4.7. Results of adolescents and chi

4.7. Results of adolescents and children studies Adolescents and children offspring/siblings of patients with BD are of particular interest as they are at greater risk of developing BD than adults UR. The same types of paradigms were used in the sepopulations, mainly using emotional faces as stimuli. We separately report here these studies since the developmental aspect of thispopulation could constitute a confounding factor, and the refore their interpretation must be cautious. However they are also con-sistent with the general theoretical framework of neural changes in BD and shed a specific light on vulnerability markers. A veryrecent study published a face memory task in a small sample of young relatives of bipolar patients (Tseng et al., 2015). They reporta trend toward intermediate accuracy in relatives of patients, who displayed hypoactivation of the middle frontal gyrus and hyperactivation of the parahippocampal gyrus for correctly identified facescompared to incorrectly identified faces. Another study used emo-tional faces in a N-Back task with 2 memory conditions (0-back and2-back task) (Ladouceur et al., 2013). They targeted voluntary atten-tional control in the presence of emotional distractors (neutral,happy or fearful faces). During the 2-back task, UR had a signif-icantly higher right vlPFC activity compared to HC in response tohappy face distracters, which was the reverse in response to fearfulfaces. In addition to these findings, PPI analyses showed that UR had significantly decreased connectivity between the right vlPFC andthe right amygdala during the fearful face distracter, and between the right vlPFC and both the left amygdala and the left dlPFC during the happy face distracters.Another study, investigating this time explicit response to emotional (angry, happy or fearful) and neutral faces, was performedby Olsavsky et al. in adolescent patients and relatives (Olsavskyet al., 2012). A ROI approach showed that when fearful faces were presented for subjective rating of fear, both BDP and UR displayedmore right amygdala activity than HC, whereas happy faces did not elicit group differences. This difference was greater for siblings than offspring. Whole brain analysis showed the same results in the right parahippocampal gyrus/amygdala. UR were more affected than BDP, who in turn were more affected than HC.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.7. ผลของวัยรุ่นและเด็กศึกษาวัยรุ่น และเด็ก ๆ ลูกหลาน/พี่น้องของผู้ป่วยที่มี BD สนใจเป็นพิเศษจะเสี่ยงมากกว่า BD มากกว่าผู้ใหญ่ยู Paradigms ชนิดเดียวกันถูกใช้ใน sepopulations ส่วนใหญ่ใช้ใบหน้าอารมณ์เป็นสิ่งเร้า เราแยกรายงานที่นี่เหล่านี้ศึกษาตั้งแต่ด้านพัฒนาของ thispopulation สามารถเป็นปัจจัย confounding และ refore การตีความของพวกเขาต้องระมัดระวังการ อย่างไรก็ตามพวกเขายังมีคอน sistent กับกรอบทฤษฎีทั่วไปของการเปลี่ยนแปลงของประสาทใน BD และหลั่งเฉพาะไฟบนเครื่องหมายช่องโหว่ การศึกษา veryrecent ประกาศงานหน้าหน่วยความจำในตัวอย่างเล็ก