Private land ownership has contribu

Private land ownership has contributed to this growth process—in part by allowing land to be reallocated to more efficient farmers who thereby increase aggregate output. In his early research on the reform, Hayami (1994) saw the new legal framework on land as a trigger to more efficient agriculture without fear that an inequitable agrarian structure would emerge (Hayami 1994; Ravallion and van de Walle 2006). This expectation was confirmed some 10 years later: an emerging, active land market contributed to more rapid poverty reduction, redirected land into the hands of the most efficient producers, and fostered agricultural diversification.
Major components of this growth, which led to reduced rural poverty, are attributable to higher per hectare yields in rice and other crops. These yield increases went hand in hand with the diversification into new or intensified non-crop endeavors, such as aquaculture, livestock breeding, and nonfarm activities. The sharply different growth rates in the acreage of annual crops (1.7 percent) compared to perennial crops (6.3 percent) (Nguyen 2008) indicate the impact that strengthened incentives such as secured land-use rights for tree and shrub cultivation have had on long-term investments in land. With 43 percent intensification, improved irrigation and an increased application of fertilizer contributed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ดินส่วนตัวของได้มีส่วนร่วมเพื่อกระบวนการเจริญเติบโตนี้ — ในส่วน โดยให้ที่ดินเพื่อสามารถจัดสรรใหม่ให้ชาวนามีประสิทธิภาพมากขึ้นจึงช่วยเพิ่มผลผลิตรวม ในการวิจัยของเขาเริ่มต้นในการปฏิรูป Hayami (1994) เห็นกรอบกฎหมายใหม่บนที่ดินเป็นทริกเกอร์การเกษตรมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยไม่ต้องกลัวว่า จะโผล่ออกมาเป็นโครงสร้างเกษตร inequitable (Hayami 1994 Ravallion และ van de Walle 2006) ความคาดหวังนี้ได้รับการยืนยันบาง 10 ปีภายหลัง: ตลาดที่ดินเกิดใหม่ งานการลดความยากจนอย่างรวดเร็วมากขึ้น เปลี่ยนทางที่ดินในมือของผู้ผลิตที่มีประสิทธิภาพ และส่งเสริมวิสาหกิจเกษตรส่วนประกอบที่สำคัญของการเติบโตนี้ ซึ่งนำไปสู่ลดความยากจนชนบท การสูงต่อเฮคเตอร์ผลผลิตข้าวและพืชอื่น ๆ เหล่านี้ผลผลิตเพิ่มขึ้นไปกับกระจายเป็นมือใหม่ หรือความพยายามไม่ใช่พืช เช่นสัตว์ ผสมพันธุ์สัตว์ และยังกิจกรรมที่รุนแรง อัตราการเติบโตที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนในขุดพืชประจำปี (ร้อยละ 1.7) เมื่อเปรียบเทียบกับพืชยืนต้น (ร้อยละ 6.3) (เหงียน 2008) ระบุว่า ผลกระทบที่แข็งแกร่งแรงจูงใจเช่นการรักษาความปลอดภัยสิทธิการใช้ที่ดินสำหรับต้นไม้ และปลูกไม้พุ่มที่มีเงินลงทุนระยะยาวในที่ดิน กับร้อยละ 43 แรง ชลประทานปรับปรุงและโปรแกรมประยุกต์ที่เพิ่มขึ้นของปุ๋ยส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าของที่ดินเอกชนได้มีส่วนร่วมในการดำเนินการในส่วนการเจริญเติบโตนี้โดยการอนุญาตให้ที่ดินที่จะจัดสรรให้กับเกษตรกรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นซึ่งจะช่วยเพิ่มผลผลิตรวม ในงานวิจัยของเขาในช่วงต้นการปฏิรูป Hayami (1994) เห็นกรอบของกฎหมายใหม่เกี่ยวกับที่ดินเป็นทริกเกอร์กับการเกษตรมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยไม่ต้องกลัวว่าโครงสร้างกรธรรมจะโผล่ออกมา (Hayami ปี 1994 Ravallion และแวนเดอ Walle 2006) ความคาดหวังนี้ได้รับการยืนยัน 10 ปีต่อมา: ฉุกเฉิน, ตลาดที่ดินที่ใช้งานส่วนร่วมในการลดปัญหาความยากจนอย่างรวดเร็วมากขึ้น, การเปลี่ยนเส้นทางไปที่ดินอยู่ในมือของผู้ผลิตที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและส่งเสริมการกระจายความเสี่ยงทางการเกษตร.
