When Spanish scientist Andres Cozar

When Spanish scientist Andres Cozar Cabanas compiled the first ever global map of ocean trash last July, he inadvertently uncovered a mystery. Much of the plastic he expected to find bobbing in the oceans, given a quadrupling of plastic production in recent years, had "disappeared."

In a new study, published this week by the journal Royal Society Open Science, a British scientist reports the riddle of the "missing" plastic as solved: It sits in deep waters, broken down into tiny fibers and embedded in the sediment of the most remote places on Earth.

"The deep-sea floor appears to provide an answer to the question, where is all the plastic?" says Richard Thompson, a marine biologist at Plymouth University in the U.K.

The discovery of microplastic in such remote marine habitats raises new questions about the potential for plastic debris to contaminate the food chain. Scientists have already documented that fish, birds, turtles, and other marine animals eat plastic. Thompson and his team found an even greater accumulation of plastic than previously suspected. The more plastic there is, he says, the more potential for toxicity to marine life.

In the study, Thompson and his team concluded that every square kilometer of deep ocean contains about four billion plastic fibers—most are two to three centimeters in length and as thin as a human hair. The fibers are four times more abundant in the deep sea than in surface and coastal waters.

Chelsea Rochman, a marine ecologist at the University of California, Davis, who studies the effects of plastic retrieved from the stomachs of fish and shellfish, was not surprised that Thompson's team found the "missing" plastic in the deep sea.

"Every time they look somewhere for plastic debris, they find it. What is surprising is that what they are finding is that most of this is fibers."

Kara Lavender Law, an oceanographer at the Sea Education Association in Woods Hole, Massachusetts, was also surprised that the fibers were so widespread. "The more we look, the more we find," she says. "I was surprised that they found microfibers in every core of all the regions sampled."

Thompson first called attention to ocean debris in 2004, when he concluded that most marine debris was plastic, overturning the general view that ocean trash consisted of wood, cloth, fishing gear, and other discarded items.

"Our results show evidence for a large and hitherto unknown repository of microplastics," Thompson wrote. "The prevalence of microfibers in all sediment cores and on all coral colonies examined suggests this contaminant is ubiquitous in the deep sea."

Lucy Woodall, a zoologist at the Natural History Museum in London and one of the study's authors, noted that the challenge for marine scientists has been to document the eventual resting place for ocean plastic. "It is alarming to find such high levels of contamination, especially when the full effect of plastics on the delicate balance of deep sea ecosystems is unknown," she says.

Thompson's team analyzed samples collected from 16 sites during seven research cruises between September 2001 and August 2012 in the Mediterranean Sea and in the southwest Indian and northeast Atlantic Oceans—a huge expanse that included subtropical to subpolar seas. The samples were collected by a remotely operated vehicle in submarine canyons, continental slopes, and basins. The scientists wore natural-fiber clothing to avoid contaminating their samples.

Samples collected from four locations in the Indian Ocean showed that microfibers had accumulated on the surface of coral. Most of the fibers were blue, black, green, or red, although Thompson noted that his team also collected pink, purple, and turquoise fibers.

Surprisingly, more than half of the fibers collected contained rayon, a man-made synthetic polymer that was more than twice as abundant as polyester, the next most prevalent fiber.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