ๆ ของญาติสาวผู้ป่วยไฟที่ไบโพลาร์ (หยานี et al., 2015) พวกเขา reporta โน้มความแม่นยำปานกลางในญาติของผู้ป่วย ที่แสดง hypoactivation gyrus หน้าผากกลางและ hyperactivation gyrus parahippocampal สำหรับ facescompared ที่ระบุไม่ถูกต้องจะไม่ถูกต้อง ระบุหน้า ศึกษาอื่นใช้ emo tional หน้างาน N กลับมีเงื่อนไขหน่วยความจำ 2 (0-หลัง and2-หลังงาน) (Ladouceur et al., 2013) พวกเขาเป้าหมายควบคุม tional atten ความสมัครใจในต่อหน้าของ distractors อารมณ์ (หน้ากลาง มีความสุข หรือน่ากลัว) ในระหว่างงาน 2 หลัง ยูอาร์มีสูง signif icantly vlPFC ขวากิจกรรมการเปรียบเทียบกับ HC ในตอบสนอง tohappy หน้า distracters ซึ่งย้อนกลับในการตอบสนอง fearfulfaces นอกจากนี้ผลการวิจัย วิเคราะห์ PPI พบว่า ระยะเวลาที่กำหนดอย่างมีนัยสำคัญลดลงเชื่อมต่อ ระหว่าง vlPFC ขวาและ amygdala ขวาระหว่าง distracter หน้าน่ากลัว และ ระหว่าง vlPFC ขวา และทั้ง amygdala ซ้าย dlPFC ซ้ายระหว่าง distracters หน้ามีความสุข ศึกษาอื่น ตรวจสอบนี้เวลาชัดเจนเพื่อตอบสนองทางอารมณ์ (โกรธ มีความสุข หรือน่ากลัว) และเป็นกลาง ถูก performedby Olsavsky et al. ในผู้ป่วยวัยรุ่นและญาติ (Olsavskyet al., 2012) วิธีร้อยชี้ให้เห็นว่าเมื่อกลัวหน้าถูกแสดงสำหรับประเมินตามอัตวิสัยของความหวาดกลัว ทั้ง BDP และยู displayedmore ขวา amygdala กิจกรรมกว่า HC ในขณะที่ใบหน้ามีความสุขไม่ได้บอกความแตกต่างของกลุ่ม ความแตกต่างนี้ได้มากกว่าสำหรับพี่น้องลูกหลาน แสดงผลเดียวกันใน parahippocampal ขวา gyrus/amygdala วิเคราะห์สมองทั้งหมด ระยะเวลาที่กำหนดได้รับผลกระทบมากขึ้นกว่า BDP ซึ่งจะมีมากขึ้นได้รับผลกระทบกว่า HC

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.7 ผลของวัยรุ่นและเด็กการศึกษาวัยรุ่นและเด็ก ๆ ลูกหลาน / พี่น้องของผู้ป่วยที่มี BD เป็นที่สนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขามีความเสี่ยงสูงในการพัฒนา BD กว่าผู้ใหญ่ UR ประเภทเดียวกันของกระบวนทัศน์ที่ถูกนำมาใช้ใน sepopulations ส่วนใหญ่ใช้ใบหน้าเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ เราแยกรายงานที่นี่การศึกษาเหล่านี้ตั้งแต่ด้านการพัฒนาของ thispopulation อาจเป็นปัจจัยรบกวนและเหตุการตีความของพวกเขาจะต้องระมัดระวัง แต่พวกเขายังมีนักโทษ-สอดคล้องกับกรอบทฤษฎีทั่วไปของการเปลี่ยนแปลงของระบบประสาทใน BD และหลั่งน้ำตาแสงเฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับเครื่องหมายช่องโหว่ การศึกษาที่ตีพิมพ์ veryrecent งานหน่วยความจำใบหน้าในตัวอย่างเล็ก ๆ ของญาติหนุ่มของผู้ป่วยที่มีสองขั้ว (Tseng et al., 2015) พวกเขา reporta แนวโน้มไปสู่​​ความถูกต้องสื่อกลางในการให้ญาติของผู้ป่วยที่แสดง hypoactivati​​on ของ gyrus หน้าผากกลางและ hyperactivati​​on ของ gyrus parahippocampal สำหรับระบุได้อย่างถูกต้องให้กับใบหน้า facescompared ระบุไม่ถูกต้อง การศึกษาอื่นที่ใช้ใบหน้า emo-tional ในงาน N-กลับมี 2 เงื่อนไขหน่วยความจำ (0 กลับงาน and2 กลับ) (Ladouceur et al., 2013) พวกเขามีการกำหนดเป้​​าหมายการควบคุมความสมัครใจ Atten-tional ในการปรากฏตัวของตัวลวงทางอารมณ์ (เป็นกลางมีความสุขหรือใบหน้าที่น่ากลัว) ในช่วงงานที่ 2 กลับ UR มี signif-icantly สิทธิกิจกรรมที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับ vlPFC HC ในการตอบสนอง tohappy distracters ใบหน้าซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามในการตอบสนอง fearfulfaces