Painting in the first half of our c

Painting in the first half of our century has largely been derived from two opposing views of aesthetics and the creative process. The artist in the first tradition is no longer concerned to reproduce the natural world but instead feels the need to distort it, break it down into parts and rebuild it according to some new guiding prin-ciple ; this is a move in the direction of non-representational art. The artist in the second tradition, however, continues to believe that the visible world is the model which should inspire art, and indeed dictate to it ; logically, therefore, the most poetic expression of this relationship is to be found in the " dialogue " of an impres-sionable mind with the manifestations of nature. The art of Henri Rousseau belongs to the second category. It is, so to speak, art in its pure state, unrefined and in some way touched with grace. No doubt the artist who has a shaping intelligence, and yet retains his childish insights, is the more complete painter ; but such innocence is rare, and it is still more rare for it to survive. In Rousseau it did survive. He drew inspiration from the poetic heritage of children's rhymes. Poor as he was, he kept his childish wonder at the worlds of reality and imagination, fused into one vision that both comforted and appalled him but




which was suffused with his love of all living things. He retained in him some residue of the spell-binding power of the spirit that moves over the face of the waters in the opening pages of the Book of Genesis.
Henri-Julien-Felix Rousseau was born in the Place Hardy. Laval, on 20 May 1844 - not 21 May which is the date of the birth certificate. His father was a tinsmith and his mother the daughter of an officer. Rousseau himself joined the army when he was eighteen and was assigned to the band of the 52nd Infantry, playing the saxophone. It is possible that he took part in the Mexican campaign, but Rousseau's daughter, Madame Julia Bernard, cannot be certain. Therefore we do not know if his visions of the virgin forest are memories or purely imaginary. In 1869 Henri Rousseau married a penniless girl called Clemente Boitard, the daughter of a furniture-seller from Saint-Germain-en-Laye. He found a job as a bailiff's clerk but was too tender-hearted to spend his time listing the pos-sessions of poor people who had been declared bankrupt. Through a relative of his wife who was an inspector in the Paris, municipal customs service he obtained a post as a customs officer—hence his popular name " Le Douanier ". He worked first at the Pont de la Tournelle, later at a check-point on the town walls and at the Porte de Meudon. He is described in Gil Bias as " keeping watch on the barges moored by the Quai du Louvre ", which would tend to be confirmed by two of the Douanier's drawings (in the Max Weber Collection, New York) ; one is of the Quai d'Auteuil, the other of the " patache d'aval ", the small riverside customs house on the same quay. From these various




observation points. Rousseau conceived his portraits " of the town and its suburbs. Clemence Rousseau died at the age of thirty-nine, enabling the Douanier, himself about fifty, to retire with a pension from the relative security of the customs service. At once he threw himself into an orgy of painting. His daughter Julia, the last surviving member of a family of nine chil-dren, was sent to Angers to be brought up by an uncle. According to Rousseau's own account, he began to paint in 1884—In the catalogues we have outtcnitto reference to the two pain-tings he claims to have " submitted " in the follo-wing year to the Salon des Champs-Elysées : an Italian Dance and a Sunset. Perhaps they were indeed submitted, but not accepted. The Douanier was sponsored at the Salon des Ind& pendants by Signac and Luce and exhibited there regularly until the end of his life. In the spring of 1891 he showed his first composition with an exotic theme, Surprised !" M. Rousseau becomes more and more astounding each year, " wrote Felix Vallotton in the Gazette de Lausanne. " People bristle at his submissions, laughs ring out. He outdoes them all. His tiger surprising its prey is to be seen ; it is the alpha and omega of painting. " Later Rousseau was also to exhibit at the Salon d'Automne. Together with Vallotton (whom he called Valton) he visited Gauguin, Odilon Redon, Pissarro and Seurat. He was acquainted with Gustave Coquiot, the art critic, and Alfred Jarry, a fellow citizen of Laval who was known at that time as the author of Les Minutes de Sable Memorial. Through Jarry he met Remy de Gourmont who, in 1895, published in his review L'Ymagier the lithograph War. based on the picture exhibited in the previous year.



