet (Johnson et al., 1978).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเพาะปลูกข้าวสาลี (Triticum spp.) ถึงไกลกลับเข้าไปในประวัติศาสตร์ ข้าวสาลีเป็นหนึ่งในคนแรกพืชอาหารโดดเด่นและ 8 000 ปีที่ได้รับอาหารหลักพื้นฐานของอารยธรรมที่สำคัญของยุโรปเอเชียตะวันตกและแอฟริกาเหนือ วันนี้ข้าวสาลีที่ปลูกในพื้นที่มากกว่าการปลูกพืชเชิงพาณิชย์อื่น ๆ และยังคงเป็นแหล่งที่มาของอาหารเม็ดที่สำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์ การผลิตนำไปสู่พืชทั้งหมดรวมทั้งข้าวข้าวโพดและมันฝรั่ง. แม้ว่าการเพาะปลูกที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดระหว่างเส้นรุ้งที่ 30 องศาและ 60 องศาและ 27 องศาและ 40 องศาเอส (Nuttonson, 1955), ข้าวสาลีสามารถปลูกได้เกินขีด จำกัด เหล่านี้ จากภายในอาร์กติกจะสูงกว่าที่อยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร การวิจัยพัฒนาโดยข้าวโพดและข้าวสาลีนานาชาติปรับปรุงเซ็นเตอร์ (CIMMYT) ช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษ (แซนเดอและ Hettel, 1994) แสดงให้เห็นว่าการผลิตข้าวสาลีในพื้นที่ที่อบอุ่นมากเป็นไปได้ทางเทคโนโลยี ในระดับความสูงของพืชที่ปลูกจากระดับน้ำทะเลกว่า 3 000 masl และมันได้รับรายงานที่ 4 570 masl ในทิเบต (Percival, 1921). อุณหภูมิการเจริญเติบโตที่เหมาะสมคือประมาณ 25 องศาเซลเซียสอย่างน้อยและอุณหภูมิเจริญเติบโตสูงสุด 3 °ถึง 4 ° C และ 30 °ถึง 32 ° C ตามลำดับ (Briggle, 1980) ข้าวสาลีปรับให้เข้ากับความหลากหลายของสภาพความชื้นจากบริเวณที่จะทนแล้ง แม้ว่าประมาณสามในสี่ของพื้นที่ที่ข้าวสาลีที่ปลูกได้รับค่าเฉลี่ยระหว่าง 375 และ 875 มมประจำปีการเร่งรัดก็สามารถปลูกได้ในสถานที่ส่วนใหญ่ที่ช่วงเร่งรัด 250-1 750 มิลลิเมตร (ลีโอนาร์และมาร์ติน, 1963) การผลิตที่ดีที่สุดต้องเป็นแหล่งที่เพียงพอของความชื้นในช่วงฤดูปลูก; แต่ปริมาณน้ำฝนที่มากเกินไปจะนำไปสู่การสูญเสียผลผลิตจากโรคและปัญหาราก สายพันธุ์ที่แตกต่างกันของสายเลือดกันอย่างแพร่หลายมีการเจริญเติบโตภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของดินและสภาพภูมิอากาศและแสดงรูปแบบลักษณะกว้าง แม้ว่าข้าวสาลีจะถูกเก็บเกี่ยวที่ไหนในโลกในเดือนใดก็ตามเก็บเกี่ยวในเขตหนาวที่เกิดขึ้นระหว่างเดือนเมษายนและกันยายนในซีกโลกเหนือและระหว่างเดือนตุลาคมและเดือนมกราคมในซีกโลกใต้ (Percival, 1921). การจัดประเภทเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหรือข้าวสาลีฤดูหนาว ที่พบบ่อยและประเพณีหมายถึงฤดูกาลในระหว่างที่มีการปลูกพืชที่ปลูก สำหรับข้าวสาลีฤดูหนาวหัวล่าช้าจนพืชที่มีประสบการณ์ระยะเวลาของฤดูหนาวอุณหภูมิเย็น (0 °ถึง 5 ° C) มันเป็นที่ปลูกในฤดูใบไม้ร่วงที่จะงอกและพัฒนาเป็นพืชเล็กที่ยังคงอยู่ในขั้นตอนพืชในช่วงฤดูหนาวและดำเนินการเจริญเติบโตในต้นฤดูใบไม้ผลิ นี้จะให้ประโยชน์ของการใช้ความชื้นในฤดูใบไม้ร่วงสำหรับการงอกและการใช้ที่มีประสิทธิภาพของแสงแดดต้นฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่นและปริมาณน้ำฝน