4 Discussion4.1 Changes in the diff

4 Discussion
4.1 Changes in the different ecological indicators during the
succession process
The results showed that, along with the recovery of S. apetala
artificial mangroves, changes in conditions, such as light intensity,
soil physical and chemical properties (Table 1), and succession
in macrofauna communities, were apparent and consistent
with other research results (Vannini et al., 1995; Suzuki
et al., 2002; Yuan et al., 2002; Nobbs, 2003; Tang et al., 2012).
Table 2 shows that at D-1460 after planting S. apetala, the
plantation soil turned acidic (Table 1), which was not conducive
to the growth of infaunal species. Therefore, some species,
which were dominant in the succession plots from D-1 to
D-1275, became non-dominant species, or disappeared completely
after D-1460. The results suggested that the tolerance
toward acidic soil of small-sized infaunal species was stronger
than that of the large-sized species (Warwick and Clarke, 1994).
After D-1460, Potamocorbula laevis became dominant, but the
large species, such as Anadara crebricostata and Moerella iridescens,
disappeared (Table 2). The small-sized species in the adhering
category, such as Stenothyra glabra and Parafossarulus
sinensis, and the small-sized species in the swimming category,
such as Leptochelia dubia, were still the dominant species in
the succession plots after D-1460. This was because the adverse
influence of the acidic soil on species in the adhering and swimming
categories was significantly less than its effect on the species
in the infaunal category.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนา 44.1 การเปลี่ยนแปลงในตัวบ่งชี้ระบบนิเวศแตกต่างกันระหว่างการกระบวนการสืบทอดผลพบว่า พร้อมกับการฟื้นตัวของ S. apetalaเทียมโกรฟส์ สภาพ เช่นความเข้มของแสง การเปลี่ยนแปลงดินคุณสมบัติทางกายภาพ และเคมี (ตารางที่ 1), และสืบทอดในชุมชน macrofauna ชัดเจน และสอดคล้องกันผลการวิจัยอื่น ๆ (Vannini และ al., 1995 ซูซูกิและ al., 2002 หยวน และ al., 2002 Nobbs, 2003 ถัง et al., 2012)ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่าที่ D-1460 หลังจากปลูก S. apetala การไร่ดินเปิดเปรี้ยว (ตาราง 1), ซึ่งไม่เอื้อการเจริญเติบโตของพันธุ์ infaunal ดังนั้น บางชนิดซึ่งมีหลักในการสืบทอดการลงจุดจาก D-1 ไปD-1275 กลายเป็น สายพันธุ์ที่ไม่ใช่หลัก หรือหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจาก D-1460 ผลการแนะนำที่ระดับการยอมรับต่อดินเปรี้ยวพันธุ์เล็ก infaunal มีกำลังกว่าที่พันธุ์ขนาดใหญ่ (วอร์วิคและคลาร์ก 1994)หลังจาก D-1460, Potamocorbula laevis เป็นหลัก แต่พันธุ์ใหญ่ Anadara crebricostata และ Moerella iridescensหายไป (ตารางที่ 2) สายพันธุ์เล็กในการยึดมั่นประเภท เครือขาว Stenothyra และ Parafossarulussinensis และพันธุ์เล็กในประเภทว่ายน้ำเช่น Leptochelia dubia ยังคงสายพันธุ์หลักในสืบทอดการลงจุดหลัง D-1460 นี้เป็นเพราะตัวร้ายอิทธิพลของดินเปรี้ยวพันธุ์มาตรฐานและว่ายน้ำประเภทได้อย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผลของสายพันธุ์ในประเภท infaunal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4 การอภิปราย
4.1
การเปลี่ยนแปลงในตัวชี้วัดของระบบนิเวศที่แตกต่างกันในระหว่างขั้นตอนการสืบทอดผลการศึกษาพบว่าพร้อมกับการฟื้นตัวของเอส
apetala
ป่าชายเลนเทียมเปลี่ยนแปลงในสภาวะเช่นความเข้มแสงดินคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมี (ตารางที่ 1) และต่อเนื่อง ในชุมชนของสัตว์ทะเลเป็นที่ชัดเจนและสอดคล้องกับผลการวิจัยอื่น ๆ (Vannini, et al, 1995;. ซูซูกิ, et al., 2002; หยวน, et al., 2002; Nobbs 2003. Tang et al, 2012). ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่า ที่ D-1460 หลังจากการปลูกเอส apetala ที่ดินไร่กลายเป็นกรด (ตารางที่ 1) ซึ่งเป็นไม่เอื้อต่อการเจริญเติบโตของสายพันธุ์infaunal ดังนั้นบางชนิดซึ่งเป็นที่โดดเด่นในแผนการสืบทอดจาก D-1 D-1275 กลายเป็นสายพันธุ์ที่ไม่โดดเด่นหรือหายไปอย่างสมบูรณ์หลังจากที่D-1460 ผลการชี้ให้เห็นว่าความอดทนต่อดินที่เป็นกรดของสายพันธุ์ infaunal ขนาดเล็กได้ดีกว่าสายพันธุ์ขนาดใหญ่(Warwick และคล๊าร์ค 1994). หลังจากที่ D-1460, Potamocorbula laevis เป็นที่โดดเด่น แต่สายพันธุ์ที่มีขนาดใหญ่เช่นcrebricostata Anadara และ Moerella iridescens, หายไป (ตารางที่ 2) สายพันธุ์ขนาดเล็กในการยึดมั่นในหมวดหมู่เช่น Stenothyra glabra และ Parafossarulus เนซิสและสายพันธุ์ขนาดเล็กในหมวดหมู่ว่ายน้ำ, เช่น Leptochelia dubia ยังคงเป็นสายพันธุ์ที่โดดเด่นในแปลงอย่างต่อเนื่องหลังจากที่D-1460 ทั้งนี้เนื่องจากที่ไม่พึงประสงค์อิทธิพลของดินที่เป็นกรดชนิดในยึดมั่นและว่ายน้ำประเภทอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผลกระทบต่อการขยายพันธุ์ในประเภทinfaunal