Before he managed to scrape a living as an artist, the Douanier gave lessons in Before he managed to scrape a livinpgainatsinagn drawing, elocution, singing, violin and clarinet: He described himself as a teacher of adult educa-tion classes at the Philotechnic Association of the Town of Paris. Salmon tells us he also super-vised the sale of Le Petit Parisien, and was therefore obliged to rise early. Life cannot have been easy. He tried to persuade the municipal authorities of Laval to purchase The Sleeping Gypsy (not the version now in New York, which, Robert Delaunay assured me, is not the original). His offer was refused. Early in January 1899 he completed a five-act play The Revenge of a Russian Orphan, which he offered, without success, to Monsieur Rochard, director of the Chatelet Theatre. On 2 September of the same year he married for the second time. His new wife was a widow, Rosalie-Josephine Tensorer nee Noury ; she was to die four years later. Rousseau had been living at 3 Rue Vercin-getorix but moved to 36 Rue Gassendi. He exhi-bited fairly regularly at the Salon des Indepen-dants, usually views of the Marne and of the bridges of Paris, together with the occasional family group or jungle scene. At the Salon d'Automne of 1905 his Hungry Lion Attacking the Antelope was displayed in the room devoted to the Fauves. In December 1907 he was committed to the Sante Prison because of his involvement in a serious affair of a fraudulent cheque. He was provisionally released by the new year and given a suspended sentence of two years. A police report of the time describes him as " pale-complexioned with a few freckles, eyes rather deep set ". He " peered ahead " as he walked and looked like " a sickly man ". At this time Rousseau lived at number 2b in the Rue Perrel. His paintings of that period


include the group portrait of the small shop-keepers of the Plaisance area. In 1908 some of Rousseau's friends organised a banquet in his honour in the tumbledown tenement known as the Bateau-Lavoir at 13 Rue Ravignan. The venue for the dinner was Picasso's barn-like studio. The guests included collectors, painters such as Marie Laurencin and Georges Braque, as well as Picasso himself, the writers and poets Apollinaire, Max Jacob, Andre Salmon and Maurice Raynal. This was the famous occasion when Rousseau arrived clutching a child's violin on which he proceeded to play a waltz of his own composition called Clemence ;
Apollinaire is said to have made up a poem in his honour on the edge of the table ; there was dancing to the strains of an accordion and an atmosphere of general intoxication from the outset. It was in August of the same year that Rousseau went to the Luxembourg Gardens to sketch the background " for a portrait of Guillaume Apollinaire, The Muse Inspiring the Poet (the version " with wallflowers " that is now in the Museum 'of Modern Western Art, Moscow) ; this was completed in the spring of 1909 when Marie Laurencin agreed to model as the Muse. Apollinaire