When Spanish scientist Andres Cozar Cabanas compiled the first ever global map of ocean trash last July, he inadvertently uncovered a mystery. Much of the plastic he expected to find bobbing in the oceans, given a quadrupling of plastic production in recent years, had "disappeared."In a new study, published this week by the journal Royal Society Open Science, a British scientist reports the riddle of the "missing" plastic as solved: It sits in deep waters, broken down into tiny fibers and embedded in the sediment of the most remote places on Earth."The deep-sea floor appears to provide an answer to the question, where is all the plastic?" says Richard Thompson, a marine biologist at Plymouth University in the U.K.The discovery of microplastic in such remote marine habitats raises new questions about the potential for plastic debris to contaminate the food chain. Scientists have already documented that fish, birds, turtles, and other marine animals eat plastic. Thompson and his team found an even greater accumulation of plastic than previously suspected. The more plastic there is, he says, the more potential for toxicity to marine life.In the study, Thompson and his team concluded that every square kilometer of deep ocean contains about four billion plastic fibers—most are two to three centimeters in length and as thin as a human hair. The fibers are four times more abundant in the deep sea than in surface and coastal waters.Chelsea Rochman, a marine ecologist at the University of California, Davis, who studies the effects of plastic retrieved from the stomachs of fish and shellfish, was not surprised that Thompson's team found the "missing" plastic in the deep sea."Every time they look somewhere for plastic debris, they find it. What is surprising is that what they are finding is that most of this is fibers."Kara Lavender Law, an oceanographer at the Sea Education Association in Woods Hole, Massachusetts, was also surprised that the fibers were so widespread. "The more we look, the more we find," she says. "I was surprised that they found microfibers in every core of all the regions sampled."Thompson first called attention to ocean debris in 2004, when he concluded that most marine debris was plastic, overturning the general view that ocean trash consisted of wood, cloth, fishing gear, and other discarded items."Our results show evidence for a large and hitherto unknown repository of microplastics," Thompson wrote. "The prevalence of microfibers in all sediment cores and on all coral colonies examined suggests this contaminant is ubiquitous in the deep sea."Lucy Woodall, a zoologist at the Natural History Museum in London and one of the study's authors, noted that the challenge for marine scientists has been to document the eventual resting place for ocean plastic. "It is alarming to find such high levels of contamination, especially when the full effect of plastics on the delicate balance of deep sea ecosystems is unknown," she says.ทอมป์สันตัวอย่างทีมวิเคราะห์เก็บรวบรวมจากเว็บไซต์ 16 ระหว่างวิจัย 7 ล่องเรือในระหว่างปี 2001 เดือนกันยายนและ 2555 สิงหาคม ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และอินเดียตะวันตกเฉียงใต้และมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นพื้นที่ที่รวมแบบการ subpolar ทะเล ตัวอย่างถูกเก็บรวบรวม โดยรถดำเนินจากระยะไกลในหุบเขาใต้น้ำ คอนติเนนทัลลาด และอ่างล่างหน้า นักวิทยาศาสตร์ที่สวมเสื้อผ้าเส้นใยธรรมชาติเพื่อหลีกเลี่ยงขยะตัวอย่างของพวกเขาตัวอย่างที่เก็บรวบรวมจากสถานที่สี่ในมหาสมุทรพบว่า microfibers มาสะสมบนพื้นผิวของปะการัง ส่วนใหญ่ของเส้นใยมีสีน้ำเงิน สีดำ สีเขียว หรือสี แดง แต่ทอมป์สันกล่าวว่า ทีมของเขายังเก็บเส้นใยสีชมพู สีม่วง และสีฟ้าจู่ ๆ มากกว่าครึ่งหนึ่งของเส้นใยเก็บอยู่เรยอง พอลิเมอร์สังเคราะห์จำลองที่มากกว่าสองเท่ามากมายใยแพร่หลายมากที่สุดที่ถัดไปเป็นโพลีเอสเตอร์ การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อนักวิทยาศาสตร์สเปน Andres cozar ห้องรวบรวมครั้งแรกทั่วโลกแผนที่มหาสมุทร ถังขยะ เมื่อเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว เขาไม่ได้ตั้งใจเปิดเผยความลึกลับ มากของพลาสติกที่เขาคาดว่าจะพบอีกในมหาสมุทรให้ quadrupling การผลิตพลาสติกใน ปี ล่าสุด มีการ " หายตัวไป "

ในการศึกษาใหม่ที่เผยแพร่ในสัปดาห์นี้โดยสมาคมเปิดวารสารวิทยาศาสตร์นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษรายงานปัญหาของ " หายไป " พลาสติกเป็นแก้ไข : มันตั้งอยู่ในลึก แบ่งย่อยเป็นเส้นใยขนาดเล็ก และฝังตัวอยู่ในตะกอนดินจากสถานที่ห่างไกลที่สุดบนโลก

" ชั้นลึกจะปรากฏขึ้นเพื่อให้คำตอบสำหรับคำถามที่เป็นพลาสติก ? กล่าวว่า ริชาร์ด ธอมป์สัน เป็นนักชีววิทยาทางทะเลที่มหาวิทยาลัยใน UK .