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 สนทนา
4.1 การเปลี่ยนแปลงในระบบนิเวศที่แตกต่างกันในระหว่างกระบวนการทดแทนตัว

ผล พร้อมกับการฟื้นตัวของสหรัฐฯ apetala
เทียม ป่าชายเลน การเปลี่ยนแปลงในเงื่อนไข เช่น ความเข้มแสง
ทางกายภาพดิน เคมี ( ตารางที่ 1 ) และสืบทอด
ในชุมชนขนาดใหญ่ได้ชัดเจน และสอดคล้องกัน
กับผลการศึกษาอื่น ๆ ( vannini et al . , 1995 ;ซูซูกิ
et al . , 2002 ; หยวน et al . , 2002 ; nobbs , 2003 ; Tang et al . , 2012 ) .
ตารางที่ 2 แสดงที่ d-1460 หลังจากปลูก apetala S ,
ปลูกดินเป็นกรด ( ตารางที่ 1 ) ซึ่งไม่เอื้อต่อการเจริญเติบโตของ infaunal
ชนิด ดังนั้น บางชนิดที่เด่นในการ


d-1275 แปลงจาก 1 กลายเป็นไม่เด่นชนิด หรือหายไปอย่างสมบูรณ์
หลังจาก d-1460 .ผลการศึกษาพบว่า ความอดทน
ต่อดินที่เป็นกรด infaunal ขนาดเล็กชนิดแข็งแกร่ง
กว่าของขนาดใหญ่ชนิด ( Warwick และ คลาร์ก , 1994 ) .
หลังจาก d-1460 potamocorbula laevis , กลายเป็นเด่นแต่
ขนาดใหญ่ชนิด เช่น crebricostata anadara และ iridescens
moerella , หายไป ( ตารางที่ 2 ) ขนาดเล็กชนิดในการยึดมั่น
ประเภทเช่น stenothyra glabra และ parafossarulus
ไซแนนซิส และขนาดเล็กสายพันธุ์ในประเภทว่ายน้ำ
เช่น leptochelia สามชนิด คือยังเป็นชนิดเด่นใน
สืบทอดแปลงหลังจาก d-1460 . นี้เป็นเพราะอิทธิพลจาก
ของดินชนิดกรดในการยึดมั่นและว่ายน้ำ
ประเภทอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าผลของสายพันธุ์ในประเภท infaunal
.