has left an account of his experiences. " I posed on a number of occa-sions for the Rau ierin_t_isseau, and before he started he measured my nose, my mouth, my ears, my forehead, my hands and my whole body, and then transferred these measurements quite faithfully onto his canvas, reducing them to the scale of the frame. As he did this Rousseau entertained me, for sitting is extremely boring, by singing songs from his youth. " In May the painter worked on his second Apollinaire portrait (the picture " with sweet williams " in the Kunst-museum. Basle) and completed it in September. At this time the Douanier appears to have enjoyed a degree of success. William Uhdc, Ambroise Vollard and Brummer were his first customers. Baroness Oettinger (Roche Grey), Ardengo Soffici the painter and aesthetician, the sculptor Hoetzer, Jastrebsoff (better known as Serge Fere° and Robert Delaunay were soon added to their number. Rousseau had long cherished dreams of mar-rying a widow called Eugenie-Leonie V., on whom he lavished attentions, even waiting for her every evening outside L'Economie Monagere where she worked as a saleswoman. He went as far as to offer her financial assistance, but she refused his suggestion. Spurned, the painter sank deeper and deeper into dejection. He caught cold from cooling his heels " in the rain lying in wait for the " sinister Leonie ", was taken to the Necker Hospital and died there, alone and wret-ched, on 2 September 1910.
Rousseau had little in the way of education or experience of the world, although he wrote grammatically and without spelling mistakes. His interest in life did not extend beyond observing the things about him in all their freshness. At heart he always remained the customs officer who paced to and fro in front of the toll-house which was his domain. It was little enough in itself, but within these narrow confines the sight of a wall was the whole world for this visionary, whose sense of poetry could cast a spell over the most banal everyday reality. In Plaisance the concierges used to see him pass by wearing his floppy artist's beret and always clutching some-thing under his arm, portfolio, violin case, or paint box. In these humble surroundings he appeared almost l

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วาดภาพในครั้งแรกครึ่งศตวรรษของเรามีส่วนใหญ่รับมาจากสองมุมมองฝ่ายตรงข้ามของสุนทรียศาสตร์และการสร้างสรรค์ ศิลปินในประเพณีแรกไม่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างธรรมชาติ แต่รู้สึกต้องบิดเบือนมัน ทำลายลงเป็นส่วน และสร้างตามบางใหม่แนวทาง prin-ciple แทน นี้เป็นการย้ายในทิศทางของศิลปะไม่ใช่ representational ศิลปินในประเพณีสอง อย่างไรก็ตาม ยังเชื่อว่าโลกเห็นแบบที่ควรสร้างแรงบันดาลใจศิลปะ และแน่นอนบอกไป ตรรกะ ดังนั้น ค่ามากที่สุดบทของความสัมพันธ์นี้ได้ใน "กล่องโต้ตอบ" ใจ impres sionable ที่มีลักษณะของธรรมชาติ ศิลปะของ Henri Rousseau เป็นสมาชิกประเภทสอง จึง ดังนั้นการพูด ศิลปะในสถานะบริสุทธิ์ ไดโอด และวิธีบางสัมผัสกับพระคุณ ไม่มีศิลปินที่มีปัญญา shaping และยัง รักษาความเข้าใจของเขาพูดแบบเด็ก เป็นจิตรกรสมบูรณ์ แต่ความบริสุทธิ์ดังกล่าวมีน้อย และเป็นเรื่องยากยังมีที่ให้อยู่รอด ใน Rousseau ก็รอดมาได้ เขาดึงแรงบันดาลใจจากมรดกบทกวีของเด็กตาไรมส์ ไม่ดีกับเขา เขาเก็บใจเขาพูดแบบเด็กในโลกของความเป็นจริงและจินตนาการ fused เป็นวิสัยทัศน์หนึ่งว่า ทั้ง comforted และ appalled เขา แต่ ซึ่งเป็น suffused กับเขารักของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด เขาสะสมในพระองค์ตกค้างบางอำนาจมนตร์สะกดวิญญาณที่เคลื่อนผ่านผิวหน้าของน้ำในหน้าเปิดหนังสือปฐมกาล ฟิลิกซ์ Julien Henri Rousseau เกิดใน Hardy เพลส Laval ใน 20 1844 พฤษภาคม - ไม่ 21 พฤษภาคมซึ่งเป็นวันที่ของใบรับรองเกิดขึ้น บิดาของเขาได้ tinsmith และลูกสาวของนาย Rousseau เองเข้าร่วมกองทัพเมื่อเขาอยู่เอททีน และถูกกำหนดให้กับวงดนตรีของทหารราบ 52 เล่นแซกโซโฟน มันเป็นไปได้ว่า เขาใช้เวลาส่วนหนึ่งในแคมเปญเม็กซิกัน แต่ลูกสาวของ Rousseau มาดามจูเลีย Bernard ไม่แน่ใจ ดังนั้น เราไม่รู้ว่า วิสัยทัศน์ของเขาป่าบริสุทธิ์มีความทรงจำ หรือจินตภาพ ในงแมง Henri Rousseau แต่งงานสาวยากจนที่เรียกว่าคลีเมนเต้ Boitard ลูกสาวของผู้ขายเฟอร์นิเจอร์จากแซงต์แชร์แมงน้ำ-Laye เขาพบงานเป็นเสมียนของ bailiff แต่ถูกเกินไปวิธีการชำระเงินต้อนรับของคนใช้เวลาของเขารายรอบ pos ของคนยากจนมีการประกาศล้มละลาย โดยญาติของภรรยาที่มีการตรวจสอบในปารีส ศุลกากรที่เทศบาลที่ได้รับบทเป็นเจ้าหน้าที่ศุลกากร — ดังนั้น เขานิยมชื่อ "Le Douanier" เขาทำงานก่อน ที่ Tournelle เดอลาสะพาน ภายหลัง ที่เครื่องหมายจุดบนกำแพงเมือง และ ที่ยองปารีปอร์ตเดอ Meudon เขาอธิบายไว้ในความโน้มเอียงของ Gil เป็น "เก็บนาฬิกาบนเรือที่จอด โดย Quai สดูโลบเร" ซึ่งจะมีแนวโน้มที่จะได้รับการยืนยัน โดยสองภาพวาดของ Douanier (ในแม็กซ์เวเบอร์ชุด นิวยอร์ก); หนึ่งเป็น d'Auteuil Quai อื่น ๆ ของการ "patache d'aval" เล็กริมศุลกากรบ้านคีย์เดียวกัน จากเหล่าต่าง ๆ จุดสังเกต Rousseau รู้สึกภาพ "ของเมืองและชานเมืองของเขา Clemence Rousseau ตายอายุสามสิบเก้า การเปิดใช้งาน Douanier ตัวเองเกี่ยวกับห้าสิบ ปลด ด้วยบำนาญที่จากญาติรักษาความปลอดภัยบริการศุลกากร ครั้งเขาโยนตัวเองในการ orgy ของจิตรกรรม จูเลีย สมาชิกที่รอดตายสุดท้ายของครอบครัวของ chil เก้า-dren ลูกสาวของเขาถูกส่งไปที่ Angers เพื่อนำค่า โดยมีลุง ตามบัญชีของ Rousseau เขาเริ่มที่จะวาดใน 1884 — ในแคตตาล็อกมีอ้างอิงสองอาการปวด-tings เขาอ้างว่า มี "ส่ง" ในปี follo ปีกเพื่อร้านเด Champs-สแตงน์เอลิเซ่ outtcnitto: เต้นอิตาลีและพระอาทิตย์ บางทีพวกเขาได้แน่นอนส่ง แต่ไม่ยอมรับ Douanier ถูกสนับสนุนที่ร้านเด Ind และจี้โดย Signac ลู และจัดแสดงมีอย่างสม่ำเสมอจนถึงจุดสิ้นสุดของชีวิต ในฤดูใบไม้ผลิ 1891 เขาแสดงให้เห็นองค์ประกอบแรกของเขากับชุดรูปแบบแปลกใหม่ Surprised ! " ม. Rousseau กลายเป็นขึ้น astounding ปี "เขียนเฟลิกซ์ Vallotton ในโลซานเดอประกาศ" คน bristle ที่เขาส่ง แหวนหัวเราะออก เขาเกลีทั้งหมด เสือเขาน่าแปลกใจของเหยื่อจะเห็น เป็นต้นและปลายของจิตรกรรม "Rousseau ภายหลังนั้นยังสำแดงที่ d'Automne ร้าน กับ Vallotton (ที่เขาเรียกว่า Valton) เขามาลโกแก็ง Odilon Redon กา และ Seurat เขามีความคุ้นเคยกับ Gustave Coquiot นักวิจารณ์ศิลปะ และอัลเฟรด Jarry พลเมืองเพื่อนของลอวอลที่เป็นที่รู้จักกันในเวลานั้นเป็นผู้เขียนของอนุสรณ์เลสนาทีเด Sable โดย Jarry เขาพบ Gourmont เดอเรมี่ใคร ในปีค.