OUTSIDE, the night was cold and wet

OUTSIDE, the night was cold and wet, but in the small parlour of Laburnam Villa the blinds were drawn and the fire burned brightly. Father and son were at chess, the former, who possessed ideas about the game involving radical changes, putting his king into such sharp and unnecessary perils that it even provoked comment from the white-haired old lady knitting placidly by the fire.
"Hark at the wind," said Mr. White, who, having seen a fatal mistake after it was too late, was amiably desirous of preventing his son from seeing it.
"I'm listening," said the latter, grimly surveying the board as he stretched out his hand. "Check."
"I should hardly think that he'd come to-night," said his father, with his hand poised over the board.
"Mate," replied the son.
"That's the worst of living so far out," bawled Mr. White, with sudden and unlooked-for violence; "of all the beastly, slushy, out-of-the-way places to live in, this is the worst. Pathway's a bog, and the road's a torrent. I don't know what people are thinking about. I suppose because only two houses on the road are let, they think it doesn't matter."
"Never mind, dear," said his wife soothingly; "perhaps you'll win the next one."
Mr. White looked up sharply, just in time to intercept a knowing glance between mother and son. The words died away on his lips, and he hid a guilty grin in his thin grey beard.
"There he is," said Herbert White, as the gate banged to loudly and heavy footsteps came toward the door.
The old man rose with hospitable haste, and opening the door, was heard condoling with the new arrival. The new arrival also condoled with himself, so that Mrs. White said, "Tut, tut!" and coughed gently as her husband entered the room, followed by a tall burly man, beady of eye and rubicund of visage.
"Sergeant-Major Morris," he said, introducing him.
The sergeant-major shook hands, and taking the proffered seat by the fire, watched contentedly while his host got out whisky and tumblers and stood a small copper kettle on the fire.
At the third glass his eyes got brighter, and he began to talk, the little family circle regarding with eager interest this visitor from distant parts, as he squared his broad shoulders in the chair and spoke of strange scenes and doughty deeds; of wars and plagues and strange peoples.
"Twenty-one years of it," said Mr. White, nodding at his wife and son. "When he went away he was a slip of a youth in the warehouse. Now look at him."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายนอก คืนเย็น และ เปียก แต่ในห้องนั่งเล่นขนาดเล็กวิลล่า Laburnam มู่ลี่ถูกวาด และเขียนไฟสดใส พ่อและลูกชายได้เล่นหมากรุก อดีต ซึ่งต้องมีความคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ทำให้พระราชาเข้าเช่นภัยคม และไม่จำเป็นว่า มันแม้แต่ท่านคิดจากขาว haired หญิง placidly ถัก ด้วยไฟ "Hark ที่ลม กล่าวว่า นายขาว เจ้า ไม่เห็นความผิดพลาดร้ายแรงหลังจากที่มันสายเกินไป amiably ผู้ที่ต้องการป้องกันไม่ให้ลูกชายของเขาเห็น "ฉันกำลังฟัง กล่าวว่า หลัง grimly สำรวจบอร์ดเขาเหยียดมือ "ตรวจสอบ" "จะไม่คิดว่า จะมาเพื่อคืน กล่าวว่า พ่อ ด้วยมือของเขาเตรียมพร้อมที่ผ่านคณะกรรมการ "เมท ตอบบุตร "ก็ร้ายอยู่มากเกินไป ชายคนนายขาว มีความรุนแรงอย่างฉับพลัน และ unlooked-for "ทั้งหมดใน beastly, slushy ก่อสถานที่อาศัยอยู่ใน อยู่ร้าย ทางเดินของตัวบ็อก และถนนของฝนตกหนัก ฉันไม่รู้ว่ามีคนคิดเกี่ยวกับอะไร ฉันคิดว่า เนื่องจากที่บ้านเพียงสองทางคือให้ พวกเขาคิดว่า มันไม่ได้เรื่อง " "ไม่เคยคิด รัก กล่าวว่า ภรรยาของเขาเงียบ "บางทีคุณจะชนะถัดไป" นายขาวมองขึ้นอย่างรวดเร็ว ในเวลาสกัดคร่าว ๆ รู้ระหว่างมารดาและบุตร คำว่าสงบลงบนริมฝีปากของเขา และเขาซ่อนรอบ ๆ ไร้ผิดในเคราสีเทาของเขาบาง "เขามี กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ตขาว ประตูตีจะดัง และมาหนักเท้าไปทางประตู The old man rose with hospitable haste, and opening the door, was heard condoling with the new arrival. The new arrival also condoled with himself, so that Mrs. White said, "Tut, tut!" and coughed gently as her husband entered the room, followed by a tall burly man, beady of eye and rubicund of visage. "Sergeant-Major Morris," he said, introducing him. The sergeant-major shook hands, and taking the proffered seat by the fire, watched contentedly while his host got out whisky and tumblers and stood a small copper kettle on the fire. At the third glass his eyes got brighter, and he began to talk, the little family circle regarding with eager interest this visitor from distant parts, as he squared his broad shoulders in the chair and spoke of strange scenes and doughty deeds; of wars and plagues and strange peoples. "Twenty-one years of it," said Mr. White, nodding at his wife and son. "When he went away he was a slip of a youth in the warehouse. Now look at him."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกคืนหนาวและเปียก แต่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ของ Laburnam วิลล่าผ้าม่านถูกดึงและไฟเผาสดใส พ่อและลูกชายอยู่ในหมากรุกอดีตที่มีความคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงวางกษัตริย์ของเขาเข้าไปในภัยดังกล่าวที่คมชัดและไม่จำเป็นที่มันยังกระตุ้นความคิดเห็นจากการถักหญิงชราผมสีขาวสงบด้วยไฟ.
