Childhood is the age of the lack of

Childhood is the age of the lack of experience in life, so lack of restraint must be supervised by adults . Teaching and training of parents and teachers is a step . Because children in their first years should receive preventative care of a parent or babysitter fully. So when children grow up Should start teaching children to learn from experience how to avoid and prevent accidents gradually increase cognition. Trained to proficiency in small increments , such as trained to raise the heat. Known , door Home stairs Learn how to cross the street Taught to swim Know how to ride a bike Taught not to do drugs or toxins in the home and so friendly .
Children with chronic misbehavior Emotionally shaken Children with cochlear visually impaired. As well as disabled children Should receive attention Accident prevention is So any chance that someone in the family has the disorder , such as a family illness. Or a house party Babysitting or resignation Parents Should not neglect the care of children in the house because of the time of the accident -prone and more often than normal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัยเด็กคือ อายุการขาดประสบการณ์ในชีวิต จึงขาดการยับยั้งชั่งใจต้องมีพาสปอร์ตผู้ใหญ่ สอนและฝึกอบรมผู้ปกครองและครูเป็นขั้นตอน เนื่องจากเด็กในปีแรกของพวกเขาควรรับ preventative ดูแลมารดาหรือคนเลี้ยงทั้งหมด ดังนั้น เมื่อเด็กโตขึ้น ควรเริ่มต้นสอนเด็กเรียนรู้จากประสบการณ์วิธีการหลีกเลี่ยง และป้องกันอุบัติเหตุค่อยๆ เพิ่มประชาน ฝึกอบรมไปในทีละน้อย เช่นการฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความร้อน รู้จัก ประตูบ้านบันไดเรียนข้าม Taught ถนนว่ายน้ำรู้วิธีขี่จักรยาน Taught ทำยาหรือสารพิษในมิตรบ้าน และอื่น ๆ
เด็กที่ มีอารมณ์เขย่าเด็กกับ cochlear ผู้พิการทางสายตา misbehavior เรื้อรัง เด็กเช่นเป็นคนพิการควรได้รับความสนใจอุบัติเหตุป้องกันได้ดังนั้นมีโอกาสที่คนในครอบครัวมีโรค เช่นเจ็บป่วยครอบครัว บ้านงานเลี้ยง หรือพ่อแม่ควรลาออกไม่ละเลยดูแลเด็กในบ้านเนื่องจากเวลาเกิดเหตุ-prone และบ่อยเกินปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัยเด็กเป็นวัยที่ขาดประสบการณ์ในชีวิต ขาดความยับยั้งชั่งใจจะต้องมีผู้ใหญ่ การสอนและการฝึกของผู้ปกครองและครู เป็นขั้นตอน เพราะเด็กปีแรกของพวกเขาควรได้รับการดูแลป้องกันของพ่อแม่หรือคนเลี้ยงอย่างเต็มที่ดังนั้น เมื่อเด็กโตขึ้น ควรเริ่มสอนเด็กเรียนรู้จากประสบการณ์ วิธีการหลีกเลี่ยงและป้องกันอุบัติเหตุ ค่อยๆ เพิ่มความรู้ ฝึกความสามารถทีละน้อย เช่น การฝึกอบรมเพื่อเพิ่มความร้อน รู้จัก ประตู บันไดบ้านเรียนรู้วิธีการข้ามถนน สอนว่ายน้ำ ขี่จักรยานสอนไม่ได้เสพยา หรือสารพิษในบ้านและเป็นกันเองมาก
เด็กที่มีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม อารมณ์หวั่นไหวกับ cochlear เรื้อรังเด็กบกพร่องทางสายตา เช่นเดียวกับเด็กพิการควรได้รับความสนใจ คือ การป้องกันอุบัติเหตุใด ๆ ดังนั้นโอกาสที่ใครบางคนในครอบครัวที่มีความผิดปกติ เช่น การเจ็บป่วยในครอบครัวบ้านรับเลี้ยงเด็ก หรือ ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่ลาออกไม่ควรละเลยการดูแลเด็กในบ้าน เพราะเวลาของอุบัติเหตุได้ง่ายและบ่อยกว่าปกติ

.