ศ. 1895 เพื่อ ในพระ L'Ymagier lithograph สงคราม ตามรูปภาพที่จัดแสดงในปีก่อนหน้า ก่อนที่เขาจัดการลิขิตชีวิตเป็นศิลปิน Douanier ให้บทเรียนในก่อนเขาจัดการเกา livinpgainatsinagn วาด elocution ร้องเพลง ไวโอลิน และคลาริเน็ต: เขาอธิบายตัวเองว่าครูของ educa-สเตรชันผู้ใหญ่เรียนที่สมาคม Philotechnic เมืองปารีส ปลาแซลมอนบอกเราเขายังเตอร์รุ่น vised ขายของโรงแรมเลอเพทิทปาริเซียน และดังนั้นเป็นหน้าที่ต้องขึ้นก่อน ชีวิตไม่ได้ง่าย เขาพยายามชักชวนหน่วยงานเทศบาลของลอวอลซื้อยิปซีสแตนนอน (ไม่รุ่นในนิวยอร์ก ซึ่ง โรเบิร์ต Delaunay มั่นใจฉัน ไม่ใช่ต้นฉบับ) ข้อเสนอของเขาถูกปฏิเสธ ก่อนในเดือนมกราคม เขาเสร็จสิ้นการเล่นพระราชบัญญัติห้าจักรพรรดิเป็นรัสเซียเด็กกำพร้า ซึ่งเขาเสนอ ไม่ประสบความสำเร็จ Monsieur Rochard ผู้อำนวยการโรงละครชาเตเล็ต บน 2 กันยายนของปีเดียวกัน เขาแต่งงานเป็นครั้งที่สอง ภรรยาใหม่ของเขาถูกแม่ม่าย โรซาลี Josephine Tensorer ณีย์ Noury เธอตายสี่ปีต่อมา Rousseau ได้รับการใช้ชีวิตที่ 3 Rue Vercin-getorix แต่ย้ายไป 36 Rue Gassendi เขา exhi bited ค่อนข้างประจำที่ร้านเด Indepen-dants มักจะมอง Marne และสะพานของปารีส พร้อมกับเป็นครั้งคราวครอบครัวกลุ่มหรือป่าฉาก ที่ d'Automne ร้านของ 1905 เขาหิวสิงโตโจมตีแอนทีโลปถูกแสดงอยู่ในห้องเพื่อรองรับการ Fauves ในเศษ ๆ ธันวาคม เขาถูกกำหนดไปยังคุก Sante เนื่องจากเขามีส่วนร่วมในเรื่องร้ายแรงเช็คปลอม นอกจากนี้เขาสู่ถูกออก โดยปีใหม่ และรับจนสองปี รายงานตำรวจเวลาอธิบายเขาเป็น "จาง-complexioned มีกี่กระ ตาค่อนข้างลึกชุด" เขา "peered หน้า" เขาเดิน และดูเหมือน "คน sickly" ขณะนี้ Rousseau อาศัยที่ 2b เลขใน Rue Perrel ภาพวาดของเขาที่ รวมภาพเหมือนกลุ่มของเล็กร้านใครที่ได้ของ Plaisance ใน 1908 ของเพื่อนของ Rousseau แหล่งเลี้ยงในเกียรติของเขาในแถว tumbledown ที่เรียกว่า Lavoir Bateau ที่ 13 Rue Ravignan สถานที่เย็นสตูดิโอของ Picasso เหมือนยุ้งข้าว แขกรวมสะสม ชื่อจิตรกรเช่น Marie Laurencin และจอร์จ Braque รวมทั้งปิเอง นักเขียนและกวีความ Max ยาโคบ ปลา แซลมอน Andre และมอริ Raynal นี้มีโอกาสมีชื่อเสียงเมื่อการมาถึงของ Rousseau กำไวโอลินเด็กเขาครอบครัวเล่นอินเตอร์ขององค์ประกอบของเขาเองเรียกว่า Clemence ความว่า ได้ค่ากลอนในเกียรติของเขาบนขอบของตาราง มีเต้นรำกับสายพันธุ์ของหีบเพลงเป็นบรรยากาศทั่วไป intoxication จากมือ ในเดือนสิงหาคมของปีเดียวกันที่ Rousseau ไปสวนลักเซมเบิร์กเพื่อร่างเบื้องหลัง "ในแนวตั้งของยุกกีโยมความ มิวส์กวีที่สร้างแรงบันดาลใจ (รุ่น" wallflowers"ที่ขณะนี้ในพิพิธภัณฑ์ ' ศิลปะตะวันตกสมัยใหม่ มอสโก); นี้เสร็จในฤดูใบไม้ผลิปี 1909 เมื่อ Marie Laurencin ตกลงแบบเป็นมิวส์ ความจากองค์กรประสบการณ์ของเขา "ผมอึ้งจำนวน sions occa สำหรับ ierin_t_isseau รอรับปริญญา และก่อนที่เขาเริ่ม เขาวัดจมูก ปากของฉัน ของฉันหู หน้าผากของฉัน มือของฉัน และร่างกายของฉันทั้งหมด แล้ว โอนย้ายวัดเหล่านี้ค่อนข้าง faithfully ลงบนผืนผ้าใบของเขา ลดขนาดของเฟรม ได้ Rousseau นี้เพลิดเพลินฉัน นั่งเล่นเป็นน่าเบื่อมาก โดยร้องเพลงจากหนุ่ม "พฤษภาคม จิตรกรที่ทำงานในแนวตั้งความที่สองของเขา (รูปภาพ"กับหวานวิลเลียมส์"ในพิพิธภัณฑ์ Kunst Basle) และเสร็จสมบูรณ์ในเดือนกันยายน ขณะนี้ Douanier ดูเหมือนจะ ได้เพลิดเพลินกับระดับของความสำเร็จ William Uhdc, Ambroise Vollard และ Brummer ได้ลูกค้าคนแรกของเขา แบรอนิ Oettinger (Roche สีเทา), aesthetician, Hoetzer ประติมากร (รู้จักกันดีเป็น Serge Fere °และโรเบิร์ต Delaunay ได้เร็วเพิ่มหมายเลข Jastrebsoff และ Ardengo Soffici นัก Rousseau ได้ยาวนานจากความฝันของมาร์ rying ม่ายเรียกยูเชอนีโอ Leonie V. บนที่เขา lavished attentions ยังรอเธอทุกเย็นนอก Monagere L'Economie ที่เธอทำงานเป็น saleswoman เขาก็เท่ากับให้ความช่วยเหลือทางการเงินของเธอ แต่เธอปฏิเสธคำแนะนำของเขา ปฏิเสธ จิตรกรที่จมอยู่ลึก และลึกเป็น dejection เขาจับเย็นจากระบายความร้อนที่ส้นเท้าของเขา "ฝนโกหกในรอ"Leonie อนาจาร" ถูกนำไปโรงพยาบาลลุยส์อัลเบิร์ตเนกเกอร์ และตาย มีคนเดียว wret-ched บน 2 กันยายน 1910 และ Rousseau มีน้อยทางการศึกษาหรือประสบการณ์ของโลก แม้ว่าเขาเขียนตามหลักไวยากรณ์ และ ไม่สะกดผิด ในชีวิตได้ไม่ขยายนอกเหนือจากการสังเกตสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับเขาในความสดของพวกเขาทั้งหมด ในหัวใจ เขาเสมอยังคงเจ้าหน้าที่ศุลกากรศึกษาได้ดิก ๆ หน้าโทรบ้านซึ่งโดเมนของเขา ก็น้อยพอในตัวเอง แต่ภายในขอบเขตที่แคบเหล่านี้ สายตาของกำแพงถูกโลกทั้งโลกในนี้วิสัยทัศน์ บทกวีที่มีความสามารถสะกดเหนือสุด banal จริงทุกวัน ใน Plaisance concierges เคยเห็นเขาผ่านการสวมใส่ของศิลปินเขาปี้วัน และกำบางสิ่งภายใต้เขาเสมอ แขน ผลงาน ไวโอลิน หรือสีกล่อง ในสภาพแวดล้อมเหล่านี้ยังไงก็ เขาปรากฏเกือบ l

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพวาดในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ของเราส่วนใหญ่ได้รับมาจากทั้งสองมุมมองของฝ่ายตรงข้ามของสุนทรียศาสตร์และกระบวนการที่สร้างสรรค์ ศิลปินในประเพณีก่อนไม่กังวลที่จะทบทวนธรรมชาติของโลก แต่รู้สึกต้องบิดเบือนมันแบ่งมันออกเป็นส่วน และสร้างตามแนวทางใหม่ที่ปริญญ์ ciple ;นี้คือการย้ายในทิศทางที่ไม่ใช่ศิลปะแสดงลักษณ์ . ศิลปินในประเพณีที่สอง อย่างไรก็ตาม ยังคงเชื่อว่า โลกที่มองเห็นคือแบบอย่างที่ควรสร้างแรงบันดาลใจศิลปะ และแน่นอนบอกได้ อย่างมีเหตุผล ดังนั้น การแสดงออกแบบที่สุดของความสัมพันธ์นี้จะพบใน " การสนทนา " ของ impres sionable ใจกับปรากฏการณ์ของธรรมชาติศิลปะของอ็องรี รูโซเป็นของประเภทที่สอง ก็เพื่อที่จะพูด , ศิลปะในสถานะบริสุทธิ์ของมันดิบ และในบางวิธีสัมผัสกับเกรซ สงสัย ศิลปิน ที่ มีการสร้างปัญญา และยังเก็บข้อมูลเด็กของเขาเป็นจิตรกรที่สมบูรณ์มากขึ้น แต่ความหายาก และมันยังคงยากสำหรับมันที่จะอยู่รอด ใน รูโซก็รอดชีวิตมาได้เขาดึงแรงบันดาลใจจากมรดกของกวีบทกวีของเด็ก ๆ คนจนอย่างเขา เขายังสงสัยว่าเด็กของเขาที่โลกแห่งความเป็นจริงและจินตนาการ หลอมเป็นวิสัยทัศน์ที่ทั้งปลอบ และกลัวเขา แต่




ซึ่งคือ suffused กับความรักของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเขายังคงอยู่ในเขากากของคาถาผูกอำนาจของวิญญาณที่เคลื่อนที่บนผิวน้ำในหน้าเปิดหนังสือของปฐมกาล
อองรี จูเลี่ยน เฟลิกซ์รูโซเกิดในสถานที่ ฮาร์ดี้ ลาวาล ในวันที่ 20 - 21 พฤษภาคม 1844 ซึ่งคือวันที่ของใบแจ้งเกิด บิดาของเขาเป็นช่างบัดกรีแม่และลูกสาวของพนักงานของเขารูโซเองเข้าร่วมกองทัพ เมื่อเขาอายุได้ 18 ปี และได้รับมอบหมายให้วงดนตรีของทหารราบ 52 เล่นแซกโซโฟน มันเป็นไปได้ว่า เขาเอาส่วนหนึ่งในแคมเปญเม็กซิกัน แต่รุสโซลูกสาวคุณนายจูเลีย เบอร์นาร์ด ไม่แน่ใจ ดังนั้นเราจึงไม่รู้ว่าเขามองเห็นป่าบริสุทธิ์หมดจดมีความทรงจำหรือจินตนาการใน 1869 อ็องรี รูโซ แต่งงานกับสาวชื่อ boitard หมดตัว เคลเมนเต้ ลูกสาวของผู้ขายเฟอร์นิเจอร์จาก Saint Germain และเล . เขาได้งานเป็นเสมียนของเจ้าหน้าที่ แต่ก็จิตใจอ่อนโยนที่จะใช้เวลาของเขาในรายการ POS เซสชันของคนจนที่ถูกประกาศล้มละลาย ผ่านญาติของภรรยาของเขาที่เป็นสารวัตรในปารีสบริการศุลกากร เทศบาลเขาได้รับประกาศเป็นเจ้าหน้าที่ศุลกากรจึงเป็นที่นิยมของเขาชื่อ " เลอ douanier " เขาได้ทำงานครั้งแรกที่ Pont de la tournelle ต่อมาที่จุดตรวจบนกำแพงเมืองที่ Porte de meudon . เขาอธิบายไว้ในกิล อคติว่า " ดูบนเรือ moored โดย Quai du Louvre "ซึ่งมักจะได้รับการยืนยันโดยสองของ douanier เป็นภาพวาด ( ในชุด แม็กซ์ เวเบอร์ นิวยอร์ก ) ; หนึ่งของ Quai d'auteuil , อื่น ๆ ของ " patache d'aval " เล็กริมแม่น้ำศุลกากรในคีย์เดียวกัน จากที่ต่าง ๆ เหล่านี้