องค์ประกอบที่สำคัญของการเจริญเติบโตนี้ซึ่งนำไปสู่การลดความยากจนในชนบท เป็นส่วนที่สูงกว่าอัตราผลตอบแทนต่อไร่ในนาข้าวและพืชอื่น ๆ อัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นเหล่านี้ไปจับมือกับการกระจายการลงทุนเข้ามาในความพยายามที่ไม่ใช่พืชใหม่หรือทวีความรุนแรงมากเช่นเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการเพาะพันธุ์สัตว์และกิจกรรม nonfarm อัตราการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันอย่างรวดเร็วในพื้นที่เพาะปลูกของพืชประจำปี (ร้อยละ 1.7) เมื่อเทียบกับไม้ผลไม้ยืนต้น (ร้อยละ 6.3) (เหงียน 2008) บ่งบอกถึงผลกระทบที่มีความเข้มแข็งสิ่งจูงใจเช่นการรักษาความปลอดภัยสิทธิการใช้ที่ดินสำหรับการเพาะปลูกต้นไม้และพุ่มไม้มีในระยะยาว เงินลงทุนระยะยาวในแผ่นดิน ด้วยการทำให้แรงร้อยละ 43, ชลประทานที่ดีขึ้นและการประยุกต์ใช้ที่เพิ่มขึ้นของปุ๋ยส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรรมสิทธิ์ที่ดินเอกชนได้มีส่วนร่วมในกระบวนการเติบโตในส่วนนี้โดยการอนุญาตให้ที่ดินที่จะจัดสรรให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น เกษตรกรจึงเพิ่มผลผลิตมวลรวม . ในงานวิจัยของเขาในการปฏิรูป ฮายามิ ( 1994 ) เห็นกรอบกฎหมายใหม่บนที่ดินเป็นทริกเกอร์เพื่อการเกษตรให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยไม่กลัวว่า เป็นโครงสร้างสังคมเหลื่อมล้ำจะอุบัติ ( ฮายามิ ราวาเลี่ยน และ แวน เดอ วอลุ 1994 ; 2549 ) ความคาดหวังนี้ยืนยันบาง 10 ปีต่อมา : เกิดใหม่ , ตลาดที่ดิน ปราดเปรียว ทำให้รวดเร็วขึ้น ความยากจนลดลง เปลี่ยนเส้นทางที่ดินตกอยู่ในมือของผู้ผลิตที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและพัฒนาวิสาหกิจการเกษตรส่วนประกอบหลักของการเจริญเติบโตนี้ ซึ่งนำไปสู่การลดความยากจนในชนบท เป็นส่วนที่สูงต่อผลผลิตเฮกตาร์ในข้าวและพืชอื่น ๆ การเพิ่มผลผลิตเหล่านี้ไปมือในมือกับวิสาหกิจที่เข้าใหม่ หรือ ไม่พยายามเน้นพืช เช่น การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เลี้ยงสัตว์ และกิจกรรม Nonfarm . อัตราการเจริญเติบโตแตกต่างกันอย่างมากในหน่วยวัดพื้นที่เป็นเอเคอร์ของพืชล้มลุก ( ร้อยละ 1.7 ) เทียบกับไม้ยืนต้น พืช ( ร้อยละ 6.3 ) ( Nguyen 2551 ) ระบุว่า ผลกระทบด้านต่างๆ เช่น ความปลอดภัย การมีสิทธิสำหรับต้นไม้และปลูกไม้พุ่มมีระยะยาวการลงทุนในที่ดิน กับ 43 เปอร์เซ็นต์ แรงดีขึ้น การชลประทาน และการเพิ่มปุ๋ยสนับสนุน