From the results in Exp. 1, we can

From the results in Exp. 1, we can see that the DE (3,342 kcal/kg) and ME (3,290 kcal/kg) contents of corn measured in this experiment are slightly greater than the values reported by Adeola and Bajjalieh (1997). The DE (3,677 kcal/kg) and ME (3,399 kcal/kg) contents of SBM are close to previous data (Woodworth et al., 2001; Goebel and Stein, 2011). The DE (4,086 kcal/kg) and ME (3,784 kcal/kg) contents of SPC are similar to the values published by NRC (1998). Additionally, no significant difference existed in ME between corn and SBM, in agreement with the data reported by Baker and Stein (2009). Therefore, the values obtained in the present study for soybean products appear to be reasonable and can be used to formulate diets in pig production as the information about DE and ME contents in FSBM are limited.
From the DE and ME results we observed that although the statistical values were not significant, FSBM had greater DE (6.7%) and ME (7.5%) values than SBM, whereas DE and ME contents of SPC were significantly higher than SBM (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากผลลัพธ์ใน 1 exp. เราสามารถดูที่เดอ (3,342 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) และฉัน (3,290 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) ของข้าวโพดในการทดลองนี้มีเล็กน้อยมากกว่าค่าที่รายงาน โดย Adeola และ Bajjalieh (1997) ได้ เดอ (3,677 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) และฉัน (3,399 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) เนื้อหาของ SBM มักข้อมูลก่อนหน้านี้ (Woodworth et al., 2001 Goebel กสไตน์ 2011) เดอ (4,086 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) และฉัน (3,784 กิโลแคลอรี่/กิโลกรัม) เนื้อหาของ SPC จะเหมือนกับค่าที่เผยแพร่ โดย NRC (1998) นอกจากนี้ ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญอยู่ในฉันระหว่างข้าวโพดและ SBM ยังคงข้อมูลรายงาน โดยเบเกอร์และสไตน์ (2009) ดังนั้น ค่าที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบันสำหรับถั่วเหลืองผลิตภัณฑ์ต้องเหมาะสม และสามารถใช้อาหารในการผลิตสุกรเป็นข้อมูลเกี่ยวกับ DE และฉันกำหนดเนื้อหาใน FSBM มีจำกัดจากผลลัพธ์ DE และฉัน เราสังเกตว่า ถึงแม้ว่าค่าทางสถิติไม่สำคัญ FSBM มีมากกว่า DE (6.7%) และฉัน (7.5%) มูลค่ากว่า SBM ในขณะที่ผมและ DE เนื้อหาของ SPC ได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่า SBM (p < 0.05), ซึ่งแสดงให้เห็นว่า การใช้ประโยชน์พลังงานของ SPC และ FSBM ถูกเพิ่มขึ้นในระหว่างการประมวลผล เพิ่ม DE และ ME เนื้อหา SPC และ FSBM อาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบความเข้มข้นและหมัก ในตี้ ตลอดจน oligosaccharides ชอบ raffinose และ stachyose ซึ่งยากต่อการแยกย่อยใน SBM ถูกเอาออกในระหว่างการหมักเชื้อรา และแบคทีเรีย โดยรติเอสและ glucoamylase เกิดไฮโตรไลซ์ (คิม 2005) เฉิน et al. (2010) ยังแนะนำว่า บาง oligosaccharides stachyose และ raffinose มีกว่า SPC และ FSBM SBM ดังนั้น องค์ประกอบเพิ่มเติม digestible SPC และ FSBM อาจปรับปรุงการใช้พลังงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากผลงานใน 1 เราจะเห็นว่า DE (3,342 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) และ ME (3,290 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) เนื้อหาของข้าวโพดวัดในการทดลองนี้เล็กน้อยสูงกว่าค่าที่รายงานโดย Adeola และ Bajjalieh (1997) DE (3,677 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) และ ME (3,399 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) เนื้อหาของ SBM ใกล้เคียงกับข้อมูลก่อนหน้านี้ (เวิ et al, 2001;. Goebel และสไตน์ 2011) DE (4,086 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) และ ME (3,784 กิโลแคลอรี / กิโลกรัม) เนื้อหาของ SPC มีความคล้ายคลึงกับค่าตีพิมพ์โดยอาร์ซี (1998) นอกจากนี้ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญอยู่ในระหว่าง ME ข้าวโพดและกากถั่วเหลืองในข้อตกลงกับข้อมูลที่รายงานโดยเบเกอร์และสไตน์ (2009) ดังนั้นค่าที่ได้รับในการศึกษาปัจจุบันสำหรับผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองดูเหมือนจะเป็นที่เหมาะสมและสามารถนำมาใช้ในการกำหนดอาหารในการผลิตสุกรทั้งข้อมูลเกี่ยวกับ DE และเนื้อหา ME ใน FSBM มีจำนวน จำกัด .
