greater expected future taxable inc

greater expected future taxable income and (2) more DTLs (relative to DTAs) should be more likely to realize their DTAs and thus should have smaller VA balances.

They also hypothesize that firms with larger carryforwards should be less likely to realize their DTAs and thus should have larger VA balances.

Miller and Skinner (1998) find support for these hypotheses; however, the association between the VA and expected future taxable income is weak.

They do find a strong association between the VA and the amount of the DTA attributable to carryforwards, consistent with the carryforward limitations being a primary determinant of the valuation allowance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มากกว่าคาดรายได้ที่ต้องเสียภาษีในอนาคตและ DTLs เพิ่มเติม (2) (เทียบ DTAs) ควรยิ่งตระหนัก DTAs ของพวกเขา และดังนั้น ควรมีขนาดเล็ก VA ดุล พวกเขายัง hypothesize บริษัท มี carryforwards ใหญ่ควรโน้มตระหนัก DTAs ของพวกเขา และดังนั้น ควรมีขนาดใหญ่กว่า VA ดุล มิลเลอร์และสกินเนอร์ (1998) ค้นหาสนับสนุนสมมุติฐานเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม สัมพันธ์ระหว่าง VA และรายได้ที่ต้องเสียภาษีในอนาคตที่คาดว่าจะอ่อนแอ พวกเขาค้นหาความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง VA และจำนวน DTA รวม carryforwards สอดคล้องกับข้อจำกัดของ carryforward เป็นดีเทอร์มิแนนต์หลักเบี้ยเลี้ยงค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอนาคตรายได้ภาษีที่คาดว่าจะมากขึ้นและ (2) DTLS มากขึ้น (เทียบกับ DTAs) ควรจะมีโอกาสมากขึ้นที่จะตระหนักถึง DTAs ของพวกเขาจึงควรมีขนาดเล็กยอดคงเหลือ VA. พวกเขายังตั้งสมมติฐานว่า บริษัท ที่มีขาดทุนสะสมยกขนาดใหญ่ควรจะมีโอกาสน้อยที่จะตระหนักถึง DTAs ของพวกเขาจึง ควรจะมีขนาดใหญ่ยอดคงเหลือ VA. มิลเลอร์และสกินเนอร์ (1998) พบว่าการสนับสนุนสำหรับสมมติฐานเหล่านี้ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเวอร์จิเนียและคาดว่ารายได้ที่ต้องเสียภาษีในอนาคตจะอ่อนแอ. พวกเขาจะพบว่ามีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างเวอร์จิเนียและปริมาณของ DTA เนื่องมาจากการขาดทุนสะสมยกสอดคล้องกับข้อ จำกัด carryforward เป็นปัจจัยหลักของการตั้งค่าเผื่อการประเมินมูลค่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาดว่าในอนาคตรายได้ที่ต้องเสียภาษีมากขึ้น และ ( 2 ) dtls มากขึ้น ( เทียบกับ dtas ) ควรจะมีโอกาสที่จะตระหนักถึงของพวกเขา และดังนั้นจึง ควรมียอดคงเหลือ dtas VA ขนาดเล็ก

นอกจากนี้ยังพบว่าบริษัทที่มี carryforwards ขนาดใหญ่ควรได้รับโอกาสน้อยที่จะตระหนักถึงของพวกเขา และดังนั้นจึง ควรมี dtas ดุล Va ขนาดใหญ่

Miller และ สกินเนอร์ ( 1998 ) พบว่าสนับสนุนสมมติฐานเหล่านี้ อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ระหว่าง VA และคาดว่าในอนาคตรายได้ที่ต้องเสียภาษี อ่อนแอ

ก็หาสมาคมที่แข็งแกร่งระหว่าง VA และปริมาณของ dta จาก carryforwards สอดคล้องกับข้อ จำกัด carryforward เป็นปัจจัยหลักของมูลค่าเงิน