สังเกตจุด รุสโซ่รู้สึกภาพเหมือน " ของเขาในเมืองและปริมณฑล คลีเมนซ์ รูโซเสียชีวิตตอนอายุ 39 ,เปิด douanier เองประมาณห้าสิบ จะเกษียณด้วยเงินบำนาญจากความปลอดภัยของญาติของ ศุลกากร บริการ เมื่อเขาโยนตัวเองลงในการมั่วสุมของภาพวาด ลูกสาวจูเลีย สุดท้ายที่รอดชีวิต สมาชิกของครอบครัวของเก้าชิล มากขึ้น ถูกส่งไป อองเช่ร์ ถูกนำตัวขึ้นโดยลุง รุสโซ่เองตามบัญชีเขาเริ่มวาดในปี 1884 ในแคตตาล็อกเรา outtcnitto การอ้างอิงถึงสองความเจ็บปวดดำเขาเรียกร้องให้มีการ " ส่ง " follo ปีกปี Salon des Champs elys é es : การเต้นรำอิตาเลียนและพระอาทิตย์ตก บางทีพวกเขาก็ยื่น แต่ไม่ได้รับการยอมรับ .การ douanier สนับสนุนร้าน des Ind &จี้และโดย signac ลูซและการจัดแสดงที่นั่นอยู่เสมอ จนบั้นปลายของชีวิต ในฤดูใบไม้ผลิของ 1891 เขาแสดงองค์ประกอบแรกที่มีรูปแบบแปลกใหม่ แปลกจัง ! เมตร รุสโซ่จะมากขึ้นและที่น่าอัศจรรย์มากขึ้นทุกปี " เขียนเฟลิกซ์ vallotton ในราชกิจจานุเบกษา de Lausanne . คนโกรธที่ส่งของเขา เสียงหัวเราะดังออกมาเขา outdoes พวกเขาทั้งหมด เสือของเขา น่าประหลาดใจเหยื่อของมันคือการได้เห็น มันเป็นอัลฟาและโอเมก้าของภาพวาด . ต่อมารูโซก็จัดแสดงที่ร้าน d'automne . ร่วมกับ vallotton ( ที่เขาเรียก valton ) เขาไปโกแกงโอดิลอน redon ปีซาโรเซอราต์ , และ . เขารู้จักกับ กุสตาฟ coquiot นักวิจารณ์ศิลปะ และ jarry อัลเฟรด ,เป็นพี่น้องร่วมชาติของลาวาที่เป็นที่รู้จักในเวลานั้นเป็นผู้เขียนของ เลส นาที เดอ นาคา เมมโมเรียล ผ่าน jarry เขาเจอเรมี่ เดอ gourmont ใคร ใน 1895 , ตีพิมพ์ในการทบทวน l'ymagier สงครามภาพพิมพ์หิน . ตามภาพที่แสดงในปีก่อนหน้านี้



ก่อนที่เขาจะอยู่รอดในฐานะศิลปินการ douanier ให้บทเรียนในก่อนที่เขาจะขูด livinpgainatsinagn วาด กำแพงแสน ร้องเพลง ไวโอลิน และคลาริเนท เขาอธิบายว่าตัวเองเป็นครูผู้ใหญ่กา tion เรียนที่สมาคม philotechnic ของเมืองปารีส ปลาแซลมอน บอกเราว่า เค้ายังซูเปอร์ vised ขาย Le Petit Parisien , และดังนั้นจึงต้องลุกขึ้นแต่เช้า ชีวิตไม่ได้ง่ายๆเลยเขาพยายามที่จะโน้มน้าวหน่วยงานเทศบาลของลาวาลซื้อนอนยิปซี ( ไม่ใช่รุ่นตอนนี้ในนิวยอร์ก ซึ่งโรเบิร์ตเนย์บอกว่าไม่ใช่ต้นฉบับ ) ข้อเสนอของเขาถูกปฏิเสธ ในช่วงต้นมกราคม 1899 เขาเสร็จห้าทำท่าเล่นแก้แค้นของเด็กกำพร้ารัสเซีย ซึ่งเขาเสนอ ไม่สําเร็จ เมอซิเออร์ Rochard ผู้อำนวยการของชาเทเลทโรงละครเมื่อวันที่ 2 กันยายน ของปีเดียวกันเขาแต่งงานเป็นครั้งที่สอง ภรรยาใหม่ของเขาเป็นแม่ม่าย โรซาลี โจเซฟิน tensorer นี่ noury เธอกำลังจะตาย สี่ปีต่อมา รุสโซได้รับอยู่ที่ 3 getorix vercin รูแต่ย้าย 36 rue gassendi . เขา exhi ค่อนข้างเป็นประจํากัดที่ร้าน เด indepen dants มักจะมองเห็นวิวของแม่น้ำมาร์น และสะพานที่ปารีสพร้อมกับโอกาส กลุ่มครอบครัวหรือฉากป่า ที่ร้าน d'automne 1905 เขาหิวสิงโตโจมตีละมั่งถูกแสดงในห้องพักเพื่อรองรับ fauves . ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1907 เขามุ่งมั่นที่จะอนันต์คุกเพราะการมีส่วนร่วมของเขาในความสัมพันธ์ที่ร้ายแรงของภัยหลอกลวง เขาถูกปล่อยตัวชั่วคราว โดยในปีใหม่และให้ประโยคที่ถูกระงับใน 2 ปีตำรวจของเวลาอธิบายเขาเป็น " ซีดเล็กน้อย ลักษณะผิว ฝ้า กระ ตาค่อนข้างลึก ชุด " เขาเหลือบมองไปข้างหน้า " เมื่อเขาเดินและมองเหมือน " ผู้ชาย " ขี้โรค ในเวลานี้ รุซโซ่อยู่ที่บ้านเลขที่ 2b ใน Rue perrel . เขาชื่อภาพเขียนของระยะเวลา


