the focus in all these studies was

the focus in all these studies was mainly on unravelling the underlying mechanisms with the aim of being able to develop and/or design foods that promote earlier satiation and/ or a longer satiety response.


However,with regard to the senior population at large and their increased risk of developing malnutrition at some point, two additional research questions come to mind.

Firstly, do the age-associated losses in food perception described in Section 2 also impact on the regulation of seniors’ satiety responses,

and could they be somehow linked to a gradual, unintentional reduction in food intake and/or appetite? Secondly,could foods be designed in such a way that they could promote a certain amount of overeating in nutritionally frail seniors? Interestingly,

Interestingly,in a very recent investigation in seniors, a prolonged sensory exposure time (i.e. 150% or 200% of the habitual number of chews) was shown to reduce the postprandial pleasantness of a food, i.e. pizza rolls,

but not to affect appetite or meal size . The participants’ sensory performance was unknown. In young adults, the same intervention resulted in reduced meal size,thus illustrating the dysregulation of appetite in older age


These findings – if replicated elsewhere – suggest that seniors’ meal size might be based on habitual intake behaviour rather than on actual feelings of hunger or appetite. This hypothesis is supported by earlier studies demonstrating that the ability to control food intake is impaired among senior men

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเน้นในการศึกษาเหล่านี้ส่วนใหญ่บนน้อยกลไกต้นแบบกับจุดมุ่งหมายของความสามารถในการพัฒนาหรือการออกแบบอาหารที่ส่งเสริม satiation ก่อนหน้าและ/ หรือการตอบสนองสามารถยาว ได้อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับประชากรอาวุโสมีขนาดใหญ่และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นโรคขาดสารอาหารในบางจุด วิจัยเพิ่มเติมคำถามที่สองมาถึงใจประการแรก ทำขาดอายุเกี่ยวข้องในการรับรู้อาหารที่อธิบายไว้ในส่วนที่ 2 ยังส่งผลกระทบในข้อบังคับของรุ่นพี่สามารถตอบ,และอาจจะอย่างใดเชื่อมโยงกับสมดุล ตั้งใจลดความอยากอาหารหรือรับประทานอาหาร ประการที่สอง สามารถอาหารถูกออกแบบมาในลักษณะที่จะสามารถส่งเสริมจำนวน overeating ในผู้สูงอายุผ่าน frail เป็นเรื่องน่าสนใจเป็นเรื่องน่าสนใจ สืบสวนล่ามากในผู้สูงอายุ เวลารับความรู้สึกสัมผัสเป็นเวลานาน (เช่น 150% หรือ 200% ของจำนวนเคย chews) ถูกแสดงเพื่อลด pleasantness postprandial อาหาร เช่นพิซซ่าม้วนแต่ไม่มีผลต่อความอยากอาหารหรืออาหารขนาดนี้ ประสิทธิภาพทางประสาทสัมผัสของผู้เรียนไม่รู้จัก ในผู้ใหญ่ แทรกแซงเหมือนให้อาหารลดขนาด จึง แสดง dysregulation ความอยากอาหารในยุคเก่าค้นพบเหล่านี้ – ถ้าจำลองอื่น ๆ – แนะนำว่า อาจใช้ขนาดอาหารของผู้สูงอายุพฤติกรรมการบริโภคที่เป็น มากกว่าความรู้สึกที่แท้จริงของความหิวหรือความอยากอาหาร สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุน โดยการศึกษาก่อนหน้านี้เห็นว่าความสามารถในการรับประทานอาหารควบคุมความระหว่างชายอาวุโส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มุ่งเน้นในการศึกษาเหล่านี้เป็นหลักในการคลี่คลายกลไกที่มีจุดมุ่งหมายของความสามารถในการพัฒนาและ / หรืออาหารการออกแบบที่ส่งเสริมการป้อยอก่อนหน้านี้และ / หรือการตอบสนองความเต็มอิ่มอีกต่อไป. แต่เรื่องที่เกี่ยวกับประชากรอาวุโสที่มีขนาดใหญ่และของพวกเขาด้วย ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาภาวะทุพโภชนาการในบางจุดที่สองคำถามการวิจัยเพิ่มเติมมาใจ. ประการแรกทำขาดทุนอายุที่เกี่ยวข้องในการรับรู้อาหารที่อธิบายไว้ในส่วนที่ 2 นอกจากนี้ยังมีผลกระทบต่อการควบคุมของการตอบสนองความเต็มอิ่มผู้สูงอายุ 'ที่เขาและพวกเขาอาจจะเชื่อมโยงอย่างใดค่อยๆลดลงโดยไม่ได้ตั้งใจในการรับประทานอาหารและ / หรือความอยากอาหาร? ประการที่สองอาจอาหารได้รับการออกแบบในลักษณะที่ว่าพวกเขาจะส่งเสริมจำนวนหนึ่งของการกินมากเกินไปในผู้สูงอายุที่มีคุณค่าทางโภชนาการอ่อนแอ? ที่น่าสนใจที่น่าสนใจในการตรวจสอบที่ผ่านมาอย่างมากในผู้สูงอายุ, การสัมผัสทางประสาทสัมผัสเป็นเวลานานเวลา (เช่น 150% หรือ 200% ของจำนวนที่เป็นนิสัยของเคี้ยว) ถูกนำมาแสดงเพื่อลดความร่มรื่นภายหลังตอนกลางวันของอาหารเช่นขนมปังพิซซ่า แต่ไม่ส่งผลกระทบต่อ ความอยากอาหารหรือขนาดอาหาร ผู้เข้าร่วมการปฏิบัติงานทางประสาทสัมผัสเป็นที่รู้จัก ในผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวแทรกแซงเดียวกันส่งผลให้ขนาดของอาหารที่ลดลงจึงประกอบ dysregulation ความกระหายในยุคเก่าที่ค้นพบนี้- ถ้าจำลองแบบอื่น ๆ - ชี้ให้เห็นว่าขนาดของอาหารที่ผู้สูงอายุอาจจะขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการบริโภคนิสัยมากกว่าในความรู้สึกที่แท้จริงของความหิวหรือ ความอยากอาหาร สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุนจากการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามีความสามารถในการควบคุมการบริโภคอาหารเป็นความบกพร่องในหมู่มนุษย์อาวุโส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุ่งเน้นในการศึกษาเหล่านี้ส่วนใหญ่ในเปิดเผยออกมาภายใต้กลไกที่มีจุดมุ่งหมายที่จะพัฒนา และ / หรือออกแบบอาหารที่ส่งเสริมความเต็มอิ่มเร็วและ / หรือการตอบสนองความอิ่มอีกต่อไป