ข้าวสาลีฤดูใบไม้ผลิเป็นชื่อที่แสดงถึงการปลูกมักจะอยู่ในฤดูใบไม้ผลิและครบกำหนดไถ่ถอนในช่วงปลายฤดูร้อน แต่สามารถหว่านในฤดูใบไม้ร่วงในประเทศที่ได้สัมผัสกับฤดูหนาวเช่นในเอเชียใต้แอฟริกาเหนือตะวันออกกลางและละติจูดที่ต่ำกว่า. ข้าวสาลี เป็นพิเศษในการได้หลายวิธี ข้าวสาลีที่ปลูกในกว่า 240 ล้านเฮกเตอร์ขนาดใหญ่กว่าสำหรับการเพาะปลูกอื่น ๆ และการค้าโลกมีค่ามากกว่าพืชอื่น ๆ ทั้งหมดรวมกัน ก้อนขนมปังยกเป็นไปได้เพราะเคอร์เนลข้าวสาลีมีกลูเตนเป็นรูปแบบที่ยืดหยุ่นของโปรตีนที่ดักฟองนาทีของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่เกิดขึ้นเมื่อการหมักในแป้งเชื้อที่ก่อให้เกิดแป้งจะเพิ่มขึ้น (แฮนสัน et al., 1982) มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของอาหารธัญพืชและให้สารอาหารที่มากขึ้นสำหรับมนุษย์กว่าแหล่งอาหารอื่น ๆ ข้าวสาลีเป็นส่วนประกอบอาหารที่สำคัญเพราะการปรับตัวทางการเกษตรพืชข้าวสาลีของความสะดวกในการเก็บรักษาเมล็ดพืชและความสะดวกในการแปลงข้าวลงในแป้งสำหรับทำกินได้กินอาหารที่น่าสนใจและความพึงพอใจ doughs ผลิตจากแป้งข้าวสาลีขนมปังแตกต่างจากที่ทำจากธัญพืชอื่น ๆ ในคุณสมบัติของพวกเขาที่ไม่ซ้ำกัน viscoelastic (ฉากและ Shellenberger, 1988) ข้าวสาลีเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของคาร์โบไฮเดรตในส่วนใหญ่ของประเทศ แป้งข้าวสาลีที่ย่อยง่ายเช่นเดียวกับโปรตีนข้าวสาลีมากที่สุด ข้าวสาลีมีแร่ธาตุวิตามินและไขมัน (ไขมัน) และมีจำนวนเล็ก ๆ ของสัตว์หรือพืชตระกูลถั่วที่มีโปรตีนเพิ่มเป็นคุณค่าทางโภชนาการสูง มีอำนาจเหนือกว่าข้าวสาลีอาหารที่ใช้เป็นที่สูงขึ้นในใยอาหารมากกว่าอาหารเนื้อตาม (จอห์นสัน et al., 1978)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปลูกข้าวสาลี ( triticum spp . ) ถึงย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์ ข้าวสาลีเป็นหนึ่งในคนแรกที่โดดเด่นอาหารพืชและ 8 000 ปีได้รับอาหารหลักพื้นฐานของอารยธรรมที่สำคัญของยุโรป , เอเชียตะวันตกและแอฟริกาเหนือ วันนี้ , ข้าวสาลีที่ปลูกบนที่ดินเพิ่มเติมพื้นที่กว่าพืชเชิงพาณิชย์ใด ๆอื่น ๆและยังคงเป็นแหล่งอาหารเม็ดที่สำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์การผลิตนำพืชทั้งหมด ได้แก่ ข้าว ข้าวโพด และมันฝรั่ง

ถึงแม้พืชจะประสบความสำเร็จมากที่สุดระหว่างละติจูด 30 องศาและ 60 องศาและ 27 องศาและ 40 องศา ( nuttonson 1955 ) , ข้าวสาลีสามารถโตได้เกินขีดจำกัดเหล่านี้จากภายในวงกลมอาร์กติกจะสูงกว่าระดับใกล้เส้นศูนย์สูตรการพัฒนางานวิจัย โดยข้าวโพดข้าวสาลีและศูนย์การพัฒนาระหว่างประเทศ ( ประเทศเม็กซิโก ) ในช่วงสองทศวรรษ ( ซอร์นเดอร์ส และ hettel , 1994 ) ได้แสดงให้เห็นว่าการผลิตข้าวในพื้นที่ที่อบอุ่นมาก ก็มีความเป็นไปได้ พืชที่ปลูกในระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลกว่า 3 , 000 masl และมันได้รับรายงานที่ 4 570 masl ในทิเบต ( เพอร์ซิวาล 1921 ) .

