Zhao saw that Meirin absolutely wou

Zhao saw that Meirin absolutely wouldn't budge on this issue, but a part of him already knew that it was impossible for Meirin to rest inside this room, so he said, "Then at least let me get some beds from the barn and put them outside. Yes, I'll move them next to the hut so you and the others can sleep close by."

Meirin had no objections this time. She felt that it was nice to sleep in the open air. But do not forget that this was a closed space. Being crowded around a hundred slaves makes it hard to sleep.

Zhao decided that he was going to take out some wood and make two separate rooms on the side of the hut. Although he couldn't make a roof, he could at least make it so that people wouldn't be able to look inside.

Seeing as Meirin had no objections, he left the hut, followed by everyone else. Outside, the slaves were up, filled with spirit. After eating a meal, they would be very sleepy, but after a period of time they would feel better.

While calling over those slaves, Zhao came up with some wood and told them to build two separate rooms next to the hut. Each room was to have three beds. One was for Meirin, Meg, and Daisy, while the other was for Blockhead, Rockhead, and Ann.

The reason that Zhao let Daisy and Ann stay with the others was, in fact, to show that they were different from the slaves.

Although Daisy and Ann had become commoners and servants of the Buda clan, they still interacted with the slaves. He wanted them to tell the slaves what a change of status could do. Whether it was dinner or their sleeping arrangements, he had to show off their differences in order to nudge the slaves towards the goal of trying to become a free commoner. This was his policy.

Zhao was an otaku, he had no extraordinary management skills. However, he was an avid reader, although he mostly read light novels. But you couldn't deny that you could learn something useful from those books. Everything Zhao knew came from school and reading light novels.

Although the stuff in those light novels might not necessarily be true, those books had been written by people from all walks of life. Those people had put everything they knew into those novels, so it makes them worth reading. Zhao liked those types of books, he had learned a lot of useful things from them.

To an outsider, what Zhao was experiencing might seem like something out of a fantasy novel, but here it was much more real. Zhao was clear on the fact that if he died here, he would really be dead. This wasn't a game or a dream. This was real life.

Everyone would use everything they learned and apply it to their life, and Zhao was no exception. Although he didn't know if what he learned was correct, he would always try to keep on learning, and it was only through this way that people would mature, right?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าเห็น meirin แน่นอนไม่ขยับเขยื่อน ในประเด็นนี้ แต่เป็น ส่วนหนึ่ง ของ เขารู้อยู่แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ meirin พักผ่อนในห้องนี้ เขากล่าวว่า " อย่างน้อยก็ให้ผมเอาเตียงจากโรงนาและใส่ไว้ข้างนอก ครับ ผมจะย้ายข้างกระท่อมเพื่อให้คุณและคนอื่น ๆสามารถนอนได้สนิทโดยmeirin ไม่มีการคัดค้านในครั้งนี้ เธอรู้สึกว่ามันเป็นการดีที่จะนอนในอากาศเปิด แต่อย่าลืมว่านี่คือพื้นที่ปิด ถูกรุมล้อมร้อยทาสทำให้มันยากที่จะนอนหลับจ้าว ตัดสินใจว่า เขาจะเอาไม้และให้สองห้องแยกข้างกระท่อม แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำหลังคา เขาน่าจะทำให้คนไม่สามารถมองเข้าไปข้างในเห็น meirin ไม่คัดค้าน เขาออกจากกระท่อม ตามด้วยคนอื่นๆ ข้างนอก , ทาสขึ้นที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ หลังจากกินเสร็จก็ง่วงนอนมาก แต่หลังจากช่วงระยะเวลาของเวลาที่พวกเขาจะรู้สึกดีขึ้นในขณะที่เรียกกว่าทาสเหล่านั้น จ้าวมาด้วยไม้และบอกพวกเขาที่จะสร้างสองห้องแยกข้างกระท่อม ห้องพักแต่ละห้องก็มี 3 เตียง เป็น meirin เม็ก และดอกเดซี่ , ในขณะที่อื่น ๆเป็นคนโง่นะยัยบ๊อง และแอนเหตุผลที่เจ้าให้เดซี่และแอนอยู่กับผู้อื่นได้ในความเป็นจริงแสดงให้เห็นว่าพวกเขาแตกต่างจากทาสถึงแม้ว่า Daisy และแอนได้กลายเป็นสามัญชนและข้าราชการของบูดา ตระกูล พวกเขายังคงติดต่อกับทาส เขาอยากให้บอกทาสแล้วเปลี่ยนสถานะ อาจทำ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร หรือของในการนอน เขาอวดความแตกต่างเพื่อที่จะเขยิบทาสต่อเป้าหมายของการพยายามที่จะกลายเป็นคนธรรมดาฟรี นี้เป็นนโยบายของเขาจ้าว เป็นโอตาคุ เขาไม่มีทักษะพิเศษ อย่างไรก็ตาม เขาเป็นนักอ่านตัวยง แต่ส่วนมากเค้าอ่านนิยายแสง แต่คุณไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณจะได้เรียนรู้อะไรที่เป็นประโยชน์จากหนังสือเหล่านั้น ทุกอย่างที่เจ้ารู้มาจากโรงเรียน และอ่านนวนิยายแสงถึงแม้ว่าเรื่องในนวนิยายแสงอาจจะไม่จําเป็นต้องเป็นจริง หนังสือเหล่านั้นถูกเขียนโดยผู้คนจากทุกเดินชีวิต คนพวกนั้นใส่ทุกอย่างที่เขารู้ในนิยายเหล่านั้น จึงทำให้พวกเขาคุ้มค่าการอ่าน จ้าวชอบชนิดของหนังสือ ที่เขาได้เรียนรู้มากของสิ่งที่มีประโยชน์จากพวกเขาการเป็นคนนอก แล้วจ้าวประสบอาจดูเหมือนออกมาจากจินตนาการ นวนิยาย แต่ที่นี่มันมากจริงมากขึ้น จ้าวบอกไว้ว่า ถ้าเขาตายที่นี่ เขาก็จะต้องตาย นี่ไม่ใช่เกมหรือความฝัน นี่เป็นชีวิตจริงทุกคนจะใช้ทุกอย่างที่พวกเขาได้เรียนรู้และใช้กับชีวิตของตน และเจ้าก็ไม่เว้น ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาเรียนรู้ได้ถูกต้อง เขามักจะพยายามที่จะให้เรียนรู้ และมันเป็นเพียงวิธีนี้คนที่จะผ่านผู้ใหญ่ ใช่ไหม ?