"ฟังที่ ลม "นายสีขาวที่ได้เห็นความผิดพลาดร้ายแรงหลังจากที่มันก็สายเกินไปเป็นที่พึงปรารถนาอย่างสุภาพในการป้องกันลูกชายของเขาจากการได้เห็นมัน.
กล่าวว่าฉันฟัง" หลังเคร่งขรึมสำรวจคณะกรรมการตามที่เขาบอกว่า " ยื่นมือออก "ตรวจสอบ."
"ฉันควรจะแทบจะไม่คิดว่าเขาจะมาคืน" กล่าวว่าพ่อของเขาด้วยมือของเขาทรงตัวเหนือของบอร์ด.
"คู่" ตอบบุตร.
"นั่นคือที่เลวร้ายที่สุดของที่อยู่อาศัยเพื่อให้ห่างไกลออกมา" bawled นายไวท์กับฉับพลันและจู่ๆสำหรับความรุนแรง "ของทุกเยี่ยงสัตว์, เฉอะแฉะออกของทางสถานที่ที่จะอาศัยอยู่ในนี้เป็นที่เลวร้ายที่สุด. Pathway เป็นที่ลุ่มและฝนตกหนักถนน. ฉันไม่ทราบว่าสิ่งที่ผู้คนคิดเกี่ยวกับ. ฉันคิดว่าเพราะเพียง . สองบ้านบนถนนที่จะช่วยให้พวกเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ
"" ไม่เป็นไรที่รัก "กล่าวว่าภรรยาของเขาปลอบโยน; "บางทีคุณอาจจะชนะหนึ่งต่อไป."
นาย สีขาวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงแค่ในเวลาที่จะสกัดกั้นได้อย่างรวดเร็วรู้ระหว่างแม่และลูกชาย คำพูดที่เสียชีวิตไปบนริมฝีปากของเขาและเขาซ่อนรอยยิ้มมีความผิดในเคราสีเทาของเขาบาง.
"เขาคือ" เฮอร์เบิร์สีขาวกล่าวว่าเป็นประตูกระแทกจะเสียงดังและเสียงฝีเท้าหนักมาต่อประตู.
ชายชราเพิ่มขึ้นด้วยอัธยาศัย รีบเปิดประตูก็ได้ยินเสียง condoling กับการมาถึงใหม่ การมาถึงใหม่นี้ยังสงสารกับตัวเองเพื่อให้นางสีขาวกล่าวว่า "ตุตันคาเมน, จุ๊!" และไอเบา ๆ ขณะที่สามีของเธอเข้ามาในห้องตามด้วยชายร่างกำยำสูงวาวตาและแดงก่ำของใบหน้า.
"จ่าเมเจอร์มอร์ริส" เขากล่าวแนะนำเขา.
จ่าสำคัญจับมือและสละที่นั่งยื่น ด้วยไฟที่ดูสมถะในขณะที่เจ้าภาพเขาได้ออกจากวิสกี้และแก้วยืนกาต้มน้ำทองแดงขนาดเล็กบนไฟ.
ที่แก้วสามตาของเขามีความสว่างและเขาก็เริ่มที่จะพูดคุยวงกลมครอบครัวเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการที่มีความสนใจกระตือรือร้นที่ผู้เข้าชมจากนี้ ส่วนที่ห่างไกลในขณะที่เขายืดไหล่กว้างของเขาในเก้าอี้และพูดถึงฉากที่แปลกและการกระทำที่กล้าหาญ; ของสงครามและภัยพิบัติและประชาชนที่แปลก.
