3.2 DiscussionMotivation level in m

3.2 Discussion
Motivation level in mental health and
psychiatric practice
The results showed that motivation level
in mental health and psychiatric practice was high
(3.5 1± 0.49). The findings were similar to a study of
the motivation levels in administrative performance
conducted by Puphapun(12), a studyof the motivation
levels of the participation in quality improvement by
Srisawatphong (13), a study of the motivation levels
in project management by Prommawai (14), a study of
the motivation levels in proper governance management
by Chukhanhom (15), a study of the motivation levels
of official evaluation frame performance by Bunditsan
(16), and a study of the motivation levels of health
promotion performance by Donsomjit (17). The high
levels of motivation within mental health and psychiatric
practice may be explained as follows. First, mental
health and psychiatry are special fields. The nature of
this practice requires specific approach,which is different
from physical healthcare. It generally requires long time
care,commitment,and high responsibility. Therefore, the
practice itself is challenging. When looking closely at the
findings in other studies,high levels of motivation were
also found in staff who are responsible for challenging
tasks, for example, quality improvement, governance
scheme, and health promotion. However, the findings
from this study did not conform to the findings of studies
done by Sarnchan(18) who found moderate motivation
levels in the epidemiological practice, Assiri (19) who
found moderate motivation levels in the performance
of traditional Thai medicine, and Rawiyawong (20)
who found moderate motivation levels in dental health
performance. The differences in motivation levels here
may be explained, as the persons in charge may have
perceived that the tasks did not exactly belong to them,
Thus, they lacked interest in the task and felt less
motivated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 สนทนาระดับแรงจูงใจในด้านสุขภาพจิต และจิตแพทย์ฝึกหัด ผลพบว่าระดับแรงจูงใจสุขภาพจิต และจิตเวชปฏิบัติสูง(3.5 1± 0.49) ผลการวิจัยคล้ายกับการศึกษาระดับแรงจูงใจในประสิทธิภาพการทำงานดูแลดำเนินการ โดย Puphapun(12), studyof เป็นแรงจูงใจระดับของการมีส่วนร่วมในการปรับปรุงคุณภาพโดยSrisawatphong (13), การศึกษาระดับแรงจูงใจในการบริหารโครงการโดย Prommawai (14), การศึกษาระดับแรงจูงใจในการบริหารปกครองที่เหมาะสมโดย Chukhanhom (15), การศึกษาระดับแรงจูงใจผลกรอบประเมินผลอย่างเป็นทางการโดย Bunditsan(16), และระดับแรงจูงใจสุขภาพการศึกษาส่งเสริมประสิทธิภาพ โดย Donsomjit (17) สูงระดับของแรงจูงใจ ในด้านสุขภาพจิต และจิตเวชปฏิบัติอาจอธิบายได้ดังนี้ แรก จิตสุขภาพและจิตเวชเป็นเขตพิเศษ ลักษณะของแบบฝึกหัดนี้จำเป็นต้องใช้วิธีเฉพาะ ซึ่งแตกต่างจากสุขภาพทางกายภาพ โดยทั่วไปต้องการเวลานานดูแล มุ่งมั่น ความรับผิดชอบสูง ดังนั้น การฝึกตัวเองเป็นความท้าทาย เมื่อมองอย่างใกล้ชิดในการถูกค้นพบในการศึกษาอื่น ๆ แรงจูงใจระดับสูงพบในพนักงานที่รับผิดชอบสิ่งที่ท้าทายงาน ตัวอย่าง บริหาร ปรับปรุงคุณภาพโครงร่าง และการส่งเสริมสุขภาพ อย่างไรก็ตาม การค้นพบจากการศึกษาไม่สอดคล้องกับผลการวิจัยของการศึกษาโดย Sarnchan(18) ที่พบแรงจูงใจระดับปานกลางระดับในทางปฏิบัติความ Assiri (19) ที่พบระดับปานกลางแรงจูงใจในการทำงานแพทย์แผนไทย และ Rawiyawong (20)ที่พบระดับแรงจูงใจปานกลางสุขภาพทันตกรรมประสิทธิภาพของ ความแตกต่างในระดับของแรงจูงใจที่นี่อาจจะอธิบาย เป็นคนชอบได้มองเห็นว่า งานได้ไม่ว่าเป็นของพวกเขาดังนั้น พวกเขาขาดการสนใจในงาน และรู้สึกน้อยแรงจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 การอภิปราย
ระดับแรงจูงใจในการสุขภาพจิตและ
จิตเวชปฏิบัติ
ผลการศึกษาพบว่าระดับแรงจูงใจ
ในด้านสุขภาพจิตและจิตเวชปฏิบัติอยู่ในระดับสูง
(3.5 1 ± 0.49) ผลการวิจัยที่มีความคล้ายคลึงกับการศึกษาของ
ระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานในการบริหาร
ดำเนินการโดย Puphapun (12), ศึกษาเฉพาะแรงจูงใจ
ระดับของการมีส่วนร่วมในการปรับปรุงคุณภาพโดย
Srisawatphong (13) การศึกษาระดับแรงจูงใจ
ในการบริหารโครงการโดย Prommawai ( 14) การศึกษา
ระดับแรงจูงใจในการบริหารจัดการการกำกับดูแลที่เหมาะสม
โดย Chukhanhom (15) การศึกษาระดับแรงจูงใจ
ของการปฏิบัติงานกรอบการประเมินผลอย่างเป็นทางการโดย Bunditsan
(16) และการศึกษาระดับแรงจูงใจของสุขภาพ
ผลการดำเนินงานส่งเสริมการขายโดย Donsomjit ( 17) สูง
ระดับของแรงจูงใจภายในสุขภาพจิตและจิตเวช
ปฏิบัติอาจจะอธิบายดังต่อไปนี้ ครั้งแรกที่จิต
และจิตเวชสุขภาพเป็นสาขาพิเศษ ลักษณะของ
การปฏิบัตินี้ต้องใช้วิธีการที่เฉพาะเจาะจงซึ่งมีความแตกต่าง
จากการดูแลสุขภาพทางกายภาพ โดยทั่วไปต้องใช้เวลานาน
ในการดูแลความมุ่งมั่นและความรับผิดชอบสูง ดังนั้น
การปฏิบัติตัวเองเป็นสิ่งที่ท้าทาย เมื่อมองอย่างใกล้ชิดที่
ค้นพบในการศึกษาอื่น ๆ ที่อยู่ในระดับสูงของแรงจูงใจที่ถูก
พบในพนักงานที่มีความรับผิดชอบสำหรับความท้าทาย
งานเช่นการปรับปรุงคุณภาพการกำกับดูแล
โครงการและการส่งเสริมสุขภาพ อย่างไรก็ตามผลการวิจัย
จากการศึกษานี้ไม่สอดคล้องกับผลการศึกษา
ทำโดย Sarnchan (18) ที่พบว่าแรงจูงใจในระดับปานกลาง
ระดับในการปฏิบัติทางระบาดวิทยา Assiri (19) ที่
พบในระดับปานกลางแรงจูงใจในการปฏิบัติงาน
ของการแพทย์แผนไทยและ Rawiyawong (20)
ที่พบว่าระดับแรงจูงใจในระดับปานกลางในสุขภาพฟัน
ประสิทธิภาพ ความแตกต่างในระดับแรงจูงใจที่นี่
อาจจะอธิบายว่าเป็นบุคคลที่อยู่ในความดูแลอาจจะ
เห็นว่างานไม่ได้ว่าเป็นของพวกเขา
ดังนั้นพวกเขาขาดความสนใจในงานและรู้สึกน้อย
แรงจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 การอภิปราย
ระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานด้านสุขภาพจิตและจิตเวช