แต่เกี่ยวกับประชากรอาวุโสที่มีขนาดใหญ่และเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาภาวะทุพโภชนาการในบางจุดที่ 2 คำถาม ค้นคว้าเพิ่มเติมมาใจ

ก่อนอื่นทำอายุที่เกี่ยวข้องการสูญเสียในอาหารการอธิบายไว้ในมาตราที่ 2 ผลกระทบต่อระเบียบของการตอบสนองของรุ่นพี่ satiety

แล้วจะได้เชื่อมโยงกับการที่ตั้งใจลดการบริโภคอาหาร และ / หรือความอยาก ? ประการที่สอง สามารถอาหารได้รับการออกแบบในลักษณะที่พวกเขาจะส่งเสริมจํานวนหนึ่งของการกินมากเกินไปใน nutritionally อ่อนแอรุ่นพี่ น่าสนใจ

ทั้งนี้ ในการตรวจสอบล่าสุดมากในผู้สูงอายุ เวลาเปิดรับแสงนานขึ้น ( เช่น 150% หรือ 200% ของจำนวนเคยเคี้ยว ) ถูกแสดงเพื่อลดความร่มรื่นหลังอาหารของอาหารเช่นพิซซ่าม้วน

แต่ไม่มีผลต่อความอยากอาหารหรืออาหารขนาด . กิจกรรมและการแสดงที่ไม่รู้จัก ในวัยผู้ใหญ่ โดยเดียวกันส่งผลให้ลดอาหารขนาดดังนั้น แสดง dysregulation ความกระหายในอายุ


( ถ้าซ้ำเหล่านี้พบที่อื่น ๆและแนะนำว่ารุ่นพี่ ' อาหารขนาดอาจจะขึ้นอยู่กับนิสัยการบริโภคพฤติกรรมมากกว่า ใน จริง ความรู้สึกของความหิวหรือความอยากอาหาร สมมติฐานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า ความสามารถในการควบคุมการบริโภคอาหาร เป็นความบกพร่องของ
ผู้ชายอาวุโส