ที่อุณหภูมิประมาณ 25 องศา C เพิ่มขึ้นกับอุณหภูมิต่ำสุดและสูงสุดของ 3 / 4 ° C และ 30 ° 32 ° C ตามลำดับ ( briggle , 1980 ) ข้าวสาลีปรับช่วงกว้างของเงื่อนไขความชื้นจาก xerophytic เพื่อประเทศ . แม้ว่าเกี่ยวกับสามในสี่ของจํานวนพื้นที่ที่ปลูกข้าวสาลีได้รับเฉลี่ยระหว่าง 375 และ 875 มิลลิเมตรของปริมาณน้ำฝนรายปีมันสามารถเจริญเติบโตได้ในสถานที่ส่วนใหญ่ที่ตกตะกอนตั้งแต่ 250 ถึง 1 750 มม. ( ลีโอนาร์ดและมาร์ติน , 1963 ) การผลิตที่เหมาะสมต้องมีแหล่งเพียงพอของห้องพักความชื้นในระหว่างฤดูกาลเติบโต อย่างไรก็ตาม การตกตะกอนมากเกินไปสามารถนำไปสู่การสูญเสียผลผลิตจากปัญหาโรครากพันธุ์ของพันธุ์ปลูกกันอย่างแพร่หลายที่แตกต่างกันภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันของดินและภูมิอากาศและแสดงการเปลี่ยนแปลงลักษณะกว้าง ถึงแม้ว่าข้าวสาลีจะถูกเก็บเกี่ยวในที่ใดที่หนึ่งในโลกในเดือนใดก็ตาม เก็บเกี่ยวในเขตหนาวเกิดขึ้นระหว่างเดือนเมษายน และเดือนกันยายนในซีกโลกเหนือ และระหว่างเดือนตุลาคมถึงมกราคมในซีกโลกใต้ ( เพอร์ซิวาล 1921 ) .

หมวดหมู่ในฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูหนาวข้าวสาลีธรรมดา และแบบดั้งเดิมหมายถึงฤดูกาลในช่วงที่พืชกำลังเจริญเติบโต ข้าวสาลีฤดูหนาวจะล่าช้าจนถึงโรงงานประสบการณ์ช่วงอุณหภูมิในฤดูหนาว ( 0 ° 5 ° C ) มันเป็นที่ปลูกในฤดูใบไม้ร่วงที่จะงอกและพัฒนาเป็นหนุ่มพืชที่ยังคงอยู่ในขั้นตอนและในช่วงฤดูหนาว และช่วงปิดเทอมในฤดูใบไม้ผลินี้มีความได้เปรียบของการใช้ความชื้นในฤดูใบไม้ร่วง และทำให้ประสิทธิภาพการใช้แสงแดดฤดูใบไม้ผลิ , ความอบอุ่นและปริมาณฝน ข้าวสาลีฤดูใบไม้ผลิ , เป็นชื่อนัย , มักจะปลูกในฤดูใบไม้ผลิ และเติบโตในช่วงปลายฤดูร้อน แต่สามารถหว่านในฤดูใบไม้ร่วงในประเทศที่พบอ่อนในฤดูหนาว เช่นในเอเชียใต้ แอฟริกาเหนือ ตะวันออกกลาง และละติจูดต่ำ

ข้าวสาลีเป็นพิเศษในหลายวิธี ข้าวสาลีที่ปลูกได้มากกว่า 240 ล้านไร่ มีขนาดใหญ่กว่าใด ๆอื่น ๆ , การเพาะปลูกและการค้าโลกมากกว่าพืชชนิดอื่น ๆทั้งหมดรวมกัน ยกขนมปังก้อนนั้นเป็นไปได้ เพราะเมล็ดมีข้าวสาลีกลูเตนรูปแบบยืดหยุ่นของโปรตีนที่ดักฟองก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เมื่อนาทีเกิดขึ้นในการหมักเชื้อแป้งทำให้แป้งขึ้น ( แฮนสัน et al . , 1982 ) มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของธัญพืชอาหารและให้สารอาหารเพิ่มเติมสำหรับมนุษย์มากกว่าแหล่งอาหารอื่น ๆ ข้าวสาลีเป็นส่วนประกอบอาหารหลักเพราะข้าวสาลีพืชทางการเกษตรพร้อมความสะดวกในการเก็บเมล็ดและง่ายต่อการแปลงเมล็ดลงในแป้งสำหรับทำกิน แซบ อาหารที่น่าสนใจและพอใจสาลีที่ผลิตจากแป้งสาลีแตกต่างจากที่ทำจากธัญพืชอื่น ๆคุณสมบัติเฉพาะของตนเองได้ ( ตรง และ shellenberger , 1988 ) ข้าวสาลีที่สำคัญที่สุดแหล่งคาร์โบไฮเดรตในส่วนใหญ่ของประเทศ ข้าวสาลีแป้งที่ย่อยง่าย เป็นส่วนใหญ่ ข้าวสาลี โปรตีน ข้าวสาลีมีแร่ธาตุ วิตามิน และไขมัน ( ไขมัน )และด้วยจำนวนเล็ก ๆของสัตว์ หรือถั่วเพิ่มโปรตีนอุดมด้วยคุณค่าทางโภชนาการ อาหารจากข้าวสาลีเป็นส่วนใหญ่จะสูงกว่าในเส้นใยมากกว่าเนื้อสัตว์จากอาหาร ( จอห์นสัน et al . , 1978 )