"ยี่สิบเอ็ดปีของมัน" นายไวท์กล่าวว่าที่พยักหน้าภรรยาและบุตรชายของเขา "เมื่อเขาไปเขาก็ลื่นของเยาวชนในคลังสินค้าได้. ตอนนี้ดูเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้างนอก กลางคืน หนาวและเปียก แต่ในห้องนั่งเล่นเล็ก ๆของ laburnam วิลล่า ผ้าม่านถูกไฟเผาและสว่างไสว พ่อและลูกชายอยู่ในหมากรุก , อดีต , ใครมีความคิดเกี่ยวกับเกมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ทำให้กษัตริย์ของเขาเป็นเช่นที่คมชัดและเป็นอันตรายจนทำให้ความคิดเห็นจากขนสีขาวถักสงบโดยไฟ
หญิงชรา" ฟังที่ลม กล่าวว่า นายขาว ที่เห็นมีผิดพลาดร้ายแรง หลังจากที่มันสายไป ก็เป็นมิตร เป็นที่ต้องการของการป้องกันลูกของเขา เพราะเห็นมัน .
" ฉันฟัง " กล่าวหลังแสยะการสำรวจคณะกรรมการตามที่พระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ " ตรวจสอบ "
" ฉันแทบจะไม่คิดว่าเขาจะมาคืน " พ่อของเขากล่าวกับมือของเขาทรงตัวบนกระดาน .
" เพื่อน " ตอบลูกชาย
" ที่แย่ที่สุดของชีวิต ไกล " bawled คุณผิวขาว ฉับพลัน และ unlooked ความรุนแรง ; " ของบรรดาสัตว์ป่าเฉอะแฉะ , ออกจากทางที่อยู่ นี่มันแย่ที่สุด ทางเดินของบึงและถนนฝนตกหนัก ผมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง ฉันคิดว่าเพราะบ้านสองหลังบนถนนจะปล่อยให้พวกเขาคิดว่ามันไม่สำคัญ "
" ไม่เป็นไร ที่รัก" บอกว่าภรรยาของเขาปลอบโยน ; บางทีคุณอาจจะชนะถัดไป "
นายขาวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเพียงในเวลาที่จะขัดขวางรู้ได้อย่างรวดเร็วระหว่างแม่และลูก คำพูดที่เสียชีวิตไปในปากของเขาและเขาซ่อนรอยยิ้มมีความผิดในเคราสีเทาของเขาบาง .
" นั่นไง " เฮอร์เบิร์ต สีขาว เป็นประตูกระแทกให้ดังและเสียงฝีเท้าหนักๆเดินเข้าหาประตู ชายชราใจดี
กุหลาบกับความเร่งรีบและเปิดประตู ได้ยิน condoling กับมาใหม่ การมาถึงใหม่ยัง condoled กับตัวเอง เพื่อให้นางขาวพูด " อ๊ะ อ๊ะ ! " แล้วก็ไอเบาๆเป็นสามีของเธอเข้ามาในห้อง ตามด้วยร่างสูงแข็งแกร่งชาย , เทือกเขาหิมาลัยของตาและแดงของใบหน้า .
" จ่าสิบเอก มอร์ริส , " เขากล่าวว่า การแนะนำเขา
จ่าจับมือและรับ proffered ที่นั่งโดยไฟดูสมถะในขณะที่โฮสต์ของเขาจะออกมาวิสกี้และ tumblers และยืนเป็นกาต้มน้ำทองแดงขนาดเล็กบนไฟ .
ที่แก้วที่สาม ตาก็สว่าง และเขาเริ่มที่จะพูดเล็กน้อยเกี่ยวกับครอบครัววงกลมที่มีความสนใจกระตือรือร้นนี้ผู้เข้าชมจากส่วนที่ไกลออกไป ที่เขาพร้อม ไหล่กว้างของเขาในเก้าอี้ และพูดถึงฉากแปลกๆ และ กล้าหาญกระทำ ; ของสงครามและภัยพิบัติและประชาชน
แปลก" ยี่สิบหนึ่งปี , " กล่าวว่า นายขาวพยักหน้าที่ภรรยาและลูกชายของเขา” เมื่อเขาจากไป เขาเป็นสลิปของเยาวชนในคลังสินค้า แล้วดูเขาตอนนี้ "
.