พลีมัธการค้นพบของ microplastic เช่นที่อยู่อาศัยทางทะเลระยะไกลเพิ่มคำถามใหม่เกี่ยวกับศักยภาพของพลาสติกเศษซากที่จะปนเปื้อนในห่วงโซ่อาหาร นักวิทยาศาสตร์ได้บันทึกไว้ว่า ปลา นก เต่า และสัตว์ทะเลอื่น ๆ กินพลาสติก ทอมป์สัน และ ทีมของเขาพบว่ายิ่งสะสมพลาสติกมากกว่าที่เราเคยสงสัย พลาสติกมีมากขึ้น เขากล่าวเพิ่มศักยภาพการศึกษาชีวิตทางทะเล .

ในการศึกษา ทอมสัน และ ทีมของเขาพบว่าทุกๆ ตารางกิโลเมตรของมหาสมุทรลึก มีประมาณ 4 พันล้าน พลาสติก เส้นใย ส่วนใหญ่เป็นสองถึงสามเซนติเมตรในความยาวและบางเป็นเส้นผมของมนุษย์ เส้นใยเป็นครั้งที่สี่เพิ่มเติมมากมายในทะเลลึกกว่าพื้นผิวและน้ำชายฝั่งทะเล เชลซี rochman

,นิเวศวิทยาทางทะเล ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เดวิส ที่ศึกษาผลกระทบของพลาสติกออกมาจากท้องของปลาและหอย ก็ไม่น่าแปลกใจที่ทีม ทอมสัน พบ " หายไป " พลาสติกในทะเลลึก

" เวลาที่พวกเขามองไปที่เศษพลาสติก พวกเขาพบมัน สิ่งที่น่าแปลกใจคือ สิ่งที่พวกเขาพบว่าส่วนใหญ่นี้เป็นใย "

คาร่า ลาเวนเดอร์ กฎหมายการ oceanographer ที่ทะเลการศึกษาสมาคมในป่าหลุม , Massachusetts , ยังแปลกใจเลยว่า ใยจึงแพร่หลาย " ยิ่งดูยิ่งเราค้นหา , " เธอกล่าว . " ฉันประหลาดใจที่พวกเขาพบ microfibers ในทุกหลักทุกภูมิภาค โดย "

แรกเรียกความสนใจไปยังมหาสมุทรทอมป์สันเศษในปี 2004 เมื่อเขาเห็นว่าทะเลที่สุด เศษพลาสติกคว่ำทั่วไปมุมมองที่มหาสมุทรขยะ ได้แก่ ไม้ ผ้า อุปกรณ์ตกปลา และยกเลิกรายการ

" ผลของเราแสดงหลักฐานข้อมูลที่มีขนาดใหญ่ และจนบัดนี้ไม่ทราบของ microplastics " ทอมป์สันเขียน” ความชุกของ microfibers ในแกนตะกอนทั้งหมด และตรวจสอบพบสารปนเปื้อนในปะการังโคโลนีนี้เป็นที่แพร่หลายในทะเลลึก " ลูซี่วูดอล

,นักสัตววิทยาที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติในลอนดอนและเป็นหนึ่งในผู้เขียนของการศึกษา ระบุว่า ความท้าทายสำหรับนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลได้รับเอกสารสุดท้ายสถานที่พักผ่อนสำหรับมหาสมุทรพลาสติก " . มันน่ากลัวที่จะหาระดับของการปนเปื้อนสูง โดยเฉพาะเมื่อผลเต็มรูปแบบของพลาสติกในความสมดุลที่ละเอียดอ่อนของระบบนิเวศทะเลลึกที่ไม่รู้จัก

" เธอกล่าว