จาก DE และ ME ผลที่เราตั้งข้อสังเกตว่าถึงแม้จะ ค่าทางสถิติไม่สำคัญ FSBM มีมากขึ้น DE (6.7%) และ ME (7.5%) ค่ากว่า SBM ขณะ DE และ ME เนื้อหาของ SPC สูงกว่า SBM (p <0.05) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการใช้พลังงานของ SPC และ FSBM เพิ่มขึ้นระหว่างการประมวลผลของพวกเขา เนื้อหาที่เพิ่มขึ้น DE และ ME ใน SPC และ FSBM อาจนำมาประกอบกับการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของความเข้มข้นและหลังจากการหมัก TI เช่นเดียวกับ oligosaccharides เช่น raffinose และ stachyose ซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะใน SBM ถูกลบออกในระหว่างการหมักเชื้อราและแบคทีเรียโดยโปรติเอสและก่อให้เกิดการย่อยสลาย glucoamylase (คิม 2005) เฉินและอัล (2010) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่า oligosaccharides บางอย่างเช่น stachyose และ raffinose ต่ำใน SPC และ FSBM กว่า SBM ดังนั้นองค์ประกอบย่อยใน SPC และ FSBM อาจปรับปรุงการใช้พลังงานของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากผลการทดลองที่ 1 เราจะเห็นว่า de ( 3342 กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม ) และฉัน ( 3290 kcal / kg ) เนื้อหาของข้าวโพดวัดในการทดลองนี้เป็นเล็กน้อยสูงกว่าค่าและรายงานโดย adeola bajjalieh ( 1997 ) เดอ ( 1 กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม ) และฉัน ( 3399 kcal / kg ) เนื้อหาของ SBM อยู่ใกล้กับข้อมูลก่อนหน้านี้ ( วู๊ดเวิร์ด et al . , 2001 ; โกเบิลและสไตน์ , 2011 ) เดอ ( 4086 กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม ) และฉัน ( 34 กิโลแคลอรี่ / กิโลกรัม ) เนื้อหาของ SPC คล้ายกับค่าเผยแพร่โดย NRC ( 1998 ) นอกจากนี้ ความแตกต่างอยู่ในชั้นระหว่างข้าวโพดและกาก ในข้อตกลงกับข้อมูลที่รายงานโดย Baker และสไตน์ ( 2009 ) ดังนั้นที่ได้ในการศึกษาผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองที่ปรากฏจะเหมาะสมและสามารถนำมาใช้ในการสร้างอาหารในการผลิตสุกรเป็นข้อมูลเกี่ยวกับ เดอ และเนื้อหาใน fsbm จำกัด .
จาก de และฉันผลลัพธ์ที่เราสังเกตว่า แม้ว่าสถิติที่ไม่สําคัญ fsbm ได้มากขึ้น ( 6.7% ) และเดอ ฉัน ( 7.5 % ) ค่ากว่า SBMขณะที่ เดอ และเนื้อหาของ SPC ผมสูงกว่าเปอร์เซ็นต์ ( P < 0.05 ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการใช้พลังงานของ SPC และ fsbm เพิ่มขึ้นระหว่างการประมวลผลของพวกเขา เพิ่ม เดอ และเนื้อหาใน SPC และ fsbm อาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงหลังจากที่ความเข้มข้นและการหมัก ที่ทิรวมทั้งเทคโนโลยีและชอบแรฟฟิโนส stachyose ซึ่งย่อยยาก ในกากจะถูกลบออกในระหว่างการหมักโดยแบคทีเรียเชื้อราและก่อให้เกิดการย่อยโปรตีนและเอนไซม์กลูโคอะไมเลส ( คิม , 2005 ) Chen et al . ( 2010 ) ยังพบว่า บางเทคโนโลยี เช่น stachyose แรฟฟิโนสและต่ำใน SPC และ fsbm กว่า 4 .ดังนั้น องค์ประกอบย่อยใน SPC และ fsbm อาจจะปรับปรุงการใช้พลังงานของพวกเขา