ผลการศึกษาพบว่า ระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานสุขภาพจิตและจิตเวช

( สูง 3.5 1 ± 0.49 ) พบว่าคล้ายกับการศึกษาแรงจูงใจในการบริหารระดับ

โดย puphapun ( 12 ) , ศึกษาแรงจูงใจ
ระดับของการมีส่วนร่วมในการปรับปรุงคุณภาพด้วย
srisawatphong ( 13 )การศึกษาระดับแรงจูงใจ
ในการบริหารโครงการโดย prommawai ( 14 ) , การศึกษา

) แรงจูงใจในระดับการจัดการที่เหมาะสมโดย chukhanhom ( 15 ) การศึกษาระดับแรงจูงใจของกรอบการประเมินผลการปฏิบัติราชการโดย

bunditsan ( 16 ) และศึกษาระดับแรงจูงใจในการปฏิบัติงานส่งเสริมสุขภาพ
โดย donsomjit ( 17 ) สูง
ระดับของแรงจูงใจภายในด้านสุขภาพจิตและจิตเวช
ซ้อมอาจจะอธิบายได้ดังนี้ แรก , สุขภาพจิตและจิตเวชเป็นเขตพิเศษ
. ธรรมชาติของการปฏิบัตินี้ต้องใช้วิธี

โดยเฉพาะ ซึ่งแตกต่างจากการดูแลสุขภาพร่างกาย โดยทั่วไปต้องใช้เวลานาน
ดูแล ความมุ่งมั่น และรับผิดชอบ ดังนั้น ,
หัดเอง เป็นเรื่องที่ท้าทายเมื่อมองอย่างใกล้ชิดที่
ผลในการศึกษาอื่น ๆ , ระดับสูงของแรงจูงใจเป็น
นอกจากนี้ยังพบในพนักงานที่มีความรับผิดชอบสำหรับความท้าทาย
งาน เช่น การปรับปรุงคุณภาพ ธรรมาภิบาล
โครงร่าง และการส่งเสริมสุขภาพ อย่างไรก็ตาม ผลจากการศึกษานี้
ยังไม่สอดคล้องกับผลการศึกษาที่ทำโดย sarnchan
( 18 ) ที่พบว่า ระดับแรงจูงใจ
ปานกลางในการปฏิบัติด้านระบาดวิทยาassiri ( 19 ) ที่พบว่า แรงจูงใจในระดับปานกลาง

ด้านการแพทย์แผนไทย และ rawiyawong ( 20 )
ที่พบระดับแรงจูงใจในระดับปานกลางในการทำงานด้านสุขภาพ
ทันตกรรม ความแตกต่างในระดับแรงจูงใจที่นี่
อาจอธิบายได้ว่า เป็นคนชอบอาจ
เห็นว่างานไม่ได้ว่าเป็นของพวกเขา
จึงขาดความสนใจในงานและรู้สึกน้อย
แรงบันดาลใจ