For those environmental services pr

For those environmental services provided by water ecosystems that are not priced and traded in a marketplace, environmental economists have developed a set of methods to estimate their economic value. Two major categories of methods are used: stated preference and revealed preference methods. Stated preference methods use surveys to elicit directly from individuals the economic value they assign to non-market ecosystem services. Revealed preference methods rely on observations of the choices that people make to infer values of resources they are using. No single method is appropriate for every valuation situation.
Despite a growing interest on the part of the academic, governmental, and non-governmental sectors, environmental valuation remains controversial. Even those who accept the rationale for environmental valuation have ongoing debates about methodological issues, including choice of method, survey design, and selection of econometric models (McMahon and Postle, 2000). The biggest controversy, however, arises from ethical concerns about placing monetary values on environmental services (Foster, 1997). Mark Sagoff, an environmental philosopher, argues that people hold altruistic “citizen preferences” about environmental resources and hence cannot engage in meaningful monetary valuations of the resources (1988). He maintains that using aggregated “willingness to pay” estimates in a benefit-cost analysis is an inappropriate way to inform environmental policymaking. Other critics argue that an emphasis on benefit-cost analysis may skew the political process by giving too much influence to the analysts or to the “questionable” information they provide (Shabman and Stephenson, 2000). David Pearce (1999) responds that using resources to pursue a social objective will always impose opportunity costs. So spending more to clean up mercury in the environment means less funding will be available to preserve critical habitat. Therefore, it is appropriate and useful for policy makers to be able to compare the monetary value of different policy options (McMahon and Postle, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับบริการเหล่านั้นสิ่งแวดล้อมโดยระบบนิเวศน้ำที่มีราคาถูก และซื้อขายในตลาด นักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมได้พัฒนาชุดของวิธีการประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจของพวกเขา สองประเภทหลักของวิธีใช้: ระบุการกำหนดลักษณะ และวิธีการกำหนดลักษณะการเปิดเผย วิธีการตั้งค่าที่ระบุไว้ใช้สำรวจเพื่อให้ได้รับโดยตรงจากบุคคลมูลค่าทางเศรษฐกิจที่จะกำหนดให้ระบบนิเวศไม่ใช่ตลาด เปิดเผยวิธีพึ่งสังเกตที่คนรู้ค่าของทรัพยากรที่จะใช้ เลือกตั้งค่า ไม่มีวิธีเดียวเหมาะสำหรับทุกสถานการณ์ประเมินค่า แม้ดอกเบี้ยเติบโตในส่วนของวิชาการ รัฐบาล และภาคเอกชน การประเมินค่าสิ่งแวดล้อมยังคงแย้ง แม้กระทั่งผู้ที่ยอมรับผลการประเมินด้านสิ่งแวดล้อมได้ดำเนินอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับปัญหา methodological รวมทั้งเลือกวิธีการ แบบสำรวจ และเลือกรุ่น econometric (แม็กแมเฮินและ Postle, 2000) ถกเถียงที่ใหญ่ที่สุด เกิดขึ้นจากความกังวลด้านจริยธรรมเกี่ยวกับการเก็บเงินค่าบริการสิ่งแวดล้อม (ฟอสเตอร์ 1997) อย่างไรก็ตาม หมาย Sagoff นักปราชญ์เป็นสิ่งแวดล้อม จนคนที่ค้าง altruistic "กำหนดลักษณะพลเมือง" เกี่ยวกับทรัพยากรสิ่งแวดล้อม และจึง ไม่สามารถมีส่วนร่วมในการประเมินมูลค่าทางการเงินความหมายของทรัพยากร (1988) เขารักษาว่า ใช้รวม "ยินดีที่จะจ่าย" ประเมินผลประโยชน์ต้นทุนวิเคราะห์เป็นวิธีไม่เหมาะสมแจ้ง policymaking สิ่งแวดล้อม นักวิจารณ์อื่น ๆ โต้แย้งว่า เน้นที่การวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์อาจเอียงกระบวนการทางการเมือง โดยให้มีอิทธิพลมาก กับนักวิเคราะห์ หรือข้อมูล "อาจ" ที่เขาให้ (Shabman และสตีเฟนสัน 2000) David Pearce (1999) ตอบว่า ใช้ทรัพยากรไล่วัตถุประสงค์สังคมจะเสมอกำหนดต้นทุนของโอกาส ดังนั้น การใช้จ่ายมากขึ้นเพื่อทำความสะอาดปรอทในสิ่งแวดล้อมหมายความว่า เงินทุนน้อยจะรักษาที่อยู่อาศัยที่สำคัญ ดังนั้น จึงเป็นที่เหมาะสม และเป็นประโยชน์สำหรับผู้กำหนดนโยบายเพื่อให้สามารถเปรียบเทียบมูลค่าของตัวเลือกต่าง ๆ ของนโยบาย (แม็กแมเฮินและ Postle, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับบริการด้านสิ่งแวดล้อมการจัดเตรียมโดยระบบนิเวศแหล่งน้ำที่ไม่ได้ราคาและมีการซื้อขายในตลาดนักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมได้มีการพัฒนาชุดของวิธีการในการประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจของพวกเขา สองประเภทหลักของวิธีการนี้มีการใช้การตั้งค่าดังกล่าวและเปิดเผยวิธีการตั้งค่า ระบุวิธีการตั้งค่าใช้การสำรวจที่จะล้วงเอาโดยตรงจากบุคคลมูลค่าทางเศรษฐกิจที่พวกเขากำหนดให้ที่ไม่ใช่ตลาดบริการของระบบนิเวศ วิธีการตั้งค่าเปิดเผยพึ่งพาการสังเกตของตัวเลือกที่ทำให้คนเพื่อสรุปคุณค่าของทรัพยากรที่พวกเขาใช้ ไม่มีวิธีการเดียวที่เหมาะสมกับสถานการณ์การประเมินมูลค่าทุก.
แม้จะมีการเติบโตที่น่าสนใจในส่วนของวิชาการภาครัฐและภาคเอกชน, การประเมินมูลค่าสิ่งแวดล้อมยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน แม้ผู้ที่ยอมรับเหตุผลสำหรับการประเมินมูลค่าสิ่งแวดล้อมมีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับปัญหาวิธีการรวมทั้งการเลือกวิธีการออกแบบการสำรวจและการเลือกแบบจำลองทางเศรษฐมิติ (มาฮอนและโปสเติ, 2000) ความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุด แต่เกิดจากความกังวลเกี่ยวกับการวางจริยธรรมค่าเงินในการให้บริการด้านสิ่งแวดล้อม (ฟอสเตอร์, 1997) มาร์ค Sagoff, นักปรัชญาสิ่งแวดล้อมระบุว่าคนที่เห็นแก่ผู้อื่นถือ "การตั้งค่าของพลเมือง" เกี่ยวกับทรัพยากรสิ่งแวดล้อมและด้วยเหตุนี้ไม่สามารถมีส่วนร่วมในการประเมินมูลค่าทางการเงินที่มีความหมายของทรัพยากร (1988) เขายืนยันว่าการใช้รวม "ความเต็มใจที่จะจ่าย" ประมาณการในการวิเคราะห์ผลประโยชน์ค่าใช้จ่ายเป็นวิธีที่ไม่เหมาะสมที่จะแจ้งให้นโยบายด้านสิ่งแวดล้อม วิจารณ์คนอื่นยืนยันว่าให้ความสำคัญกับการวิเคราะห์ผลประโยชน์ค่าใช้จ่ายอาจเอียงกระบวนการทางการเมืองโดยให้อิทธิพลมากเกินไปที่จะวิเคราะห์หรือที่ "น่าสงสัย" ข้อมูลที่พวกเขาให้ (Shabman และสตีเฟนสัน, 2000) เดวิดเพียร์ซ (1999) ตอบว่าการใช้ทรัพยากรที่จะไล่ตามวัตถุประสงค์ทางสังคมมักจะกำหนดค่าใช้จ่ายในโอกาสที่ ดังนั้นการใช้จ่ายมากขึ้นในการทำความสะอาดสารปรอทในสิ่งแวดล้อมหมายถึงการระดมทุนน้อยจะมีการรักษาอยู่อาศัยที่สำคัญ ดังนั้นจึงมีความเหมาะสมและเป็นประโยชน์สำหรับผู้กำหนดนโยบายเพื่อให้สามารถเปรียบเทียบค่าเงินของทางเลือกเชิงนโยบายที่แตกต่างกัน (มาฮอนและโปสเติ, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับการให้บริการของระบบนิเวศสิ่งแวดล้อม น้ำ ที่ไม่มีราคา และการซื้อขายในตลาด นักเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมได้พัฒนาชุดของวิธีการประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจ สองประเภทหลักของวิธีการที่ใช้ : ระบุความชอบและเปิดเผยวิธีการได้ตามความต้องการระบุการใช้วิธีการสำรวจเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจมูลค่าโดยตรงจากบุคคลที่พวกเขามอบหมายให้บริการตลาดนนท์ เปิดเผยวิธีการตั้งค่าพึ่งสังเกตของตัวเลือก ที่คน สรุปว่าคุณค่าของทรัพยากรที่พวกเขาใช้ ไม่ วิธีเดียวที่เหมาะสมสำหรับทุก การประเมินสถานการณ์
แม้จะมีความสนใจเพิ่มขึ้นในส่วนของวิชาการ ภาครัฐและเอกชนภาค การประเมินมูลค่าสิ่งแวดล้อมยังคงแย้ง แม้แต่คนที่ยอมรับเหตุผลและมูลค่าสิ่งแวดล้อมมีการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับปัญหา วิธีการ รวมถึงทางเลือกของวิธีการ การออกแบบ การสำรวจ และการเลือกตัวแบบเศรษฐมิติ ( แม็กแมน และพอส์ซัล , 2000 ) ความขัดแย้งที่ใหญ่ที่สุด , อย่างไรก็ตามเกิดขึ้นจากจริยธรรมเกี่ยวกับการวางค่าเงินในการให้บริการด้านสิ่งแวดล้อม ( ฟอสเตอร์ , 1997 ) มาร์ค sagoff เป็นนักปรัชญาสิ่งแวดล้อม แย้งว่า คนถือเอื้อเฟื้อ " ประชาชนลักษณะ " เรื่องสิ่งแวดล้อม ทรัพยากร และจึงไม่สามารถมีส่วนร่วมในความหมายการเงินมูลค่าทรัพยากร ( 1988 )เขายังคงใช้รวม " ความเต็มใจที่จะจ่าย " ประมาณการในการวิเคราะห์ต้นทุนผลประโยชน์ เป็นวิธีที่ไม่เหมาะสม เพื่อแจ้งนโยบายสิ่งแวดล้อม นักวิจารณ์อื่น ๆยืนยันว่าเน้นการวิเคราะห์ต้นทุน ผลประโยชน์อาจจะทำให้กระบวนการทางการเมือง โดยการให้อำนาจมากเกินไปกับนักวิเคราะห์หรือ " น่าสงสัย " จะให้ข้อมูล ( และ shabman สตีเฟนสัน , 2000 )เดวิด Pearce ( 1999 ) ตอบมาว่าใช้ทรัพยากรที่จะไล่ตามวัตถุประสงค์ทางสังคมมักจะผลักภาระต้นทุนโอกาส ดังนั้นการใช้จ่ายมากขึ้นในการทำความสะอาดของปรอทในสิ่งแวดล้อม หมายถึง ทุนน้อย จะสามารถรักษาสิ่งแวดล้อม วิกฤติ ดังนั้น จึงมีความเหมาะสมและเป็นประโยชน์ต่อการกำหนดนโยบายเพื่อให้สามารถเปรียบเทียบค่าเงินของนโยบายทางเลือกที่แตกต่างกัน ( แม็กแมน และพอส์ซัล
, 2000 )