นอกจากนี้ในการค้นพบเหล่านี้ PPI การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า UR ได้ลดลงอย่างมากในการเชื่อมต่อระหว่างสิทธิ vlPFC andthe ต่อมทอนซิลที่เหมาะสมในช่วง distracter ใบหน้าที่น่ากลัวและระหว่างขวา vlPFC ทั้งด้านซ้ายและต่อมทอนซิล dlPFC ซ้ายในระหว่างการศึกษาใบหน้ามีความสุข distracters.Another การสืบสวนครั้งนี้การตอบสนองอย่างชัดเจนที่จะอารมณ์ (โกรธมีความสุขหรือกลัว) และใบหน้าที่เป็นกลางเป็น performedby Olsavsky et al, ในผู้ป่วยและญาติวัยรุ่น (Olsavskyet al., 2012) วิธีการที่ผลตอบแทนการลงทุนพบว่าเมื่อใบหน้ากลัวถูกนำเสนอสำหรับการจัดอันดับอัตนัยของความกลัวทั้ง BDP และ UR displayedmore กิจกรรมต่อมทอนซิลที่เหมาะสมกว่า HC ในขณะที่ใบหน้ามีความสุขไม่ได้ล้วงเอาความแตกต่างของกลุ่ม ความแตกต่างนี้เป็นมากขึ้นสำหรับพี่น้องลูกหลานกว่า การวิเคราะห์สมองทั้งแสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่เหมือนกันในมุมขวา parahippocampal gyrus / ต่อมทอนซิล UR ได้รับผลกระทบมากกว่า BDP ซึ่งในทางกลับได้รับผลกระทบมากกว่า HC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.7 . ผลของวัยรุ่นและเด็กศึกษาวัยรุ่นและเด็กลูกหลานพี่น้องของผู้ป่วย / BD มีความสนใจเฉพาะเช่นที่พวกเขามีความเสี่ยงมากขึ้นของการพัฒนา BD กว่าผู้ใหญ่ ur ประเภทเดียวกันของกระบวนทัศน์ที่ใช้ใน sepopulations ส่วนใหญ่ใช้ใบหน้าอารมณ์เป็นสิ่งเร้าเราแยกรายงานที่นี่การศึกษาเหล่านี้ตั้งแต่ด้านพัฒนาการของ thispopulation อาจเป็นปัจจัยที่อยู่นอกเหนือการควบคุม และการตีความของพวกเขา refore ต้องระวัง อย่างไรก็ตามพวกเขายัง sistent con กับกรอบทฤษฎีทั่วไปของการเปลี่ยนแปลงประสาทใน BD และหลั่งแสงเฉพาะในที่มีเครื่องหมายการศึกษา veryrecent ตีพิมพ์หน้าหน่วยความจำงานในตัวอย่างเล็ก ๆของหนุ่ม ญาติของผู้ป่วยไบโพลาร์ ( เช็ง et al . , 2015 ) พวกเขา reporta แนวโน้มกลางความถูกต้องในญาติของผู้ป่วยที่แสดง hypoactivation จากกลางหน้าผากและกิราส hyperactivation ของกิราส parahippocampal เพื่อระบุได้อย่างถูกต้อง facescompared อย่างไม่ถูกต้องระบุหน้าการศึกษาอื่นที่ใช้อีโมหน้า tional ใน n-back งานกับ 2 เงื่อนไขหน่วยความจำ ( 0-back 2 หลังงาน ) ( ladouceur et al . , 2013 ) พวกเขากำหนดเป้าหมายโดยสมัครใจแถว tional ควบคุมในการแสดงตนของ distractors อารมณ์ ( ที่เป็นกลาง , ความสุขหรือหวาดกลัว ใบหน้า ) ในช่วง 2-back งาน ur มี signif icantly สูงกว่า vlpfc กิจกรรมเทียบกับ HC ในการตอบสนอง tohappy distracters หน้า ,ซึ่งเป็นกลับในการตอบสนอง fearfulfaces . นอกจากนี้ผลการวิจัยพบว่า การวิเคราะห์ PPI ur ได้ลดลงและการเชื่อมต่อระหว่าง vlpfc ขวา Amygdala ช่วงดี รักเตอร์หน้าน่ากลัว ระหว่าง vlpfc ทั้งซ้ายและขวาและซ้าย dlpfc Amygdala ในระหว่าง distracters ใบหน้ามีความสุข การศึกษาอื่นตรวจสอบเวลาการตอบสนองที่ชัดเจนทางอารมณ์ ( โกรธ ดีใจ หรือกลัว ) และใบหน้าที่เป็นกลาง ตรวจหา olsavsky et al . ในผู้ป่วยวัยรุ่นและญาติ ( olsavskyet al . , 2012 ) ร้อยเอ็ดวิธีการพบว่าเมื่อใบหน้าหวาดกลัวที่ถูกนำเสนอสำหรับคะแนนอัตนัยของความกลัว ทั้ง bdp ur และ displayedmore ขวากิจกรรมกว่า HC Amygdala ,ในขณะที่ใบหน้ามีความสุขไม่ได้ศึกษาความแตกต่างของกลุ่ม ความแตกต่างนี้มากขึ้นกว่าสำหรับพี่น้องลูกหลาน การวิเคราะห์สมองทั้งหมดแสดงผลเดียวกันในด้านขวา parahippocampal กิราส / Amygdala . คุณกำลังได้รับผลกระทบมากกว่า bdp คนที่จะถูกได้รับผลกระทบมากกว่า HC .