รวมถึงกลุ่มบุคคลของร้านเล็ก ผู้รักษาประตูของการเล่นเรือพื้นที่ในปี 1908 บางส่วนของรุสโซ่เพื่อนจัดเลี้ยงในเกียรติของเขาในบุโรทั่งบ้านพักอาศัยที่เรียกว่า Bateau lavoir 13 rue ravignan . สถานที่สำหรับมื้อค่ำของ Picasso โรงนาเหมือนสตูดิโอ แขกรวมสะสมจิตรกรเช่นมารี ลอเรนซิน และ จอร์จ บราค ตลอดจนปิกัสโซ่เอง นักเขียนและกวีอาโปลีแนร์ แม็กซ์ เจคอบ อังเดร ปลาแซลมอน และมอริส raynal .นี่เป็นโอกาสที่มีชื่อเสียงเมื่อ Rousseau มาถึงกำของเด็กไวโอลิน ซึ่งเขาก็เล่นเพลงของตนเององค์ประกอบที่เรียกว่าคลี ;
Apollinaire บอกว่าจะต้องแต่งบทกวีในเกียรติยศของเขาบนขอบของโต๊ะ มีเต้นกับสายพันธุ์ของหีบเพลงและบรรยากาศของความมัวเมาทั่วไป เริ่มแรกมันเป็นในเดือนสิงหาคมของปีเดียวกันที่รุสโซไปลักเซมเบิร์กสวนวาดพื้นหลัง " ภาพเหมือนของทะเลสาบชิงไห่ เป็นแรงบันดาลใจสร้างแรงบันดาลใจกวี ( รุ่น wallflowers " กับ " ที่ขณะนี้อยู่ในพิพิธภัณฑ์ศิลปะของตะวันตกสมัยใหม่ มอสโก ) ; นี้แล้วเสร็จในฤดูใบไม้ผลิของปี 1909 เมื่อมารี เห็นด้วยกับรูปแบบ ลอเรนซินเป็นนางในฝันApollinaire มีบัญชีประสบการณ์ของเขา " . ฉันถูกวางในหมายเลข occa sions สำหรับประธานาธิบดี ierin_t_isseau และก่อนที่เขาจะเริ่มเขาวัด จมูก ปาก หน้าผากของฉัน หู มือ และร่างกายของฉัน และจากนั้น ย้ายวัดเหล่านี้ค่อนข้างซื่อบนผืนผ้าใบของเขาลดให้ขนาดของเฟรม เป็นเขา รุซโซ่นี้ทำให้ฉันเพราะนั่งเป็นสิ่งน่าเบื่อ โดยร้องเพลงจากเยาวชนของเขา . " ในเดือนพฤษภาคมจิตรกรทำงานของเขาที่สอง Apollinaire แนวตั้ง ( ภาพ " กับหวาน วิลเลียมส์ " ในพิพิธภัณฑ์คุน . basle ) และสร้างเสร็จในเดือนกันยายน ในเวลานี้ douanier ดูเหมือนจะได้เพลิดเพลินกับระดับของความสำเร็จ วิลเลียม uhdc vollard , และ ambroise บรูมเมอร์ เป็นลูกค้าคนแรกของเขา โอตทิ่งเจอร์ ( โรชบารอนสีเทา )ardengo soffici จิตรกรและประติมากร hoetzer jastrebsoff aesthetician , , ( เป็นที่รู้จักโดย fere เซิร์จและโรเบิร์ตเนย์ได้เพิ่มไปยังหมายเลขของ รุสโซได้นาน cherished ความฝันของมาร์ rying ม่ายเรียกว่า ยูจีนีลีโอนี วี ผู้ซึ่งเขา lavished ความสนใจแม้รอเธอทุกเย็นนอก l'economie monagere ที่เธอทำงานเป็น พนักงานขายเขาไปไกลเท่าที่จะเสนอความช่วยเหลือทางการเงินของเธอ แต่เธอปฏิเสธข้อเสนอของ spurned จิตรกรจมลึกและลึกเข้าไปในความผิดหวัง เขาจับเย็นจากเย็นส้นเท้าของเขา " ในฝนนอนรอ " น่ากลัว เลนี่ " ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเนกเกอร์และเสียชีวิตที่นั่น คนเดียว และ wret เจ็ดบน 2 กันยายน 1910
รุสโซได้น้อยในทางของการศึกษาหรือประสบการณ์ของโลก ถึงแม้ว่าเขาเขียนตามหลักไวยากรณ์ และไม่มีการสะกดผิด ความสนใจของเขาในชีวิตไม่ขยายเกินสังเกตสิ่งต่างๆที่เกี่ยวกับเขาในความสดใหม่ของพวกเขา ในใจเขาเสมออยู่ที่เจ้าหน้าที่ที่เดินไปๆมาๆในด้านหน้าของบ้าน ซึ่งเป็นค่าโดเมนของเขา มันเป็นเล็ก ๆน้อย ๆเพียงพอในตัวเองแต่อยู่ในขอบเขตที่แคบนี้สายตาของกำแพง โลกนี้ช่างจินตนาการ ซึ่งความรู้สึกของบทกวีสามารถเสกกว่าความเป็นจริงทุกวันน่าเบื่อที่สุด ในรถยนต์ที่ใช้พนักงานต้อนรับเห็นเขาผ่านเขาใส่หมวกฟลอปปี้ศิลปินและมักจะกำบางอย่างภายใต้แขน , ผลงานของเขากรณีไวโอลิน หรือ กล่องสี . ในสภาพแวดล้อมที่ถ่อมตัวเหล่านี้เขาปรากฏเกือบลิตร